Ο καρκίνος δεν έσβησε τη μόνιμη «φλόγα» στο στήθος της Τιάνα Μανγκακάχια

Γιώργος Αδαμόπουλος 1 Δεκεμβρίου, 2020

Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου είχαν «εισβάλει» από ώρα στο δωμάτιο της, στο διαμέρισμα στο Σίρακιουζ. Ωστόσο, εκείνη αποφάσισε ότι μπορεί να μείνει για λίγο ακόμη στο κρεβάτι της.

Η σωματική κούραση των προηγούμενων ημερών και, κυρίως, το άγχος μερικών ιατρικών εξετάσεων τής έδιναν αυτό το «δικαίωμα». Το είχε κερδίσει. Το άξιζε.

Άλλωστε, οι αγώνες είχαν ολοκληρωθεί πριν από εβδομάδες και τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο είχαν τελειώσει μερικές μέρες νωρίτερα. Είχε αποφασίσει να μην επιστρέψει ακόμη στην Αυστραλία, ώστε να συνεχίσει τις ατομικές προπονήσεις.

Δεν έκλεισε τα μάτια της. Απλώς αποφάσισε να χαλαρώσει λίγο ακόμη. Να σκεφτεί δίχως να κοιμάται τα μεγάλα όνειρά της. Ήχο από ξυπνητήρι δεν θα άκουγε. Μέχρι, όμως, που στις 8:00π.μ. ήχησε το κινητό τηλέφωνό της.

Αυτό που ακολούθησε εκείνο το πρωινό της 18^ης Ιουνίου 2019, ένας «μονόλογος» 30 δευτερολέπτων, έδειχνε ικανός να διαγράψει φιλοδοξίες και κόπους ετών. Ο γιατρός αρκέστηκε σε μία σύντομη και «κοφτή» κουβέντα… «Έχεις δεύτερου σταδίου καρκίνο του μαστού».

Όλα γύρω από την Τιάνα Μανγκακάχια θαρρεί κανείς πως σταμάτησαν απότομα. Δεν «πάγωσε» ο χρόνος, αλλά το χαμόγελό της. Αν και ολομόναχη στο διαμέρισμα, συγκράτησε με δυσκολία τα δάκρυά της.

Ο γιατρός τής ζήτησε να την δει άμεσα. Όταν έκλεισε το τηλέφωνο, έκλαψε «δίχως σταματημό και όπως δεν είχαν κλάψει ποτέ μου».

Δίστασε να καλέσει τους γονείς της, πίσω στην πατρίδα…

Η ανάρτηση της Τιάνα Μανγκακάχια, με την οποία ανακοίνωσε τη διάγνωση για καρκίνο του μαστού / Photo by: Tiana Mangakahia – Instagram.

Όταν σκούπισε τα μάτια της, η 24χρονη τεταρτοετής γκαρντ του πανεπιστήμιου του Σίρακιουζ βρήκε το θάρρος να πληκτρολογήσει τον αριθμό του πατρικού της.

Στο Μπρισμπέιν ήταν λίγη ώρα πριν από τα μεσάνυχτα, όμως γνώριζε ότι αν δεν «ενοχλούσε» τους γονείς της, θα ήταν χειρότερα.

Οι Σίνθια και Τέρι Μανγκακάχια όφειλαν να μείνουν δυνατοί, αλλά στην αρχή ήταν απλώς ειλικρινείς και έκλαψαν μαζί της. Περίπου επτά ώρες διαφορά και 15.290χλμ. χώρισαν τα δάκρυά τους, αλλά όχι και τη δύναμη που βρήκαν αμέσως να το παλέψουν όλοι μαζί.

Ο Τέρι τής ζήτησε να επιστρέψει αμέσως στην Αυστραλία, όμως η Τιάνα αρνήθηκε κατηγορηματικά. Στις Η.Π.Α. είχε βρει ένα νέο σπίτι και εκεί θα έδινε τη μάχη της.

Επισκέφθηκε τον γιατρό στον οποίο απευθύνθηκε όταν διαπίστωσε στο ντους ένα μικρό εξόγκωμα στο στήθος. Αρχικά δεν είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία και το αγνόησε. Αισθανόταν υγιής, δεν είχε αντίστοιχο οικογενειακό ιστορικό και θεώρησε πως θα είναι μία απλή κύστη η οποία θα εξαφανιστεί. Δεν έφυγε.

Ο ογκολόγος τής εξήγησε πως το καρκίνωμα ήταν ταχέως αναπτυσσόμενο, όμως ήταν δεκτικό σε θεραπεία.

Η διαδικασία θα ήταν ξεκάθαρη, αλλά και δύσκολη. Τουλάχιστον οκτώ συνεδρίες χημειοθεραπείας και, κυρίως, διπλή μαστεκτομή…

Η Τιάνα δεν φοβήθηκε μόνο για τη ζωή της, αλλά και για την πολλά υποσχόμενη καριέρα μπάσκετμπολ που είχε ανοίξει διάπλατα μπροστά της.

Η Τιάνα Μανγκακάχια ανάμεσα στη συμπαίκτριά της, Ταλία Ουάσινγκτον και τον προπονητή της, Κουεντίν Χίλσμαν / Photo by: si.com.

Η σεζόν 2019-2020 επρόκειτο να είναι η μεγάλη ευκαιρία της Τιάνα Μανγκακάχια. Μοναδικής παίκτριας στην ιστορία του Σίρακιουζ με τριπλ-νταμπλ.

Ήταν ήδη κορυφαία σκόρερ (μ.ό. 16,9π.) και πασέρ (8,4 ασίστ ως τριτοετής) στο κολέγιό της, καλύτερη πασέρ της χώρας ως δευτεροετής και οι ειδικοί προέβλεπαν ότι είναι η μεγάλη αντίπαλος της σούπερ σταρ του NCAA και του Όρεγκον (και μετέπειτα Νο1 στο ντραφτ του WNBA, το 2020), Σαμπρίνα Ιονέσκου.

Στη χώρα της περίμεναν με ανυπομονησία να γίνει η επόμενη Αυστραλή στην αμερικανική λίγκα, μετά τις Λιζ Κάμπατζ και Στέφανι Τάλμποτ.

Έχασε ολόκληρη την αγωνιστική χρονιά, όμως επέμενε να πηγαίνει μόνη της στο γήπεδο του σχολείου και να σουτάρει. Δεν έχασε τα μαθήματά της και συνέχισε να τα παρακολουθεί, πλησιάζοντας πιο κοντά στο μεταπτυχιακό της στο Αθλητικό Μάνατζμεντ, μετά το πτυχίο στην Επικοινωνία. Από το βράδυ της 29^ης Νοεμβρίου 2020, όμως, πλησίασε και πάλι πιο κοντά στο όνειρο του WNBA.

Η Τιάνα βγήκε νικήτρια στον σπουδαιότερο αγώνα της ζωής της, νίκησε τον καρκίνο και επέστρεψε έπειτα από 615 μέρες στο παρκέ, σκοράροντας 16 πόντους, μαζεύοντας επτά ριμπάουντ, μοιράζοντας τρεις ασίστ και έχοντας και τέσσερα κλεψίματα, στη νίκη 50-39 στην έδρα του Στόνι Μπρουκ!

«Περνούσαν πολλά από το μυαλό μου», εξήγησε η ίδια. «Στην προθέρμανση ήμουν συγκεντρωμένη, όπως κάθε φορά. Αλλά στο λεωφορείο συγκινήθηκα πολύ και δεν πίστευα ότι είχε έρθει η μέρα που θα αγωνιζόμουν και πάλι».

Ο προπονητής της, Κουεντίν Χίλσμαν, επισήμανε πως «είμαι το ίδιο ευγνώμων με εκείνη για την ευκαιρία που έχει να παίξει και πάλι μπάσκετμπολ. Κάποιοι έχασαν τη ζωή τους έπειτα από τέτοια περιπέτεια, όμως η Τιάνα είναι πάλι εδώ μαζί μας και μπορεί να ξαναπαίξει».

Η Τιάνα Μανγκακάχια γεννήθηκε στις 21 Απριλίου 1995 στο Μίντοουμπρουκ του Κουίνσλαντ.

Είναι το πέμπτο από έξι παιδιά της φαμίλια τους Τέρι Μανγκακάχια, Μαορί από τη Νέα Ζηλανδία που μετανάστευσε στην Αυστραλία ως έφηβος, αλλά η μοναδική κόρη του.

Η Τιάνα άρχισε να παίζει μπάσκετμπολ όπως και οι τέσσερις μεγαλύτεροι αδερφοί της, ωστόσο μόνο εκείνη κατόρθωσε να κάνει καριέρα. Από τα οκτώ της θεωρούνταν τόσο ταλαντούχα που συμμετείχε σε καμπ αγοριών και είχε τη στήριξη και του πατέρα της και της μητέρας της, Σίνθια.

Έγινε μέλος του Ινστιτούτου των Σπορ της Αυστραλίας, η ομάδα γυναικών του οποίου συμμετέχει στο εθνικό πρωτάθλημα (WNBL) και από την οποία έχει ξεπηδήσει η άλλοτε μεγάλη σταρ της χώρας, Λορέν Τζάκσον. Στην ίδια ομάδα, στους άνδρες, αγωνίζονταν την ίδια περίοδο οι μετέπειτα παίκτες του ΝΒΑ, Μπεν Σίμονς και Ντάντε Έξαμ.

Ενώ τα δικά της είδωλα ήταν ο Στιβ Νας και ο Ραζόν Ρόντο.

Στη συνέχεια μετακόμισε στην ομάδα Τάουσνβιλ Φάιρ και το 2013, σε ηλικία 18 ετών, κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική Κ-18 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Λιθουανία! Στην ίδια διοργάνωση παρατήρησε το ταλέντο της ο κόουτς του Σίρακιουζ, Κουεντίν Χίλσμαν, ο οποίος ήταν τότε και ασίσταντ στην Εθνική Ολλανδίας.

Η οικογένειά της δέχθηκε να την αφήσει να ταξιδέψει στην Αμερική το 2016, αρχικά για το Χάτσισον Κομιούνιτι Κόλετζ. Την επόμενη σεζόν, όμως, μετεγγράφηκε στο φημισμένο Σίρακιουζ.

Η Τιάνα Μανγκακάχια με τη φανέλα του πανεπιστήμιου του Σίρακιουζ / Photo by: Tiana Mangakahia – Insstagram.

Αν και δημοφιλής στο κολέγιο, τις πρώτες ημέρες μετά τη διάγνωση, η Τιάνα τις πέρασε ολομόναχη…

Αφού αρνήθηκε να επιστρέψει στην Αυστραλία για θεραπεία, οι γονείς της, αμφότεροι καθηγητές, την επισκέφθηκαν τρεις φορές σε διάστημα πέντε μηνών.

Τα πέντε αδέρφια της διαμόρφωσαν έτσι το εργασιακό πρόγραμμά τους, ώστε να έχουν τη δυνατότητα αντίστοιχων επισκέψεων. Κανένα αφεντικό δεν έφερε αντίρρηση.

Όσους φίλους κι αν είχε η κόρη τους στην Αμερική, δεν ήθελαν σε καμία από τις οκτώ χημειοθεραπείες της να είναι χωρίς τους γονείς ή κάποιο από τα αδέρφια της.

Οι συγγενείς της ήταν υποχρεωμένοι να επιβιβάζονται σε αεροπλάνο στο Μπρίσμπεϊν, για μία πτήση 14 ωρών ως το Λος Άντζελες. Στη συνέχεια υπήρχε ανταπόκριση για Σικάγο ή Φιλαδέλφεια με πτήση τεσσάρων ή πέντε ωρών και άλλη μία, διάρκειας μίας ώρας, για το Σίρακιουζ. Συχνά, λόγω κακοκαιρίας ή άλλων συγκυριών, κάποιος κοιμόταν σε ένα αεροδρόμιο, αναμένοντας το επόμενο αεροπλάνο.

Όμως τίποτα δεν θα τους εμπόδιζε να είναι εκεί για τη δυσκολότερη περιπέτεια της κόρης ή αδερφής τους.

Μονάχα που η Τιάνα είχε τη χαρά και την τύχη να έχει και άλλη μία «οικογένεια» στις Η.Π.Α., όταν οι δικοί της δεν ήταν εκεί. Οι συμπαίκτριές της, Έμιλι Ίνστγκλερ και Ντίνια Στράουτμαν ήταν στο νοσοκομείο, ακόμη και κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Όμως, το πανεπιστήμιο του Σίρακιουζ και οι άνθρωποί του επιβεβαίωσαν ότι είναι οικογένεια, με τη συμπαράσταση και τη βοήθειά τους.

Η Τιάνα Μανγκακάχια μαζί με τα πέντε αδέρφια της / Photo by: Tiana Mangakahia – Twitter.

Η διευθύντρια, Ολίβια Κόιρο, και η σύζυγος του κόουτς Χίλσμαν, Σάντριστ, μετέφεραν την Τιάνα στα ραντεβού με τον φημισμένο ογκολόγο Δρα Τζέφρι Κίρσνερ, για τη συνάντηση με τον οποίο είχε μεσολαβήσει ο προπονητής της.

Η κα Κόιρο εξήγησε στην ιστοσελίδα του Sports Illustrated ότι «μαζί με την Σάντριστ αυτοαποκαλούμαστε οι “Αμερικανίδες μαμάδες” της Τιάνα!». Ήταν εκείνες που έπεισαν την Μανγκακάχια να συνεχίσει κανονικά τη ζωή της και στο διάστημα Ιουλίου-Οκτωβρίου 2019, όταν υποβλήθηκε στις οκτώ χημειοθεραπείες.

Μετά την πρώτη, η Τιάνα, η οποία εξακολούθησε να κάνει το αγαπημένο της τζετ σκι στη λίμνη, οδήγησε οκτώ ώρες για να βρεθεί στο Λίντσμπεργκ και να παρακολουθήσει από κοντά την ομάδα αμερικανικού φούτμπολ του πανεπιστημίου της, εναντίον του Λίμπερτι.

Η μόνη διαφορά στην καθημερινότητά της ήταν ότι αναγκάστηκε να αποχωριστεί τη λατρεμένη χαίτη της. Τα μακριά, συνήθως σγουρά και «ηλιόλουστα» μαλλιά της, όπως τα αποκαλούσε η μητέρα της.

Σε μία επίσκεψή της, η Σίνθια, πήγε σε ένα κατάστημα να αγοράσει περούκες και μαντίλια για την κόρη της. Όταν η Τιάνα τα δοκίμασε, δεν αισθανόταν ο εαυτός της… «Ξέρεις κάτι, μαμά;», τη ρώτησε. «Δεν έχω μαλλιά. Είμαι φαλακρή, όμως αυτή είμαι», αποκάλυψε η κα Μανγκακάχια, τονίζοντας πως «ήμουν τόσο περήφανη για τη θετική στάση της».

Η ίδια η γκαρντ του Σίρακιουζ συμπλήρωσε ότι «ήθελα ο καθένας να με αντικρίζει όπως πραγματικά είμαι. Δεν θα μου άρεσε να συναντώ κόσμο και το βράδυ να επιστρέφω στο σπίτι και να βγάζω την περούκα».

Οι ατελείωτες ώρες στα παρκέ και τα γυμναστήρια δεν ήταν τίποτα μπροστά στην πεντάωρη επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου.

Λιγότερο από έναν μήνα μετά τη διπλή μαστεκτομή, με τη σύμφωνη γνώμη του ογκολόγου και των γιατρών του σχολείου, έπιασε μπάλα στα χέρια της και άρχισε να σουτάρει.

Τη σεζόν που έμεινε εκτός αγώνων, ήταν τακτικά στο πλάι του κόουτς Χίλσμαν. Κάτι που εκείνος θεωρεί πως «διεύρυνε την αντίληψή της για το παιχνίδι και αύξησε το μπασκετικό IQ της».

Το Σίρακιουζ συνεχίζει να τη στηρίζει με την καμπάνια #Tough4T», για συγκέντρωση χρημάτων για τον αγώνα κατά του καρκίνου. Το όνομα αναφέρεται στη σκληράδα του χαρακτήρα της Τιάνα, τον αριθμό της φανέλας της και το πρώτο γράμμα του ονόματός της.

Η Τιάνα Μανγκακάχια είναι η δεύτερη παίκτρια κολεγιακού μπάσκετμπολ που επιστρέφει στο NCAA έχοντας νικήσει τον καρκίνο, μετά τον Άντριου Τζόουνς του πανεπιστήμιου του Τέξας.

Το θάρρος δεν της έλειπε ποτέ. Ούτε η τόλμη. Εκείνο το μικροκαμωμένο κορίτσι που σκαρφάλωνε όπου χρειαζόταν προκειμένου να νικήσει τα τέσσερα μεγαλύτερα αδέρφια της στην αυλή του σπιτιού τους στο Μπρίσμπεϊν, προσπαθούσε πάντα αδιάκοπα.

Ο καρκίνος απλώς της διέκοψε την καριέρα, για λίγο. Ωστόσο, δεν της διέκοψε τη ζωή, τα όνειρα και δεν της αφαίρεσε την άσβεστη «φλόγα» που «καίει» ακόμη στο στήθος της.