ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ

Τα παιδικά μου χρόνια στη Γαλατινή, ένα χωριό έξω από την Κοζάνη, ήταν ανέμελα, όπως ήταν για όλα τα παιδιά της ηλικίας μου εκείνα τα χρόνια στην ελληνική επαρχία. Ποδόσφαιρο…

Παραμονή Χριστουγέννων του 1951 και η γιορτινή Θεσσαλονίκη υποδέχεται στο «γήπεδο του Άρεως», όπως λεγόταν τότε, τους Αυστριακούς της Ζιμέρινγκερ του θρυλικού Γιόχαν Χοφστάτερ. Το γήπεδο νεότευκτο, ένα κομψοτέχνημα από…

Σύμφωνα με αυτά που μου έχει πει ο πατέρας μου, πρέπει να ήμουν δύο ετών, όταν μου πέταξε πρώτη φορά τη μπάλα και την κλώτσησα με το αριστερό. Γεννήθηκα στο…

Γέννημα-θρέμμα Πειραιώτης, ήμουν-δεν ήμουν 12 ετών, όταν ο πατέρας μου, μάλλον τυχαία, με πήγε στο Παπαστράτειο κολυμβητήριο, το οποίο μόλις είχε ανοίξει, για να γραφτώ στην κολυμβητική ομάδα του Εθνικού…

Μεγάλωσα στη Χαλκίδα, παίρνω αγάπη από τον κόσμο εκεί, με στήριζαν και με στηρίζουν, γνωρίζουν την οικογένειά μου, τους δίνουν συγχαρητήρια για εμένα και αυτό είναι πολύ όμορφο τόσο για εμένα…

Το 1987 είναι μια χρονιά-ορόσημο για τον ελληνικό αθλητισμό, με την αξέχαστη κατάκτηση της πρώτης θέσης στο Eurobasket στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και όλοι οι…

Ήμουν 11 ετών, όταν έπιασα τη μπάλα του βόλεϊ στα Γρεβενά, τον τόπο που μεγάλωσα. Υπήρχαν κάποιοι ρομαντικοί εκεί τότε που ασχολούνταν με το βόλεϊ και έκαναν “παιδομάζωμα” στα σχολεία,…

Δεν νομίζω ότι κάποιος σού λέει να αγαπήσεις κάτι. Το ίδιο σου το σώμα, ο ίδιος σου ο εαυτός σε καθοδηγούν. Εγώ, για παράδειγμα, από μωρό κλοτσούσα ό,τι έβρισκα στο…

Όταν ήμουν 15 ετών, ο αδερφός μου έπαιζε στον Ορφέα Ηλιουπόλεως, ομάδα της Θεσσαλονίκης, στην οποία τότε βρισκόταν ο Γιώργος Καμπερίδης, φοβερός δάσκαλος-προπονητής. Μια μέρα που πήγαμε με τον πατέρα…

Αποτυχία ναι, καταστροφή όχι. Είναι ένα κείμενο που ήθελα να γράψω αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα με τη Γεωργία. Το έγραψα τελικά, λιγότερο από 24 ώρες αργότερα κι αφού…