Ο ήχος ήταν και είναι ο ίδιος. Απλώς, με τα χρόνια θαρρεί κανείς ότι ακούγεται διαφορετικός. Δεν είναι επιφανειακός. Είναι, αντίθετα, πιο βαθύς. Είναι, την ίδια στιγμή, πιο σημαντικός και πιο ανούσιος.
Κάποτε αυτός ο ήχος ήταν η ζωή του. Η κινητήρια δύναμή του. Ήταν το όνειρό του, αυτό με το οποίο έπεφτε κάθε βράδυ για ύπνο, κρατώντας τη μπάλα του μπάσκετμπολ σφιχτά στα χέρια του.
Ο μικρός Αντρέ, μεγαλωμένος στο Σικάγο την εποχή της κυριαρχίας του Μάικλ Τζόρνταν στο ΝΒΑ, δεν διέφερε πολύ από άλλα παιδιά της πόλης και της ηλικίας του. Το «σενάριο» δεν ήταν πρωτότυπο. Το τρόπαιο της Λίγκας στο φόντο. Χιλιάδες άνθρωποι να φωνάζουν και ένα πιτσιρίκι να φαντάζεται τον εαυτό του στο επίκεντρο.
Το ίδιο αγόρι μεγάλωσε, πέτυχε πολλά από εκείνα που ονειρευόταν. Όταν τα αποτύπωσε στην αυτοβιογραφία του, με τίτλο «The Sixth Man», ωστόσο, παρατήρησε την πραγματικότητα από μία άλλη πλευρά. Ενδεχομένως πιο κυνική ή ψυχρή. Θεωρεί ότι «οι αποφάσεις είναι σημαντικές, ακόμη κι αν αφορούν το τίποτα. Όπως τίποτα μπορεί να είναι ένα πρωτάθλημα στο ΝΒΑ, με 30.000 άτομα να ουρλιάζουν ενώ εσύ απλώς χτυπάς μία μπάλα σε ένα ξύλινο πάτωμα…».
Ο Αντρέ Ιγκουοντάλα συνεχίζει να κάνει αυτό για το οποίο έγινε διάσημος, όμως εξακολουθεί να τον γοητεύει η αναζήτηση του (κάθε) νέου εαυτού του και, όπως όλων, το κυνήγι της ευτυχίας.
Ο 37χρονος φόργουορντ των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς δεν απαξιώνει καμία στιγμή της ζωής του. Είναι, πάντως, διατεθειμένος να τις επαναπροσδιορίσει.
Στο βιβλίο του γράφει πως «σαφώς και τα τρία πρωταθλήματα που κατέκτησα ή κάποιο άλλο ατομικό βραβείο με βοήθησαν στη ζωή μου. Δεν έγινα αχάριστος, αλλά υπάρχουν πολλές ανοησίες που συνοδεύουν αυτές τις στιγμές…».
Συνεχίζει να αγωνίζεται -δεν ξέρει για πόσο, αν και γνωρίζει ήδη πως «18 σεζόν είναι πολλές για ένα κορμί»-, να απολαμβάνει το παιχνίδι και να έχει στόχους.
Πλέον, όμως, επιδιώκει να δείξει στους νεότερους ότι υπάρχει ζωή και έξω από το γήπεδο. Και αυτή η ζωή δεν είναι ακριβά ρούχα, γρήγορα αυτοκίνητα και όμορφες γυναίκες στο πλάι τους.
Εξηγεί ότι είναι σχεδόν ανυπόφορο να βλέπει τους νεότερους παίκτες να «πνίγονται» σε μία εμμονή που συνδυάζεται με νίκες, τίτλους, πόντους, ριμπάουντ και αναγνώριση. Επιμένει ότι αυτό κρύβει από πίσω κίνδυνο να χάσουν την ανθρωπιά τους. Να χάσουν το μυαλό και την ψυχή τους…
Ο Αντρέ Ιγκουοντάλα δεν θέλει να υποδυθεί τον ρόλο του δασκάλου. Ο στόχος του είναι ταυτόχρονα και πνευματικός και υλικός, με κάτι που δεν έχει να κάνει ακριβώς με το κέρδος.
Αυτό έχει εξηγήσει από τον Μάρτιο του 2018, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα «wealthsimplemagazine», στην οποία μιλά «για τη διαφορά να είναι πλούσιος και να έχεις περιουσία».
Πάντα του άρεσε μία καλή συζήτηση για οτιδήποτε άλλο εκτός το μπάσκετμπολ.
Ο Αντρέ Ιγκουοντάλα γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1984 στο Σπρίνγκφιλντ του Ιλινόι, από Αφροαμερικανίδα μητέρα και Νιγηριανό πατέρα.
Ο αδερφός του, Φρανκ, έπαιξε μπάσκετμπολ στο κολέγιο Λέικ Λαντ και στο πανεπιστήμιο Ντέιτον, στο Οχάιο. Ο Αντρέ ακολούθησε τα βήματά του.
Στο γυμνάσιο Λάνφιερ, πάντως, ξεχώρισε τόσο για τις ακαδημαϊκές όσο και για τις αθλητικές επιδόσεις του. Στη συνέντευξή του στη «wealthsimplemagazine» αφηγήθηκε πως «μεγάλωσα με “στενό” προϋπολογισμό στο σπίτι… Ήταν, όμως, ένα ποσό αρκετό ώστε να έχω γάλα στο ποτήρι μου, να αγοράζω ρούχα από άσημες φίρμες και να βγάζουμε τον μήνα».
Εξιστόρησε ότι «εργάστηκα σε πλυντήριο αυτοκινήτων, στην πιτσαρία Godfather’s και σε βιβλιοθήκη. Εκεί χρησιμοποιούσα ένα μηχάνημα για να κολλήσω περιοδικά και βιβλία που ήταν 20 ετών. Τα χρήματα που κέρδιζα τα χρησιμοποιούσα για ό,τι θα έκανε ένας έφηβος στα 15 και στα 16 του: Για βενζίνη, για να πάω στον κινηματογράφο και για να μπορώ να αγοράσω μερικά ρούχα ή παπούτσια».
Το μπάσκετμπολ δεν έμοιαζε με προτεραιότητα ακόμη και όταν έφτασε με υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Παραδέχθηκε ότι «δεν είχα την παραμικρή ιδέα πως μπορώ να φτάσω ως το ΝΒΑ. Στο κολέγιο υπήρχαν πολλοί καλύτεροι από μένα και δεν πήρα στα σοβαρά και τους κόουτς που μου έλεγαν ότι μπορώ να τα καταφέρω…».
Οι προβλέψεις των ειδικών για κατάταξή του στις πρώτες θέσεις του ντραφτ του ΝΒΑ ήταν σωστές. Έπειτα από δύο χρονιές στο NCAA, αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή και η επιλογή του στο Νο9 από τη Φιλαδέλφεια, το 2004, δεν του «πήρε τα μυαλά».
Το παιδί που είχε μάθει να είναι ολιγαρκής, να μην «πετάει στα σύννεφα» και να έχεις συγκεκριμένες απαιτήσεις κατάλαβε αμέσως ότι το παιχνίδι αλλάζει. Τα δεδομένα γιγαντώνονταν.
«Πριν από το ντραφτ άρχισα να δέχομαι διάφορα δώρα ή προσφορές. Από προτάσεις αθλητικών εταιριών για χορηγίες μέχρι επιχειρήσεις που δανείζουν χρήματα. Από ρούχα μέχρι παπούτσια τα οποία δεν είχα φανταστεί και με έκαναν να αισθάνομαι ήδη εκατομμυριούχος! Ένιωθα χαρούμενος αν και δεν είχα ιδέα πώς θα ξοδέψω αυτά τα λεφτά». Τότε, όμως, πήρε μία σημαντική απόφαση. Δεν το έκανε μόνο στο πανεπιστήμιο και εκεί που μπορούσε να αφεθεί και να απολαύσει μία πλούσια ζωή, συνέχισε να διαβάζει.
Ο Ιγκουοντάλα δεν σταμάτησε να «ρουφά» τη γνώση και τα παραδείγματα από εκατοντάδες βιβλία σχετικά με επενδύσεις και διαχείριση κεφαλαίων. Ζήτησε τη γνώμη των βετεράνων και έμπειρων συμπαικτών του.
Ο παλαίμαχος φόργουορντ, Έλτον Μπραντ, του επισήμανε πως «αν καταφέρεις να βάλεις δέκα εκατομμύρια στην τράπεζα, θα μπορείς να ζεις μία καλή ζωή μόνο από τους τόκους».
Ο «Iggy», ωστόσο, δεν περιορίστηκε σε αυτό… Μετά το ρούκι συμβόλαιο των 8,9 εκατ. για τέσσερα χρόνια, υπέγραψε το 2008 μία εξαετή συμφωνία αντί 80 εκατ.!
Ξόδευε σχεδόν τον ίδιο χρόνο για το καλογυμνασμένο κορμί του και στο διάβασμα. Δεν ήταν μόνο η διαχείριση, αλλά και συμβουλές για δημιουργία και επιτυχία νέων εταιριών. Οι νίκες του δεν θα έρχονταν μόνο στο παρκέ.
Το 2013 πραγματοποίησε μία μεγάλη αλλαγή στη ζωή και την καριέρα του. Είχε αφήσει του Σίξερς και τον ηγετικό ρόλο για πιο συμπληρωματικές θέσεις στο Ντένβερ.
Αποδέχθηκε τη μετάβαση και αυτή ήταν η ασφαλής διαδρομή του προς τους τίτλους, όταν το 2014 αποχώρησε από τους Νάγκετς και προτίμησε τη θέση του 6ου παίκτη στο Γκόλντεν Στέιτ.
Τα αποτελέσματα ήταν άμεσα. Το 2015 οδήγησε τους Ουόριορς στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και για τη σπουδαία παρουσία του στους Τελικούς κόντρα στους Καβς του ΛεΜπρον Τζέιμς, αναδείχθηκε MVP των Τελικών! Κατέκτησε άλλα δύο δαχτυλίδια πρωταθλητή, το 2017 και το 2018, όμως οι νίκες στο γήπεδο δεν του «έκλεβαν» όλη την ενέργεια και την έμπνευση.
Είχε προλάβει να αναδειχθεί χρυσός Ολυμπιονίκης το 2012 στο Λονδίνο και παγκόσμιος πρωταθλητής το 2010 στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας. Απέκτησε τη φήμη του καλού συμπαίκτη, αλλά ήταν ο ίδιος και ως… αφεντικό, σε επιχειρήσεις στις οποίες είχε ιδρύσει ή αρχίσει να επενδύει.
Το 2017 είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο αντί 48 εκατ. με τους Ουόριορς, όμως δύο χρόνια αργότερα, μετά τους χαμένους Τελικούς με τους Τορόντο Ράπτορς -τότε- του Κουάι Λέοναρντ, τον έστειλαν στο Μέμφις, ώστε να γλιτώσουν τα 17,2 εκατ. του ετήσιου μισθού του.
Σκέφτηκε να αποσυρθεί. Δεν το έκανε. Αποφάσισε, από κοινού με τους Γκρίζλις, να μην αγωνίζεται (αλλά να πληρώνεται) και κατακρίθηκε για αυτό. Ειδικά όταν έγραψε στο Twitter ότι «η ζωή θα ήταν πιο απλή σε διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου, με ένα Prius και μερικά μπαστούνια του γκολφ. Τα χρήματα είναι υπερεκτιμημένα…».
Δεν ήταν λίγοι οι «ακόλουθοί» του στη συγκεκριμένη πλατφόρμα που εμφανίστηκαν εκνευρισμένοι. Ο Ιγκουοντάλα παρουσιαζόταν ως ένας «βολεμένος» που «φιλοσοφούσε» και τον κάλεσαν να τους χαρίσει τα χρήματά του και να «ζήσεις την απλή ζωή που επιθυμείς».
Το αγωνιστικό κλίμα δεν τον βοηθούσε, καθώς ήθελε να μείνει ελεύθερος από τους Γκρίζλις, με τα Μ.Μ.Ε. να αναφέρουν πως θα συμφωνούσε με τους Λέικερς, στους οποίους ήταν νέος τζένεραλ μάνατζερ (στο πλευρό του Μάτζικ Τζόνσον) ο πρώην ατζέντης του, Ρομπ Πελίνκα.
Ο Αμερικανός φόργουορντ βρέθηκε τελικά με ανταλλαγή στο Μαϊάμι, όπου υπέγραψε μία διετή συμφωνία αντί 30 εκατομμυρίων και έφτασε με τους Χιτ των Τζίμι Μπάτλερ και Μπαμ Αντεμπάγιο ως τους Τελικούς του 2020, στη «φούσκα» του Ορλάντο.
Εκείνο που ήθελε κάποια στιγμή να εξηγήσει ήταν ότι το επίμαχο tweet δεν είχε σκοπό να προσβάλει, να θίξει ή να προκαλέσει, αλλά να θυμίσει ότι το μπάσκετμπολ και τα χρήματα από αυτό δεν είναι το παν.
Ο ίδιος το επιβεβαίωνε πρώτα απ’ όλα στον εαυτό του με την εκτός γηπέδου δραστηριότητά του. Μαζί με τον συνεργάτη του, Ρούντι Κλάιν-Τόμας, έχουν επενδύσει σε εταιρίες startup, αποφάσισαν να ενισχύσουν οικονομικά την ιδέα της ιστοσελίδας The Players Tribune και να δημιουργήσουν το Players Technology Summit.
Το τελευταίο είναι ένα ετήσιο φόρουμ ενημέρωσης αθλητών, για διαχείριση χρημάτων και δυνατότητες επενδύσεων στη Σίλικον Βάλεϊ, στο οποίο παίκτες συναντούν επιχειρηματίες και επενδυτές.
Τονίζοντας κάθε φορά, ότι «επενδύοντας σε εταιρίες δεν βάζεις τα χρήματά σου σε γραφεία και μηχανήματα, αλλά επενδύεις κυρίως στους ανθρώπους». Κάτι που επανέλαβε και στο βιβλίο του, «The Sixth Man».
Από την πρώτη θητεία του στο Γκόλντεν Στέιτ, ζώντας κοντά στη φημισμένη Σίλικον Βάλεϊ, «έδρα» των εταιριών τεχνολογίας, ο Αντρέ Ιγκουοντάλα προετοιμάστηκε για την «άλλη ζωή» και τη δεύτερη καριέρα του.
Από το 2019 διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ένωσης Παικτών του ΝΒΑ και δεν σταμάτησε την επιχειρηματική δράση του, όπως και ο άλλοτε συμπαίκτης του, Ζάζα Πατσούλια.
Μαζί με τον επίσης πρώην συμπαίκτη του και νυν παράγοντα των Ουόριορς, Σον Λίβινγκστον, παρέθεσαν ένα επαγγελματικό δείπνο μαζί με τον Ρόχαμ Γκαρεγκόζλου, CEO της Dapper Labs, η οποία εμπνεύστηκε τα NBA Top Shots, τις ψηφιακές συλλεκτικές κάρτες. Οι δύο καλοί φίλοι επένδυσαν στο εγχείρημα, το συνδύασαν με κρυπτονομίσματα και επιδιώκουν να ασχοληθούν και με επιχειρήσεις στον κλάδο της υγείας.
Η επιστροφή του «Ντρε» στο Γκόλντεν Στέιτ, όπως επισήμανε στην ιστοσελίδα του περιοδικού Forbes, δεν είναι απλώς «business as usual».
Για τον κόουτς Στιβ Κερ είναι πρωτίστως πολύτιμη και αποδεδειγμένη εμπειρία πλάι στον μεγάλο αστέρα της ομάδας, Στεφ Κάρι. Τοπικά μέσα ανέφεραν ότι ο Ιγκουοντάλα δεν είναι απλώς ένας «δεύτερος προπονητής στο παρκέ» ή μέντορας για τους νεαρούς παίκτες.
Είναι εκείνος που έπεισε τον Άντριου Ουίγκινς να δεχθεί να εμβολιαστεί κατά του κορονοϊού, κάτι που αρχικά δεν επιθυμούσε, με κίνδυνο να λείψει από αρκετά ματς της σεζόν. Για τον «Iggy», η μετακόμιση στο Σαν Φρανσίσκο δεν είναι απλώς η ευκαιρία για τη διεκδίκηση ενός ακόμη τίτλου…
Όπως αποκάλυψε ο ίδιος, από τη μέρα που υπέγραψε και πάλι με τους Ουόριορς, εξασφάλισε άλλες πέντε επενδύσεις.
Το επιχειρηματικό πορτφόλιο του περιλαμβάνει πλέον 76 εταιρίες, οι οποίες εκτιμάται ότι του έχουν προσφέρει κατά το 70% ποσοστό κέρδους. Η επένδυσή του στο Zoom, για διαδικτυακές συσκέψεις, έχει «εκτοξευθεί», αφού η εταιρία έχει πια αγοραστική αξία άνω των 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Ο Αντρέ Ιγκουοντάλα δεν σταθμίζει απλώς τη χρηματική αξία κάθε επένδυσής του. Δεν τον απασχολεί μόνο η μεγιστοποίηση των κερδών του. Επιθυμεί να εμπλέκεται, να συνεργάζεται στενά με τις εταιρίες «του» και να είναι ενεργός σε κάθε απόφαση ή νέα πρόκληση.
Επισημαίνει ότι «το μέλλον είναι ακόμη κλειστό στο τι θα ήθελα να κάνω όταν αποχωρήσω από την ενεργό δράση. Αυτό που έμαθα όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο, είναι πως με αυτό τον τρόπο μπορώ να έχω μεγαλύτερη επιρροή στην κοινωνία από όση είχα ή φανταζόμουν πως θα έχω μέσω του μπάσκετμπολ».
Χαμογελά ακόμη αμήχανα εξιστορώντας πως «σε πολλές από τις επιχειρηματικές συναντήσεις μου είμαι ο μοναδικός μαύρος στην αίθουσα και αυτό είναι κάτι που θέλω να αλλάξει».
Συμπληρώνοντας ότι «αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι διαρκώς και έχω διαπιστώσει πως είναι χρήσιμο και άλλοι αθλητές και μέλη της μαύρης κοινότητας να μάθουν, γιατί η πρόσβαση σε αυτές τις ευκαιρίες πρέπει να είναι απεριόριστη. Δεν αναφέρομαι μόνο σε κέρδη, αλλά σε δυνατότητες και ίσες ευκαιρίες».
Για τον Αντρέ Ιγκουοντάλα, ο πρώτος αριθμός, αυτός που ίσως έχει τη μεγαλύτερη αρχική σημασία, είναι το μηδέν. Από εκεί ξεκινούν όλα.
Αυτό που τον έφερε πάλι πίσω στην Καλιφόρνια δεν ήταν απλώς η νοσταλγία. Η δράση του ως επιχειρηματίας, όμως, δεν έχει σχέση «μόνο με το να δείξω στους αθλητές πώς να πλουτίζουν για να καταναλώνουν και να αποκτούν υλικά αγαθά… Σημασία έχει να ενημερώνουμε και να εκπαιδεύουμε τους νέους αθλητές και τις οικογένειές τους ότι μπορούν να “χτίσουν” κάτι σημαντικό και να αφήσουν γερά θεμέλια στην επόμενη γενιά».
Κατά τη διάρκεια των πλέι οφς του 2020 στη «φούσκα» του Ορλάντο, στην οποία οι παίκτες είχαν το δικαίωμα να αναγράφουν στο πίσω μέρος της φανέλας τους όποιο κοινωνικό μήνυμα επιθυμούσαν, ο Ιγκουοντάλα επέλεξε το «Group Economics». Το επόμενο επιθυμητό βήμα του είναι να βοηθήσει συμπαίκτες και συναδέλφους να δημιουργήσουν τις δικές του πλατφόρμες και να σκεφτούν και εφαρμόσουν ένα ευρύτερο φάσμα ευκαιριών.
Θέλει διαρκώς να τους θυμίζει ότι «η ζωή ενός επαγγελματία αθλητή μπορεί να αγοράσει τα πάντα, ακόμη κι αν δεν διασφαλίζει τίποτα». Να τους εξηγεί πως «τα υλικά αγαθά δεν είναι το νόημα της ζωής». Ο Αντρέ Ιγκουοντάλα προσθέτει πως «θέλαμε να αλλάξουμε την αντίληψη “ω, αυτός είναι απλώς ένας αθλητής” και να βρούμε πεδίο επιχειρηματικής δράσης». Σκοπός του είναι να πείσει πως «ένας παίκτης δεν προσδιορίζεται από το σπορ του…».
Μπορεί να μην είναι γνωστός ως αθλητής-μεγιστάνας, όπως οι Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον ή Σακίλ Ο’Νιλ, όμως κατόρθωσε να δημιουργήσει μόνος του τις ευκαιρίες για τον εαυτό του και τους συνεργάτες του.
Αυτό, τον κάνει πιο απτό, πιο προσιτό και πιο «γήινο» από τους διάσημους συναδέλφους του. Και κάνει και το δικό του «ταξίδι» λίγο πιο «αληθινό», ως παράδειγμα επιλογών και επιρροής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Γιώργος Παυλίδης: Δύο καριέρες, μία ζωή / Κώστας Χαρίσης: Η άλλη ζωή
Αλέξανδρος Τζόρβας: «Αλλάζοντας Γάντια» / ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ
Ανδρέας Γλυνιαδάκης: Όταν σβήνουν τα φώτα / Πώς χρεοκοπούν οι αθλητές
Τάκης Καρατζουλίδης: Εναλλακτικές προτάσεις σπουδών μέσω αθλητισμού
Μπατούλι Καμαρά: «Οι ευκαιρίες αλλάζουν τον κόσμο»
Ο Ζάζα Πατσούλια κατάλαβε ότι το ΝΒΑ είναι «μπίζνες», πριν γίνει επιχειρηματίας
Ο Ντέιμιεν Λίλαρντ στεκόταν πάντα στωικός σε κάθε «χάος» της ζωής του
Η Κάντας Πάρκερ μπορεί να βιώνει παράλληλα και την παλιά και τη νέα ζωή της
Η Γκάμπι Τόμας δεν πιστεύει πως όλα είναι πιθανά. Είναι βέβαιη ότι όλα είναι εφικτά