Υπάρχουν στιγμές ρουτίνας της οποίες ο άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει.
Ο Ντοκ Ρίβερς ξυπνά κάθε πρωί και γνωρίζει ότι χρειάζεται μισή ώρα από το κρεβάτι του σπιτιού του ως την πόρτα του αυτοκινήτου του, για να πάει στην εργασία του.
Για την ακρίβεια, όπως ξεκαθαρίζει, για να «πάω να παίξω μπάσκετμπολ, αφού και σαν παίκτης δεν μου άρεσε ποτέ να λέω “πάω για προπόνηση”. Το μπάσκετμπολ το λατρεύω και δεν το είδα ποτέ ως αγγαρεία ή δουλειά».
Σε αυτή τη μισή ώρα, συνήθως σε ένα άδειο σπίτι, ο 59χρονος προπονητής θέλει να «χωρέσει» λίγη γυμναστική, ένα κρύο ντους και να φτιάξει έναν καφέ για τον δρόμο.
Σε αυτή τη μισή ώρα κάνει μόνο σκέψεις, δίχως να βγάλει μιλιά. Αυτή η ρουτίνα τού αρέσει. Την έχει συνηθίσει.
Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που αυτή η σιωπή στο αυτοκίνητο, μέχρι να φτάσει στο προπονητικό κέντρο της εκάστοτε ομάδας του στο ΝΒΑ, του φέρνει στο μυαλό μία από τις δυσκολότερες ημέρες της ζωής του.
Το 1997, το τηλεφώνημα στο Σιάτλ, όπου είχε ταξιδέψει για ένα τουρνουά γκολφ, τον βρήκε απροετοίμαστο. Τα μαντάτα τον σόκαραν, όμως έμεινε ψύχραιμος.
Μπήκε στο αυτοκίνητό του, οδήγησε αμίλητος και επέστρεψε στην οικία του στο Σαν Αντόνιο. Μονάχα που το σπίτι του είχε καεί ολοσχερώς…
Ντοκ Ρίβερς.
«Όταν έφτασα στο σπίτι, στην κυριολεξία δεν σκεφτόμουν τίποτα», εξήγησε ο Ρίβερς σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Μπράιαν Σμιτζ της εφημερίδας «Orlando Sentinel», το 2001.
Ήταν εξαρχής ήσυχος γιατί η λευκή σύζυγός του, Κρις, και τα τέσσερα παιδιά τους έλειπαν στο Ουισκόνσιν, για επίσκεψη σε συγγενείς.
Όταν αντίκρισε τα καμένα ερείπια, όμως, ο τότε 36χρονος -παλαίμαχος από την προηγούμενη χρονιά γκαρντ- σκέφτηκε το σκυλί του.
Η Τζίντζερ ήταν δώρο της Κρις από το 1983, πριν από το παρθενικό ματς της ρούκι σεζόν του στους Ατλάντα Χοκς. Το σκυλί δεν είχε ταξιδέψει με την υπόλοιπη οικογένεια και κάποιοι γείτονες είχαν αναλάβει να την ταΐζουν για λίγες μέρες. Λίγη ώρα αργότερα, ο Ντοκ την βρήκε νεκρή στα αποκαΐδια…
Έκλαψε για την Τζίντζερ. Δεν τον ένοιαξε τίποτε άλλο από όσα καταστράφηκαν από την πυρκαγιά. Ούτε τα τρόπαια και τα αναμνηστικά της καριέρας του ούτε τα ρούχα ούτε τα έπιπλα.
Μετά τα δάκρυά του, πάντως, αισθάνθηκε οργή.
Θέλησε να βάλει (πάλι) σε τάξη τις σκέψεις του. Ο ρατσισμός ήταν κάτι που ο Ρίβερς και η οικογένειά του βίωνε πολλά χρόνια, από τα παιδικά χρόνια του στο Σικάγο.
Ο Γκλεν Αντόν Ρίβερς γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1961 στην «πόλη των ανέμων» του Ιλινόι. Οι πρώτες εικόνες στο μυαλό του ήταν μία πόλη να καίγεται από διαδηλώσεις Αφροαμερικανών για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Ρίβερς και η Κρις γνωρίστηκαν ως φοιτητές στο πανεπιστήμιο Μαρκέτ.
Εκεί όπου ο νεαρός πόιντ-γκαρντ έλαβε και το παρωνύμιο «Doc» από τον προπονητή του, Ρικ Ματζέρους, όταν ο τελευταίος τον είδε σε μία προπόνηση με μπλουζάκι του Τζούλιους «Dr. J» Έρβινγκ.
Μία σχέση ενός μαύρου με μία λευκή κοπέλα -όσο πιο ανοιχτόμυαλο κι αν έκανε τον ίδιο τον Ντοκ- ήταν ακόμη κάτι ανεπίτρεπτο για τα αναχρονιστικά μυαλά της «λευκής Αμερικής». Κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, η Κρις έβρισκε συχνά σκασμένα τα λάστιχα του αυτοκινήτου της. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν ρατσιστικά και υβριστικά συνθήματα γράφτηκαν έξω από το σπίτι των γονιών της, σε προάστιο του Μιλγουόκι…
«Όλα αυτά επηρέασαν το παιχνίδι μου στο NCAA και γι’ αυτό αναγκάστηκα να αποχωρήσω έναν χρόνο πριν πάρω το πτυχίο μου», θυμήθηκε ο νυν νέος κόουτς των Φιλαδέλφεια Σίξερς σε εκείνη τη συνέντευξη στη «Sentinel». Το 1985, πάντως, παράλληλα με την καριέρα του στη Λίγκα, έλαβε το πτυχίο Πολιτικών Επιστημών από το Μαρκέτ.
Είχε επιλεχθεί το 1983 στο Νο31 του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Χοκς και μετακόμισε μαζί με την Κρις στην Ατλάντα, όπου τρία χρόνια αργότερα παντρεύτηκαν.
Μέσα του, όμως, δεν «έκαιγε» απλώς η φωτιά του παιχνιδιού, αλλά και όσων ζούσε και προέβλεπε ότι θα βιώνει για πολλά χρόνια ακόμη.
Το 1991 αποχώρησε από τους Χοκς και υπέγραψε για έναν χρόνο στους Κλίπερς. Την επόμενη σεζόν φόρεσε τη φανέλα των Νικς και όσο αγωνιζόταν στη Νέα Υόρκη, έγραψε και το βιβλίο του, με τίτλο «Those Who Love The Game», στο οποίο περιέγραψε τις διακρίσεις, την προκατάληψη και τον ρατσισμό στο ΝΒΑ.
Τόνισε πως τα Μ.Μ.Ε. αντιπαραβάλουν τους λευκούς με τους μαύρους παίκτες με στερεότυπα και επισημαίνει πως οι λευκοί παράγοντες μπλοκάρουν τους Αφροαμερικανούς από θέσεις προπονητών ή παραγόντων…
Ο Ντοκ Ρίβερς με τη φανέλα των Ατλάντα Χοκς, με αντίπαλο τον “Μάγκσι” Μπογκς / Photo by: nba.com/hawks.
Έπειτα από μία διετία στους Νικς, ο Ρίβερς ολοκλήρωσε την καριέρα του ως παίκτης στους Σπερς, από τους οποίους αποχώρησε το 1996.
Συνέχισε να ζει στο Σαν Αντόνιο και σε μία κοινότητα στο Σαβάνο Παρκ, στην οποία, με βάση στοιχεία του 2010, μόλις το 1,43% είναι μαύροι.
Η οικογένεια του Αμερικανού προπονητή επιμένει ότι εκείνη η φωτιά στο σπίτι της ήταν εμπρησμός με ρατσιστικά κίνητρα. Η τοπική αστυνομία «κατέρριψε» το ενδεχόμενο των φυλετικών διακρίσεων ως αιτία, όμως παραδέχθηκε πως ήταν εμπρησμός. Εκτιμώντας πως επρόκειτο απλώς για έφηβους ταραξίες…
«Έκαψαν το σπίτι μου. Είμαι μαύρος με λευκή σύζυγο. Δεν μπορείς παρά να σκεφτείς ότι, σε μία υποτιθέμενη καλή και ήσυχη συνοικία, ο ρατσισμός έπαιξε τον ρόλο του», σχολίασε χωρίς αποτέλεσμα ο Ντοκ Ρίβερς.
Αρνήθηκε, παρόλα αυτά, να σκύψει το κεφάλι. «Η μητέρα μου μας έμαθε να μην το κάνουμε», εξήγησε ο Ντοκ στο ντοκιμαντέρ «The Playbook» της πλατφόρμας Netflix, συμπαραγωγής και του ΛεΜπρον Τζέιμς.
Συμπληρώνοντας πως πορεύεται πάντα με το μότο «δεν είσαι θύμα και δεν θα γίνεις θύμα» που ξεστόμιζε διαρκώς η μαμά του, μέχρι τα παιδιά της να το καταλάβουν. Αυτό έγινε για τον Ρίβερς ένα μάθημα ζωής ισάξιο όλων των μαθημάτων στο κολέγιο και όλων των συμβουλών από καθηγητές ή προπονητές.
Έγινε η απάντησή του στην προσβλητική στάση μίας δασκάλας του στο δημοτικό, όταν τον έδιωξε από το μάθημα λόγω των… ονείρων του.
Ο Ντοκ Ρίβερς πριν από ένα μάθημά του στο πανεπιστήμιο Μαρκέτ / Photo by: si.com.
Στο ίδιο ντοκιμαντέρ, ο Ρίβερς εξιστορεί πως η δασκάλα τον έστειλε σπίτι του όταν σε ένα μάθημα ζήτησε από κάθε παιδί να γράψει στον πίνακα τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει.
Ο μικρός Γκλεν πήρε την κιμωλία και με τα πιο ωραία και καλογραμμένα γράμματα που έκανε ποτέ έγραψε: «Επαγγελματίας παίκτης του μπάσκετμπολ».
«Μην έχεις τόσο υψηλά σχέδια και να είσαι πιο ρεαλιστής», ήταν η περίληψη της υποτιμητικής απάντησης της δασκάλας. Του ζήτησε να γράψει κάτι άλλο. «Επαγγελματίας παίκτης του μπάσκετμπολ», ήταν το όνειρο του πιτσιρικά και, πάλι, η ατάκα του στον πίνακα… Εκείνη τον έδιωξε έξαλλη και του ζήτησε να έρθει την επόμενη φορά με τον πατέρα του.
Ο Γκλεν αφηγήθηκε στον πατέρα του τι συνέβη και την επομένη πήγαν μαζί στο σχολείο. Το «σκηνικό» το ίδιο, όπως, όμως, και το «σενάριο ζωής» του Ρίβερς.
Παρουσία του αστυφύλακα και πάντα πειθαρχημένου πατέρα του, ο νεαρός έγραψε πάλι «Επαγγελματίας παίκτης του μπάσκετμπολ» και ο μπαμπάς του χαμογέλασε αμήχανα και προς την δασκάλα.
«ίβερς θυμάται επίσης πως «όταν επέστρεψα στο σπίτι, ο πατέρας μού είπε: “Αν είναι να υψώσεις το ανάστημα σου για κάτι τέτοιο, απλά να είσαι σίγουρος ότι δεν θα κάνεις ποτέ πίσω”».
Ο κανακάρης του είχε φιλοδοξίες, προσήλωση και πέτυχε τον σκοπό του. Οι σκέψεις του, το ταλέντο του και η ευχέρεια να ακούει, του έδωσαν τη δυνατότητα, πέρα από «Χ» και «Ο» στα μπλοκάκια των συστημάτων, να διαχειρίζεται κάθε κρίση, εντός ή (κυρίως) εκτός παρκέ.
Photo by: latimes.com.
Το 1999 άρχισε, στα 38 του, την προπονητική καριέρα του στο ΝΒΑ, στον πάγκο των Ορλάντο Μάτζικ.
Σαν πρωτοεμφανιζόμενος κέρδισε το βραβείο του κορυφαίου προπονητή της σεζόν και το 2000 επιχείρησε να δημιουργήσει μία «Big-3», έχοντας τους Γκραντ Χιλ και Τρέισι ΜακΓκρέιντι και προσπαθώντας να «κλέψει» τον Τιμ Ντάνκαν από τους Σπερς.
Σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, ο Ντάνκαν, αν και είχε πρόθεση να υπογράψει στο Ορλάντο, ανανέωσε με το Σαν Αντόνιο λόγω της αυστηρής πολιτικής του Ντοκ να μην επιτρέπει μέλη των οικογενειών των παικτών στο αεροπλάνο της ομάδας…
Οδήγησε τους Μάτζικ στα πλέι οφς κάθε χρονιά, όμως το φθινόπωρο του 2003 απολύθηκε, έπειτα από το ξεκίνημα με μία νίκη σε 11 αγώνες.
Εργάστηκε ως τηλεσχολιαστής του NBC για ένα χρόνο, μέχρι να χτυπήσει το τηλέφωνό του και να ακούσει τη φωνή του προέδρου των Σέλτικς, Ντάνι Έιντζ.
Οι πρώτες χρονιές δεν ήταν εύκολες και το 2006-2007 η Βοστόνη τερμάτισε με ρεκόρ 24-58.
Το καλοκαίρι του 2007, πάντως, η απόκτηση των Κέβιν Γκαρνέτ και Ρέι Άλεν, στο πλάι του Πολ Πιρς, έδωσαν στον Ρίβερς μία «σούπερ τριάδα» και οι Σέλτικς, έπειτα από ρεκόρ 66-16, κατέκτησαν τον τίτλο επί των Λέικερς (4-2 στους Τελικούς του 2008)!
Για τον ίδιο, εκείνη η επιτυχία δεν ήταν απλώς ομαδική δουλειά, αλλά και απόλυτη εφαρμογή του… Ubuntu, το οποίο ο ίδιος εξήγησε αργότερα.
Απολαμβάνοντας το πούρο του πρωταθλητή, με φόντο την αφίσα του θρυλικού προπονητή των Σέλτικς, Ρεντ Άουερμπαχ / Photo by: nba.com/celtics.
Το βασικό ζήτημα του κόουτς Ρίβερς όταν αποκτήθηκαν οι Γκαρνέτ και Άλεν ήταν η συνύπαρξη τριών ηγετών. Είπε και στους τρεις ότι «πρέπει να νικήσουμε μαζί. Πρέπει να θυσιάσουμε το παιχνίδι μας, να αλλάξετε».
Ένα απόγευμα, ως μέλος του Δ.Σ. του πανεπιστήμιου Μαρκέτ, άκουσε για πρώτη φορά τη λέξη «ubuntu» σε μία συνεδρίαση.
Μία κυρία πήγε προς το μέρος του και του είπε ότι «η ομάδα σου θα γίνει σπουδαία με αυτή τη λέξη»… Ο Ντοκ δεν την είχε ξανακούσει ποτέ. Του την έγραψε, όμως του ξεκαθάρισε πως «δεν θα σου εξηγήσω τι είναι. Θα πρέπει να το μελετήσεις και να το ψάξεις μόνος σου. Να θυμάσαι μόνο αυτό. Δεν είναι μία απλή λέξη, είναι τρόπος ζωής».
Ο Ρίβερς πέρασε όλο το βράδυ μελετώντας, με χαρτιά να έχουν καλύψει το κρεβάτι του.
Ανακάλυψε ότι το «ubuntu», μία αρχαία αφρικανική φιλοσοφία, μπορεί να ενώσει τους Σέλτικς σε έναν κοινό σκοπό.
Η λέξη προέρχεται από τη φράση «Umuntu ngumuntu ngabantu» των Ζουλού και μεταφράζεται σε «ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ολοκληρωμένος μόνο αν είναι όλοι γύρω του ολοκληρωμένοι».
Οι παίκτες της Βοστόνης το επιβεβαίωσαν όταν ο Ρίβερς έλειψε από ματς με το Τορόντο λόγω της κηδείας του πατέρα του. Ο Γκαρνέτ τον κάλεσε στο τηλέφωνο και του είπε πως «όταν είσαι θλιμμένος, είμαι κι εγώ θλιμμένος».
Οι Σέλτικς νίκησαν με σουτ του Ρέι Άλεν και πανηγύρισαν έξαλλα, αφιερώνοντας τη νίκη στον κόουτς τους. «Τότε καταλάβαμε τι είναι το “ubuntu”», τόνισε ο Ντοκ και οι παίκτες άρχισαν να το φωνάζουν αντί για το καθιερωμένο «ζντο» σε προπόνηση ή τάιμ άουτ.
Οι Σέλτικς δεν επανέλαβαν τον θρίαμβο του 2008, όμως ο Ρίβερς είχε την εμπιστοσύνη του Έιντζ. Ωστόσο, το 2013, τον παραχώρησε στους Κλίπερς, αντί ενός ντραφτ πικ και χρημάτων. Στην πρώτη σεζόν του στο Λ.Α. οι «Κλιπς» πέτυχαν ρεκόρ με 57 νίκες!
Κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου των πλέι οφς με το Γκόλντεν Στέιτ, όμως, το τοπίο «σκοτείνιασε»…
Πριν από τον τέταρτο αγώνα, το δίκτυο TMZ δημοσίευσε ένα ηχητικό ντοκουμέντο στο οποίο ο ιδιοκτήτης των Κλίπερς, Ντόναλντ Στέρλινγκ, «διατάζει» την ερωμένη του, Β. Στιβιάνο, «να μην φέρνεις μαύρους στο γήπεδό μου», έπειτα από φωτογραφία της με τον θρύλο των Λέικερς, Μάτζικ Τζόνσον.
Οι παίκτες σκέφτηκαν να μην κατέβουν στον αγώνα με τους Ουόριορς, όμως ο Ρίβερς, αφού τους έδωσε το ελεύθερο να αποφασίσουν μόνοι τους, θέλησε να τους πει μία ιστορία. «Είμαι ο Γκλεν Ρίβερς από το Σικάγο…», άρχισε να λέει. Τους μίλησε για τον ρατσισμό που βίωσε, για το καμένο σπίτι του.
«Το μόνο πράγμα που δεν ήθελα», είπε στο «The Playbook», «ήταν να πουν κάτι οι παίκτες μου και να στρέψουν πάνω τους την προσοχή, από τον Στέρλινγκ». Τους είπε την ατάκα της μητέρας του περί του «να μην γίνουν θύματα» και τους τόνισε πως «αν δεν παίξετε, θα κερδίσει ο Στέρλινγκ. Αλλά η απόφαση είναι δική σας».
Οι «Κλιπς» αγωνίστηκαν, αφού εμφανίστηκαν στο παρκέ με τις μπλούζες προθέρμανσης ανάποδα και τις έβγαλαν και τις πέταξαν επιδεικτικά στο κέντρο του γηπέδου.
Η ομάδα του Λ.Α. προκρίθηκε με 4-3 (αποκλείστηκε στη συνέχεια από την Οκλαχόμα Σίτι), αλλά ο τότε παίκτης, Ματ Μπαρνς, τόνισε πως «ο Ντοκ δεν ήταν απλώς κόουτς ή ηγέτης σε όλο αυτό τον χαμό, αλλά η ασπίδα όλου του οργανισμού».
Το ΝΒΑ «εξοστράκισε» (με… αντίτιμο) τον Στέρλινγκ, καθώς τον υποχρέωσε να πουλήσει τις μετοχές του αντί δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων στον Στιβ Μπόλμερ.
Ο Ντόναλντ Στέρλινγκ και η ερωμένη του, Β. Στιβιάνο, στο “Στέιπλς Σέντερ” / Photo by: nytimes.com.
Μετά τον αποκλεισμό των Κλίπερς στον δεύτερο γύρο των πλέι οφς του 2020 από το Ντένβερ του κόουτς Μάικ Μαλόουν (ήταν η τρίτη φορά που ομάδα του Ντοκ Ρίβερς «σπαταλά» προβάδισμα 3-1 σε σειρά και αποκλείεται στο έβδομο ματς), ο Ρίβερς απολύθηκε.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, όμως, σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα των πλέι οφς, είχε αφήσει κατά μέρος το μπάσκετμπολ και είχε μιλήσει για την αστυνομική βία στις Η.Π.Α..
Η (πρώην πια) ομάδα του είχε νικήσει εύκολα τους Μάβερικς για το 3-2 στη σειρά του πρώτου γύρου και ο Αμερικανός προπονητής στάθηκε μπροστά στις κάμερες, αλλά δεν μίλησε για μπάσκετμπολ και έγινε ένας ακόμη κόουτς που στέκεται απέναντι στον πρόεδρο των Η.Π.Α., Ντόναλντ Τραμπ.
Έβγαλε τη μάσκα που έγραφε «VOTE» (=«ψήφισε») και σχολίασε με πολλή συγκίνηση στα μάτια και τα λόγια του τον πυροβολισμό του Αφροαμερικανού Τζέικομπ Μπλέικ από αστυνομικούς, στην πόλη Κενόσα του Ουισκόνσιν.
«Ακούμε διαρκώς τον Τραμπ να μιλά για φόβο. Εμείς είμαστε αυτοί που σκοτωνόμαστε, που πέφτουμε θύματα πυροβολισμών, που μας αρνούνται να ζήσουμε σε συγκεκριμένες κοινότητες…
»Είναι εντυπωσιακό, γιατί εμείς εξακολουθούμε να αγαπάμε αυτή τη χώρα και η ίδια χώρα δεν μας ανταποδίδει αυτή την αγάπη. Είναι λυπηρό. Πολύ συχνά μου θυμίζουν το χρώμα του δέρματός μου και αυτό με κάνει να λυπάμαι. Πρέπει να είμαστε καλύτεροι από αυτό. Πρέπει να απαιτήσουμε να τα πάμε καλύτερα».
Ο Ρίβερς θύμισε πως «ο πατέρας μου ήταν αστυνομικός και πιστεύω στους καλούς αστυνομικούς. Δεν θέλουμε να αφαιρέσουμε τη χρηματοδότηση της αστυνομίας, αλλά να την κάνουμε να μας προστατεύει, όπως προστατεύει τους υπόλοιπους».
Εκείνα τα δάκρυα του Ντοκ Ρίβερς έκρυβαν μέσα τους τη δύναμη που έχει μάθει να έχει για να αντιμετωπίζει κάθε κατάσταση.
Αλλά φανέρωναν και τον αγώνα κατά της μισαλλοδοξίας, τον οποίο αντιμετωπίζει ακόμη. Γνωρίζει πως η κοινωνική αλλαγή, ακόμη και με τις πολλές φωνές των αθλητών στην Αμερική, έρχεται με τον ρυθμό χελώνας…
Ο 59χρονος κόουτς επιμένει πως «μέχρι και τις μέρες μας, το πρώτο πράγμα που λέω στους παίκτες μου στην πρώτη προπόνηση είναι πως “είμαι ο Ντοκ Ρίβερς. Είμαι άνθρωπος και θα κάνω λάθη”»…
Αυτό θα πει και στην πρώτη προπόνηση στους Σίξερς, όταν αρχίσει η επόμενη σεζόν του ΝΒΑ.
Θα θυμίσει στους νέους παίκτες του ότι «θα πρέπει να γνωρίζετε πως δεν θα κοουτσάρω τους παίκτες που είστε σήμερα, αλλά εκείνους που θα πρέπει να γίνετε».
Θα εξακολουθήσει να είναι «ένα» με τους αθλητές του, αν και ομολογεί πως «όταν άρχιζα την προπονητική με συμβούλευαν να μη δένομαι μαζί τους, διότι θα με πλήγωναν, θα με απογοήτευαν. Ορισμένοι το έκαναν, αλλά…
»Η δουλειά μου, την οποία λατρεύω, είναι να προπονώ παιδιά και να τα κάνω ώριμους ανθρώπους. Όχι απλώς καλύτερους παίκτες, αλλά καλύτερους συμπαίκτες. Να ξέρουν και να κερδίζουν αλλά και να αποδέχονται την ήττα.
»Ένας προπονητής δεν ασχολείται μόνο με το μπάσκετμπολ. Δεν ασχολείται μόνο με το παιχνίδι, αλλά και με την ίδια τη ζωή».
Με τον (αριστερά) Τζοέλ Εμπίιντ, τον οποίο ο Ντοκ Ρίβερς θα έχει πλέον ως παίκτη στη Φιλαδέλφεια / Photo by: espn.com.
Θα συνεχίσει να στηρίζει κάθε άνθρωπο, όπως είχε κάνει μετά την αποκάλυψη του παλαίμαχου σέντερ Τζέισον Κόλινς για την ομοφυλοφιλία του και είχε σχολιάσει στον Ίαν Τόμσεν του Sports Illustrated: «Δεν αφορά κανέναν τι κάνει και τι επιλέγει.
»Μπορείς να διαλέγεις ποιος θα σου αρέσει και να αγαπάς όποιον επιλέγεις να αγαπάς».
Ο Ντοκ Ρίβερς είχε στηρίξει ανοικτά και δημοσίως και τον παλαίμαχο σέντερ των Ορλάντο Μάτζικ και Γιούτα Τζαζ (και άλλοτε παίκτη και του Παναθηναϊκού), Τζον Αμίτσι, όταν ο Άγγλος είχε αποκαλύψει τις γκέι σεξουαλικές προτιμήσεις του.
«Νομίζω πως όλοι οι παίκτες μου θα υποστήριζαν τον Τζον, αν ήταν συμπαίκτης τους. Θα του έκαναν πλάκα, θα τον πείραζαν, αλλά με την καλή έννοια, στην καλή ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων.
»Δεν θα υπήρχε καμία διαφορά, καμία αλλαγή. Πιστεύω πως κάτι τέτοιο θα ήταν μία ιστορία μίας εβδομάδας. Το μόνο που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι ότι δύο οποιοιδήποτε άνθρωποι βρήκαν ο ένας τον άλλον και αγαπιούνται. Και αυτό είναι κάτι καλό».
Πιστεύει ακόμη πως «ο ρατσισμός, η προκατάληψη δεν γεννιούνται, αλλά διδάσκονται και είναι το αποτέλεσμα της άγνοιας, που επιθυμεί να διαχωρίσει και να καταστρέψει».
Ανεξάρτητα από το ταλέντο, τις ικανότητες ή την αποδοχή, αυτό που καταφέρνει ο Ντοκ Ρίβερς είναι πως όταν μιλά για μπάσκετμπολ, μιλά ταυτόχρονα για τη ζωή.
Και όταν αναφέρεται στη ζωή, αναφέρεται και στο αγαπημένο του άθλημα… Την «άλλη ζωή» του, πάντως, και όχι τη δουλειά του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Αβραάμ Καλλινικίδης: «Μη μένεις αμέτοχος»
Αρσέν Μουλουντά: «Νίκησε το μίσος!»
Ο Ράσελ Ουέστμπρουκ αναζητά δικαιοσύνη στο παρόν και το παρελθόν
Ως θύμα αστυνομικής βίας, ο Στέρλινγκ Μπράουν αρνείται να συμβιβαστεί
Η Ναόμι Οσάκα δεν ήθελε, αλλά έμαθε να μιλά για όσα έχουν σημασία