Το πλαίσιο δεν ήταν ακριβώς «γυάλα». Έμοιαζε, ωστόσο με ένα (υποτιθέμενα) προστατευτικό «κάδρο» από το οποίο κάποια στιγμή επιθυμούσε απεγνωσμένα να «δραπετεύσει».
Αρχικά ήταν η «ταμπέλα» του «παιδιού-θαύματος», το οποίο σε ηλικία 14 ετών, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο, το 2008, έγινε ο νεαρότερος αθλητής που συμμετείχε σε τελικό καταδύσεων.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, κι ενώ λίγοι γνώριζαν τι συμβαίνει στην ψυχή του, ο Τομ Ντέιλι δεν έγινε απλώς η ελπίδα ενός έθνους για ολυμπιακή δόξα. Η φιγούρα του τοποθετήθηκε σε μία αφίσα ύψους 20 μέτρων, για να καλωσορίσει στην πατρίδα του αθλητές και επισκέπτες στους Αγώνες του Λονδίνου.
Ο θρίαμβός του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ρώμης, το 2009, στα 15 του, τον είχε κάνει διάσημο. Ήταν ταλαντούχος, εμφανίσιμος, κάτι παραπάνω το «παιδί της διπλανής πόρτας». Η ευγενική φυσιογνωμία του δεν φάνηκε να αλλάζει ούτε όταν πείστηκε, στο πνεύμα της εποχής, να συμμετάσχει σε τηλεοπτικό reality show.
Με το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς της χώρας του, «εισέβαλλε» σε όλα τα βρετανικά σπίτια. Δεν ήταν η επιδίωξή του.
Αυτό που ήθελε τότε ο Τομ Ντέιλι ήταν αφενός να «ξεφύγει» από το καταρρακωμένο ηθικό του και αφετέρου να «βγει» από το δικό του σπίτι, από το προσωπικό «φρούριό» του, στο οποίο διαπίστωσε πως δεν ήταν «προσκεκλημένος».
Ο αγώνας (του) δεν θα ήταν εύκολος, μέχρι το χρυσό στο Τόκιο…
"YEESSSSSSSSSSS!!!"
Is that gold secured for Tom Daley and Matty Lee?
Watch on @BBCOne and online https://t.co/QL917cmMqO #bbcolympics #tokyo2020 pic.twitter.com/qZ1rk0e6Qg
— BBC Sport (@BBCSport) July 26, 2021
Στην Ιαπωνία πιστεύει πως εκπλήρωσε το πεπρωμένο του. Κι ας μην είναι, πια, ο αθλητισμός το κύριο μέλημα και η προτεραιότητα της ζωής του. Ο Τομ Ντέιλι αναδείχθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης στις συγχρονισμένες καταδύσεις από ύψος 10μ. μαζί με τον Μάτι Λι!
Σχεδόν 13 χρόνια μετά την παρθενική συμμετοχή του στη διοργάνωση, εννέα χρόνια από την αποτυχία του μεγάλου στόχου για χάρη του αείμνηστου πατέρα του και πέντε χρόνια μετά το δεύτερο χάλκινο στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ο Άγγλος αθλητής στάθηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου.
Το μυαλό του επέστρεψε ασυναίσθητα στο 2011, τότε που έχασε τον πατέρα του, Ρομπ, από όγκο στον εγκέφαλο… Ο Τομ έκλαψε, δεν το έκρυψε. Αυτό που αρχικά κράτησε μέσα του ήταν η οδύνη. Για μήνες αρνούνταν να προπονηθεί. Δεν έβρισκε λόγο και κίνητρο. Εκτός από πένθος του, ήρθε αντιμέτωπος με την κατάθλιψη αλλά και αυτοκτονικές τάσεις.
Είχε αφήσει να εννοηθεί πως σκεφτόταν να ανοίξει το παράθυρό του και να πέσει στο κενό… Δεν έκανε πράξη τις απειλές και τις «σκοτεινές» προθέσεις του.
Πάτησε πάλι με αυτοπεποίθηση στον βατήρα και στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου κατέκτησε την τρίτη θέση. Στόχευε στο χρυσό, για να τιμήσει τον μπαμπά του. Δεν το πέτυχε, αλλά δεν το έβαλε και κάτω.
Το βάθρο στο Λονδίνο, πάντως, ήταν εκείνο που τον έκανε να εμπιστευτεί και πάλι το κοινό και τα Μ.Μ.Ε.. Έγινε πιο ανοιχτός σε συνεντεύξεις, στα social media αλλά και στο YouTube.
Μέσω της τελευταίας πλατφόρμας, άλλωστε, προχώρησε και στη μεγαλύτερη αποκάλυψη της ζωής του.
Στις 2 Δεκεμβρίου 2013, μέσω ενός βίντεο στο κανάλι του στο YouTube, αποκάλυψε πως είναι ομοφυλόφιλος και διατηρεί δεσμό με έναν άνδρα από την αρχή του χρόνου. «Ποτέ δεν ήμουν πιο ευτυχισμένος», τόνισε.
Εξήγησε τη δύσκολη απόφασή του να μιλήσει για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του και παρότι δεν είπε τις λέξεις «γκέι» ή «αμφισεξουαλικός», ανέφερε πως «ακόμη μου αρέσουν τα κορίτσια»…
Το 2018, σε συνέντευξή του στο PinkNews αποκάλεσε τον εαυτό του «queer» και «όχι 100% γκέι». Μονάχα που είχε κατασταλάξει στον άνθρωπο με τον οποίο θα περνούσαν μαζί τη ζωή τους.
Από το 2013 ζει μαζί με τον κατά 20 χρόνια μεγαλύτερό του Ντάστιν Λανς Μπλακ, ο οποίος το 2009 κέρδισε το Όσκαρ σεναρίου για την ταινία «Milk» με τον Σον Πεν. Το φιλμ αναφέρεται στον ακτιβιστή Χάρβεϊ Μιλκ, ο οποίος έγινε στο Σαν Φρανσίσκο ο πρώτος ομοφυλόφιλος που έλαβε δημόσιο αξίωμα μέσω εκλογών στις Η.Π.Α..
Η ακτιβιστική δράση του Μπλακ για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ενέπνευσε τον Ντέιλι και τον έκανε να καταλάβει ότι η φωνή του έχει αξία, ειδικά όταν με τον σύντροφό του απέκτησαν ένα γιο μέσω παρένθετης μητέρας.
Ο Τομ Ντέιλι (αριστερά), με τον σύντροφό του, Ντάστιν Λανς Μπλακ / Photo by: Tom Daley – Instagram.
Μετά τον θρίαμβό του στο Τόκιο, ο γεννημένος στις 21 Μαΐου 1994 στο Πλίμουθ της Αγγλίας Τομ Ντέιλι βροντοφώναξε πως «είμαι ένας περήφανος γκέι και χρυσός Ολυμπιονίκης!».
Συμπληρώνοντας πως «πριν αποκαλύψω το 2013 ποιος είμαι, αισθανόμουν εκείνο το παιδί που δεν ταίριαζε πουθενά. Νόμιζα ότι δεν θα γίνω ποτέ τόσο καλός όσο περιμένει από μένα η κοινωνία… Αυτό στο οποίο ευελπιστώ είναι πως «κάθε νέος και νέα που νιώθουν διαφορετικοί μπορούν να ονειρεύονται πως είναι ικανοί να πετύχουν τα πάντα και, κυρίως, ότι δεν είναι μόνοι τους εκεί έξω».
Μερικές ώρες αργότερα, οι κάμερες και τα φλας τον «συνέλαβαν» στην εξέδρα να… πλέκει, ενώ παρακολουθούσε αγώνες.
Αυτό που φρόντισε να κάνει άμεσα ήταν να πλέξει ένα τσαντάκι με τη βρετανική σημαία στη μία πλευρά και την ιαπωνική στην άλλη, ώστε να χωρέσει εκεί το χρυσό μετάλλιό του.
Ο Ντέιλι έχει αποκαλύψει πως το πλέξιμο τον βοηθά να ηρεμεί. Τα πλεκτά του (τσάντες, ρούχα κ.α.) τα διαθέτει και προσφέρει τα κέρδη στον οργανισμό The Brain Tumor Charity, για ασθενείς με όγκο στον εγκέφαλο.
Ένας ακόμη φόρος τιμής στον αδικοχαμένο πατέρα του…
Oh this? Just Olympic champ @TomDaley1994 knitting in the stands while watching the diving. 🧶 pic.twitter.com/o17i6vsG2j
— Olympics (@Olympics) August 1, 2021
Μεγάλωσε με την πεποίθηση ότι δεν θα πετύχει, ότι λόγω του ποιος είναι δεν είναι ικανός και δεν θα έχει τις ευκαιρίες του.
Τα χτυπήματα της μοίρας τον έκαναν να αμφισβητήσει ακόμη περισσότερο τον εαυτό του. Μέχρι και, για λίγο, να τρομάξει με όσα ανακάλυπτε για τον ίδιο…
Πλέον, δεν είναι απλώς ο «βασιλιάς» των καταδύσεων, αλλά έχει και το ελεύθερο να… πλέκει -για καλό σκοπό- στις κερκίδες. Η γνώμη των άλλων έπαψε να τον απασχολεί από τη στιγμή που ο Ντέιλι αποκατέστησε τον Τομ στο δικό του μυαλό και υποσυνείδητο.
Η πισίνα ήταν το ασφαλές μέρος και το «καταφύγιό» του. Γνώριζε, ωστόσο, πως για λίγο πρέπει να εκτεθεί εκτός νερού, πάνω στον βατήρα. Εκεί, στο δικό του «βασίλειο», μπορούσε κάθε στιγμή να είναι εκείνος που θέλει και ονειρεύεται να είναι.
Τη στιγμή που έκανε τη σανίδα και την πισίνα τον «θρόνο» του στο Τόκιο, κατάφερε για τα καλά να αισθάνεται έτσι και έξω από αυτόν.
Μετά τη νίκη του στην Ιαπωνία, δήλωσε πως «όταν ήμουν πιο νέος, δεν είχα πίστη και θεωρούσα ότι δεν θα πετύχω σε τίποτα. Το πίστεψα από τότε που ανακάλυψα ποιος είμαι…».
Μονάχα που, πλέον, ξεκαθαρίζει πως «το να γίνω Ολυμπιονίκης απλώς επιβεβαιώνει ότι μπορείς να πετύχεις ό,τι έχεις στο μυαλό σου, ό,τι κι αν σκέφτονται οι άλλοι για σένα».
Όπως είχε «αγκαλιάσει» τις προσδοκίες, κράτησε σφιχτά στα χέρια και τη σκέψη του και την κριτική, τις «λοξές» ματιές» και την αμφισβήτηση. Σημασία είχε πάντα να μάθει ποιος πραγματικά είναι.
UPD: Στις 7 Αυγούστου 2021, ο Τομ Ντέιλι κατέκτησε και το χάλκινο μετάλλιο στην κατάδυση 10μ. από πλατφόρμα.
CHECK IT OUT:
Η Ρέιβεν Σόντερς εκτίμησε τη ζωή, διαλέγει τις «μάσκες» της και δεν απολογείται
Η Σιμόν Μάνιουελ έφτασε στο Τόκιο γιατί νίκησε και τον εαυτό της
Η κρυφή ζωή του Τζον Αμίτσι δεν τον έκανε άνθρωπο «ίσων αποστάσεων» και «μέσων λύσεων»
Η βουβή… κραυγή της Μέγκαν Ραπίνο
Η Μπρίτνεϊ Γκράινερ δεν κρύφτηκε ποτέ από το bullying ή την κατάθλιψη
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟ
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:👇
