Κάθισε στα πόδια του πατέρα του. Το πού θα πήγαινε η κουβέντα έμοιαζε… «πατριαρχικό». Θα μιλούσαν για το επάγγελμα του μπαμπά, αν και στο σαλόνι ήταν κρεμασμένα περήφανα τα δύο Ολυμπιακά μετάλλια στίβου της μητέρας του.
Ο μικρός Άντριου, όμως, ήθελε να ακούσει για άλλη μία φορά τα κατορθώματα του Μίτσελ Ουίγκινς με την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια. Η Μαρίτα Πέιν δεν ενοχλούνταν από την «αδιαφορία» για τα δικά της επιτεύγματα.
Είχε καταλάβει από νωρίς πως ο τρίτος γιος της θα «κυλιστεί» στα παρκέ και όχι στα ταρτάν.
Και τα έξι παιδιά του Αμερικανού παλαίμαχου παίκτη μπάσκετμπολ και της Καναδής σπρίντερ «κληρονόμησαν» αθλητικά γονίδια. Κυρίως, όμως, έλαβαν μία νοοτροπία της ανατροφής σε ένα σπιτικό με «αδίστακτο» ανταγωνισμό που ερχόταν σε ισορροπία με άνευ όρων αγάπη.
Αυτή η φιλοσοφία, η οποία δεν παράβλεπε τις ανορθογραφίες -αλλά δεν τις καταδίκαζε κιόλας- ήταν εκείνη που «έπλασε» και τον χαρακτήρα του Άντριου Ουίγκινς.
Του έδειξε έναν δρόμο μέσα από γνώριμες παραστάσεις και από «μονοπάτια» αποφυγής. Αυτό που του χάρισε κυρίως, πάντως, ήταν η αρετή της υπομονής.
Γιατί εκείνο το ψηλόλιγνο παιδί που το 2013 θεωρήθηκε μία «κόπια» του ΛεΜπρον Τζέιμς, δεν πίεσε τον εαυτό του να αποδεχθεί τις συγκρίσεις.
Σημασία είχε να μείνει ο εαυτός του…
Ο Άντριου Ουίγκινς με τη φανέλα των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς.
Ο Άντριου Ουίγκινς γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1995 στο Τορόντο του Καναδά.
Γιος του παλαίμαχου γκαρντ του ΝΒΑ, Μίτσελ Ουίγκινς, ο οποίος πέρασε και από την Ελλάδα, φορώντας τις φανέλες του Μίλωνα (1993-1994), του Σπόρτιγκ (1994-1996 και 1997-1998) και του Πανιωνίου (1996-1997) και της αθλήτριας στίβου, Μαρίτα Πέιν.
Μεγάλωσε στη γειτονιά Θόρνχιλ, στο Οντάριο και τα σπορ ήταν εύλογα στο αίμα του. Οι γονείς του είχαν γνωριστεί ως φοιτητές-αθλητές στο πανεπιστήμιο Φλόριντα Στέιτ και τα παιδιά τους επιχείρησαν να ακολουθήσουν τα βήματά τους.
Τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια του Άντριου, ο Μίτσελ τζούνιορ και ο Νικ έπαιξαν μπάσκετμπολ στο κολέγιο και ο δεύτερος αγωνίστηκε και στο NBDL (νυν G-League), τη θυγατρική λίγκα του ΝΒΑ και στη Γερμανία.
Οι τρεις αδερφές του, Στέφανο, Αντζέλικα και Τάγια δοκίμασαν διάφορα σπορ στο γυμνάσιο.
Τα παιχνίδια στην αυλή του σπιτιού και στα ανοικτά γηπεδάκια έβαλαν στο πετσί του Άντριου τον ανταγωνισμό. Η σκληράδα του πατέρα του, όμως, που ήθελε να τον κάνει να καταλάβει πως τίποτα δεν θα του χαριστεί, τον έβαλε από μικρό σε οργανωμένο δρόμο.
Ο Άντριου αγωνιζόταν σε ομάδα από τα εννιά του. Προτού κλείσει τα δέκα, είχε μπόι 1,70μ.. Σε ηλικία 13 ετών κάρφωσε για πρώτη φορά(!) και έναν χρόνο μετά ήταν ήδη 1,98μ., διαλύοντας με μανία ένα ταμπλό στο Κέντρο Νεότητας Ντάφεριν Κλαρκ!
Πριν καν μπει στη μέση της εφηβείας του, τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο τους.
Παίζοντας στο σχολείο Βον, οδήγησε το 2010-2011 την ομάδα του σε ρεκόρ 44-1 και στην κατάκτηση του τοπικού πρωταθλήματος του Οντάριο.
Το ταλέντο έδειχνε πως δεν μπορούσε να «εγκλωβιστεί» στα καναδικά σύνορα, όσο κι αν ήθελε να παίξει στο Τορόντο και να μοιάσει του Στιβ Νας. Έλαβε μετεγγραφή στο προπαρασκευαστικό Χάντινγκτον Πρεπ, στη Δυτική Βιρτζίνια των Η.Π.Α. και ως τελειόφοιτος κατέγραψε μ.ό. 23,4π., 11,2ριμπ., 2,5ασ. και 2,6κοψ..
Τον Απρίλιο του 2013 ήταν μέλος του Jordan Brand Classic (στον οποίο έχει αγωνιστεί και ο Ζήσης Σαρικόπουλος) και πριν καν δεσμευτεί να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο του Κάνσας, θεωρούνταν ο κορυφαίος νεαρός παίκτης στην Αμερική.
Το παιχνίδι του ήταν πολυδιάστατο, δεν ήταν συνηθισμένος έφηβος και οι συγκρίσεις με τον ΛεΜπρον δεν άργησαν…
Οι υπερβολές δεν τον ενθουσίασαν, όμως. Τα μαθήματα από τον πατέρα του είχαν πιάσει τόπο. Ο μικρός έμαθε να μεγαλώνει σε δικό του χρόνο, ώστε και να μην χάσει την εφηβεία του και να μην απογοητεύεται.
Ο Μίτσελ Ουίγκινς έχει εξιστορήσει ότι ο γιος του, στα 11 του, ήταν ακόμη τόσο μικρόσωμος που οι κόουτς συνήθως το άφηναν στην άκρη του πάγκου.
Ο μικρός Άντριου, όμως, δεν το έβαζε κάτω. Οι γονείς του δεν τον πίεζαν. Απλώς τον ενθάρρυναν. Δεν τον άγχωσαν με τη δική τους επιτυχία. Δεν του πέρασαν πως η ύπαρξή του κρίνεται από κάτι αντίστοιχο.
«Θέλεις πάντα το παιδί σου να γίνει καλύτερο από σένα, αλλά το θέμα είναι όλα τους να ακολουθούσαν τα όνειρά τους», είχε εξηγήσει η γεννημένη στα νησιά Μπαρμπέιντος Μαρίτα Πέιν, ασημένια Ολυμπιονίκης στα 4X100 και 4Χ400μ. στους Ολυμπιακούς του Λ.Α., το 1984, με την ομάδα του Καναδά.
Ο Άντριου Ουίγκινς ανάμεσα στους γονείς του, τη μέρα που ανακοίνωσε ότι θα φοιτήσει στο πανεπιστήμιο του Κάνσας / Photo by: usatoday.com.
Ο Άντριου είχε αρχικά στόχο να κερδίσει τα αδέρφια του. Στη συνέχεια, ακούγοντας για τα κολεγιακά χρόνια του πατέρα του, φανταζόταν μία μέρα να πάει και να του πει «σε ξεπέρασα».
Ο Μίτσελ Ουίγκινς, ο οποίος το 1982 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ με την Εθνική Η.Π.Α., είχε μία εξαιρετική πανεπιστημιακή πορεία στο Φλόριντα Στέιτ, με μ.ό. 23,9π. και 8,9ριμπ.! Επιλέχθηκε στο Νο23 του ντραφτ του ΝΒΑ από την Ιντιάνα και αμέσως παραχωρήθηκε με ανταλλαγή στο Σικάγο.
Στους Μπουλς κατέγραψε ως ρούκι 12,4π. ανά ματς, όμως έμεινε μία σεζόν και το καλοκαίρι του 1984, όταν στο Σικάγο «προσγειώθηκε» ο Μάικλ Τζόρνταν, έφυγε για το Χιούστον.
Με τους Ρόκετς αγωνίστηκε στους Τελικούς του 1986, στην ήττα με 4-2 από τους Σέλτικς. Μάλιστα, είχε 16π. από τον πάγκο στη νίκη στον πέμπτο αγώνα, όταν αποβλήθηκε ο Ραλφ Σάμπσον.
Ωστόσο, ενώ την επόμενη χρονιά είχε 11,1π. στο πλάι του Χακίμ Ολάζουον, το καλοκαίρι του 1987 αργότερα βρέθηκε θετικό σε έλεγχο για χρήση κοκαΐνης… Τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 2,5 ετών και περιπλανήθηκε σε διάφορες μικρότερες λίγκες των Η.Π.Α. και το 1989 επέστρεψε στο Χιούστον, πραγματοποιώντας την κορυφαία σεζόν της καριέρας του (μ.ό. 15,5π.).
Μία νέα τιμωρία, μετά την παρουσία του και στους Σίξερς (4,3π. ανά αγώνα, σε 49 ματς) έβαλε τέλος στα αμερικανικά όνειρα και ο Μιτς βρέθηκε στην Ευρώπη, φτάνοντας και στην Ελλάδα.
Ο Μίτσελ Ουίγκινς (δεξιά), μαζί με τον συμπαίκτη του στον Σπόρτιγκ, Τζον Χάτσον, τον Φεβρουάριο του 1998 / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Οι δύο αποκλεισμοί από το ΝΒΑ δεν έγιναν μόνο μία προσωπική τιμωρία του Μίτσελ Ουίγκινς. Δεν έγιναν, από την άλλη, ούτε μυστικό όταν τα έξι παιδιά του ρωτούσαν για το τι έκανε στα νιάτα του.
Ο Μιτς έμεινε από τότε «καθαρός», για σχεδόν 30 «όμορφα χρόνια» όπως τονίζει. Και ξεκαθαρίζει πως «όλα τα παιδιά μου γνωρίζουν την ιστορία μου… ». Έχουμε συζητήσει για αυτό. Η Μαρίτα έμεινε στο πλάι μου Εκείνη στήριξε την οικογένεια. Όλα, πέρα από τα λάθη σου, έχουν να κάνουν κάποια στιγμή στη ζωή σου με ποιον δρόμο θέλεις να επιλέξεις. Εγώ διάλεξα τότε τον σωστό».
Αυτή η υπόθεση έγινε μάθημα και για τον Άντριου, όταν άρχισε να φαίνεται ότι το ΝΒΑ είναι η φυσική κατάληξή του. Η διαχείριση εκτός παρκέ, πέρα από το ταλέντο, είναι απαραίτητη και τα ναρκωτικά είναι μία μόνο παράμετρος.
Όταν ο 19χρονος Ουίγκινς επιλέχθηκε στο Νο1 του ντραφτ από το Κλίβελαντ και παραχωρήθηκε στους Τίμπεργουλβς, η μητέρα του έκανε τη διαδρομή Τορόντο-Μινεσότα πιο συχνά και από τις προπονήσεις στίβου.
Το σύντομο πέρασμά του Άντριου Ουίγκινς από το Κλίβελαντ περιορίστηκε στην παρουσίασή του μετά την επιλογή του στο Νο1 του ντραφτ του 2014, πριν γίνει ανταλλαγή στη Μινεσότα. Στη φωτό ανάμεσα στον (αριστερά) τότε κόουτς των Καβς, Ντέιβιντ Μπλατ και τον άλλοτε τζένεραλ μάνατζερ, Ντέιβιντ Γκρίφιν / Photo by: nba.com/cavs.
Ο Άντριου αγόρασε ένα σπίτι κοντά στη λίμνη Τσένταρ, το οποίο μοιραζόταν με την μεγάλη αδερφή του, Στέφανι, τον μεγάλο αδερφό του, Μίτσελ τζούνιορ και τον καλύτερο φίλο του από τον Καναδά.
Βίωσε ξανά τη στήριξη και όχι την πίεση.
Ο Μίτσελ και η σύζυγός του δεν «στρίμωξαν» ποτέ τον Άντριου να ακολουθήσει τα δικά τους όνειρα.
«Ήμασταν και είμαστε πάντα πλάι τους ώστε να τους πούμε ότι “ξέρεις κάτι; Μπορεί να είχατε έναν άσχημο αγώνα, όμως αύριο είναι μία άλλη μέρα. Σηκωθείτε και πάμε να συνεχίσουμε”», επισημαίνει η Μαρίτα Πέιν.
Η ίδια επιμένει πως παρά τις γονικές παραστάσεις, η «φλόγα» που είχε ο Άντριου ήταν κάτι που δημιούργησε μόνος του.
«Ο μικρός είναι προικισμένος με ταλέντο, όμως για να παίξεις μπάσκετμπολ χρειάζεται και το IQ. Υπάρχουν πολλοί τύποι που τρέχουν γρήγορα, πηδούν ψηλά. Αυτοί που διαπρέπουν είναι εκείνοι που “βλέπουν” δύο φάσεις πιο μπροστά», εξηγεί ο Μίτσελ Ουίγκινς.
Σε μία βράβευσή του, ανάμεσα στους γονείς του / Photo by: foxsports.com.
Ο Άντριου δεν απογοητεύτηκε από το νωθρό ξεκίνημα ως πρωτοεμφανιζόμενος. Οι Γουλβς είχαν ρεκόρ 5-21.
Στις 23 Δεκεμβρίου 2014, όμως, βρέθηκε στην πόλη που αρχικά τον επέλεξε και σκόραρε 27 πόντους στο Κλίβελαντ, στέλνοντας το πρώτο μήνυμα. Ο τότε ασίσταντ κόουτς της Μινεσότα, Σαμ Μίτσελ, όμως, έριξε τους τόνους, λέγοντάς του: «Κάθε παίκτης μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο ένα βράδυ… Ο σπουδαίος παίκτης το κάνει κάθε βράδυ».
Μετά τους Καβς πέτυχε 20+ πόντους σε έξι διαδοχικά ματς! Ολοκλήρωσε την πρώτη χρονιά του με μ.ό. 16,9π. και αναδείχθηκε ρούκι της σεζόν.
Τις δύο επόμενες χρονιές ανέβασε ταχύτητα (20,7 και 23,6π.), αλλά δίχως ομαδική επιτυχία. Το 2017-2018 είχε 17,7π. και η Μινεσότα έφτασε στα πλέι οφς, χάνοντας σε πέντε ματς στον πρώτο γύρο από το Χιούστον.
Ο Άντριου Ουίγκινς με τον κόουτς Σαμ Μίτσελ / Photo by: si.com.
Είναι βεβαίως αλήθεια ότι ο Άντριου Ουίγκινς, από τον Φεβρουάριο του 2020 παίκτης των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, δεν εκπλήρωσε (ακόμα) τις προσδοκίες του 2014.
Δεν ζήτησε εκείνος αυτές τις «ευθύνες». Επιμένει από την αρχή της επαγγελματικής καριέρας του ότι «δεν λαμβάνω μέρος σε ένα σπριντ, αλλά σε έναν “μαραθώνιο”».
Τον χαρακτήρισαν «στάσιμο» και «υπερτιμημένο». Θεώρησαν πως οι Ουόριορς τον απέκτησαν αντί του Ντι’Άντζελο Ράσελ, ώστε να τον «θυσιάσουν» για την προσπάθειά τους να αποκτήσουν με ανταλλαγή έναν νέο σταρ, όπως για παράδειγμα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο…
Στην σεζόν 2020-2021, πλάι στον Στεφ Κάρι, μετρά 17,7π. και δείχνει πιο ώριμος από ποτέ. Οι αριθμοί το(ν) υποστηρίζουν και για τη βελτίωση στο μακρινό σουτ και για την μεγαλύτερη αμυντική αξιοπιστία του.
Ο Άντριου Ουίγκινς γνωρίζει φυσικά ότι στον επαγγελματισμό ο χρόνος είναι αμείλικτος. Η Μινεσότα τού φάνηκε στην αρχή σαν μπασκετική «όαση». Του έμαθε πολλά. Ενδεχομένως και όσα του δίδαξε ο πατέρας του.
Το Γκόλντεν Στέιτ είναι πλέον το νέο «σπίτι» του. Μονάχα που ο 26χρονος φόργουορντ ξέρει πάντα πως ο αληθινός εσωτερικός κύκλος του, εκείνος που του πρόσφερε γονίδια και υπομονή, είναι η οικογένειά του.
Και όπως επαναλαμβάνει, «οι γονείς μου έχουν περάσει αυτά που βιώνω κι εγώ. Όποτε χρειάζομαι μία καλή κουβέντα ή συμβουλές για όσα ζω, πάντοτε θα μου μιλήσουν, γιατί ξέρουν από αυτές τις καταστάσεις».
Photo by: Andrew Wiggins / Instagram.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Κέντρικ Ρέι: «Μπάσκετ σημαίνει οικογένεια»
Στιβ Μπαρτ τζούνιορ: «Στο όνομα του πατρός»