ΜΕΡΟΣ Α
Η Ελλάδα, μετά την ιστορική πολιτική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 με το σκάνδαλο Κοσκωτά, είχε προοδεύσει, αλλά το έκανε κοντόφθαλμα, με τον εντελώς λανθασμένο τρόπο. Οι πολίτες και οι κρατούντες αγνόησαν βασικές οικονομικές έννοιες, αδιαφόρησαν για επιπτώσεις και συνέπειες του δημόσιου υδροκεφαλισμού και αδυνατούσαν να διαχειριστούν μεταρρυθμίσεις στη δημόσια υγεία (ΕΣΥ) ή την εκπαίδευση (Νόμος Πλαίσιο), οι οποίες, εάν εφαρμόζονταν σωστά, θα επέτρεπαν στη χώρα να προάγει τις επενδύσεις και να στηρίξει την ιδιωτική πρωτοβουλία. Επελέγη ο εύκολος δρόμος, εκείνος της κρατικής προστασίας και του ευτελισμού του δημοσίου. Η φοβισμένη και οργισμένη Ελλάδα της Μεταπολίτευσης που επιζήτησε επιτακτικά την “Αλλαγή” μετατράπηκε σε Ελλάδα της διαφθοράς, του νεοπλουτισμού και της κατάρρευσης αξιών. Η ένταξη στην ΟΝΕ, η εφαρμοσμένη πολιτική της διακυβέρνησης Σημίτη, η οποία προσπάθησε να δημιουργήσει γειτνίαση με το ευρωμοντέλο, οδήγησαν σε ένα ιδιότυπο καθεστώς αίσθησης ευμάρειας, η οποία εν τέλει αποδείχτηκε (πικρά) επίπλαστη.
Η Αθήνα είχε αναλάβει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 τον Σεπτέμβριο του 1997, κατόπιν της υπογραφής της Σύμβασης μεταξύ της ΔΟΕ και του Δήμου Αθηναίων. Με σύνθημα «Αθήνα: η αξία του παρελθόντος, η δυναμική του σήμερα», η Επιτροπή Διεκδίκησης του 2004 προέβαλε την πολιτισμική και ιστορική αξία της Αθήνας ως κοιτίδας πολιτισμού και ξεχωριστής ιστορικά παγκόσμιας οντότητας. Τα πολιτισμικά και ιστορικά γνωρίσματα της Αθήνας και της Ελλάδας ήταν το όχημα, το μεγάλο στοίχημα παρέμεναν οι υποδομές. Το δύσκολο έως αδύνατο έργο της προετοιμασίας της χώρας για ένα τόσο σπουδαίο γεγονός ανέλαβαν η Διυπουργική Επιτροπή Συντονισμού Ολυμπιακής Προετοιμασίας (ΔΕΣΟΠ) σε συνδυασμό με την Εθνική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων 2004. Για πρώτη φορά μετά το 1974 ήταν αναγκαία η αγαστή συνεργασία όλων των πολιτικών, κοινωνικών, πνευματικών, καλλιτεχνικών και αθλητικών δυνάμεων της χώρας και απαιτείτο η ταυτόχρονη λαϊκή αποδοχή και σύγκλιση, η οποία, ακόμα κι όταν δεν υπήρχε, υπερκεράστηκε με την έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων. Το κύριο ζητούμενο δεν ήταν απλώς η δημιουργία των απαραίτητων Ολυμπιακών εγκαταστάσεων αλλά τα συνοδά έργα εθνικών υποδομών. Η χώρα βρέθηκε “υποχρεωμένη” μέσα σε μια εξαετία να εκσυγχρονίσει και να δημιουργήσει από το μηδέν όχι μόνο τα απαιτούμενα Ολυμπιακά Αθλητικά Κέντρα αλλά και συγκοινωνιακά, αντιπλημμυρικά, ενεργειακά και «εθνικών επιλογών» έργα. Εκείνη την εποχή στηλιτεύτηκαν σφόδρα οι καθυστερήσεις και η κρατική αναλγησία, αυτό που κατόρθωσε όμως η Ελλάδα, ακόμα κι αν τα «overlays» έργα ξεπέρασαν τον αρχικό σχεδιασμό, ήταν και παραμένει πρωτόγνωρο για την ελληνική ιστορική αλληλουχία.
Το Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο των Αθηνών, εκτός από την ανακαίνιση του Ολυμπιακού σταδίου «Σπύρος Λούης», απέκτησε κέντρο αντισφαίρισης, κέντρο υγρού στίβου, κλειστό γυμναστήριο και ποδηλατοδρόμιο. Έγιναν οι «overlays» εγκαταστάσεις για το τρίαθλο στη Βουλιαγμένη, το γυμναστήριο της άρσης βαρών στη Νίκαια, το κλειστό γυμναστήριο στο Περιστέρι, το κέντρο σκοποβολής στο Μαρκόπουλο, το γυμναστήριο των Άνω Λιοσίων και του Γαλατσίου, το κέντρο ιππασίας στο Μαρκόπουλο, οι υποστηρικτικές εγκαταστάσεις της ποδηλασίας δρόμου στην Αθήνα (συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων της ορεινής στην Πάρνηθα), τα έργα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το Καλλιμάρμαρο, το Καυταντζόγλειο στη Θεσσαλονίκη, το Παγκρήτιο στο Ηράκλειο, το Παμπελοννησιακό στην Πάτρα, το Πανθεσσαλικό στον Βόλο, εντάχθηκε στον φάκελο εκ των υστέρων και το γήπεδο Καραϊσκάκης. Σε συνδυασμό με τα Ολυμπιακά προπονητήρια, τις ειδικές εγκαταστάσεις, τους περιβάλλοντες χώρους κυρίως του ΟΑΚΑ, την αναμόρφωση του Αγίου Κοσμά (στον οποίο έγινε και το κέντρο της ιστιοπλοΐας) το κέντρο του σλάλομ και τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο Ελληνικό, το κωπηλατοδρόμιο στον Σχοινιά, το κέντρο στο Φάληρο, το Κέντρο Ελέγχου Φαρμακοδιέγερσης και το Ολυμπιακό συγκρότημα στην περιοχή του Γουδή, τα έργα υποδομής του Ολυμπιακού Χωριού, του Κέντρου Ραδιοτηλεόρασης (IBC) και του Κέντρου Γραπτού Τύπου (MPC), η χώρα 108 χρόνια μετά την τέλεση των Αγώνων Αναβίωσης απέκτησε στοιχειώδεις αθλητικές υποδομές. Περιττό δε να αναφερθούν διεξοδικά τα χιλιάδες συνοδά έργα κατατετμημένα ανά αρμόδιο Υπουργείο και τα κεφαλαιώδους σημασίας αναπτυξιακά έργα, όπως η Αττική Οδός και το Διεθνές Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», τα οποία δίχως τη διοργάνωση πιθανόν να μην είχαν ολοκληρωθεί ποτέ. Η μεταολυμπιακή αξιοποίηση όλων αυτών των εγκαταστάσεων και η εν γένει συμπεριφορά των πολιτών και της πολιτείας αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο, το οποίο δεν άπτεται του αθλητισμού και της πολιτικής διάθεσης, αλλά χρήζει πραγματικά κοινωνιολογικής ανάλυσης.
Η φρενίτιδα του 2004, ο άκρατος ενθουσιασμός και η εν γένει ευφορία εν πολλοίς οφείλονται στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ποδοσφαίρου από την Εθνική Ελλάδος, επιτυχία η οποία συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες εκπλήξεις του παγκόσμιου αθλητικού γίγνεσθαι. Ήταν μια καταπληκτική φουρνιά ποδοσφαιριστών, η μοναδική που μπορεί να συγκριθεί μαζί της είναι ίσως η Εθνική Ελλάδος του 1970, η οποία έχασε στις λεπτομέρειες την πρόκρισή της στο καλύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο όλων των εποχών στο Μεξικό. Ούτε η ομάδα του Euro του 1980 στην Ιταλία ούτε οι ομάδες που προκρίθηκαν σε Παγκόσμια Κύπελλα (1994, 2010 και 2014) και στα επόμενα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (2008 και 2012) μπορούν να συναγωνιστούν εκείνη την ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ. Δεν επρόκειτο για συνομωσία πλανητών, δεν ήταν τυχαίο γεγονός η κατάκτηση του τροπαίου. Η Εθνική Ελλάδος είχε σχέδιο, τους ποδοσφαιριστές-κλειδιά σε άριστη κατάσταση και ευτύχησε να ξεκινήσει με νίκη στην πρεμιέρα απέναντι στους οικοδεσπότες Πορτογάλους. Το τελικό 1-2 (Καραγκούνης, Μπασινάς πέναλτι) αδικεί την Εθνική μας ομάδα, αλλά ήταν υπέρ αρκετό για να την σπρώξει στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Η ισοπαλία με την Ισπανία (Χαριστέας) και το πολύτιμο γκολ του Βρύζα στην ήττα από τη Ρωσία με 1-2 έφεραν την Εθνική μας αντιμέτωπη με το φαβορί της διοργάνωσης, την εν ενεργεία Πρωταθλήτρια Γαλλία. Εκείνη ήταν η μεγάλη νίκη που αναζητούσε η Εθνική μας, το 1-0 εναντίον της Γαλλίας, μετά από το “σομπρέρο” του Ζαγοράκη στον Λιζαραζού και την εύστοχη κεφαλιά του Άγγελου Χαριστέα στα δίχτυα του Μπαρτέζ. Η πιο αδύναμη ομάδα του τουρνουά κατά τους ειδικούς απέκλεισε την κάτοχο του τροπαίου, τη Γαλλία του Ζιντάν, του Ανρί, του Βιεϊρά, του Τουράμ. Ήταν κομβικό το ματς με τη Γαλλία. Πριν από αυτό δεν υπολόγιζαν την Ελλάδα, πίστευαν ότι εκείνα τα παιδιά απλώς στάθηκαν τυχερά και εκμεταλλευόμενα το άγχος των γηπεδούχων στην πρεμιέρα, βρέθηκαν απλώς στην επόμενη φάση για να αποκλειστούν “τιμητικά” από τους υπερόπτες Γάλλους. Η Εθνική έκανε σχεδόν το τέλειο ματς στην άμυνα, έκλεισε όλους τους χώρους, ο Σεϊταρίδης έβγαλε εκτός ματς τον Τιερί Ανρί, ο Ρεχάγκελ μαζί με τους παίκτες σχεδίασαν το τέλειο τακτικά παιχνίδι και επί της ουσίας δεν επέτρεψαν να παραχωρηθεί υποψία πολύ επικίνδυνης φάσης στον αντίπαλο. Μετά τη νίκη, στην Ελλάδα επικρατούσε ένα είδος φρενίτιδας στην πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων. Ο λαός μας έβγαλε και τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία του dna του, όπως και καθ’ όλη τη διάρκεια των νοκ άουτ αγώνων του τουρνουά. Η Εθνική ποδοσφαίρου είχε μετατραπεί σιγά-σιγά σε υπόθεση πολλών, είχε ξεφύγει και από το στενό φίλαθλο πλαίσιο. Όλοι ήθελαν να συμμετέχουν στη γιορτή, στο όνειρο, ακόμα κι αυτοί που δεν θα έπρεπε και απλώς ακολουθούσαν τον συρμό της εποχής. Στις 2 Ιουλίου, στον ημιτελικό με την Τσεχία, η ομάδα πέρασε ίσως το δυσκολότερο βράδυ της στην Πορτογαλία. Έμεινε όρθια χάρη σε ένα ψυχωμένο παιχνίδι και ούσα αρκετά τυχερή στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα κατόρθωσε να μην δεχτεί γκολ. Το ματς πήγε στην παράταση, αφού ο Κόλερ αστόχησε 10 λεπτά πριν τη λήξη στη μεγαλύτερη ευκαιρία του αγώνα. Το γκολ του Τραϊανού Δέλλα χάρισε τη γλυκιά πρόκριση στον Τελικό, έμοιαζε απίστευτο αλλά ήταν αληθινό. Ο Τελικός της 4ης Ιουλίου κύλησε ήρεμα. Το ήξεραν οι ποδοσφαιριστές, το ξέραμε όλοι μας, σε όποιαν άκρη της γης κι αν βρισκόμασταν, ότι η Εθνική δεν το έχανε. Άλλωστε είχαμε ζήσει το απόλυτο στον προημιτελικό και κυρίως στον ημιτελικό, οπότε ο Τελικός με τους Πορτογάλους ήταν απλώς μια επανάληψη της πρεμιέρας. Η Εθνική κέρδισε σχεδόν σβηστά, με ατέλειωτο πάρτι στην κερκίδα. Το γκολ του Άγγελου Χαριστέα ήταν αρκετό, ο αρχηγός Θοδωρής Ζαγοράκης ύψωσε το τρόπαιο στον ουρανό, στην Ελλάδα ξέσπασαν αδιανόητης έκτασης πανηγυρισμοί στους δρόμους, τις πλατείες, τα σπίτια. Αντώνης Νικοπολίδης, Γιούρκας Σεϊταρίδης, Τάκης Φύσσας, Στέλιος Βενετίδης, Νίκος Νταμπίζας, Τραϊανός Δέλλας, Άγγελος Μπασινάς, Στέλιος Γιαννακόπουλος, Άγγελος Χαριστέας, Ζήσης Βρύζας, Βασίλης Τσιάρτας, Ντέμης Νικολαΐδης, Κώστας Χαλκιάς, Φάνης Κατεργιαννάκης, Παντελής Καφές, Γιώργος Γεωργιάδης, Γιάννης Γκούμας, Μιχάλης Καψής, Κώστας Κατσουράνης, Γιώργος Καραγκούνης, Βασίλης Λάκης, Δημήτρης Παπαδόπουλος και ο αρχηγός Θοδωρής Ζαγοράκης έκαναν το ασύλληπτο.
Σε όλη μας την ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο μονάχα δυο-τρεις φορές αγγίξαμε ένα τρόπαιο κι αυτές σε συλλογικό επίπεδο. ο Παναθηναϊκός του Πούσκας έφτασε πιο κοντά απ’ όλους το 1971, αλλά λύγισε στη λάβα του Κρόιφ και του Άγιαξ στον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. η ΑΕΚ το 1977 υποτάχθηκε στον ημιτελικό του Κυπέλλου UEFA στη Γιουβέντους. (ξανά) ο Παναθηναϊκός, ο οποίος έλιωσε από το άγχος στη ρεβάνς των ημιτελικών του Champions League το 1996 ενάντια (και πάλι) στον Άγιαξ.
ΜΕΡΟΣ Β
Η επιτυχία της Εθνικής, η φρενίτιδα σε ολόκληρη τη χώρα και οι εκρήξεις ενδορφίνης στην υπόφυση μιας ολόκληρης χώρας μπορούσαν να τεθούν απέναντι μονάχα στην επιτυχία του 1987, την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την Εθνική Ελλάδος του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φάνη, του Φασούλα και των άλλων παιδιών. Η επιτυχία της Ελλάδας στο ποδόσφαιρο αναλογικά ήταν πολύ μεγαλύτερη από εκείνη του μπάσκετ. Ποτέ όμως δεν μπόρεσε να επιδράσει με τον ίδιο τρόπο στον ιστό της ελληνικής κοινωνίας. Το “1987” άλλαξε τη μοίρα ενός ολόκληρου αθλήματος, δημιούργησε σχεδόν εκ του μηδενός τη μπασκετική παιδεία ενός ολόκληρου λαού. «Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά». Με soundtrack το «Final Countdown» των Europe, συντροφιά τον «Πελαργό», όνειρο στον ξύπνιο μας το τριπλό σπάσιμο του Νίκου Γκάλη εναντίον των Σοβιετικών. Γενιές ολόκληρες έζησαν τον οργασμό του μπάσκετ, παιδιά σε ολόκληρη την Ελλάδα έδιναν ραντεβού μετά το μάθημα ή το φροντιστήριο στα ολοκαίνουργια γηπεδάκια που είχαν ξεφυτρώσει σε όλες τις γειτονιές, προσπαθούσαν μάταια να κινηθούν όπως ο Γκάλης, να αντιγράψουν το στυλ του Γιαννάκη, να σουτάρουν όπως ο Φάνης, να κόψουν όπως ο Φασούλας. Ο Άρης του Γκάλη, του Γιαννάκη και του Ιωαννίδη, αργότερα ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ακόμα και οι λιγότερο λαοφιλείς ή “μπασκετικές” ομάδες έζησαν το “Zeitgeist” του αθλήματος χάρη σε εκείνες τις δύο βολές του Αργύρη Καμπούρη (κι άλλες δύο νωρίτερα, ακόμα πιο κρίσιμες, του Λιβέρη Ανδρίτσου) με 3 δευτερόλεπτα να απομένουν και το σκορ ισόπαλο 101-101. Ο «τίμιος γίγαντας» ευστόχησε και στις δύο, ο Γιοβάισα βρήκε ταμπλό στο τρίποντο της απελπισίας και η Ελλάδα αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Με τον «τσολιά» Κώστα Πολίτη στον πάγκο, με τον Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον Νίκο Σταυρόπουλο, τον Αργύρη Καμπούρη, τον Μέμο Ιωάννου, τον Μιχάλη Ρωμανίδη, τον Νίκο Λινάρδο, τον Παναγιώτη Καρατζά, τον Νίκο Φιλίππου, τον Λιβέρη Ανδρίτσο. Αυτά τα ονόματα είναι η “Παλαιά Διαθήκη” του ελληνικού μπάσκετ, οι άνθρωποι που πήραν τις πλάκες από τους “Μωυσείς” του αθλήματος, τον σπουδαίο Φαίδωνα Ματθαίου, τον Κώστα Μουρούζη, τον Νίκο Μήλα, τον Μίμη Στεφανίδη, τον Γιώργο Κολοκυθά, τον Απόστολο Κόντο, τον Γιώργο Αμερικάνο, τον Βασίλη Γκούμα, τον Δημήτρη Κοκολάκη, τον Τάκη Κορωναίο, τον Γιώργο Τρόντζο, τον Χάρη Παπαγεωργίου, τον Κώστα Πετρόπουλο, τον Γιώργο Καστρινάκη, τον Στιβ Γιατζόγλου, τους Σπανουδάκηδες, τον Ρουμπάνη, τον Χολέβα και πολλούς ακόμα, και γέννησαν τους επόμενους. Δίχως τους ήρωες του 1987 δεν θα υπήρχαν το “Βελιγράδι”, η “Σαϊτάμα”, ο Παπαλουκάς, ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Ζήσης, ο Μπουρούσης, ο Φώτσης, ο Ντικούδης, ο Τσαρτσαρής, ο Λάζαρος, ο Κακιούζης, ο Σοφοκλής, ο Ρεντζιάς, ο ίδιος ο Γιάννης.
Ναι, ο Γιάννης, ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ. Διότι το Χρυσό μετάλλιο του 1987, έφερε το Χρυσό του 2005 κι εκείνο με τη σειρά του “τάισε” τους επόμενους, εις εκ των οποίων ήταν και ο πιο ιδιαίτερος απ’ όλους: ο Γιάννης. Από ένα ημιυπόγειο Δωδώνης και Χρηστομάνου στα Σεπόλια. Από ένα παιδί χωρίς ιθαγένεια. Από τα χνώτα που μύριζαν και τις σουβλιές στην κοιλιά. Από τη μάχη για το ζην, για την επιβίωση. Από τον ρατσισμό που, ακόμα κι όταν δεν είναι ορατός, είναι πάντα εδώ, γιατί ζει στα μυαλά των αδαών. Ένα παιδί μεταναστών γεννημένο στην Ελλάδα στην κορυφή του παγκόσμιου μπάσκετ, είδωλο των Ελληνόπουλων και η υπ’ αριθμόν ένα διαφήμιση του ελληνικού αθλητισμού.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο οποίος μαζί με τη Μαρία Σάκκαρη, τον Στέφανο Τσιτσιπά και τους Ολυμπιονίκες μας αποτελούν τα σημεία αναφοράς της Ελλάδας των επόμενων χρόνων. Οι ιστορίες τους δεν έχουν ολοκληρωθεί, έχουν πολλές σελίδες ακόμα άγραφες κι ας είναι το χαρτί ήδη πασπαλισμένο με χρυσόσκονη. Η διαδρομή του αθλητισμού της χώρας δεν διέθετε ποτέ άλλοτε τόσο πολλά ετερόκλιτα δυναμικά στοιχεία, τέτοιες προσωπικότητες, αθλητές που “βγαίνουν μπροστά” όπως η Σοφία, κορυφαίους στον τομέα τους όπως ο Γιάννης, μεγάλες ελπίδες σε αθλήματα όπως της Μαρίας και του Στέφανου, για τα οποία είχαμε λησμονήσει ότι δίνουν χαρές.
Ο Λούης, ο Πύρρος, ο Γκάλης, ο Τσικλητήρας, οι Ολυμπιονίκες. Αυτή (θα) έπρεπε να είναι η διδαχή των Ολυμπιακών Αγώνων που επέστρεψαν στην πατρίδα τους με 108 χρόνια καθυστέρηση. Θα μπορούσαμε (και αυτό) να το διαχειριστούμε με καλύτερο τρόπο.
ΜΕΡΟΣ Γ
Το 2004 στην Αθήνα: Ο Ιωάννης Παπαδογιαννάκης επικεφαλής της ελληνικής αποστολής, ο Χρυσός Πύρρος Σημαιοφόρος και μπροστάρης των 436 Ελλήνων αθλητών που παρέλασαν στο στάδιο την 11η Αυγούστου του 2004. Δύο ημέρες αργότερα, η καλύτερη τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων όλων των εποχών, μια φαντασμαγορική παράσταση σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαϊωάννου, στην οποία οφείλεται εν πολλοίς και η παγκόσμια αίσθηση επιτυχίας των Αγώνων, μιας και επρόκειτο για Αγώνες στους οποίους είχαν τηλεοπτική πρόσβαση περισσότεροι από 3.9 δισεκατ. άνθρωποι. Έξι Χρυσά (Χαλκιά, Τσουμελέκα, Μπίμης και Συρανίδης, Μπεκατώρου και Τσουλφά, ο Δημοσθένης Ταμπάκος στους κρίκους, Ηλιάδης), έξι Αργυρά (ο Νίκος Κακλαμανάκης στην ιστιοπλοΐα, η Τασούλα Κελεσίδου στη δισκοβολία, Δεβετζή, Μυστακίδου, Νικολαΐδης και η Εθνική πόλο Γυναικών) και τέσσερα Χάλκινα (ο Πύρρος Δήμας στην άρση βαρών στην κατηγορία των 85 κιλών, Κιουρεγκιάν, Σκιαθίτης και Πολύμερος, η Μιρέλα Μανιάνι στο άθλημα του ακοντισμού) μετάλλια, ο σπουδαίος απολογισμός της Ελληνικής ομάδας. “Λείπουν” δύο μετάλλια. Τα πιο “σίγουρα”. Του Κώστα Κεντέρη και της Κατερίνας Θάνου:
- Σίδνεϊ-Έντμοντον-Μόναχο. Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, Πανελλήνιο ρεκόρ άφθαρτο στον χρόνο. Έτρεξε τα 200 μέτρα σε 19.85 δευτερόλεπτα. Ο Κώστας Κεντέρης, ο πιο γρήγορος λευκός δρομέας όλων των εποχών, ο καλύτερος Έλληνας αθλητής, η έμβια απόδειξη ότι όλα είναι δυνατά. Γεννημένος το 1973 στη Μυτιλήνη, από 10 χρόνων στο στίβο. Πρώτα άλμα εις μήκος, αργότερα τα 200 και τα 400 μέτρα. Έμφυτος σπρίντερ, όταν τον ανέλαβε ο προπονητής της Βούλας το ‘92, Πλούταρχος Σαρασλανίδης, είχε μονάχα κάποιες τεχνικές ελλείψεις και έπρεπε να βελτιώσει την προπόνησή του. Χρυσό στους Μεσογειακούς του 1993 στα 400 μέτρα, έκτοτε σταθερή άνοδος και βελτίωση σε όλα τα σπριντ. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2000 στο Σίδνεϊ, στον Τελικό των 200 μέτρων ξεκίνησε από τον πέμπτο διάδρομο, απέφυγε την κλειστή στο βιράζ, το “χάντικαπ”. Στα τελευταία 80 μέτρα ήταν μισό μέτρο πίσω, αλλά μια δύναμη τον έσπρωξε μπροστά, τερμάτισε πρώτος, ύψωσε τα χέρια του ψηλά και χάρισε μια από τις εμβληματικότερες στιγμές στην ιστορία της Ελλάδας σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Με την Αθήνα να έχει αναλάβει ήδη τη διοργάνωση των Αγώνων του 2004, με τους Έλληνες να διψούν για επιτυχίες και μετάλλια, για πρώτη φορά στα χρονικά η Ελλάδα διέθετε έναν κορυφαίο και μια κορυφαία σπρίντερ. Η Κατερίνα Θάνου (γεννημένη το 1975, με καταγωγή από την Πρέβεζα) από το 1996 και το Χρυσό στο Παγκόσμιο κλειστού στίβου στη Στοκχόλμη στα 60 μέτρα είχε προϊδεάσει για τη συνέχεια. Χρυσό στους Μεσογειακούς του 1997 στο Μπάρι, Χάλκινο στο Πανευρωπαϊκό της Βουδαπέστης το 1998, Χρυσό στα 60 μέτρα στο Παγκόσμιο κλειστού στίβου στο Μαεμπάσι, Χάλκινο στο Παγκόσμιο του 1999 στη Σεβίλη, Χρυσό στη Γάνδη, Ασημένιο στους Αγώνες του Σίδνεϊ, Ασημένιο στο Παγκόσμιο στο Έντμοντον, έναν χρόνο αργότερα Χάλκινο στο Παγκόσμιο στο Παρίσι το 2003. Η άνοδος γραμμική, ο φθόνος των ξένων αθλητών και του ξένου Τύπου δεδομένος. Μέχρι το ατύχημα, τη διακομιδή στο ΚΑΤ, την υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες “εικονική νοσηλεία” κατόπιν τηλεφωνήματος. Τηλεφώνημα ευθύνεται και για το ξετύλιγμα του κουβαριού. Ένα τηλεφώνημα για το οποίο Κεντέρης και Θάνου ισχυρίζονται ότι έγινε 60 λεπτά πριν τη λήξη της προθεσμίας για τον έλεγχο αντιντόπινγκ από τη ΔΟΕ. Δεν έχει σημασία το χρονικό ενός «προαναγγελθέντος ατυχήματος», όπως είχε γράψει ο Φίλιππος Συρίγος στην «Ελευθεροτυπία». Πολλές συμπτώσεις, σατανικές συμπτώσεις, στο όριο του εμπαιγμού. 18 Αυγούστου του 2004 ο Πρωταθλητής και η Πρωταθλήτριά μας αποκλείστηκαν από τους Αγώνες και ξεκίνησε ο δικαστικός κυκεώνας. Ο Κεντέρης δεν επέστρεψε ποτέ. Αποσύρθηκε στο Πάπιγκο, παραιτήθηκε από τις ένοπλες δυνάμεις, δεν ξανακοίταξε πίσω. Η χώρα δεν κατόρθωσε να διαχειριστεί με ευπρέπεια έναν εθνικό διασυρμό εκείνη την εποχή. 26 Ιουνίου του 2006, λίγο πριν την απόφαση του Διεθνούς Αθλητικού Δικαστηρίου, οι αθλητές συμφώνησαν σε δικαστικό διακανονισμό με την IAAF, αποδεχόμενοι την παραβίαση του κανονισμού αντιντόπινγκ και την απουσία τους από τρεις ελέγχους από τις 27 Ιουλίου μέχρι τις 12 Αυγούστου 2004. Σε αντάλλαγμα απαλλάχθηκαν από τις δύο βαρύτερες κατηγορίες για αποφυγή και άρνηση του ελέγχου. Από τις 22 Δεκεμβρίου 2006 θα ήταν ελεύθεροι να επιστρέψουν στους αγώνες. Η Κατερίνα Θάνου το προσπάθησε, δεν το κατάφερε. Ο Κεντέρης δεν μπήκε ποτέ ξανά στη διαδικασία επανένταξης. Ο ΣΕΓΑΣ απάλλαξε λόγω αμφιβολιών και τους δύο αθλητές, η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων πολύ αργότερα ήταν ομόφωνη. Οι δύο αθλητές, οι γιατροί, οι αυτόπτες μάρτυρες αλλά και ο προπονητής τους, Χρήστος Τζέκος, κρίθηκαν αθώοι για τις κατηγορίες που αφορούσαν στο τροχαίο ατύχημα. Ο Τζέκος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 μηνών με αναστολή για κατοχή παράνομων σκευασμάτων, το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Ο Εισαγγελέας Εφετών αποδέχθηκε τον ισχυρισμό των δύο αθλητών και του προπονητή ότι το τροχαίο ήταν πραγματικό. Ήταν μια μεταχρονολογημένη δικαίωση, είχε περάσει όμως τόσος καιρός και η κοινή γνώμη, το “λαϊκό αίσθημα” είτε είχε ξεχάσει είτε είχε ήδη αποφασίσει. Σε πρώτο βαθμό οι Κώστας Κεντέρης και Κατερίνα Θάνου είχαν καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 31 μηνών με αναστολή, ο προπονητής τους σε φυλάκιση 33 μηνών με αναστολή. Στα “ψιλά” οι καταδίκες των επτά ιατρών του ΚΑΤ, στη λήθη η φυλάκιση 7 και 15 μηνών στους δύο αυτόπτες μάρτυρες. Κεντέρης και Θάνου έμειναν με το στίγμα. Στο θυμικό το τροχαίο θα έρχεται πάντα πρώτο. Όπως οι δυο τους στα κουλουάρ.
- Το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας στους Αγώνες της Αθήνας ήταν το πιο απρόσμενο, το πρώτο μετά το 1896 και την «κολύμβηση ναυτών» στον υγρό στίβο. Θωμάς Μπίμης (Αθήνα 1975) και Νίκος Συρανίδης (Αθήνα 1976) εξέπληξαν τους πάντες στη συγχρονισμένη κατάδυση τριών μέτρων. Άρτια εκτελεσμένο πρόγραμμα, συγκέντρωση και αποφυγή λαθών έφεραν ένα (Χρυσό) μετάλλιο που έβγαλε το άθλημα από την αφάνεια, παρά τη σταθερή παρουσία και των δύο αθλητών σε διεθνείς αγώνες. Θυμάται ο φυσικοθεραπευτής και Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, Θωμάς Μπίμης: «Η επιτυχία μας θα βοηθήσει σημαντικά το άθλημά μας, ώστε να διαδοθεί περισσότερο στα νέα παιδιά. Επιτέλους θα σταματήσουν μερικοί να πιστεύουν ότι αγωνιζόμαστε με μπουκάλες οξυγόνου. Στο μυαλό μας υπήρχε η θέληση για διάκριση, το πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να πάρουμε μία από τις θέσεις του βάθρου και να που ήρθε και το Χρυσό μετάλλιο. Πρόκειται για την απόλυτη ευτυχία. Αυτό που ζήσαμε δεν περιγράφεται με λόγια. Δεν κοιμηθήκαμε όλο το βράδυ, γελούσαμε, κλαίγαμε… Ο κόσμος ήταν τρομερός, απορροφήσαμε όλη την ενέργειά του και φθάσαμε στο Χρυσό».
- Ο Χρυσός το 2004 στην Αθήνα Ηλίας Ηλιάδης γεννήθηκε ως Τζαρτζίλ Ζβιαντουαρί στην Αχμέτα της Γεωργίας το 1986. Η Μικρασιατικής καταγωγής οικογένεια Ηλιάδη είναι παλιννοστούντες από τη Γεωργία, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί αρχικά στον Πελαργό και το 1995 μετοίκησαν στο Αμύνταιο. Ο Ηλίας το 2000 υιοθετήθηκε από τον Ομοσπονδιακό προπονητή τζούντο, Νίκο Ηλιάδη, και για μια δεκαπενταετία διατήρησε άκρως επιτυχημένη παρουσία στις κατηγορίες των 81 και των 90 κιλών. Είναι ο αθλητής που μας χάρισε και ένα από τα δύο Χάλκινα μετάλλια του Λονδίνου το 2012, όταν εν μέσω οικονομικής κρίσης και πολύ ιδιαίτερων συνθηκών η Ελληνική ομάδα ταξίδεψε σχεδόν μόνη της στην Αγγλία. Η καριέρα του μοναδική, με Χρυσά μετάλλια στο Ευρωπαϊκό του Βουκουρεστίου το 2004, τους Μεσογειακούς της Αλμερία το 2005 και της Πεσκάρα το 2009, το Παγκόσμιο του Τόκιο το 2010 και το Πανευρωπαϊκό της Κωνσταντινούπολης την ίδια χρονιά, τα Παγκόσμια του Παρισιού το 2011 και του Τσελιάμπινσκ το 2014. Θεωρείται ο καλύτερος Έλληνας τζουντόκα όλων των εποχών με 13 μετάλλια (8 Χρυσά, 2 Ασημένια, 3 Χάλκινα) σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια Κύπελλα, Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και Μεσογειακούς Αγώνες.
- Τα Χρυσά κορίτσια της ελληνικής ιστιοπλοΐας που έγραψαν ιστορία είναι η Σοφία Μπεκατώρου και η Αιμιλία Τσουλφά. Στον Άγιο Κοσμά το 2004 έζησαν την κορυφαία στιγμή στην καριέρα τους, σημαντικότερη ακόμα κι από εκείνη του 2002, όταν η Διεθνής Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας τις ανέδειξε ως καλύτερες γυναίκες ιστιοπλόους στον κόσμο. Το Χρυσό μας δίδυμο μετράει τέσσερεις διαδοχικούς Παγκόσμιους τίτλους (2000, 2001, 2002, 2003), δύο Πανευρωπαϊκούς (2001, 2002) και θεωρούνται δικαιωματικά το κορυφαίο δίδυμο ιστιοπλόων όλων των εποχών. Η Αιμιλία Τσουλφά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και ξεκίνησε το 1985 με σκάφη τύπου όπτιμιστ. Το 1987 μεταπήδησε στην κατηγορία 420 και από το 1994 αγωνίζεται στην κλάση 470. Έχει γράψει τη δική της ιστορία στους Αγώνες, αγωνιζόμενη από το 1996 και την Ατλάντα, ούσα η πρώτη γυναίκα με συμμετοχή σε Ολυμπιακούς. Αξιωματικός του Στρατού Ξηράς, μητέρα τριών παιδιών, επέστρεψε στους Αγώνες το 2021 στο Τόκιο, όταν μαζί με την κόρη της, Αριάδνη Σπανάκη, προκρίθηκαν μετά από 11 συγκλονιστικές ιστιοδρομίες στους προκριματικούς της Βιλαμούρα στην Πορτογαλία. Η Σοφία Μπεκατώρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977, ξεκίνησε την ιστιοπλοΐα το 1985 σε ηλικία οκτώ ετών στην κατηγορία όπτιμιστ και κατόπιν πέρασε στο μονοθέσιο γιούροπ, όπου παρέμεινε μέχρι το 1997. Αθλήτρια του Ν.Ο. Τζιτζιφιών Καλλιθέας, πολιτικός μηχανικός, απόφοιτη του ΕΜΠ και πτυχιούχος του Τμήματος Ψυχολογίας της Παντείου, είναι η καλύτερη Ελληνίδα ιστιοπλόος. Χρυσό μετάλλιο στην Αθήνα, Χάλκινο στο Πεκίνο το 2008 (στην κλάση ίνγκλινγκ), Χρυσά στα Παγκόσμια του Μπάλατον, του Κόπερ, του Κάλιαρι, του Κάντιθ (όλα στην κατηγορία 470), Χρυσά στα Πανευρωπαϊκά του Δουβλίνου και του Ταλίν, Ασημένιο στο Ντέρβιο, Χάλκινο το 2007 στο Βαρνεμούντε στα ίνγκλινγκ. Όλα τα στοιχεία θα αρκούσαν και με το παραπάνω για να εντάξουν τη Σοφία Μπεκατώρου στο πάνθεον των κορυφαίων Ελλήνων αθλητών, αλλά η παρακαταθήκη της δεν σταματά στις επιτυχίες της στη θάλασσα. Τον Δεκέμβριο του 2020, εξομολογούμενη την προσωπική της ιστορία, ξεκίνησε το κίνημα «#metoo» στην Ελλάδα, ευαισθητοποιώντας σύσσωμη την ελληνική κοινωνία σε ζητήματα σεξουαλικής κακοποίησης και παρενόχλησης. Η κινητοποίηση της πολιτείας, των εισαγγελικών και αστυνομικών Αρχών, από το θάρρος και την παρρησία της Σοφίας να εξωτερικεύσει ένα μυστικό κρυμμένο 23 χρόνια στην ψυχή της, υπήρξαν παροιμιώδεις και οδήγησαν σε ένα σοκαριστικό γαϊτανάκι αποκαλύψεων σε πλείστους κλάδους της ελληνικής κοινωνίας. «Ελπίζω και άλλες γυναίκες, κι άλλοι άνθρωποι να βγουν να μιλήσουν, ώστε η κοινωνία να είναι πιο υγιής και να μην φοβόμαστε», ήταν η δήλωσή της μετά την τρίωρη κατάθεση ενώπιον της Εισαγγελίας.
- Βασίλης Πολύμερος και Νίκος Σκιαθίτης είναι δύο εκ των κορυφαίων Ελλήνων κωπηλατών στην ιστορία του αθλήματος. Στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών τα ελληνικά κουπιά κατέκτησαν στην Αθήνα το Χάλκινο μετάλλιο, το πρώτο τους στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, μετά από μια τρομερή κούρσα στα τελευταία 500 μέτρα. Υπό τις ιαχές 15.000 φιλάθλων στον Σχοινιά, ξεπέρασαν στο φίνις τους Δανούς συναθλητές τους και κατέκτησαν ένα από τα πιο γλυκά μετάλλια στην ιστορία της Ελλάδας στους Αγώνες. Αλησμόνητη και συγκινητική επιτυχία συνάμα, μιας και ο Νίκος Σκιαθίτης μετά τη λήξη του αγώνα πάτησε στεριά και σωριάστηκε εξαντλημένος στην εξέδρα: «Μέχρι τα 1500 μέτρα έλεγα μέσα μου ότι πάει, χάσαμε το μετάλλιο. Όσο πλησιάζαμε όμως μπροστά τόσο ανέβαινε η ψυχολογία μας και στο φινάλε οι φωνές των φιλάθλων μάς έδωσαν τρομερό θάρρος. Μόλις τερματίσαμε, ήξερα ότι είχα παραδώσει το πνεύμα μου από την κούραση». Ο Νίκος Σκιαθίτης γεννήθηκε το 1981 στον Βόλο, ξεκίνησε την κωπηλασία το 1999 στον τοπικό ΟΕΑΝΑΒ και δυο χρόνια αργότερα έκανε δίδυμο με τον επίσης Βολιώτη Βασίλη Πολύμερο. Από το 2001 στο Παγκόσμιο της Λουκέρνης είχε διαφανεί ότι κάτι μεγάλο γεννιέται στην ελληνική κωπηλασία, όταν το πλήρωμα με τους Παναγιώτη Μηλιώτη, Βασίλη Πολύμερο, Γιάννη Κουρκουρίκη και Νίκο Σκιαθίτη κατέκτησε το Ασημένιο μετάλλιο, προπομπός της επιτυχίας των Αθηνών και της επιβεβαίωσης του Πεκίνου το 2008. Ο Βασίλης Πολύμερος γεννήθηκε το 1976 στον Βόλο, από το 1996 και την παρουσία του στους Αγώνες της Ατλάντα, όπου κατέκτησε τη 10η θέση, είναι ο μπροστάρης της ελληνικής κωπηλασίας. Παγκόσμιος Πρωταθλητής Νέων το 1998 στα Ιωάννινα, όγδοος στο διπλό σκιφ μαζί με τον Μηλιώτη στο Σίδνεϊ, το 2001 το Ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο μαζί με τους Κουρκουρίκη, Σκιαθίτη, και Μηλιώτη. Μετά τη συγκλονιστική επιτυχία του 2004, κατέκτησαν μαζί με τον Σκιαθίτη το Χρυσό στους Μεσογειακούς της Αλμερία, το Ασημένιο στο Παγκόσμιο της Λουκέρνης το 2001 και ακολούθησε το Χρυσό στο σκιφ ελαφρών βαρών στο Γκιφού την ίδια χρονιά, όταν έγινε ο πρώτος Έλληνας κωπηλάτης που κατέκτησε Χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Οι επιτυχίες του συνεχείς και αδιάλειπτες (Χρυσό στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μονάχου το 2006, Χάλκινο στο διπλό σκιφ με τον Δημήτρη Μούγιο στη σημαντικότερη ρεγκάτα της Λουκέρνης, το Ασημένιο του 2007 στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών στο Παγκόσμιο, το Χρυσό στο Πανευρωπαϊκό του Σχοινιά το 2008). Πολύμερος και Μούγιος (1981) επιβεβαίωσαν τη χρυσή εποχή της ελληνικής κωπηλασίας στους Αγώνες του Πεκίνου το 2008, όταν στον Τελικό διπλού σκιφ ελαφρών βαρών κατέκτησαν το Αργυρό μετάλλιο, χαρίζοντας στην Ελλάδα το ένα από τα τρία μετάλλια της διοργάνωσης.
- Η Αθανασία Τσουμελέκα γεννήθηκε το 1981 στην Πρέβεζα και είναι κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια στο βάδην. Η πρώτη της συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση έγινε το 2002 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου του Μονάχου, όπου κατέλαβε την ένατη θέση και έναν χρόνο αργότερα κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο U23 στο Μπίντγκοτζ. Το Χρυσό μετάλλιο στους Αγώνες της Αθήνας είναι η κορυφαία στιγμή της καριέρας της, μετά από μια συγκλονιστική κούρσα αναμονής στα 20 χιλιόμετρα βάδην, όπου, επιδεικνύοντας μοναδικά ψυχικά αποθέματα, έκοψε το νήμα πρώτη. Βρισκόταν στη δεκάδα από το έκτο χιλιόμετρο, στο 10ο είχε βρεθεί στην έκτη θέση και, παρά τις ενδείξεις εξάντλησης στο τελευταίο τέταρτο της διαδρομής, υπό τις παροτρύνσεις των φιλάθλων άντεξε και βαθμηδόν ξεπερνούσε τις αντίπαλες αθλήτριες. Η αντίδρασή της από το 18ο χιλιόμετρο κι έπειτα είναι μνημείο ψυχικών και νοητικών δυνάμεων και, όταν προσπέρασε την εκπληκτική Ιβάνοβα, πέταξε για το Χρυσό: «Μέχρι το 14ο χιλιόμετρο ένιωθα πολύ καλά, αλλά μετά άρχισα να κουράζομαι. Εγώ είχα όμως τους φιλάθλους στο πλευρό μου και έτσι ανέκαμψα στη συνέχεια. Αρχικά στο μυαλό μου είχα την κατάκτηση μίας θέσης στην πρώτη οκτάδα. Στα τελευταία μέτρα προσπάθησα πάρα πολύ, ο κόσμος με έσπρωχνε προς τον τερματισμό. Τότε πίστεψα και στη νίκη. Πριν τον αγώνα ήμουνα νευρική και αγχωμένη, όταν όμως δόθηκε η εκκίνηση, ένιωσα πολύ ήρεμη. Πιστεύω ότι αυτήν την ηρεμία μού τη χάρισε ο Θεός. Αφιερώνω το μετάλλιο στην οικογένεια μου, η οποία μου λείπει πολύ». Η Αθανασία είναι Αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων και ηθοποιός.
- Η Πηγή (Χρυσοπηγή) Δεβετζή γεννήθηκε το 1975 στην Αλεξανδρούπολη και θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες αθλήτριες στην ιστορία του τριπλούν. Το άλμα της στα 15.32 μέτρα στον προκριματικό του τριπλούν, το οποίο αποτέλεσε και Πανελλήνιο ρεκόρ, είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού γυναικείου στίβου σε Αγώνες από καταβολής θεσμού: «Δεν αλλάζω αυτό το μετάλλιο με τίποτα. Είμαι ευτυχισμένη, πίστευα στη διάκριση, αλλά είναι διαφορετικό να βλέπεις να επιτυγχάνεις τον στόχο σου. Μπήκα στον αγώνα με την ψυχολογία μου στα ύψη, μπήκα για να ευχαριστηθώ τον συναγωνισμό. Το Ασημένιο μετάλλιο ανήκε στον κόσμο που με βοήθησε τρομερά. Αν έκανα το άλμα του προκριματικού, θα κέρδιζα το Χρυσό μετάλλιο, αλλά δεν πειράζει». Το Ασημένιο μετάλλιό της στην Αθήνα είναι η κορωνίδα μιας καριέρας με αλλεπάλληλα χαϊλάιτς. Χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο κλειστού στίβου στη Βουδαπέστη το 2006, Ασημένιο στο Πανευρωπαϊκό του Γκέτεμποργκ την ίδια χρονιά, Ασημένιο (τριπλούν) και Χάλκινο (μήκος) στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι επιτυχίες σε Οζάκα, Βαλένθια και Πεκίνο επισκιάστηκαν από τις παραβιάσεις των κανονισμών ντόπινγκ, με αποκορύφωμα την αναδρομική αφαίρεση των μεταλλίων από τη ΔΟΕ το 2016 για χρήση απαγορευμένης ουσίας. Η Πηγή είναι Αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων.
ΜΕΡΟΣ Δ
ΜΕΡΟΣ Ε
- Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979 και από τριών μόλις ετών ασχολήθηκε με το ταεκβοντό στον «Μέγα Αλέξανδρο». Το 1996 πανηγύρισε τις πρώτες κατακτήσεις μεταλλίων στην καριέρα του, με διαδοχικά Χρυσά στο Πανευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο Εφήβων, ενώ το 1997 και το 1998 επανέλαβε τις επιτυχίες του στα Πανευρωπαϊκά της Πάτρας και της Ρώμης. Συγκίνησε όλη τη φίλαθλη Ελλάδα, όταν στο ντεμπούτο του σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σίδνεϊ έσπασε το πόδι του στον δεύτερο μόλις αγώνα του. Επέστρεψε πιο δυνατός, το 2004 κατετάγη πρώτος στην Πανεπιστημιάδα και στους Αγώνες της Αθήνας κατέκτησε το Αργυρό μετάλλιο εν μέσω αποθέωσης. Ακολούθησαν το Χρυσό στο Πανευρωπαϊκό της Ρώμης και ένα ακόμα Ασημένιο στο Πεκίνο το 2008. Η τρίτη θέση στο Πανευρωπαϊκό του 2010 στην Αγία Πετρούπολη και το Ασημένιο μετάλλιο στην Τουρκία το 2013 είναι τα τελευταία χαϊλάιτς μιας σπουδαίας καριέρας. Ο απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, Νικολαΐδης, είναι Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος και ασχολείται ενεργά με την πολιτική ως αναπληρωτής Εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και υποψήφιος Ευρωβουλευτής του.
- Το Ασημένιο μετάλλιο της Εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης Γυναικών στους Αγώνες του 2004 ήταν η πρώτη μεγάλη δικαίωση για το πιο συνεπές άθλημα στην ιστορία της χώρας, το πόλο. Γεωργία Ελληνάκη, Δήμητρα Ασιλιάν, Άντι Μελιδώνη, Αγγελική Καραπατάκη, Κική Λιόση, Βούλα Κοζομπόλη, Κατερίνα Οικονομοπούλου, Αντιγόνη Ρουμπέση, Εύη Μωραϊτίδου, Ευτυχία Καραγιάννη, Γιούλη Λάρα, Τόνια Μωραϊτη, Ανθή Μυλωνάκη, αυτή η “τρελή παρέα” υπό τις οδηγίες του Κούλη Ιωσηφίδη νίκησε την Αυστραλία στον ημιτελικό του τουρνουά με 6-2 και διεκδίκησε τις πιθανότητές της στον Τελικό με τις Ιταλίδες. Η Ελληνική ομάδα λύγισε στην παράταση, αλλά η κατάκτηση του μεταλλίου της έγινε η απαρχή για την εκτόξευση της γυναικείας υδατοσφαίρισης, τόσο σε εθνικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο: «Τι να σας πω; Τα έχουμε πει πολλές φορές αυτές τις ημέρες. Όταν αρχίζαμε πριν 20 ημέρες, δειλά-δειλά το κρυφό μας όνειρο ήταν ένα μετάλλιο. Φοβόμασταν όμως να το πούμε, ώστε να μη διαψευστούμε. Αρχικά μπήκαμε στην εξάδα, ήρθε η τετράδα και στη συνέχεια το μετάλλιο. Αυτές οι στιγμές θα μείνουν χαραγμένες στην μνήμη και την καρδιά όλων μας», θυμάται η Δήμητρα Ασιλιάν για εκείνη την ομάδα που επιβεβαίωσε τον εαυτό της έναν χρόνο αργότερα, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης FINA (World League), όπου κατέκτησε την πρώτη θέση.
- Ο Άρτιομ Κιουρεγκιάν γεννήθηκε το 1976 στο Λενικανάν της Αρμενίας. Το 1982 ξεκίνησε την πάλη και αργότερα αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Ελλάδα, τόπο καταγωγής της μητέρας του. Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στον Σύλλογο Ποντίων Αγίας Βαρβάρας. Η μεγαλύτερη επιτυχία του, εκτός από το Χάλκινο μετάλλιο της Αθήνας, ήταν η δεύτερη θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελληνορωμαϊκής πάλης στη Χαπαράντα, πάντοτε στην κατηγορία των 55 κιλών. Στους Αγώνες της Αθήνας, αν και τραυματίας στον ημιτελικό, κατέβαλε τέσσερεις αντίπαλους παλαιστές και τήρησε την υπόσχεσή του στη γυναίκα και την κόρη του, κατακτώντας το Χάλκινο μετάλλιο: «Ήθελα το Χρυσό μετάλλιο, αυτός ήταν ο στόχος μου από την αρχή, αλλά όμως ο τραυματισμός μου στον ημιτελικό με άφησε εκτός Τελικού. Εκεί νομίζω έχασα το Χρυσό μετάλλιο. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω, και το Χάλκινο μετάλλιο καλό είναι, είμαι ευχαριστημένος. Ξέρω ότι έδωσα και την ψυχή μου σε αυτούς τους αγώνες».
- Η Ελισσάβετ (Έλλη) Μυστακίδου γεννήθηκε το 1977 στα Γιαννιτσά και ξεκίνησε να ασχολείται με το ταεκβοντό το 1989. Στην Αθήνα κατέκτησε το Ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία των 67+ κιλών, μετά από συγκλονιστικό αγώνα εναντίον της Κινέζας συναθλήτριάς της. Η Ελληνίδα Πρωταθλήτρια του «Φιλίππου» Γιαννιτσών, προηγήθηκε στα σημεία στον Τελικό, εν τέλει όμως λύγισε και πικράθηκε από την ήττα: «Έδωσα μεγάλες μάχες και στον Τελικό ήθελα το Χρυσό μετάλλιο, μόνο το Χρυσό μετάλλιο. Είμαι πικραμένη για αυτό, αφού ο κόσμος άξιζε να το πανηγυρίσει. Είναι ωστόσο επίσης σημαντικό, αφού κατάφερα να ανέβω στο βάθρο των νικητών. Ένιωθα καλά από το πρωί του αγώνα και ήξερα ότι μπορούσα να τα καταφέρω. Είχα δουλέψει σκληρά τέσσερα χρόνια. Ξέρω ότι έδωσα όλες μου τις δυνάμεις». Μετά τη συμμετοχή της και στους Αγώνες του Πεκίνου, αποσύρθηκε από το ταπί και αφοσιώθηκε στην οικογένειά της.
- Ένα από τα πλέον αξιομνημόνευτα μετάλλια των Αγώνων του 2004 είναι το Χρυσό μετάλλιο της Φανής Χαλκιά στα 400 μέτρα με εμπόδια. Η γεννημένη το 1979 στη Λάρισα Ελληνίδα σπρίντερ φρόντισε να δείξει το ταλέντο της στα 400 μέτρα με εμπόδια από την αρχή της καριέρας της. Όσο πλησίαζαν οι Αγώνες, αυξανόταν και η έντασή της και βελτιώνονταν οι ατομικές επιδόσεις της. Από τους χρόνους της Θεσσαλονίκης τον Αύγουστο του 2003, το Πανελλήνιο ρεκόρ στην πρεμιέρα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος κλειστού στίβου της Βουδαπέστης (Μάρτιος 2004), το οποίο “έσπασε” στα ημιτελικά και κατέρριψε ξανά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, ακολούθησαν διαδοχικές καταρρίψεις στο Ευρωπαϊκό του Μπίντγκος και τα Τσικλητήρεια τον Ιούλιο του 2004, όταν για πρώτη φορά “έριξε” την επίδοση κάτω από τα 54 δευτερόλεπτα. Πλέον ήταν έτοιμη για τους Αγώνες στην Αθήνα. Νέο Πανελλήνιο ρεκόρ στα προκριματικά, νέο Ολυμπιακό ρεκόρ στα ημιτελικά και χρόνος κάτω από τα 53 δεύτερα. Την ημέρα του Τελικού στο κατάμεστο Ολυμπιακό στάδιο η Φανή τα έκανε όλα τέλεια. Ξεκίνησε άψογα, συνέχισε άψογα, τερμάτισε άψογα. Χρυσό μετάλλιο, 52.82 επίδοση και συγκίνηση στο Πανελλήνιο: «Στο ζέσταμα ένιωσα ότι είμαι σε τρομερή κατάσταση. Κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να χάσω τη κούρσα, ήμουν έτοιμη για όλα. Έτρεξα δυνατά και στην τελική ευθεία ήξερα ότι εγώ θα είμαι η νικήτρια. Οι Έλληνες είναι γεννημένοι νικητές, γεννημένοι ήρωες, μπορούμε να καταφέρουμε θαύματα. Κατέβαλα τρομερή προσπάθεια τους τελευταίους μήνες και από τότε που πήρα την απόφαση να επιστρέψω στους στίβους». Το 2008 στο Πεκίνο διαγνώστηκε θετική στον έλεγχο αντιντόπινγκ και αποχώρησε άμεσα από τους Αγώνες. Τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό και μόλις το 2016 απηλλάγη από κάθε κατηγορία μετά από ομόφωνη απόφαση του Εφετείου, σύμφωνα με την οποία η Χαλκιά είχε πέσει θύμα κυκλώματος νοθευμένων σκευασμάτων.
ΜΕΡΟΣ ΣΤ
Το 2008 στο Πεκίνο: Ο Πρόεδρος της ΔΟΑ και της ΕΘΝΟΑ καθώς και μέλος της ΕΟΕ, Ισίδωρος Κούβελος, ήταν επικεφαλής της αποστολής και Σημαιοφόρος των 158 Ελλήνων αθλητών ήταν ο Χρυσός Ολυμπιονίκης μας, Ηλίας Ηλιάδης. Δύο Ασημένια μετάλλια (ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης στο ταεκβοντό, οι Πολύμερος και Μούγιος στην κωπηλασία στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών) και ένα Χάλκινο (Μπεκατώρου και Κραβαριώτη και Παπαδοπούλου) ο απολογισμός της Ελληνικής ομάδας:
- Η Σοφία Μπεκατώρου, ύστερα από το αντίο της Αιμιλίας Τσουλφά, αποφάσισε να τρέξει στην κλάση ίνγκλινγκ της ιστιοπλοΐας με τις Σοφία Παπαδοπούλου και Βιργινία Κραβαριώτη. Η Σοφία Παπαδοπούλου γεννήθηκε το 1983 και από την ηλικία των πέντε ετών ασχολήθηκε με την ιστιοπλοΐα. Η Βιργινία Κραβαριώτη (Αθήνα 1984) είχε συμμετοχή και στους Αγώνες της Αθήνας στη μονοθέσια κλάση γιούροπ, όπου έλαβε την ένατη θέση. Ξεκίνησε την ιστιοπλοΐα σε ηλικία εννέα ετών στον Ναυτικό Αθλητικό Όμιλο «Νηρεύς», ενώ αργότερα μεταγράφηκε στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αιγυπτιωτών. Από το 2018 ανήκει στο δυναμικό του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Πειραιώς. Είναι πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ του ΕΚΠΑ, με ειδικότητα την Ιστιοπλοΐα. Οι Ελληνίδες Πρωταθλήτριες βρήκαν πολύ γρήγορα χημεία στη συνεργασία τους και, παρά το γεγονός ότι υπολογίζονταν ως αουτσάιντερς, κατέκτησαν δίκαια το Χάλκινο μετάλλιο στο Πεκίνο, μετά από συγκλονιστικές μάχες στην τελευταία ιστιοδρομία. Το πείσμα, η εμπειρία και η αυταπάρνηση των Ελληνίδων αθλητριών χάρισαν στην Ελλάδα ένα ακόμα μετάλλιο στη θάλασσα. Θυμάται η Βιργινία Κραβαριώτη: «Πριν από τρία χρόνια δεν μας ήξερε κανείς. Ωστόσο η σκληρή και ομαδική δουλειά καθώς και η προετοιμασία μας για αυτούς τους αγώνες έκαναν τη διαφορά και συνετέλεσαν τα μέγιστα στην επιτυχία μας. Η πίστη μάς βοήθησε να φθάσουμε τόσο ψηλά. Ευχαριστούμε όλους όσοι μας υποστήριξαν και πίστεψαν σε μας».
Το 2012 στο Λονδίνο: Με επικεφαλής και πάλι τον Ισίδωρο Κούβελο, οι 105 Έλληνες και Ελληνίδες αθλητές και αθλήτριες μπήκαν στο Ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου, με Σημαιοφόρο τον Αργυρό Ολυμπιονίκη, Αλέξανδρο Νικολαΐδη. Ο Ηλίας Ηλιάδης (Χάλκινο στο τζούντο στην κατηγορία των 90 κιλών) και οι Αλεξάνδρα Τσιάβου και Χριστίνα Γιαζιτζίδου έφεραν τα μοναδικά μετάλλια της Ελληνικής ομάδας:
- Η Αλεξάνδρα Τσιάβου γεννήθηκε το 1985 στην Ηγουμενίτσα και κατάγεται από τη Βρυσέλλα Θεσπρωτίας. Κόρη αγρότη και δασκάλας, ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με τον αθλητισμό, αρχικά με την Ενόργανη Γυμναστική και εν συνεχεία σε ηλικία 13 ετών με την κωπηλασία. Αθλήτρια του ΔΝΟ Ηγουμενίτσας, το 2001 συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων-Νεανίδων του Ντούισμπουργκ στο τετραπλό σκιφ και δύο χρόνια αργότερα στο αντίστοιχο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας στην τετράκωπο άνευ πηδαλιούχου. Η πρώτη της σημαντική διάκριση ήρθε το 2006 στο Παγκόσμιο U23 στο Βέλγιο, όπου κατέκτησε την πρώτη θέση στο μονό σκιφ ελαφρών βαρών, ενώ την ίδια χρονιά κατέκτησε και το Χάλκινο στο Παγκόσμιο του Ίτον στο διπλό σκιφ ελαφρών. Το 2007 ήταν και πάλι πρώτη στο Παγκόσμιο U23 στη Γλασκώβη και στο Ευρωπαϊκό του Πόζναν στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών. Το 2008 κατετάγησαν μαζί με την Χρύσα Μπισκιτζή δεύτερες στο Παγκόσμιο του Μονάχου, πρώτες στο Ευρωπαϊκό της Αθήνας και έκτες στους Αγώνες του Πεκίνου, ενώ από το 2009 ξεκίνησε να αγωνίζεται στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών με παρτενέρ την Χριστίνα Γιαζιτζίδου. Το 2009 οι δυο αθλήτριες κατέκτησαν το Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο της Πολωνίας και το Πανευρωπαϊκό της Λευκορωσίας , επιτυχία που επανέλαβαν και το 2011 στο Παγκόσμιο της Σλοβενίας. Στον Τελικό των Αγώνων του Λονδίνου κατέκτησαν το Χάλκινο μετάλλιο, το πρώτο για την Ελλάδα στην κωπηλασία Γυναικών. Η Αλεξάνδρα Τσιάβου είναι απόφοιτη της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και είχε διατελέσει αναπληρώτρια δασκάλα σε Δημοτικό σχολείο της Αιτωλοακαρνανίας, θέση την οποία εγκατάλειψε το 2008 λόγω αυξημένων αθλητικών υποχρεώσεων. Η Χριστίνα Γιαζιτζίδου γεννήθηκε το 1989 στην Καστοριά. Από πολύ νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την κωπηλασία και εντάχθηκε στις ακαδημίες του Ναυτικού Ομίλου Καστοριάς. Εκτός από τις επιτυχίες ως δίδυμο με την Τσιάβου, κατέκτησε το 2011 με την Τριανταφυλλιά Καλαμποκά το Χρυσό μετάλλιο στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών στο Παγκόσμιο U Είναι Αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων και έχει διατελέσει και προπονήτρια του ΝΟΚ.
ΜΕΡΟΣ Ζ
Το 2016 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο: Ο Ισίδωρος Κούβελος και πάλι επικεφαλής, με τη Σοφία Μπεκατώρου Σημαιοφόρο των 96 της αποστολής. Τρία Χρυσά (Στεφανίδη, Πετρούνιας, Κορακάκη), το Ασημένιο μετάλλιο του Σπύρου Γιαννιώτη και δύο Χάλκινα (Κορακάκη και οι Μάντης και Καγιαλής) ο απολογισμός της Ελληνικής ομάδας:
- Η Κατερίνα Στεφανίδη γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα, φοίτησε στο 1ο Γυμνάσιο Παλλήνης, όπου έσπασε όλα τα εθνικά σχολικά ρεκόρ, με αποκορύφωμα της σχολικής αθλητικής καριέρας της το Χρυσό μετάλλιο στη Γυμνασιάδα του 2006. Συν τω χρόνω, κατέρριπτε όλα τα παγκόσμια ρεκόρ στην ηλικία της στο άλμα επί κοντώ, φθάνοντας στο Παγκόσμιο ρεκόρ Νεανίδων κάτω των 18 ετών με άλμα επάνω από τα 4.37 μέτρα. Η πρώτη της διεθνής εμπειρία χρονολογείται στο 2005, όπου σε ηλικία 15 ετών πρώτευσε στο Παγκόσμιο Νέων-Νεανίδων του Μαρακές, ενώ δυο χρόνια αργότερα, το 2007 στην Οστράβα, κατέκτησε το Ασημένιο μετάλλιο. Το 2008 προσέθεσε ένα Χάλκινο στο Μπίντγκος της Πολωνίας και αναχώρησε για τις ΗΠΑ, όπου είχε κερδίσει υποτροφία από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Πτυχιούχος Νευροψυχολογίας, Δόκτωρ Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, η Στεφανίδη είναι από τις αθλήτριες που κατόρθωσαν να συνδυάσουν άψογα την αθλητική με την ακαδημαϊκή τους ανέλιξη. Από το 2011 ήταν ήδη δεύτερη στο Αμερικανικό Κολεγιακό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου, τρίτη στο αντίστοιχο Πρωτάθλημα ανοικτού στίβου και επίσης τρίτη στην Πανεπιστημιάδα του Σέντζεν. Το 2012 έγινε ξανά Πρωταθλήτρια στο Pac-12 του Όρεγκον, έναν μήνα μετά αναδείχτηκε Πρωταθλήτρια στο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα του Ντε Μόινς και έλαβε μέρος στους Αγώνες του Λονδίνου. Βελτίωνε διαρκώς τις επιδόσεις της, ξεπερνούσε τα όριά της και στο Πανευρωπαϊκό του 2014 κατέκτησε το Ασημένιο μετάλλιο, επιτυχία που επανέλαβε και στο Πανευρωπαϊκό κλειστού στίβου μια χρονιά αργότερα. Πλέον ήταν έτοιμη για τους Αγώνες της Βραζιλίας. Η Κατερίνα πέταξε στα 4.85 μέτρα, κατακτώντας ένα από τα πιο εμβληματικά μετάλλια του ελληνικού στίβου, ένα Χρυσό που την παγίωσε στις κορυφαίες του αθλήματος. Δεν σταματούσε πουθενά. Χρυσό το 2017 στο Πανευρωπαϊκό κλειστού στίβου το 2017 στο Βελιγράδι, Χρυσό στο Παγκόσμιο του Λονδίνου, ξανά Χρυσό στο Πανευρωπαϊκό του Βερολίνου. Ταλαιπωρούμενη από τραυματισμούς στο Τόκιο το 2021 έχασε στις λεπτομέρειες ένα ακόμα μετάλλιο, αλλά είναι τέτοια η ποιότητά της, ώστε δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη την ιστορία της στον παγκόσμιο στίβο.
- Ο “γητευτής των κρίκων”, Λευτέρης Πετρούνιας, γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα και είναι εκ των κορυφαίων Ελλήνων αθλητών όλων των εποχών. Χρυσός Ολυμπιονίκης το 2016 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, πέντε φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής και πέντε φορές Πρωταθλητής Ευρώπης, έχει ήδη διαγράψει μια πορεία επιτυχιών στη Γυμναστική. Εντάχθηκε από τα πέντε του χρόνια στον Πανιώνιο και με εξαίρεση ένα διάλειμμα στην εφηβεία του έκτοτε γράφει ιστορία σε όλες τις βαθμίδες της Γυμναστικής, με “δικό του” αγώνισμα τους κρίκους. Ένας πραγματικός θρύλος της Γυμναστικής και του ελληνικού αθλητισμού, ο επονομαζόμενος «άρχοντας των δαχτυλιδιών» από τα διεθνή Μέσα, έχει φορέσει 11 Χρυσά στο στήθος του. Χρυσό το 2013 στους Μεσογειακούς του Μερσίν, Χρυσό στα Πανευρωπαϊκά του Μονπελιέ το 2015, στη Βέρνη το 2016, το Κλουζ το 2017, την Γλασκώβη το 2018, τη Βασιλεία το 2021, Χρυσό στα Παγκόσμια της Γλασκώβης το 2015, του Μόντρεαλ το 2017, της Ντόχα το 2018, Χρυσό και στο Ρίο Ντε Τζανέιρο στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση, τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο Ντε Τζανέιρο. Δεν υπήρχε πιο “αναμενόμενο” μετάλλιο από του Πετρούνια στους Αγώνες του Τόκιο. Είναι τόσο μεγάλος αθλητής, ώστε όλη η Ελλάδα θεωρούσε δεδομένη την παρουσία του στο βάθρο. Το ερώτημα ήταν μόνο σε ποια θέση θα ανέβει αυτός ο θρύλος της Ενόργανης. Χάλκινο μετάλλιο, το χαρακτηριστικό τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του και η αφιέρωση στην οικογένειά του και σε όλη την Ελλάδα, για έναν άνθρωπο που δεν έμαθε ποτέ να απογοητεύει.
- Η Άννα Κορακάκη γεννήθηκε στην Δράμα το 1996 και είναι κορυφαία σκοπεύτρια και Ολυμπιονίκης. Στους Αγώνες του 2016 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο στο πιστόλι 25 μέτρων και το Χάλκινο στο αεροβόλο πιστόλι 10 μέτρων και έγινε ο δεύτερος Έλληνας αθλητής μετά τον Τσικλητήρα το 1912 και η πρώτη γυναίκα Ελληνίδα αθλήτρια στην ιστορία των Ελληνικών Ολυμπιακών ομάδων που κατέκτησε δύο μετάλλια στην ίδια διοργάνωση. Είναι αθλήτρια του Ωρίωνα Θεσσαλονίκης, προπονητής της είναι ο πατέρας της, Τάσος Κορακάκης, και ασχολείται με την σκοποβολή από το 2009. Έχει αναδειχθεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια το 2018 στην Τσανγουόν της Νότιας Κορέας, Πανευρωπαϊκή Πρωταθλήτρια το 2019 στο Μινσκ και έχει κατακτήσει δεκάδες κυριολεκτικά μετάλλια στην καριέρα της, σε όλες τις ηλικιακές βαθμίδες. Στις 12 Μαΐου του 2018 πραγματοποίησε Παγκόσμιο ρεκόρ στον Τελικό των 10 μέτρων με πυροβόλο, σημειώνοντας 587/600 βολές στο Παγκόσμιο Κύπελλο σκοποβολής στο Φορτ Μπένινγκ των ΗΠΑ. Είναι η πρώτη γυναίκα που ορίστηκε πρώτη λαμπαδηδρόμος και από κοινού με τον Λευτέρη Πετρούνια υπήρξαν Σημαιοφόροι της Ελληνικής ομάδας στους Αγώνες του Τόκιο το 2021.
- Ο Σπύρος Γιαννιώτης γεννήθηκε το 1980 στο Λίβερπουλ και είναι Ασημένιος Ολυμπιονίκης στα 10 χιλιόμετρα κολύμβησης ανοικτής θαλάσσης. Ξεκίνησε να κολυμπάει στον ΝΑΟΚ (Ναυτικό Αθλητικό Όμιλο Κέρκυρας) και μετείχε για πρώτη φορά στους Αγώνες το 2000 στο Σίδνεϊ. Έχει κατακτήσει επτά μετάλλια (δύο Χρυσά, τρία Ασημένια και δύο Χάλκινα) σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, τέσσερα σε Πανευρωπαϊκά (ένα Χρυσό, ένα Ασημένιο και δύο Χάλκινα), ένα Ασημένιο και 2 Χάλκινα σε Παγκόσμια Κύπελλα και 12 μετάλλια (πέντε Χρυσά, τέσσερα Αργυρά και τρία Χάλκινα) σε Μαραθώνιους κολύμβησης ανοιχτής θαλάσσης. Το μετάλλιό του στο Ρίο Ντε Τζανέιρο είναι ίσως το πιο δραματικό όλων των εποχών, το επονομαζόμενο «μετάλλιο της μιας ανάσας». Στα 36 του χρόνια, στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του, ο Σπύρος κατέκτησε το μοναδικό μετάλλιο που έλειπε από την τεράστια συλλογή του, χάνοντας τον τίτλο του Χρυσού Ολυμπιονίκη στα 10 χιλιόμετρα μαραθώνιας κολύμβησης στο Ρίο για μια ανάσα. Βουρκωμένος αλλά και πανευτυχής δήλωσε ότι «Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο το φινάλε, αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή της ζωής μου». Ένα Ασημένιο μετάλλιο που θα ήταν Χρυσό, αν ο Κερκυραίος Πρωταθλητής δεν ακουμπούσε με το άλλο χέρι την πλακέτα τερματισμού μετά από υπεράνθρωπη προσπάθεια. Κολυμπούσε για 1 ώρα, 52 λεπτά και 58.8 δευτερόλεπτα, κάθε “χεριά” και πιο κοντά στον στόχο, κάθε ανάσα του ενωνόταν με τις κομμένες ανάσες των Ελλήνων που παρακολούθησαν την προσπάθειά του από την τηλεόραση. Ένας σπουδαίος αθλητής, υπηρέτης του Ολυμπιακού Ιδεώδους και του ευ αγωνίζεσθαι, ένας άνθρωπος που τοποθετεί στον αξιακό του κώδικα τον χαρακτήρα πάνω από τα μετάλλια και τις προσωπικές διακρίσεις.
- Το Χάλκινο μετάλλιο των Μάντη και Καγιαλή στην 470 της ιστιοπλοΐας διατήρησε την παράδοση (πλέον) της χώρας μας στα θαλάσσια σπορ. Ο Παναγιώτης Μάντης γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα, ξεκίνησε στα οκτώ του χρόνια την ιστιοπλοΐα στον Ναυταθλητικό Όμιλο Τζιτζιφιών Καλλιθέας στην κατηγορία όπτιμιστ και από το 1994, όταν και μεταγράφηκε στον ΙΟΠ, πέρασε στην κλάση 470. Έχει δύο διαδοχικές κατακτήσεις Χρυσών μεταλλίων στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Νέων (2001, 2002) και στο Ρίο μετείχε με το μόνιμο δίδυμό του, Παύλο Καγιαλή (Θεσσαλονίκη 1984), με τον οποίον είναι συνοδοιπόροι από το 2008. Η κοινή τους πορεία άρχισε να διαγράφεται ως επιτυχής από το 2010, όταν κατέκτησαν το Χρυσό στο Ευρωπαϊκό 470 και την επιβεβαίωσαν με τα Χάλκινα μετάλλια του 2013 και 2014 στο Παγκόσμιο, το Χάλκινο μετάλλιο το 2015 στο Πανευρωπαϊκό, το Χάλκινο στους Αγώνες της Βραζιλίας το 2016, το Χάλκινο του 2017 στο Μαϊάμι και το Ιέρ και το Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Σανταντέρ.
ΜΕΡΟΣ Η
Το 2021 στο Τόκιο: Οι προγραμματισμένοι για το 2020 Αγώνες του Τόκιο διεξήχθησαν μεταχρονολογημένα το καλοκαίρι του 2021, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Αρχηγός της ελληνικής αποστολής ήταν ο Μιχάλης Φυσεντζίδης, Πρόεδρος της ΕΛΟΤ (Ελληνικής Ομοσπονδίας Ταεκβοντό) και μέλος της ΕΟΕ. Σημαιοφόροι των συνολικά 83 αθλητών και αθλητριών μας ήταν η Άννα Κορακάκη και ο Λευτέρης Πετρούνιας. Τα Χρυσά μετάλλια του Στέφανου Ντούσκου και του Μίλτου Τεντόγλου, το Χάλκινο του Λευτέρη Πετρούνια στους κρίκους, το συγκλονιστικό φινάλε με το Ασημένιο της Εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης Ανδρών είναι ο απολογισμός μας στους sui generis Αγώνες του Τόκιο:
- Ο Στέφανος Ντούσκος γεννήθηκε το 1997 στα Ιωάννινα, όπου και ξεκίνησε να ασχολείται με την κωπηλασία στον τοπικό Ναυτικό Όμιλο. Συμμετείχε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2016 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο ως μέλος της ομάδας των ελαφρών τετράκωπων σκιφ, η οποία κατέλαβε την τιμητική έκτη θέση. Εξελίχθηκε ταχύτατα σε έναν από τους πιο ελπιδοφόρους Έλληνες κωπηλάτες, κατακτώντας δύο Ασημένια (2016 Ρότερνταμ, 2019 Σαρασότα) και ένα Χάλκινο μετάλλιο (2015 Πλόβντιβ) σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα U23 και ένα Χρυσό (2018 Μπρεστ) και ένα Χάλκινο μετάλλιο (2019 Ιωάννινα) σε Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα U Το 2018 κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς στο διπλό σκιφ, ζευγάρι με τον Χρήστο Στεργιάκα, και το 2021 στο Τόκιο κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο στο μονό σκιφ με νέο Ολυμπιακό ρεκόρ, καταρρίπτοντας εκείνο του Νεοζηλανδού θρύλου της κωπηλασίας, Μαχέ Ντρισντέιλ. Διηγείται ο ίδιος ο Ντούσκος: «Από την αρχή μου άρεσε η κωπηλασία. Με μάγευε. Ίσως να με είχε μαγέψει και η λίμνη των Ιωαννίνων, γι’ αυτό. Το 2018 παραλίγο να σταματήσω, γιατί δεν έβρισκα ταίρι για να πηγαίνουμε γρήγορα. Ευτυχώς βρήκαμε το σκιφ και μου ταίριαξε, γιατί ήθελα πολύ να μείνω στον χώρο. Δεν το περίμενα το Χρυσό μετάλλιο. Είχα κατακτήσει και άλλες διακρίσεις, αλλά σε μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες. Είναι η πρώτη φορά που διακρίνομαι στους άνδρες. Πρώτη και καλή. Ο Θεός μού τα έφερε όλα μαζεμένα».
- Ο Μίλτος Τεντόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1998, αλλά μεγάλωσε στα Γρεβενά. Ανήσυχο παιδί, στην εφηβική του ηλικία εξασκούσε ως χόμπι το παρκούρ, του άρεσε να παίζει βιντεοπαιχνίδια, δεν είχε την παραμικρή σχέση με τον στίβο μέχρι την ηλικία των 15 ετών, όταν ο έμπειρος προπονητής, Βαγγέλης Παπανίκος, τον παρότρυνε να δοκιμάσει. Μέχρι να περάσει στον γκουρού προπονητή αλμάτων, Γιώργο Πομάσκι, ο Τεντόγλου ήταν ήδη το μεγαλύτερο ταλέντο του ελληνικού στίβου. Μόλις μια διετία μετά την ενασχόλησή του με τον στίβο, είχε ήδη βελτιώσει το Πανελλήνιο ρεκόρ Παίδων, καταρρίπτοντας διαδοχικά κάθε δικό του ρεκόρ. Στο Πανελλήνιο Εφήβων-Νεανίδων των Σερρών έκανε το πρώτο άλμα στα 7.69 μέτρα, προκρίθηκε στο Παγκόσμιο του Κάλι στην Κολομβία και κατετάγη πέμπτος στην πρώτη του συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση. Στο επόμενο Παγκόσμιο στο Μπίντγκοζ πέταξε στα 7.91 μέτρα κατακτώντας το Ασημένιο μετάλλιο και στις 28 Μαΐου του 2016 με το άλμα του στα 8.19 μέτρα προκρίθηκε στους Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Ακολούθησε το Πανευρωπαϊκό U20 στο Γκροσέτο το 2017, όπου κατέκτησε το Χρυσό με άλμα μικρότερο (8.07 μέτρα) από το Πανελλήνιο ρεκόρ του (8.30 μέτρα) . Η εξέλιξη του Τεντόγλου υπήρξε μοναδική, ένα φαινόμενο πρωτόγνωρο για τον ελληνικό στίβο. Χρυσό στο Πανευρωπαϊκό του 2018, το πρώτο της χώρας μας από καταβολής θεσμού, ο νεότερος Έλληνας Πρωταθλητής Ευρώπης στίβου όλων των εποχών. Επιβεβαιώνει τη διαρκή του ανέλιξη με το Χρυσό στο Πανευρωπαϊκό κλειστού στίβου το 2019 στην Γλασκώβη, επαναλαμβάνεται στο Πανευρωπαϊκό U23 στο Γκεβλέ και κατακτά ξανά το Χρυσό στο Πανευρωπαϊκό κλειστού στίβου το 2021 στο Τορούν. Τον Μάιο του 2021 καταγράφει το ατομικό του ρεκόρ με 8.60 μέτρα (πρώτη επίδοση παγκοσμίως για το 2021) σε μίτινγκ στην Καλλιθέα και πλέον λογίζεται από τα φαβορί των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο. Στην έκτη του προσπάθεια ο Μίλτος πετάει στα 8.41 μέτρα και κατακτά το πιο “κουλ” μετάλλιο (Χρυσό στο άλμα εις μήκος) στην ιστορία της Ελλάδας. Σημείο αναφοράς για τα νέα παιδιά, απλός, μοντέρνος, ταπεινός και απόλυτα ελεύθερος, είναι από τους αθλητές που έχουν μόλις ξεκινήσει να γράφουν την ιστορία τους στον ελληνικό στίβο.
- Η Εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης Ανδρών είναι η πιο επιτυχημένη σε διάρκεια ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Από την όγδοη θέση στους Αγώνες της Αμβέρσας το 1920 συμμετέχει αδιαλείπτως σε μεγάλες διοργανώσεις, κατακτά μεγάλες και ανέλπιστες νίκες και έχει δημιουργήσει μια τεράστια παράδοση στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Κομβικό σημείο αυτής της ομάδας θεωρείται το 1970 και η 10η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης, με τους Τάκη Μίχαλο, Γιάννη Παληό, Γιάννη Καραλόγο, Θωμά Καραλόγο, Περικλή Δαμάσκο, Ηλία Δαμάσκο, Όμηρο Πολυχρονόπουλο, Πέτρο Πομώνη, Αναγνωστόπουλο, Δημήτρη Κουγεβετόπουλο και Βαγγέλη Βούλτσο. Το Ασημένιο μετάλλιο στο Τόκιο το 2021 είναι το επιστέγασμα μιας προσπάθειας μισού αιώνα, ένα μετάλλιο που δεν ανήκει μονάχα σε εκείνους που το κατέκτησαν αλλά σε όλους τους κορυφαίους Έλληνες πολίστες ανά δεκαετίες. Προεξεχόντων των δύο του “κλειστού κλαμπ” με πέντε συμμετοχές σε Αγώνες, του Γιώργου Μαυρωτά (γεννημένος το 1967, ρέκορντμαν συμμετοχών στην Εθνική ομάδα με 511, ένας θρύλος του πόλο και ο πρώτος Έλληνας με συμμετοχή στη μεικτή κόσμου το 1999, ακολούθησε ακαδημαϊκή και πολιτική καριέρα και διατελεί ΓΓΑ) και του Γιώργου Αφρουδάκη (γεννήθηκε το 1976, είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, έπαιξε κι εκείνος στη μεικτή κόσμου, το 2012 στο Λονδίνο ισοφάρισε το ρεκόρ των πέντε συμμετοχών του κουμπάρου του, Γ. Μαυρωτά), η Εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης χαίρει πλειάδας διακρίσεων. Ασημένιο μετάλλιο το 1997 στο Παγκόσμιο Κύπελλο, τέσσερα Χάλκινα στη World League (2004, 2006, 2016, 2021), δύο Χάλκινα σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (2005, 2015), η 10η θέση στη Μόσχα, η όγδοη θέση στο Λος Άντζελες, η ένατη στη Σεούλ, η 10η στη Βαρκελώνη, η έκτη στην Ατλάντα, η 10η στο Σίδνεϊ, η τέταρτη στην Αθήνα, η έβδομη στο Πεκίνο, η ένατη στο Λονδίνο, η έκτη στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, η δεύτερη στο Τόκιο. Μια απίθανη συνέπεια, μια μοναδική περίπτωση ομάδας. Κώστας Αγουρίδης, Αντώνης Αρώνης, Χρήστος και Ζάχος Αφρουδάκης, Κώστας Βάλσαμος, Νίκος Βενετόπουλος, Αντώνης Βλοντάκης, Μάκης Βολτυράκης, Ανδρέας Γαρύφαλλος, Μάκης Γεωργαράς, Κυριάκος Γιαννόπουλος, Ανδρέας Γούνας, Περικλής Δαμάσκος, Νίκος Ζαχαρόπουλος, Αργύρης Θεοδωρόπουλος, Γιώργος Θεοδωρακόπουλος, Γιάννης Θωμάκος, Σπύρος Ιωαννίδης, Πέτρος Καθρέπτας, Γιώργος Κακουλίδης, Θοδωρής Καλακώνας, Σπύρος Καπράλος, Γιώργος Κατσαούνης, Κώστας Κοκκινάκης, Μιχάλης Κουρέτας, Βασίλης Λαμπάτος, Κώστας Λούδης, Μάκης Λυκούδης, Τέο Λοράντος, Δημήτρης Μάζης, Παναγιώτης Μαθιουδάκης, Αδαμάντιος Μαντής, Δημήτρης Μιτελούδης, Τάκης Μίχαλος, Ανδρέας Μοίραλης, Νίκος Μολόχας, Αλέξανδρος Μοναστηριώτης, Ξενοφών Μουδάτσιος, Βασίλης Μουκίδης, Νικόλαος Μπαλτατζής-Μαυροκορδάτος, Δημήτρης Μπιτσάκος, Θεόδωρος Μπλούδρος, Μανώλης Μυλωνάκης, Γιώργος Ντότσικας, Γιάννης Παληός, Γιώργος Παλληκάρης, Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, Γιάννης Παπαστεφάνου, Τάκης Προβατόπουλος, Γιώργος Ρέππας, Δημοσθένης Σταμπολής, Νώντας Σαμαρτζίδης, Πέτρε Σάντα, Νότης Σαρακίνης, Ευστάθιος Σαράντος, Δημήτρης Σελετόπουλος, Φαίδων Τασσόπουλος, Μιχάλης Τσούμπος, Κώστας Φλέγκας, Θοδωρής Χατζηθεοδώρου, Θέμης Χατζής, Γιώργος Ψύχος, η λίστα είναι ατέλειωτη. Οι Αργυροί Ολυμπιονίκες του Τόκιο, υπό τις οδηγίες του Θοδωρή Βλάχου, πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις ενάντια στους Σέρβους στον Τελικό, υπέκυψαν όμως τελικά με 10-13. Στέλιος Αργυρόπουλος, Άγγελος Βλαχόπουλος, Κώστας Γαλανίδης, Κωνσταντίνος Γεννηδουνιάς, Κώστας Γκιουβέτσης, Γεώργιος Δερβίσης, Εμμανουήλ Ζερδεβάς, Μάριος Καπότσης, Χριστόδουλος Κολόμβος, Κωνσταντίνος Μουρίκης, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Δημήτρης Σκουμπάκης και ο αρχηγός Γιάννης Φουντούλης είναι οι αθλητές που χάρισαν ίσως το μοναδικό χαμόγελο στους Έλληνες την 8η Αυγούστου του 2021, την ώρα κατά την οποία στην πατρίδα μας μαίνονταν οι πυρκαγιές και κυριαρχούσαν η αγωνία και η ανησυχία. Αυτό έκανε πάντοτε το ελληνικό πόλο, ανύψωνε το ηθικό μιας ολόκληρης χώρας.
Οι κορυφαίοι άνδρες ανά κατηγορία
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
100μ. | 10.11 | Άγγελος Παυλακάκης | 1976 | 2/8/1997 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αθήνα |
100μ. | 10.14 | Χριστόφορος Χοΐδης | 1978 | 19/6/2004 | Μπρούνο Τζάουλι Πλόβντιβ |
100μ. | 10.14 | Αριστοτέλης Γκαβέλας | 1978 | 11/9/2001 | Μεσογειακοί Αγώνες Τύνιδα |
100μ. | 10.15 | Κώστας Κεντέρης | 1973 | 23/6/2001 | Μπρούνο Τζάουλι Βρέμη |
100μ. | 10.15 | Αλέξανδρος Γενοβέλης | 1968 | 25/5/1996 | Βαρδινογιάννεια Ρέθυμνο |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
200μ. | 19.85 | Κώστας Κεντέρης | 1973 | 9/8/2002 | Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Μόναχο |
200μ. | 20.09 | Λυκούργος-Στέφανος Τσάκωνας | 1990 | 4/6/2015 | Μίτινγκ Ρώμη |
200μ. | 20.11 | Αναστάσιος Γκούσης | 1979 | 28/8/2007 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οζάκα |
200μ. | 20.28 | Θωμάς Σμπώκος | 1972 | 23/7/1995 | Πανελλήνιοι Αγώνες Πάτρα |
200μ. | 20.36 | Αλέξιος Αλεξόπουλος | 1971 | 20/6/1999 | ΜπρούνοΤζάουλι Παρίσι |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
400μ. | 45.11 | Δημήτρης Ρέγας | 1986 | 19/6/2006 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αθήνα |
400μ. | 45.55 | Αναστάσιος Γκούσης | 1979 | 5/8/2000 | Πανελλήνιοι Αγώνες Καστοριά |
400μ. | 45.60 | Κώστας Κεντέρης | 1973 | 27/7/1998 | Ολυμπιακό Μίτινγκ Θεσσαλονίκη |
400μ. | 45.70 | Στέλιος Δημότσιος | 1974 | 14/6/2003 | Πανελλήνιοι Αγώνες Τρίκαλα |
400μ. | 45.90 | Θανάσης Καλογιάννης | 1965 | 8/9/1984 | Βαλκανικοί Αγώνες Αθήνα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
800μ. | 1.45.00 | Παναγιώτης Στρουμπάκος | 1972 | 13/8/1997 | Μίτινγκ Ζυρίχη |
800μ. | 1.46.34 | Σωτήρης Μουτσανάς | 1958 | 4/8/1984 | Ολυμπιακοί Αγώνες Λος Άντζελες |
800μ. | 1.46.56 | Ευθύμιος Παπαδόπουλος | 1983 | 3/7/2006 | Τσικλητήρεια Αθήνα |
800μ. | 1.46.70 | Σταύρος Μερμήγκης | 1952 | 11/7/1974 | Τσικλητήρεια Πειραιάς |
800μ. | 1.46.77 | Παύλος Φαρουγγιάς | 1977 | 8/7/2000 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
1.500μ. | 3.36.74 | Παναγιώτης Στρουμπάκος | 1972 | 24/8/1997 | Μίτινγκ Κολωνία |
1.500μ. | 3.37.38 | Παναγιώτης Παπούλιας | 1969 | 13/6/1997 | Μίτινγκ Βουκουρέστι |
1.500μ. | 3.38.30 | Χρήστος Παπαχρήστος | 1959 | 16/9/1980 | Ημερίδα Πειραιάς |
1.500μ. | 3.38.51 | Νικόλαος Βούζης | 1966 | 25/6/1988 | Προκριματικοί Βαλκανιάδας Δράμα |
1.500μ. | 3.39.32 | Ανδρέας Δημητράκης | 1990 | 20/7/2013 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
5.000μ. | 13.28.59 | Παναγιώτης Παπούλιας | 1969 | 11/6/1995 | Μπρούνο Τζάουλι Τούρκου |
5.000μ. | 13.34.29 | Φίλιππος Φιλίππου | 1956 | 27/8/1983 | Μίτινγκ Ριτσόνε |
5.000μ. | 13.34.56 | Εμμανουήλ Χάντζος | 1962 | 20/6/1987 | Ολυμπιακό Τουρνουά Αθήνα |
5.000μ. | 13.35.40 | Μιχάλης Κούσης | 1953 | 3/8/1978 | Διεθνείς Αγώνες Όσλο |
5.000μ. | 13.37.56 | Μάριος Κασιανίδης | 1954 | 23/5/1981 | Τετραεθνείς Αγώνες Ρώμη |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
10.000μ. | 28.07.17 | Σπύρος Ανδριόπουλος | 1962 | 29/8/1987 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ρώμη |
10.000μ. | 28.18.82 | Εμμανουήλ Χάντζος | 1962 | 15/6/1985 | Μίτινγκ Μπρατισλάβα |
10.000μ. | 28.26.87 | Μάριος Κασιανίδης | 1954 | 19/6/1981 | Διεθνείς Αγώνες Πράγα |
10.000μ. | 28.27.02 | Ιωάννης Κανελλόπουλος | 1981 | 3/4/2004 | Ευρωπαϊκό Κύπελλο Μάριμπορ |
10.000μ. | 28.31.60 | Σάββας Κουμπούρας | 1960 | 27/8/1990 | Μίτινγκ Χέντελ |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Μαραθώνιος | 2.12.04 | Σπύρος Ανδριόπουλος | 1962 | 9/10/1988 | Διεθνής Μαραθώνιος Βερολίνο |
Μαραθώνιος | 2.13.24 | Βασίλης Ζαμπέλης | 1973 | 21/4/2002 | Διεθνής Μαραθώνιος Ρότερνταμ |
Μαραθώνιος | 2.13.32 | Παναγιώτης Χαραμής | 1971 | 16/4/2000 | Διεθνής Μαραθώνιος Ρότερνταμ |
Μαραθώνιος | 2.13.53 | Νίκος Πόλιας | 1971 | 28/8/2003 | Παγκόσμιο Παρίσι |
Μαραθώνιος | 2.14.36 | Μιχάλης Κούσης | 1953 | 8/5/1982 | Διεθνής Μαραθώνιος Άμστερνταμ |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
110μ. εμπ | 13.34 | Κωνσταντίνος Δουβαλίδης | 1987 | 20/7/2013 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
110μ. εμπ | 13.61 | Στέλιος Μπίσμπας | 1968 | 15/6/1996 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
110μ. εμπ | 13.62 | Αλέξανδρος Θεοφάνοβ | 1981 | 10/6/2005 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
110μ. εμπ | 13.63 | Δημήτρης Πιετρής | 1979 | 15/6/2002 | Πανελλήνιοι Αγώνες Τρίκαλα |
110μ. εμπ | 13.72 | Δημήτρης Σιατούνης | 1969 | 19/7/1998 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
400μ. εμπ | 47.82 | Περικλής Ιακωβάκης | 1979 | 6/5/2006 | Γκραν Πρι Οζάκα |
400μ. εμπ | 48.80 | Θανάσης Καλογιάννης | 1965 | 19/7/1987 | Πανεπιστημιάδα Ζάγκρεμπ |
400μ. εμπ | 49.16 | Μηνάς Αλοζίδης | 1984 | 2/7/2007 | Τσικλητήρεια Αθήνα |
400μ. εμπ | 49.47 | Γιώργος Βαμβακάς | 1960 | 14/7/1985 | Τριεθνείς Αγώνες Βουδαπέστη |
400μ. εμπ | 49.63 | Γεώργιος Παρρής | 1950 | 1/7/1976 | Τσικλητήρεια Πειραιάς |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
3.000μ. στιπλ | 8.24.01 | Φίλιππος Φιλίππου | 1956 | 15/9/1983 | Μεσογειακοί Αγώνες Καζαμπλάνκα |
3.000μ. στιπλ | 8.25.60 | Σπύρος Κοντοσώρος | 1947 | 1/7/1973 | Κύπελλο Ευρώπης Πειραιάς |
3.000μ. στιπλ | 8.26.52 | Γιώργος Γιαννέλης | 1971 | 28/7/1999 | Βενιζέλεια Χανιά |
3.000μ. στιπλ | 8.27.36 | Αρσένης Τσιμίνος | 1961 | 14/8/1982 | Βαλκανικοί Αγώνες Βουκουρέστι |
3.000μ. στιπλ | 8.28.62 | Παναγιώτης Παπούλιας | 1969 | 16/6/1999 | Τσικλητήρεια Αθήνα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
10.000μ. βάδην | 40.35.89 | Ζαχαρίας Τσαμουδάκης | 1996 | 25/7/2014 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γιουτζίν |
10.000μ. βάδην | 41.09.47 | Σπύρος Καστάνης | 1964 | 16/4/2004 | Διασυλλογικοί Αγώνες Ελληνικό |
10.000μ. βάδην | 41.29.10 | Δημήτρης Τσίρης | 1967 | 18/4/1992 | Διασυλλογικοί Αγώνες Κατερίνη |
10.000μ. βάδην | 41.37.40 | Δημήτρης Ορφανόπουλος | 1964 | 6/8/1994 | Α’ Φάση Κυπέλλου Φάληρο |
10.000μ. βάδην | 41.52.95 | Κωνσταντίνος Ντεντόπουλος | 1994 | 9/3/2014 | «Βαδίζω στην Πάτρα» |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
10.000μ. βάδην α/σ | 40.38 | Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ | 1988 | 8/5/2016 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ρώμη |
10.000μ. βάδην α/σ | 41.38 | Ζαχαρίας Τσαμουδάκης | 1996 | 15/3/2015 | Μίτινγκ Λουγκάνο |
10.000μ. βάδην α/σ | 41.50 | Θεόδωρος Κουπίδης | 1982 | 2/3/2008 | Ημερίδα Αγρίνιο |
10.000μ. βάδην α/σ | 42.34 | Θεόδωρος Κεφαλόπουλος | 1987 | 14/3/2010 | Μίτινγκ Λουγκάνο |
10.000μ. βάδην α/σ | 42.53 | Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος | 1984 | 2/3/2008 | Ημερίδα Αγρίνιο |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
20.000μ. βάδην | 1.21.12 | Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ | 1988 | 4/8/2012 | Ολυμπιακοί Αγώνες Λονδίνο |
20.000μ. βάδην | 1.23.08 | Χρήστος Καραγεώργος | 1953 | 24/2/1980 | Ημερίδα Βέροια |
20.000μ. βάδην | 1.23.36 | Θεόδωρος Σταματόπουλος | 1970 | 2/6/2002 | Γκραν Πρι Αϊζενχάτενσταντ |
20.000μ. βάδην | 1.23.37 | Ελευθέριος Θανόπουλος | 1975 | 14/7/2002 | Μίτινγκ Ρέσιτσα |
20.000μ. βάδην | 1.23.58 | Δημήτριος Ορφανόπουλος | 1964 | 23/9/1995 | Μίτινγκ Μπαλασαγκιαρμάτ |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
50.000μ. βάδην | 3.49.56 | Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ | 1988 | 11/8/2012 | Ολυμπιακοί Αγώνες Λονδίνο |
50.000μ. βάδην | 3.54.11 | Σπυρίδων Καστάνης | 1964 | 18/3/1990 | Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Φιλοθέη |
50.000μ. βάδην | 3.56.34 | Νίκος Ρασιδάκης | 1965 | 18/3/1990 | Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Φιλοθέη |
50.000μ. βάδην | 3.57.44 | Θεόδωρος Σταματόπουλος | 1970 | 18/3/2000 | Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μαραθώνας |
50.000μ. βάδην | 3.58.41 | Γεώργιος Αργυρόπουλος | 1970 | 12/10/2003 | Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ασπρόπυργος |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Άλμα εις ύψος | 2.36μ. | Λάμπρος Παπακώστας | 1969 | 21/6/1992 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Άλμα εις ύψος | 2.34μ. | Κωνσταντίνος Μπανιώτης | 1986 | 27/6/2013 | Μεσογειακοί Αγώνες Μερσίν |
Άλμα εις ύψος | 2.32μ. | Δημήτρης Χονδροκούκης | 1988 | 11/5/2012 | Μίτινγκ Ντόχα |
Άλμα εις ύψος | 2.32μ. | Δημήτρης Κοκότης | 1972 | 19/7/1998 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Άλμα εις ύψος | 2.30μ. | Αντώνης Μάστορας | 1991 | 17/6/2014 | Μίτινγκ Οστράβα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Άλμα επί κοντώ | 5.91μ. | Κωνσταντίνος Φιλιππίδης | 1986 | 4/7/2015 | Diamond League Παρίσι |
Άλμα επί κοντώ | 5.71μ. | Εμμανουήλ Κάραλης | 1999 | 25/6/2019 | Μίτινγκ Αθήνα |
Άλμα επί κοντώ | 5.62μ. | Δημήτρης Πατσουκάκης | 1987 | 10/5/2014 | Μίτινγκ Φλοίσβος |
Άλμα επί κοντώ | 5.62μ. | Μάριος Ευαγγέλου | 1981 | 12/6/2014 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Άλμα επί κοντώ | 5.61μ. | Σταύρος Τσίτουρας | 1969 | 9/6/2000 | Μίτινγκ Μινσκ |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Άλμα εις μήκος | 8.66μ. | Λούης Τσάτουμας | 1982 | 2/6/2007 | Παπαφλέσσεια Καλαμάτα |
Άλμα εις μήκος | 8.60μ. | Μίλτος Τεντόγλου | 1998 | 26/5/2021 | Μίτινγκ Καλλιθέα |
Άλμα εις μήκος | 8.36μ. | Κώστας Κουκοδήμος | 1969 | 5/6/1994 | Βενιζέλεια Χανιά |
Άλμα εις μήκος | 8.30μ. | Δημήτρης Φιλίνδρας | 1973 | 9/6/2003 | Βενιζέλεια Χανιά |
Άλμα εις μήκος | 8.23μ. | Γιώργος Τσάκωνας | 1988 | 25/7/2012 | Τελικός Γκραν Πρι Θήβα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Άλμα τριπλούν | 17.55μ. | Δημήτρης Τσιάμης | 1982 | 18/6/2006 | Μπρούνο Τζάουλι Θεσσαλονίκη |
Άλμα τριπλούν | 17.43μ. | Κωνσταντίνος Ζαλαγκίτης | 1980 | 30/6/2002 | Βενιζέλεια Χανιά |
Άλμα τριπλούν | 17.20μ. | Σταμάτης Λένης | 1978 | 28/6/2000 | Μίτινγκ Κωνσταντινούπολη |
Άλμα τριπλούν | 17.19μ. | Χρήστος Μελέτογλου | 1972 | 24/6/2001 | Μπρούνο Τζάουλι Βρέμη |
Άλμα τριπλούν | 17.04μ. | Δημήτρης Μίχας | 1958 | 20/9/1981 | Βαλκανικοί Αγώνες Σεράγεβο |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Σφαίρα | 21.05μ. | Νικόλας Σκαρβέλης | 1993 | 28/6/2020 | Ημερίδα Ρίψεων Σκότσντεϊλ |
Σφαίρα | 20.74μ. | Δημήτρης Κουτσούκης | 1962 | 16/7/1989 | Αγώνες Ενόπλων Δράμα |
Σφαίρα | 20.34μ. | Κυριάκος Ζώτος | 1996 | 5/6/2021 | Πανελλήνιοι Αγώνες Πάτρα |
Σφαίρα | 20.19μ. | Ανδρέας Αναστασόπουλος | 1976 | 8/3/2008 | Αγώνας «Δυτική Κρήτη» Χανιά |
Σφαίρα | 20.17μ. | Μιχάλης Σταματογιάννης | 1982 | 20/7/2011 | Γκραν Πρι Τοφάλεια Πάτρα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Δίσκος | 63.18μ. | Σάββας Παναβόγλου | 1974 | 15/5/2002 | Ημερίδα Θεσσαλονίκη |
Δίσκος | 63.00μ. | Γιώργος Τρέμος | 1989 | 23/5/2014 | «Κώστας Σπανίδης» Θεσσαλονίκη |
Δίσκος | 62.58μ. | Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος | 1963 | 15/9/1983 | Μεσογειακοί Αγώνες Καζαμπλάνκα |
Δίσκος | 62.30μ. | Στέφανος Κώνστας | 1977 | 14/7/2008 | Βραδινογιάννεια Ρέθυμνο |
Δίσκος | 61.93μ. | Σπύρος Αραμπατζής | 1978 | 20/5/2007 | Κνώσεια Ηράκλειο |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Σφύρα | 80.45μ. | Αλέξανδρος Παπαδημητρίου | 1973 | 9/7/2000 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Σφύρα | 80.08μ. | Χρήστος Πολυχρονίου | 1972 | 29/4/2002 | Διασυλλογικοί Αγώνες Αθήνα |
Σφύρα | 78.02μ. | Νίκος Γεντέκος | 1966 | 28/7/2000 | Ημερίδα Λεμεσός |
Σφύρα | 77.72μ. | Μιχάλης Αναστασάκης | 1994 | 11/6/2017 | Σιθώνεια Νικήτη |
Σφύρα | 76.85μ. | Χρήστος Φρατζεσκάκης | 2000 | 22/5/2021 | «Μαν. Μανωλόπουλος» Τρίπολη |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Ακόντιο | 91.69μ. | Κώστας Γκατσιούδης | 1973 | 24/6/2000 | Μίτινγκ Κουορτάνε |
Ακόντιο | 88.01μ. | Ιωάννης Κυριαζής | 1996 | 31/3/2017 | Φοιτητικό Μίτινγκ Ώστιν |
Ακόντιο | 85.95μ. | Παρασκευάς Μπατζάβαλης | 1994 | 20/7/2016 | «Χρ. Βουδούρης» Θήβα |
Ακόντιο | 83.02μ. | Σπύρος Λεμπέσης | 1987 | 19/5/2012 | «Μάτσεια» Λευκωσία |
Ακόντιο | 82.38μ. | Γερβάσιος Φιλιππίδης | 1987 | 4/6/2011 | «Παπαφλέσσεια» Καλαμάτα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλητής | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Δέκαθλο | 8.069 | Πρόδρομος Κορκίζογλου | 1975 | 2/7/2000 | Ευρωπαϊκό Κύπελλο Σύνθετων Ιμπάχ |
Δέκαθλο | 7.769 | Ευθύμιος Ανδρεόγλου | 1970 | 28/6/1997 | Βαλκανικοί Αγώνες Αθήνα |
Δέκαθλο | 7.665 | Αλέξανδρος Σπυριδωνίδης | 1998 | 10/6/2021 | Τελικοί Φοιτητικών Γιουτζίν |
Δέκαθλο | 7.641 | Σάββας Σταφυλλίδης | 1971 | 27/5/1995 | Πανελλήνιοι Αγώνες Σύνθετων Θεσσαλονίκη |
Δέκαθλο | 7.638 | Αθανάσιος Παμπαλιάρης | 1963 | 6/7/1985 | Πανελλήνιοι Αγώνες Σύνθετων Αθήνα |
Οι κορυφαίες γυναίκες ανά κατηγορία
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
100μ. | 10.83 | Κατερίνα Θάνου | 1975 | 22/8/1999 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σεβίλη |
100μ. | 11.03 | Μαρία Καρασταμάτη | 1984 | 14/7/2005 | Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Έρφουρτ |
100μ. | 11.12 | Κατερίνα Κόφφα | 1969 | 15/6/1996 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
100μ. | 11.24 | Γεωργία Κοκλώνη | 1981 | 12/6/2010 | Πανελλήνιοι Αγώνες Πάτρα |
100μ. | 11.27 | Ραφαηλία Σπανουδάκη–Χατζηρήγα | 1994 | 26/5/2018 | Δρόμεια Βάρη |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
200μ. | 22.67 | Κατερίνα Κόφφα | 1969 | 16/6/1996 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
200μ. | 22.6? (ανεπίσημος χρόνος, λόγω βλάβης του χρονομέτρου ακριβείας)
| Μαρία Μπελιμπασάκη | 1991 | 25/6/2017 | Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Λιλ |
200μ. | 22.88 | Όλγα Καϊδαντζή | 1979 | 12/6/2004 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
200μ. | 23.11 | Ραφαηλία Σπανουδάκη-Χατζηρήγα | 1994 | 6/6/2021 | Πανελλήνιοι Αγώνες Πάτρα |
200μ. | 23.25 | Γρηγορία-Εμμανουέλα Κεραμιδά | 1990 | 10/6/2017 | Γκραν Πρι Άργος |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
400μ. | 50.45 | Μαρία Μπελιμπασάκη | 1991 | 11/8/2018 | Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Βερολίνο |
400μ. | 50.56 | Φανή Χαλκιά | 1979 | 12/9/2004 | Μίτινγκ Βερολίνο |
400μ. | 51.75 | Ειρήνη Βασιλείου | 1990 | 2/9/2019 | Βαλκανικοί Αγώνες Πράβετς |
400μ. | 51.81 | Χρυσούλα Γκουντενούδη | 1977 | 15/6/2002 | Πανελλήνιοι Αγώνες Τρίκαλα |
400μ. | 51.89 | Δήμητρα Ντόβα | 1974 | 18/6/2005 | Μπρούνο Τζάουλι Φλωρεντία |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
800μ. | 1.59.79 | Μαρία Παπαδοπούλου | 1974 | 14/6/2005 | Τσικλητήρεια Αθήνα |
800μ. | 2.00.44 | Ελένη Φιλάνδρα | 1984 | 16/6/2012 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
800μ. | 2.01.59 | Κωνσταντίνα Εφεντάκη | 1978 | 12/7/2004 | Τοφάλεια Πάτρα |
800μ. | 2.02.16 | Φωτεινή Δαγκλή-Παγκότο | 1985 | 16/6/2012 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
800μ. | 2.02.30 | Μαρία Κλάδου | 1985 | 21/7/2013 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
1.500μ. | 4.05.63 | Κωνσταντίνα Εφεντάκη | 1978 | 17/7/2004 | Μίτινγκ Μαδρίτη |
1.500μ. | 4.08.44 | Μαρία Τσίρμπα | 1979 | 8/6/2002 | Μίτινγκ Βουκουρέστι |
1.500μ. | 4.10.13 | Ειρήνη Θεοδωρίδου | 1967 | 9/6/1991 | Πανελλήνιοι Αγώνες Πειραιάς |
1.500μ. | 4.10.51 | Μαρία Πρωτόπαπα | 1973 | 8/6/2002 | Μίτινγκ Βουκουρέστι |
1.500μ. | 4.10.63 | Αναστασία–Παναγιώτα Μαρινάκου | 1996 | 4/6/2016 | Μίτινγκ Όορντεγκεμ |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
3.000μ. | 8.55.77 | Κωνσταντίνα Εφεντάκη | 1978 | 23/8/2005 | Μίτινγκ Λιντς |
3.000μ. | 8.59.49 | Μαρία Πρωτόπαπα | 1973 | 30/6/2002 | Βενιζέλεια Χανιά |
3.000μ. | 8.59.89 | Χρυσοστομία Ιακώβου | 1971 | 1/6/1998 | Μίτινγκ Χένγκελο |
3.000μ. | 9.12.13 | Καλλιόπη Αστροπεκάκη | 1981 | 3/6/2006 | Παπαφλέσσεια Καλαμάτα |
3.000μ. | 9.13.12 | Δήμητρα Παπασπύρου | 1964 | 7/7/1990 | Μίτινγκ Φόρμια |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
5.000μ. | 15.04.03 | Μαρία Πρωτόπαπα | 1973 | 25/8/2006 | Μίτινγκ Βρυξέλλες |
5.000μ. | 15.15.32 | Χρυσοστομία Ιακώβου | 1971 | 2/8/2003 | Μίτινγκ Χόιζντεν |
5.000μ. | 15.33.78 | Αλεξία-Μαρία Παππά | 1990 | 15/4/2016 | Μίτινγκ Γιουτζίν |
5.000μ. | 15.46.22 | Καλλιόπη Αστροπεκάκη | 1981 | 24/6/2007 | Μπρούνο Τζάουλι Μόναχο |
5.000μ. | 15.55.23 | Κωνσταντίνα Κεφάλα | 1977 | 20/6/2010 | Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπέργκεν |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
10.000μ. | 31.36.16 | Αλεξία-Μαρία Παππά | 1990 | 12/8/2016 | Ολυμπιακοί Αγώνες Ρίο Ντε Τζανέιρο |
10.000μ. | 32.18.62 | Χρυσοστομία Ιακώβου | 1971 | 6/8/2002 | Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Μόναχο |
10.000μ. | 32.46.17 | Μαρία Πρωτόπαπα | 1973 | 3/4/2004 | Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μάριμπορ |
10.000μ. | 33.11.76 | Κωνσταντίνα Κεφάλα | 1977 | 15/5/2010 | Πανελλήνιοι Αγώνες Νέα Ιωνία |
10.000μ. | 33.34.68 | Σπυριδούλα Σούμα | 1965 | 18/7/1998 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Μαραθώνιος | 2.33.40 | Μαρία Πολύζου | 1968 | 23/8/1998 | Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Βουδαπέστη |
Μαραθώνιος | 2.34.24 | Δήμητρα Παπασπύρου | 1964 | 1/10/1989 | Διεθνής Μαραθώνιος Δυτικό Βερολίνο |
Μαραθώνιος | 2.35.31 | Γκλόρια-Τζοβάνα Πριβιλέτζο | 1988 | 7/4/2019 | Διεθνής Μαραθώνιος Ρότερνταμ |
Μαραθώνιος | 2.36.57 | Γεωργία Αμπατζίδου | 1969 | 28/9/2003 | Διεθνής Μαραθώνιος Βερολίνο |
Μαραθώνιος | 2.38.27 | Καλλιόπη Αστροπεκάκη | 1981 | 7/3/2013 | Διεθνής Μαραθώνιος Παρίσι |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
110μ. εμπ | 12.64 | Βούλα Πατουλίδου | 1965 | 6/8/1992 | Ολυμπιακοί Αγώνες Βαρκελώνη |
110μ. εμπ | 12.86 | Φλώρα Ρεντούμη | 1976 | 12/6/2004 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
110μ. εμπ | 12.93 | Ελισάβετ Πεσιρίδου | 1992 | 18/6/2016 | Πανελλήνιοι Αγώνες Πάτρα |
110μ. εμπ | 12.98 | Χριστιάνα Ταμπάκη | 1973 | 12/6/2004 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
110μ. εμπ | 13.15 | Ολυμπία Πετσούδη | 1986 | 29/5/2016 | «Νίκος Ζαχαριάδης» Αμπελόκηποι |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
400μ. εμπ | 52.77 | Φανή Χαλκιά | 1979 | 22/8/2004 | Ολυμπιακοί Αγώνες Αθήνα |
400μ. εμπ | 55.94 | Χριστίνα Χατζή-Νεάγκ | 1976 | 4/7/2007 | Βαλκανικοί Αγώνες Σόφια |
400μ. εμπ | 56.85 | Χρυσούλα Γκουντενούδη | 1977 | 12/7/2003 | Βαλκανικοί Αγώνες Θήβα |
400μ. εμπ | 57.00 | Δήμητρα Γναφάκη | 1997 | 26/6/2021 | Βαλκανικοί Αγώνες Βελιγράδι |
400μ. εμπ | 57.25 | Χριστίνα Πανάγου | 1977 | 18/7/1999 | Πανελλήνιοι Αγώνες Καρδίτσα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
3.000μ. στιπλ | 9.30.72 | Ειρήνη Κοκκιναρίου | 1981 | 13/7/2008 | Τσικλητήρεια Αθήνα |
3.000μ. στιπλ | 9.54.01 | Κωνσταντίνα Κεφάλα | 1977 | 30/6/2010 | Μίτινγκ Πάτρα |
3.000μ. στιπλ | 9.54.27 | Αθηνά Κοΐνη | 1992 | 15/6/2013 | Πανελλήνιοι Αγώνες Σέρρες |
3.000μ. στιπλ | 9.54.73 | Μαρία Παρδαλού | 1984 | 13/7/2008 | Τσικλητήρεια Αθήνα |
3.000μ. στιπλ | 10.14.68 | Ξένια Καζιμίροβα | 1984 | 10/6/2005 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
10.000μ. βάδην | 42.55.85 | Δέσποινα Ζαπουνίδου | 1985 | 23/4/2016 | Διασυλλογικοί Αγώνες Δράμα |
10.000μ. βάδην | 44.10.02 | Αθανασία Τσουμελέκα | 1982 | 17/4/2004 | Διασυλλογικοί Αγώνες Πύργος |
10.000μ. βάδην | 44.28.87 | Αντιγόνη Ντρισμπιώτη | 1984 | 18/7/2020 | Διασυλλογικοί Αγώνες Θεσσαλονίκη |
10.000μ. βάδην | 44.58.20 | Χριστίνα Κοκοτού | 1972 | 16/4/2004 | Διασυλλογικοί Αγώνες Ελληνικό |
10.000μ. βάδην | 45.27.82 | Μαρία Χατζηπαναγιωτίδου | 1982 | 10/5/2008 | Διασυλλογικοί Αγώνες Θεσσαλονίκη |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
20.000μ. βάδην | 1.28.58 | Αθηνά Παπαγιάννη | 1980 | 3/4/2004 | Βαλκανικοί Αγώνες Ρέσιτσα |
20.000μ. βάδην | 1.29.12 | Αθανασία Τσουμελέκα | 1982 | 23/8/2004 | Ολυμπιακοί Αγώνες Αθήνα |
20.000μ. βάδην | 1.29.35 | Δέσποινα Ζαπουνίδου | 1985 | 27/3/2016 | Πανελλήνιοι Αγώνες βάδην Μέγαρα |
20.000μ. βάδην | 1.29.54 | Χριστίνα Κοκοτού | 1972 | 5/10/2003 | Μίτινγκ Τίλμπουργκ |
20.000μ. βάδην | 1.30.25 | Αντιγόνη Ντρισμπιώτη | 1984 | 14/3/2020 | Βαλκανικοί Αγώνες Ιβάνο-Φρανκίβσκ |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Άλμα εις ύψος | 2.03μ. | Νίκη Μπακογιάννη | 1968 | 3/8/1996 | Ολυμπιακοί Αγώνες Ατλάντα |
Άλμα εις ύψος | 1.97μ. | Αντωνία Στεργίου | 1985 | 15/6/2008 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Άλμα εις ύψος | 1.95μ. | Νίκη Γκαβέρα | 1967 | 14/7/1990 | Πανελλήνιοι Αγώνες Τρίκαλα |
Άλμα εις ύψος | 1.92μ. | Περσεφόνη Χατζηνάκου | 1984 | 4/7/2007 | Βαλκανικοί Αγώνες Σόφια |
Άλμα εις ύψος | 1.91μ. | Τατιάνα Γκούσιν | 1994 | 5/6/2021 | Πανελλήνιοι Αγώνες Πάτρα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Άλμα επί κοντώ | 4.91μ. | Κατερίνα Στεφανίδη | 1990 | 6/8/2017 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Λονδίνο |
Άλμα επί κοντώ | 4.83μ. | Νικολέτα Κυριακοπούλου | 1986 | 4/7/2015 | Diamond League Παρίσι |
Άλμα επί κοντώ | 4.70μ. | Κλαούντια-Ελένη Πόλακ | 1996 | 18/7/2020 | Διασυλλογικοί Αγώνες Ελληνικό |
Άλμα επί κοντώ | 4.55μ. | Αφροδίτη Σκαφίδα | 1982 | 15/6/2008 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Άλμα επί κοντώ | 4.50μ. | Στέλλα-Ηρώ Λεδάκη | 1988 | 26/6/2013 | Μεσογειακοί Αγώνες Μερσίν |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Άλμα εις μήκος | 7.03μ. | Νίκη Ξάνθου | 1973 | 18/8/1997 | Μίτινγκ Μπελινζόνα |
Άλμα εις μήκος | 6.93μ. | Βιβή Τσιαμήτα | 1972 | 1/8/1999 | Τοφάλεια Πάτρα |
Άλμα εις μήκος | 6.83μ. | Πηγή Δεβετζή | 1976 | 10/6/2006 | Πανελλήνιοι Αγώνες Τρίκαλα |
Άλμα εις μήκος | 6.78μ. | Χάιδω Αλεξούλη | 1991 | 28/5/2016 | Παπαφλέσσεια Καλαμάτα |
Άλμα εις μήκος | 6.75μ. | Στέλα Πιλάτου | 1980 | 14/5/2016 | Κνώσεια Ηράκλειο |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Άλμα τριπλούν | 15.32 | Πηγή Δεβετζή | 1975 | 21/8/2004 | Ολυμπιακοί Αγώνες Αθήνα |
Άλμα τριπλούν | 15.07 | Βιβή Τσιαμήτα | 1972 | 22/8/1999 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σεβίλη |
Άλμα τριπλούν | 14.73 | Βούλα Παπαχρήστου | 1989 | 8/6/2016 | Μίτινγκ Φιλοθέη |
Άλμα τριπλούν | 14.71 | Αθανασία Περρά | 1983 | 16/6/2012 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Άλμα τριπλούν | 14.67 | Όλγα Βασδέκη | 1973 | 28/7/1999 | Βενιζέλεια Χανιά |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Σφαίρα | 19.10μ. | Ειρήνη Τερζόγλου | 1979 | 14/6/2003 | Πανελλήνιοι Αγώνες Τρίκαλα |
Σφαίρα | 18.90μ. | Καλλιόπη Ουζούνη | 1973 | 1/5/2004 | Στρατιωτικοί Αγώνες Καλαμάτα |
Σφαίρα | 17.70μ. | Φωτεινή Κυριακίδου | 1971 | 5/6/2004 | Αλεξάνδρεια Έδεσσα |
Σφαίρα | 17.23μ. | Σταματία Σκαρβέλη | 1995 | 13/5/2018 | Κολεγιακό Πρωτάθλημα Τενεσί |
Σφαίρα | 16.94μ. | Ευαγγελία Σοφάνη | 1985 | 10/6/2018 | Παπαναστάσεια Αθήνα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Δίσκος | 67.72μ. | Κατερίνα Βόγγολη | 1970 | 10/6/2004 | Πανελλήνιοι Αγώνες Αθήνα |
Δίσκος | 67.14μ. | Τασούλα Κελεσίδου | 1972 | 25/8/2003 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παρίσι |
Δίσκος | 65.25μ. | Στέλλα Τσικούνα | 1972 | 30/5/2004 | Ηράκλεια Ηράκλειο |
Δίσκος | 62.95μ. | Αρετή Αμπατζή | 1974 | 22/7/2001 | Τοφάλεια Πάτρα |
Δίσκος | 62.71μ. | Μαρία Κολέτσου | 1977 | 19/7/2003 | Λεωνίδεια Σπάρτη |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Σφύρα | 72.10μ. | Στέλλα Παπαδοπούλου | 1982 | 20/7/2008 | Σιθώνεια Νικήτη |
Σφύρα | 71.33μ. | Σταματία Σκαρβέλη | 1995 | 3/9/2019 | Βαλκανικοί Αγώνες Πράβετς |
Σφύρα | 70.73μ. | Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου | 1980 | 1/8/2009 | Πανελλήνιοι Αγώνες Θεσσαλονίκη |
Σφύρα | 68.12μ. | Ευδοκία Τσαμόγλου | 1978 | 1/8/2003 | Σιθώνεια Νικήτη |
Σφύρα | 67.85μ. | Ευαγγελία Δερβένη | 1980 | 30/5/2004 | Ηράκλεια Ηράκλειο |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Ακόντιο | 67.51μ. | Μιρέλα Μανιάνι | 1976 | 30/9/2000 | Ολυμπιακοί Αγώνες Σίδνεϊ |
Ακόντιο | 63.96μ. | Ελίνα Τζένγκο | 2002 | 1/8/2020 | Πανελλήνιοι Αγώνες Ιωάννινα |
Ακόντιο | 63.14μ. | Αγγελική Τσιολακούδη | 1976 | 8/8/2002 | Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Μόναχο |
Ακόντιο | 63.13μ. | Σάβα Λίκα | 1970 | 31/8/2007 | Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οζάκα |
Ακόντιο | 59.23μ. | Σοφία Υφαντίδου | 1985 | 17/6/2017 | Πανελλήνιοι Αγώνες Πάτρα |
Αγώνισμα | Ρεκόρ | Αθλήτρια | Έτος Γέννησης | Ημερομηνία | Διοργάνωση |
Έπταθλο | 6.235 | Αργυρώ Στρατάκη | 1975 | 28/5/2006 | Μίτινγκ Γκέτσις |
Έπταθλο | 6.113 | Σοφία Υφαντίδου | 1985 | 7/6/2015 | Πανελλήνιο Σύνθετων Νάξος |
Έπταθλο | 5.927 | Ασημίνα Βανακάρα | 1979 | 12/8/2000 | Πανελλήνιο Σύνθετων Βόλος |
Έπταθλο | 5.909 | Βασιλική Δεληνικόλα | 1981 | 6/7/2003 | Ευρωπαϊκό Κύπελλο Σύνθετων Μπρεσανόνε |
Έπταθλο | 5.862 | Αθηνά Παπασωτηρίου | 1972 | 1/7/2001 | Πανευρωπαϊκό Σύνθετων Ριντ |
ΜΕΡΟΣ Θ
ΜΕΡΟΣ Ι
- 26 Μαρτίου 1991: ΠΑΟΚ-Σαραγόσα 76-72. Η μεγάλη βραδιά του ΠΑΟΚ, η ραψωδία του Μπάνε Πρέλεβιτς στο Παγοδρόμιο της Γενεύης. Το δεύτερο Κύπελλο Κυπελλούχων για το ελληνικό μπάσκετ, το νέο ξεκίνημα των επιτυχιών στη σύγχρονη εποχή. Προπονητής του ΠΑΟΚ ο Ντράγκαν Σάκοτα, αγωνίστηκαν οι Πρέλεβιτς, Μπάρλοου, Σταυρόπουλος, Φασούλας, Ιωάννου, Μακαράς, Παπαχρόνης και Μπουντούρης.
- 16 Μαρτίου 1993: Άρης-Εφές Πίλσεν 50-48. Ο παρθενικός ευρωπαϊκός τίτλος του Άρη, της ομάδας όλων των Ελλήνων στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Μετά από έναν πολύ επεισοδιακό Τελικό, η ομάδα του Σβι Σερφ κατέκτησε το πολυπόθητο τρόπαιο, με το μικρότερο σκορ στην ιστορία των Τελικών του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης. Στον Τελικό αγωνίστηκαν οι Γιαννάκης, Βουρτζούμης, Άντερσον, Μισούνοφ, Τάρπλεϊ, Αγγελίδης, Ιωάννου και Γάσπαρης.
- 16 Μαρτίου 1994: ΠΑΟΚ-Στεφανέλ Τριέστε 75-66 και 100-91. Το τέταρτο Κύπελλο Κυπελλούχων με τη διπλή μάχη σε Θεσσαλονίκη και Τεργέστη. Αυτό είναι και το πρώτο Κύπελλο «Κόρατς» για τη χώρα μας. Ειδικά στην Τεργέστη, ο ΠΑΟΚ έκανε το λεγόμενο “τέλειο παιχνίδι” με εκπληκτικά ποσοστά ευστοχίας και συγκλονιστικές εμφανίσεις από τον Μπάνε Πρέλεβιτς και τον Γουόλτερ Μπέρι. Η ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου είχε αποκλείσει στον ημιτελικό τον Πανιώνιο και αντιμετώπισε μια πολύ δυνατή και νεανική ομάδα, με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα και τον Γκρεγκόρ Φούτσκα στις τάξεις της. Αγωνίστηκαν οι Μαματζιόλας, Μπουντούρης, Πρέλεβιτς, Ρεντζιάς, Μπαλογιάννης, Κόρφας, Τσέκος, Γαλακτερός, Μπέρι και Σάβιτς.
- 11 Απριλίου 1996: Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα 67-66. Η πρώτη “μεγάλη” κούπα στο Παρίσι, το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών ή Ευρωλίγκας, όπως ονομάστηκε μεταγενέστερα. Η εξέλιξη του παιχνιδιού συγκλονιστική. Ο Παναθηναϊκός λίγο πριν το τέλος έχει “κλειδώσει” το ματς, προηγείται 63-52. Ακολούθησε ένα απρόσμενο παιχνίδι του χωροχρόνου, ένα μπινγκ μπανγκ που παρ’ ολίγο θα απέβαινε μοιραίο. Η Μπαρτσελόνα μειώνει στον πόντο, τη μπάλα την έχει ο Παναθηναϊκός. Την αλλάζουν ο Κόρφας, ο οποίος είναι άριστος χειριστής, και ο Γιαννάκης. Έγινε αυτό που δεν μπορούσε να γίνει ποτέ. Ο Γιαννάκης χάνει τη μπάλα, γιατί γλιστράει στο ιδρωμένο παρκέ. Ο Κόρφας με αυτοθυσία πέφτει στο κέντρο να κλέψει τη μπάλα, η μπάλα ξεφεύγει και από εκείνον και από τον αντίπαλό του και καταλήγει στα χέρια του Μοντέρο. Το μόνο που έχει να κάνει ο Ισπανός είναι να πάει στο πιο εύκολο λέι απ της καριέρας του. Από τα τρία τέταρτα του γηπέδου έρχεται ένα θηρίο 217 εκατοστών, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, ο άρρωστος Στόγιαν, ο οποίος έπαιξε στον Τελικό με 39 πυρετό και ομολόγησε μετά το ματς ότι δεν πήρε αντιπυρετικό, γιατί φοβήθηκε το ντόπινγκ κοντρόλ. Ο Στόγιαν αποφάσισε να τρέξει. Στο 39ο λεπτό και 54 δευτερόλεπτα. Στα επόμενα δύο δευτερόλεπτα έκανε επτά βήματα και δύο άλματα. Ένα μικρό για να περάσει πάνω από το κορμί του Τζον Κόρφα και ένα “καλό” για να σηκωθεί και να κόψει το λέι απ του Μοντέρο. Δεν την άφησε να μπει, η μπάλα είχε ήδη βρει ταμπλό και θα κατέληγε στο καλάθι του Παναθηναϊκού. Ο χρόνος κυριολεκτικά σταμάτησε, το χρονόμετρο του Τελικού κόλλησε στα 4.9 δευτερόλεπτα. Ο Γκαλιλέα διστάζει, το Palais de Bercy είναι όλο στο πόδι. Όταν ο Ισπανός ξεκίνησε το μπάσιμο, το ματς θα είχε τελειώσει. Ο σούπερ σταρ Ντόμινικ Γουίλκινς, έχοντας μια μοναδική άγνοια κινδύνου, δίνει μια σφαλιάρα στην μπάλα, ενώ ο Γκαλιλέα έχει κάνει τη διείσδυση. Από τύχη βρίσκει μπάλα τόσο όσο για να αποδιοργανώσει τον μοιραίο Χοσέ Λουίς, από τύχη δεν κάνει φάουλ. Ο Βράνκοβιτς απλώνει τα τεράστια χέρια του και κάνει το σκιάχτρο. Ο Γκαλιλέα σαστίζει, δεν προλαβαίνει καν να πετάξει τη μπάλα. Ο Γιαννάκης έχει ήδη υψώσει τις γροθιές στο κλειστό του 47ου διοικητικού διαμερίσματος του Παρισιού. Ακολουθεί ο Κόρφας, ο Ντόμινικ, ο πανευτυχής Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, μετά δεν μπορεί να διακρίνει κανείς, γιατί όλος ο πάγκος του Παναθηναϊκού έχει μπει μέσα να γιορτάσει. Ακολούθησε απίστευτος χαμός σε παρκέ, αποδυτήρια, κερκίδες, περιβάλλοντα χώρο και σε όποιο σημείο του Παρισιού υπήρχαν Έλληνες εκδρομείς. Ο Παναθηναϊκός Πρωταθλητής Ευρώπης. Η ομάδα του Παναθηναϊκού ήταν οι Αλβέρτης, Γουίλκινς, Βράνκοβιτς, Γιαννάκης, Οικονόμου, Κόρφας, Βουρτζούμης, Σταυρακόπουλος, Μυριούνης, Πετσάρσκι και ο τραυματίας Παταβούκας.
Τα ευρωπαϊκά τρόπαια σε συλλογικό επίπεδο
Μπάσκετ:
- Πέμπτη 4 Απριλίου 1968: Μια από τις πιο εμβληματικές ημερομηνίες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Την ίδια ώρα κατά την οποία ο Αμερικάνος, ο Τρόντζος, ο Ζούπας και τα’ άλλα παιδιά κατέβαλαν την Σλάβια στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο και κατακτούσαν το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης στο μπάσκετ με την ομάδα της ΑΕΚ, στην άλλη όχθη του πλανήτη ο πασιφιστής ηγέτης του αφροαμερικανικού κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έπεφτε νεκρός στο Μέμφις του Τενεσί από την σφαίρα μιας κυνηγετικής καραμπίνας Ρέμινγκτον. Το «Δεύτερο Πρόγραμμα», το οποίο μετέδιδε τον αγώνα από το ραδιόφωνο με το συγκλονιστικό σπικάζ του Βασίλη Γεωργίου, σε κάθε διακοπή μετέφερε πληροφορίες για την αποτρόπαια είδηση, σε μια εποχή όπου το διαδίκτυο δεν υπήρχε καν ως σκέψη και η τηλεόραση ήταν είδος πολυτελείας. Η Κας Βιτόρια, η Βελγική Ρουαγιάλ και η θρυλική Ίνις Βαρέζε δεν είχαν σταθεί ούτε για μια στιγμή εμπόδιο στην ξέφρενη πορεία της ΑΕΚ στην κορυφή της Ευρώπης, πλέον απέμενε μόνο η μεγάλη Σλάβια Πράγας του Ζίντεκ. Οι Τσεχοσλοβάκοι (τότε) διέλυαν τους πάντες στο διάβα τους. Η Αθήνα, πρωτόμαθη σε τέτοια μεγαλεία, από νωρίς το απόγευμα ντυμένη στα γιορτινά της, με το κιτρινόμαυρο της ΑΕΚ να κυριαρχεί. Οι υπεύθυνοι στο Καλλιμάρμαρο αναγκάστηκαν να ανοίξουν τις πόρτες από τις 15:00, παρόλο που η εντολή της αστυνομίας είχε ορίσει αργότερα. Το “απλό” εισιτήριο κόστιζε 30 δραχμές, τα αριθμημένα πολύ ακριβότερα, οι προσκλήσεις ήταν αμέτρητες. Όλοι οι δρόμοι γύρω από το Παναθηναϊκό Στάδιο πλημμυρισμένοι από κόσμο, με τις ιαχές «Ε-Ε-Ένωσις» και «Ελλάς-Ελλάς» να δονούν την ατμόσφαιρα. Στις 18:00 (είχε ήδη σουρουπώσει) το Στάδιο ήταν γεμάτο, στις 20:30 ακριβώς ήταν 70.000 άνθρωποι μέσα και άλλοι 10.000 απ’ έξω. Όλοι οι Έλληνες, ομονοούντες, περίμεναν με κομμένη ανάσα την πολυπόθητη έναρξη. Και, όταν ο Ζούπας πέτυχε το πρώτο καλάθι, ξέσπασε ο χείμαρρος από ζητωκραυγές και χειροκροτήματα, ο οποίος σταμάτησε, μόνον όταν η φωνή δεν έβγαινε άλλο απ’ τα λαρύγγια. Είχε γίνει το μεγάλο, το απίστευτο, το απίθανο: η ΑΕΚ ήταν Κυπελλούχος Ευρώπης. Για το τελικό 89-82, το παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης που έβαλε την ΑΕΚ και τη λαοθάλασσα του Καλλιμάρμαρου στο βιβλίο «Γκίνες», τα ανδραγαθήματα των παιδιών του Νίκου Μήλα έχουν γραφτεί πολλά. Με τη θαυμάσια ταινία του Τάσου Μπουλμέτη υπάρχει και μια συγκινητική οπτικοποίηση εκείνου του ανεπανάληπτου αγώνα. Αυτό που οι επόμενες γενιές δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν είναι πως η επικράτηση της ΑΕΚ σε εκείνον τον Τελικό έβγαλε στον δρόμο όλους τους Αθηναίους, από το Στάδιο μέχρι την Ομόνοια. Αμαλίας, Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ακαδημίας, όλες οι κεντρικές αρτηρίες ήταν κλειστές λόγω της παρουσίας του κόσμου. Άνθρωποι στα μπαλκόνια με Ελληνικές σημαίες, κόρνες (κλάξον τα έλεγαν τότε) και αποθέωση για την πρώτη τεράστια επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού. Το κοινό αποθέωνε τους πάντες, ακόμα και τους Τσέχους που έκπληκτοι πέταξαν τις φανέλες τους στους Έλληνες φιλάθλους και όμοια κατάσταση δεν ξανάζησαν ποτέ. Ο αγώνας κυκλοφόρησε σε βινύλιο στα δισκάδικα, έγινε σημείο αναφοράς για δεκαετίες, μια Τσεχοσλοβάκα δημοσιογράφος, η Γιάνα Νόβοτνα, απεσταλμένη της εφημερίδας «Sport» της Πράγας, ήταν τόσο συγκλονισμένη, ώστε έδωσε και συνέντευξη στα Επίκαιρα, ομολογώντας ότι δεν είχε (και ούτε επρόκειτο να) ξαναδεί και ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Τον γύρο του κόσμου έκανε η επιτυχία της ΑΕΚ. σε όλα τα έντυπα, τα οποία είναι πλέον ιστορικά κειμήλια λόγω του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, δεσπόζει και μια φωτογραφία του Γιώργου Αμερικάνου να υψώνει στον αττικό ουρανό το ασημένιο Κύπελλο. Σε κάθε εφημερίδα υπάρχει μια εικόνα με τους αθλητές της ΑΕΚ να κάνουν τον γύρο του θριάμβου, υπάρχει αναφορά στους 80.000 ανθρώπους που εκείνο το βράδυ βούλιαξαν το Καλλιμάρμαρο. Οι παίκτες ήταν πανευτυχείς, δύσκολα μπορούσαν να διαχειριστούν την επιτυχία, στην ουσία εκείνη την εποχή κανείς δεν ήταν επαγγελματίας. Μέσα σε πανδαιμόνιο ακούστηκε και το πριμ, 000 δραχμές και ένα ταξίδι στο Μεξικό, προορισμός που στ’ αφτιά του Έλληνα εκείνα τα χρόνια ήταν κάτι παραπάνω από εξωτικός. Αμερικάνος, Τρόντζος, Ζούπας, Λαρεντζάκης, Τσάβας, Βασιλειάδης, Χρηστέας, Δημητριάδης, Πετράκης, Νεσιάδης, ακόμα και ο απών εκείνη τη μαγική βραδιά, Γιώργος Μόσχος, είναι οι ήρωες της μυθολογίας του ελληνικού αθλητισμού, οι άνθρωποι που ξεκίνησαν να εξιστορούν το παραμύθι στους νεότερους. Όλες οι επιτυχίες που έρχονται από παλιές, ρομαντικές εποχές έχουν κάτι το ξεχωριστό, κάτι το αγνό, το αμόλυντο. Τις λογίζουμε ενσυνείδητα και ασυνείδητα διαφορετικά, δεν τις αγγίζει οπαδισμός και μίσος. Η επιτυχία της ΑΕΚ είναι η πρώτη μεγάλη επιτυχία του ελληνικού ομαδικού αθλητισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, εκείνη που έδειξε τον δρόμο στο ελληνικό μπάσκετ, ώστε να έρθουν αργότερα το έπος του 1987 και η καθολική άνοιξη του αθλήματος και σε συλλογικό επίπεδο.
ΜΕΡΟΣ Κ
- Πέμπτη 24 Απριλίου 1997: Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα 73-58 στη Ρώμη. Η ατμόσφαιρα στο PalaEUR είναι μοναδική για τους ασυνήθιστους και “καθώς πρέπει” Ιταλούς. Οι Έλληνες έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον πρωτόγνωρο για το ρωμαϊκό κλειστό και οι λιγοστοί Ισπανοί δεν ακούγονται καν. Ο κόσμος είναι και πάλι εκεί για το ραντεβού με την ιστορία, παρά την απογοήτευση από τη Σαραγόσα και κυρίως την ανεξίτηλη πληγή του Τελ Αβίβ. Ο Ολυμπιακός δείχνει να τα έχει χαμένα και το πλάνο του Ντούσαν Ίβκοβιτς δουλεύει μόνο στην άμυνα. Επιθετικά οι «Ερυθρόλευκοι» πελαγοδρομούν και αστοχούν ακόμα και σε λέι απ προπόνησης, όπως το χαρακτηριστικό του Φράνκο Νάκιτς που αναγκάζει τον Ίβκοβιτς να χρησιμοποιήσει κάθε ψυχολογικό ατού στη φαρέτρα του. Ο αείμνηστος «Ντούντα», αντί να πανικοβληθεί και να ζητήσει πρόωρα τάιμ άουτ, χειροκροτεί και εμψυχώνει τους παίκτες του, καλώντας τους να συνεχίσουν έτσι. Η εντολή έφτασε πιο γρήγορα στα αφτιά ενός Αφροαμερικάνου από το Νιου Τζέρσι. Στο δεύτερο ημίχρονο του Τελικού της Ευρωλίγκας, ο Ντέιβιντ Ρίβερς ήταν καταπληκτικός. σκόραρε, πάσαρε, έκλεβε μπάλες και κυρίως έτρεχε. Έτρεχε πολύ, σε βαθμό ώστε ανάγκασε τον προπονητή της Μπαρτσελόνα, Αΐτο Ρενέσες, να αλλάξει τρεις παίκτες επάνω του και στο τέλος να στραφεί απεγνωσμένα στη λύση μιας παλιομοδίτικης ζώνης 3-2, μήπως και τον περιορίσει. Ο Ρίβερς ολοκλήρωσε τον Τελικό με 26 πόντους και άψογη στατιστική (7/12 σουτ, 11/14 βολές, 4 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα και 3 ασίστ). Το βράδυ της 24ης Απριλίου είναι η “Μεγάλη Πέμπτη του Ολυμπιακού”, η βραδιά οπότε μια από τις σταθερότερες και καλύτερες Ευρωπαϊκές ομάδες της δεκαετίας του ‘90 κατέκτησε αυτό που της αναλογούσε από πολύ νωρίτερα, από το παρκέ του Yad Eliyahu, και της το στέρησε το άγχος της και η Χουβεντούδ Μπανταλόνα. Η ομάδα του Ολυμπιακού με προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς ήταν οι Μπακατσιάς, Σιγάλας, Παπανικολάου, Γαλακτερός, Νάκιτς, Φασούλας, Τόμιτς, Tάρλατς, Βελπ, Ρίβερς.
- 3 Απριλίου 1997: Άρης-Τόφας Μπούρσα 66-77 και 88-70. Η μεγάλη ανατροπή του Άρη στην Προύσα. Το έβδομο ευρωπαϊκό τρόπαιο για το ελληνικό μπάσκετ. Από τις στιγμές που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Άρη, η κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς μέσα στην Τουρκία, παρά το -11 του πρώτου αγώνα. Ένα έπος που γράφτηκε στις 3 Απριλίου 1997. Ο Άρης πήγε στην Τουρκία ως αουτσάιντερ, συνάντησε πολύ εχθρικό κλίμα από τους 6.000 φανατισμένους Τούρκους, αλλά, αποδίδοντας εξαιρετικό και ψυχωμένο μπάσκετ, έκανε τη μεγάλη ανατροπή με αντεπίθεση διαρκείας στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Λευτέρης Σούμποτιτς χρησιμοποίησε τους Ορτίθ, Λιαδέλη, Σταυρακόπουλο, Σιούτη, Αγγελίδη, Σάκλφορντ, Μπόνι, Φλώρο, Ναχάρ και Χωλόπουλο.
- 11 Απριλίου 2000: ΑΕΚ-Κίντερ Μπολόνια 83-76 στη Λωζάννη. Η επιστροφή της ΑΕΚ μετά από 32 ολόκληρα χρόνια. Με προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και εξαιρετικό ρόστερ κατέκτησε το Κύπελλο «Σαπόρτα» (πρώην Κυπελλούχων), παρουσία του Προέδρου της ΔΟΕ, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, και δι’ απονομής της ίδιας της χήρας του Ραϊμούντο Σαπόρτα. Χατζής, Κορωνιός, Μπούι, Μιούρσεπ, Τσακαλίδης, Κακιούζης, Ντικούδης, Ο’ Σάλιβαν και Χάνσελ οι παίκτες που χάρισαν στην ΑΕΚ τον δεύτερο ευρωπαϊκό τίτλο της.
- 20 Απριλίου 2000: Παναθηναϊκός-Μακάμπι 73-67 στη Θεσσαλονίκη. Ο δεύτερος τίτλος Πρωταθλητή Ευρώπης για τον Παναθηναϊκό, στην παρθενική σεζόν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο του. Αντίπαλος του Τριφυλλιού στον ημιτελικό ήταν η Εφές Πίλσεν του Ιμπραΐμ Κουτλουάι, η οποία δεν κατάφερε να αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο για τον Παναθηναϊκό και τελικά γνώρισε την ήττα με 81-71. Στον Τελικό οι Πράσινοι αντιμετώπισαν τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 73-67 και έβαλε το δεύτερο αστέρι στη φανέλα του, λίγα χρόνια μετά τον θρίαμβο στο Παρίσι. MVP ήταν ο Ζέλικο Ρέμπρατσα, ενώ αγωνίστηκαν οι Μποντιρόγκα, Κάτας, Τζεντίλε, Αλβέρτης, Ρότζερς, Φώτσης, Μπερκ και Κοχ.
- 17 Απριλίου 2001: Μαρούσι-Σαλόν 74-72 στη Βαρσοβία. Το “μικρό” Μαρούσι έφερε τον δέκατο τίτλο, το Κυπελλούχων που ονομάστηκε Σαπόρτα. Υπό την καθοδήγηση του Βαγγέλη Αλεξανδρή, το Μαρούσι έγινε η έκτη Ελληνική ομάδα που φτάνει στην κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου. Ο Τζίμι Όλιβερ ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του Tελικού με τους 31 πόντους που σημείωσε, ενώ καθοριστικός ήταν επίσης ο Ασράφ Αμάγια με 17 πόντους. Στη Βαρσοβία, εκτός από το Μαρούσι, έγραψε ιστορία και ο Βαγγέλης Βουρτζούμης, καθότι κατέκτησε τον τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο της καριέρας του με τρίτη διαφορετική ομάδα. Είχαν προηγηθεί τα τρόπαια με τον Άρη (Κύπελλο Κυπελλούχων 1993) και τον Παναθηναϊκό (Ευρωλίγκα 1996). Αγωνίστηκαν οι Όλιβερ, Αμάγια, Μασλαρινός, Φαλέκας, Εφθίμοφ, Μαρμαρινός, Νικολαΐδης, Βουρτζούμης και Μανωλόπουλος.
- 5 Μαΐου 2002: Παναθηναϊκός-Κίντερ Μπολόνια 89-83. Η εποποιΐα του Παναθηναϊκού στη Μπολόνια, το τρίτο του αστέρι απέναντι στην οικοδέσποινα Βίρτους. Η μεγάλη εμφάνιση του Λάζαρου Παπαδόπουλου, το κρύο αίμα του Ιμπραΐμ Κουτλουάι και η απόλυτη επικράτηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς επί του Έτορε Μεσίνα, έφεραν τον πιο απρόσμενο από τους τίτλους του στον Παναθηναϊκό, ο οποίος πριν το παιχνίδι εθεωρείτο το μεγάλο αουτσάιντερ του Τελικού της Ευρωλίγκας. Αγωνίστηκαν οι Αλβέρτης, Καλαϊτζής, Ρότζερς, Μουλαομέροβιτς, Μποντιρόγκα, Μίντλετον, Κουτλουάι, Παπαδόπουλος και Σάντσες.
- 4 Μαΐου 2003: Ο Άρης επικράτησε της Πρόκομ Τρεφλ με 84-83 στον Τελικό του Final 4 του FIBA Champions Cup, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, κατακτώντας το τρίτο ευρωπαϊκό του τρόπαιο. Ο 20ος τίτλος στην ιστορία του Άρη, ο 12ος τίτλος για το ελληνικό μπάσκετ και το πρώτο EuroCup. Το καλάθι του Μίροσλαβ Ραΐτσεβιτς, ο οποίος πήρε το επιθετικό ριμπάουντ μετά την άστοχη βολή του Γουίλι Σόλομον, έγραψε τον επίλογο ενός συγκλονιστικού αγώνα, δίνοντας το έναυσμα για έξαλλους πανηγυρισμούς. Αγωνίστηκαν για την ομάδα του Βαγγέλη Αλεξανδρή οι Σόλομον, Λάππας, Νικολαΐδης, Ραΐτσεβιτς, Γκαγκαλούδης, Αγγέλοφ, Λικχολίτοβ, Στακ και Γκργκατ.
- 6 Μαΐου 2007: Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 93-91. Ένας καταπληκτικός Τελικός Ευρωλίγκας στην Αθήνα, σημειολογικά ο 13ος τίτλος και ο τέταρτος του Παναθηναϊκού. Στις 6 Μαΐου του 2007, στο καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του μεγάλου χαμένου του Τελικού, Θοδωρή Παπαλουκά. Στον ημιτελικό η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς απέκλεισε την Ταού του μεγάλου Λουίς Σκόλα και στον Τελικό βρήκε πολύτιμες λύσεις από παίκτες όπως ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς, ο Μίλος Βούγιανιτς και ο Νίκος Χατζηβρέττας. Ο συγκεκριμένος τίτλος συνέπεσε με τα γενέθλια του Δημήτρη Διαμαντίδη (6/5/1980), ο οποίος είχε δηλώσει: «Είναι το καλύτερο δώρο για τα γενέθλιά μου. Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου, τους προπονητές, τον κόσμο, όλους. Είναι πολύ ευχάριστη στιγμή. Να είμαστε καλά και να ζήσουμε ανάλογες στιγμές». Αγωνίστηκαν οι Αλβέρτης, Διαμαντίδης, Βούγιανιτς, Τομάσεβιτς, Χατζηβρέττας, Ντελκ, Μπετσίροβιτς, Μπατίστ, Σισκάουσκας, Τσαρτσαρής και Ντικούδης.
ΜΕΡΟΣ Λ
- 3 Μαΐου 2009: Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 73-71 στο Βερολίνο. Το πέμπτο αστέρι και 14ος τίτλος. Με το καλύτερο πρώτο ημίχρονο της παρουσίας του σε Final 4, η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς προηγήθηκε με διαφορά 20 πόντων (48-28) με τους Σπανούλη, Γιασικεβίτσιους, Διαμαντίδη, Νίκολας και Πέκοβιτς να δίνουν ρεσιτάλ στο παρκέ της O2 Arena. Η ΤΣΣΚΑ επέστρεψε και μάλιστα είχε το τελευταίο σουτ για τη μεγάλη ανατροπή, αλλά ο Ραμούνας Σισκάουσκας αστόχησε και με το τελικό 73-71 ο Παναθηναϊκός έραψε το πέμπτο του αστέρι. Στον Τελικό της Ευρωλίγκας αγωνίστηκαν οι Σπανούλης, Περπέρογλου, Μπατίστ, Φώτσης, Νίκολας, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης, Πέκοβιτς και Γιασικεβίτσιους.
- 8 Απριλίου 2010: Αθηναϊκός-Ναντέζντα 65-57, 53-57. Ο πρώτος και μοναδικός ευρωπαϊκός τίτλος για το γυναικείο μπάσκετ, παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν και η γυναικεία ομάδα του Σπόρτινγκ της Άννυς Κωνσταντινίδου άξιζε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Το θαύμα του Αθηναϊκού στο Όρενμπουργκ. Αν και ηττήθηκε στον δεύτερο τελικό του EuroCup με 53-57 από τη Ναντέζντα, ο Αθηναϊκός στέφθηκε Κυπελλούχος Ευρώπης, καθώς είχε κερδίσει επί ρωσικού εδάφους με διαφορά 8 πόντων (57-65). Ο Tελικός στο κλειστό της Εργάνης εξελίχθηκε σε θρίλερ, με την ομάδα του Τζώρτζη Δικαιουλάκου να κατορθώνει στο τέλος να αναχαιτίσει την επίθεση των Ρωσίδων αντιπάλων και να κατακτά το βαρύτιμο τρόπαιο. Αγωνίστηκαν οι Καλέντζου, Λύμουρα, Χατζηνικολάου, Βολωνάκη, Σούλις, Πετρονίτε, Σαρέγκου, Ουίγκινς, Κοσμά, Ράιλι και Βιζμπαριένε.
- 8 Μαΐου 2011: Παναθηναϊκός-Μακάμπι Τελ Αβίβ 78-70. Το έκτο αστέρι του Παναθηναϊκού και 16ο για το ελληνικό μπάσκετ ήρθε στη Βαρκελώνη. Η ομάδα του Ομπράντοβιτς έπαιξε με καρδιά και υπομονή, καταφέρνοντας να βρει λύσεις απέναντι στη σκληροτράχηλη Μακάμπι Τελ Αβίβ, η οποία ήθελε κι εκείνη με τη σειρά της το έκτο τρόπαιο στην ιστορία της. Εκπληκτικός ο Δημήτρης Διαμαντίδης που τελείωσε τον Τελικό με 16 πόντους και πέντε ριμπάουντ, ενώ έδωσε και εννέα ασίστ. Πρώτος σκόρερ για τον Παναθηναϊκό ο ακούραστος Μπατίστ με 18 πόντους, ενώ πολύ σημαντική ήταν η συνεισφορά των Σάτο και Νίκολας. Στον Τελικό της Ευρωλίγκας αγωνίστηκαν οι Τέπιτς, Μάριτς, Περπέρογλου, Μπατίστ, Φώτσης, Σάτο, Νίκολας, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης, Βουγιούκας, Καλάθης και Καϊμακόγλου.
- 13 Μαΐου 2012: Ο αξέχαστος Τελικός της Κωνσταντινούπολης. Τρόπαιο υπ’ αριθμόν 17. Ήταν η μεγάλη επιστροφή του Ολυμπιακού στον θρόνο της Ευρώπης, 15 χρόνια μετά τη Ρώμη. Με καλάθι του Γιώργου Πρίντεζη στο τέλος, ο Ολυμπιακός επέστρεψε από το -19 και νίκησε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 62-61 στον Τελικό του Final 4 της Κωνσταντινούπολης. Ο Βασίλης Σπανούλης μπήκε στην αντίπαλη ρακέτα, είδε αριστερά του τον Γιώργο Πρίντεζη που πέτυχε το καλάθι της δεκαετίας, ολοκληρώνοντας σχεδόν σε νεκρό χρόνο μια επική ανατροπή για την ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Χάινς, Άντιτς, Σπανούλης, Ντόρσεϊ, Κέσελι, Παπαδόπουλος, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Μάντζαρης, Σλούκας και Λο, οι αθλητές που έγραψαν με χρυσά γράμματα τα ονόματά τους στην ιστορία του Ολυμπιακού.
- 12 Μαΐου 2013: Back to back. Ολυμπιακός-Ρεάλ Μαδρίτης 100-88. Η τρίτη Ευρωλίγκα των Ερυθρόλευκων, ο 18ος τίτλος στο Λονδίνο. Οι Ερυθρόλευκοι του Γιώργου Μπαρτζώκα, αφού έκαναν έναν φοβερό ημιτελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την οποία και κέρδισαν με 69-52, προκρίθηκαν στον δεύτερο συνεχόμενο Τελικό, μετά το έπος της Πόλης. Ο Βασίλης Σπανούλης, ο επονομαζόμενος «Kill Bill», με συγκλονιστική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο αποτελείωσε τους Μαδριλένους με 5/5 τρίποντα, με τρίποντα από την κορυφή και ένα από τα 8.5 μέτρα, τα οποία μετέτρεψαν τον Τελικό σε Ερυθρόλευκο θρίαμβο. Η Ελληνική ομάδα ήταν ασταμάτητη στην επίθεση και σκόραρε 90 πόντους σε 30 λεπτά. Το φινάλε βρήκε τον Ολυμπιακό και πάλι Πρωταθλητή Ευρώπης, τον Σπανούλη MVP του Final 4 και τον Γιώργο Μπαρτζώκα πρώτο Έλληνα προπονητή που κατέκτησε την Ευρωλίγκα. Αγωνίστηκαν οι Χάινς, Λο, Άντιτς, Σπανούλης, Περπέρογλου, Σερμαντίνι, Σλούκας, Πάουελ, Πρίντεζης, Παπανικολάου και Κατσίβελης.
- 6 Μαΐου 2018: ΑΕΚ-Μονακό 100-94. Το Champions League στο ΟΑΚΑ ακριβώς στην επέτειο των 50 ετών από την κατάκτηση του τροπαίου του 1968. Ο 19ος τίτλος ήρθε να κλείσει με τον πιο όμορφο τρόπο έναν κύκλο που ξεκίνησε μισό αιώνα πριν. Με τους Πάντερ, Χάντερ, Γκριν (MVP του Final 4) και Σάκοτα να ξεχωρίζουν, με κάθε παίκτη να δίνει ό,τι μπορούσε σε άμυνα και επίθεση, η ομάδα του Ντράγκαν Σάκοτα έκανε ακόμα μία υπέρβαση απέναντι σε έναν σπουδαίο αντίπαλο που έμενε κοντά στο σκορ, αλλά στο φινάλε δεν είχε το κουράγιο να τα βάλει και με τους 19.000 φίλους της ΑΕΚ που έσπρωξαν τους Κιτρινόμαυρους στη νίκη. Η ομάδα του Ντράγκαν Σάκοτα δεν προέβη σε υπερβολές, είχε ισορροπία στο inside game και το περιφερειακό παιχνίδι και, με τα ποσοστά ευστοχίας της να ξεπερνούν το 50%, έφτασε στον μεγαλύτερο θρίαμβο της σύγχρονης ιστορίας της. Αγωνίστηκαν οι Γκριν, Χάρις, Τζέιμς, Σάκοτα, Ξανθόπουλος, Χάντερ, Λαρεντζάκης, Μαυροειδής, Πάντερ και Βασιλόπουλος.
ΜΕΡΟΣ Μ
ΜΕΡΟΣ Ν
Βόλεϊ:
- 10 Μαρτίου 1996: Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική Ελληνική ομάδα που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκά τρόπαια στο βόλεϊ και με το ανδρικό και με το γυναικείο του τμήμα. Στις 10 Μαρτίου 1996 το τμήμα βόλεϊ Ανδρών του Ολυμπιακού είχε τη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας του, αφού, κερδίζοντας με 3-2 σετ τη Γερμανική Μπάγερ Βούπερταλ, κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Η διοργάνωση διεξήχθη στο ΣΕΦ παρουσία 15.000 θεατών. Ο προπονητής της ομάδας, Γιάννης Λάιος, χρησιμοποίησε τους Μάριο Γκιούρδα (9 πόντοι, 13 αλλαγές), Σάκη Μουστακίδη (1 πόντος, 1 αλλαγή), Οσβάλντο Ερνάντες (8 πόντοι, 25 αλλαγές), Ροδόλφο Σάντσες (23 πόντοι, 15 αλλαγές), Αντώνη Τσακιρόπουλο (7 πόντοι, 2 αλλαγές), Γιώργο Ντράγκοβιτς (8 πόντοι, 11 αλλαγές), Κώστα Χριστοφιδέλη, Σωτήρη Αμαριανάκη, ενώ αναπληρωματικοί ήταν ο Γιώργος Λυκούδης, ο Ανδρέας Θεοδωρίδης, ο Νίκος Δούκας και ο Θανάσης Μιχαλόπουλος.
- 12 Μαρτίου 2005: Το βόλεϊ Ανδρών του Ολυμπιακού, υπό τις οδηγίες του σπουδαίου Αργεντίνου προπονητή, Κλάουντιο Κοέγιο, και με την προσθήκη του σούπερ σταρ Μάρκος Μιλίνκοβιτς, οποίος αναδείχτηκε MVP της διοργάνωσης, επικράτησε στο κατάμεστο ΣΕΦ της Ολλανδικής Όρτεκ Νεσελάντε με 3-0 σετ (25-23, 25-18, 25-23) στον Τελικό του Final 4 του Κυπέλλου Κυπελλούχων (Top Teams Cup) και κατέκτησε τον δεύτερο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία του. Η ομάδα του Ολυμπιακού ήταν οι Χριστοφιδέλης, Αλεξανδρόπουλος, Ράιλι, Χέρπ, Τερζής, Κουρνέτας, Κοτσιλιάνος, Χατζηαντωνίου, Τσακιρόπουλος, Δημητρακόπουλος, Μιλίνκοβιτς, Ντιρσέου, Ντράκοβιτς, Κανέλλος και Βιτσάρι.
- 11 Απριλίου 2018: Ο Ολυμπιακός είναι και η πιο επιτυχημένη Ελληνική γυναικεία ομάδα βόλεϊ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καθώς είναι η μοναδική που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο. Κατέκτησε το Challenge Cup στις 11 Απριλίου του 2018, μετά από μια επική ανατροπή στην Προύσα επί της Τουρκικής Μπουγιούκσεχιρ με 3-1 σετ (23-25, 25-20, 25-18, 25-16). Η ομάδα του Πειραιά είχε χάσει τον πρώτο αγώνα με 2-3, αλλά οι παίκτριες του Μπράνκο Κοβάτσεβιτς υπήρξαν ασυναγώνιστες. Αγωνίστηκαν οι Γιώτα, Νιέμερ, Πολ, Λαμπρούση, Χριστοδούλου και Χίπε.
Χάντμπολ:
- 28 Μαΐου 2012: Ο Διομήδης Άργους κατέκτησε το Challenge Cup, παρά την ήττα στο δεύτερο παιχνίδι από την Ελβετική Βάκερ με 20-22. Ο Διομήδης είχε επικρατήσει με τρία γκολ διαφορά στον πρώτο Τελικό (26-23) και έτσι έγινε η πρώτη Ελληνική ομάδα στο άθλημα που πανηγύρισε ευρωπαϊκό τίτλο. Ο αρχιτέκτονας της μεγάλης επιτυχίας, Δημήτρης Δημητρούλιας, δηλώνει: «Είμαι πολύ υπερήφανος για αυτούς τους παίκτες, με τους οποίους συνεργάστηκα. Κατέθεσαν μυαλό, σώμα και πρώτιστα ψυχή για να καταφέρουμε το ακατόρθωτο. Το άθλημά μας μετά από 35 χρόνια ευτύχησε να πανηγυρίσει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο από μία παρέα, η οποία σε μία τόσο μεγάλη σεζόν άντεξε όχι μόνο στην πίεση των αγώνων αλλά και στις προπονήσεις υψηλής έντασης. Αυτό σήμαινε ότι όλοι βλέπαμε πολύ μακριά και η αγάπη μας για το άθλημα μάς ώθησε στο να υπερβούμε τους εαυτούς μας. Μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, αν και υπήρχε πολύ κόπωση, είδα στα μάτια τους ότι δεν ήταν χορτασμένοι και, ενώ είχαμε πολύ σεβασμό στον αντίπαλο, πιστέψαμε ότι μπορούμε να το πάρουμε. Τα θαύματα δεν γίνονται τυχαία, αλλά η πίστη μπορεί να σε οδηγήσει σε αυτά». Στον Τελικό αγωνίστηκαν οι Τσούλος, Ζαραβίνας, Μεγαλοοικονόμου, Κρεμαστιώτης, Πασσιάς, Πριόβολος, Μάλλιος, Νούνγκοβιτς, Μαραγκός, Σαμαράς, Σπέντζος, Ελευθερίου, Ουρόσεβιτς και Τάσκοβιτς.
- 30 Μαΐου 2021: Η ελληνική χειροσφαίριση διπλασίασε τα ευρωπαϊκά της τρόπαια, μετά την άνετη επικράτηση της ΑΕΚ επί της Σουηδικής Ίσταντς. Με προίκα το 30-26 του πρώτου αγώνα, η Ένωση σήκωσε το πρώτο της Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο χάντμπολ (EHF European Cup), με προπονητή και πάλι τον Δημήτρη Δημητρούλια. Με τον κόσμο της να δίνει βροντερό παρών στο κλειστό της Χαλκίδας παρά την πανδημία, με απίθανη εμφάνιση από τον “κέρβερο” Μπάουερ και με τους Μυλωνά και Κεδέρη να αποτελούν την αιχμή του δόρατος στην επίθεση και το σκορ, η ΑΕΚ διέλυσε πολύ γρήγορα τις όποιες ελπίδες των Σουηδών, επικρατώντας εν τέλει με το άνετο 24-20. Μπάουερ, Αραμπατζής, Χίκερουντ, Τζηράς, Δομπρής, Νικολαΐδης, Κοσάνοβιτς, Μυλωνάς, Πέντερσεν, Λέμος, Παπαδιονυσίου, Νούιτς, Αραπακόπουλος, Καλόμοιρος, Μπουνέτα και Κεδέρης ένας προς ένας οι Κυπελλούχοι Ευρώπης.
Πόλο:
- 22 Μαρτίου 1997: Ο ΝΟΒ (Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης) έγραψε ιστορία στο τότε νεόδμητο και κατάμεστο από χιλιάδες κόσμο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ. Οι θρυλικοί “μπέμπηδες” του Γιάννη Γιαννουρή κατέκτησαν το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο σε συλλογικό επίπεδο στην ιστορία της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Με μέσο όρο ηλικίας τα 21 χρόνια, οι αθλητές του ΝΟΒ κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την πανίσχυρη Ρόμα με “προίκα” την ισοπαλία με 9-9 στην Ιταλία. Μετά από μια μεγαλειώδη εμφάνιση, ήρθε η μεγάλη νίκη με 7-6. Πρώτος σκόρερ ο 21χρονος τότε Γιώργος Αφρουδάκης με τρία γκολ, με τον Γιώργο Ψύχο να σημειώνει άλλα δύο και τους Τεό Λοράντο και Τόνυ Κουτσογιάννη από ένα. Αρχηγός εκείνης της σπουδαίας ομάδας ήταν ο μετέπειτα ΓΓΑ, Γιώργος Μαυρωτάς, επικεφαλής των υπολοίπων, οι οποίοι ήταν οι Γιώργος Αφρουδάκης, Τεό Λοράντος, Γιώργος Ρέππας, Γιώργος Ψύχος, Δημήτρης Μάζης, Τόνυ Κουτσογιάννης, Πέταρ Τριμπόγεβιτς, Σπύρος Μπουλουγουράς, Ζάχος Αφρουδάκης, Νίκος Καφετζόπουλος, Διονύσης Σταθόπουλος, Δημήτρης Τσίκλος, Μιχάλης Τσουκάτος και Μανώλης Σιγάλας. Προπονητής ο θρύλος του ελληνικού πόλο, Γιάννης Γιαννουρής, με συνεργάτη τον Δημήτρη Μαυρωτά, έφορος ο Πολύβιος Αφρουδάκης και Γενικός Αρχηγός ο αείμνηστος Σωτήρης Αντωνιάδης. Πρόεδρος της χρυσής ομάδας ήταν ο γιατρός Χρήστος Ζούπας, Κυπελλούχος Ευρώπης με την ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ το 1968. «Η κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1997 από τη Βουλιαγμένη ήταν μια μικρή επανάσταση για το ελληνικό πόλο. Ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος στο πόλο από μια πόλη 3.000 κατοίκων, με παίκτες κατά τα 12/13 από τα σπλάχνα της, χωρίς ξένο, απέναντι σε ένα πολιστικό μεγαθήριο όπως η Ρόμα του Φερέτι, του συγχωρεμένου του Μπένεντεκ στην ακμή του, του Αβεράιμο και άλλων μεγάλων παικτών. Μια επανάσταση ακόμα και για την προσέλευση του κόσμου σε αγώνα πόλο, μια πρωτοφανής για τα δεδομένα του πόλο εικόνα, την οποία έχω ακόμη στο μυαλό μου», θυμάται ο Γιώργος Μαυρωτάς.
- 25 Μαΐου 2002: Ο Ολυμπιακός κατέκτησε στη Βουδαπέστη το πρώτο του Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο πόλο, στον Τελικό με αντίπαλο τη Χόνβεντ στην πισίνα «Alfréd Hajós», και πανηγύρισε ως Πρωταθλητής Ευρώπης . Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, κατέκτησε ξανά στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας και το Super Cup, νικώντας 6-5 τη Βάσας, αυτή τη φορά στο κολυμβητήριο «Béla Komjádi». Με τον Ζόλταν Κάσας στον πάγκο και τους Βολτυράκη, Πλατανίτη, Βλοντάκη, Καλακόνα, Χατζηθεοδώρου, Δεληγιάννη, Τρμπόγεβιτς, Ψύχο, Κραβαρίτης, Χατζή, Θωμάκο, Γιαννιώτη και Μαρούλη έτοιμους και διψασμένους, η Χόνβεντ του Γκέργκελι Κις λύγισε παρά το πλεονέκτημα έδρας. Το τελικό 9-7 ήρθε με τρία γκολ του Καλακόνα, δύο των Χατζή και Χατζηθεοδώρου και από ένα των Θωμάκου και Πλατανίτη. Ο Βλάχος και ο έφορος του τμήματος πόλο, Γιώργος Παπαδόπουλος, πανηγύρισαν το τρόπαιο φορώντας το μπλουζάκι των Αγώνων της Αθήνας με τον Φοίβο και την Αθηνά, ενώ ο τότε Πρόεδρος του Ερασιτέχνη, ο αείμνηστος Λεωνίδας Θεοδωρακάκης, έκλαιγε συγκινημένος, γιατί πρόλαβε να δει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο και στο πόλο.
- 9 Ιουνίου 2018: Μετά από μια συγκλονιστική εμφάνιση μέσα στη Γένοβα, ο Ολυμπιακός κέρδισε την Ιταλική Προ Ρέκο με 9-7 και στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία του. Οι παίκτες του Θοδωρή Βλάχου, παρότι το απόλυτο αουτσάιντερ, με ψυχωμένη εμφάνιση και καταπληκτική άμυνα επικράτησαν της πιο ακριβής ομάδας της διοργάνωσης. Πάβιτς, Μυλωνάκης, Δελακάς, Γενηδουνιάς, Φουντούλης, Νικολαΐδης, Δερβίσης, Μπούσλιε, Μουρίκης, Γούνας, Αργυρόπουλος, Ομπράντοβιτς και Γαλανόπουλος ήταν οι Πρωταθλητές Ευρώπης για το 2018.
- Το γυναικείο τμήμα υδατοσφαίρισης του ΝΟΒ είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα γυναικείου πόλο στην Ελλάδα και δικαιωματικά μια από τις δυνατότερες στην Ευρώπη. Έχει κατακτήσει δύο Πρωταθλήματα Ευρώπης, ένα Len Trophy και δύο Super Cup, μετρώντας συνολικά 10 παρουσίες σε Τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Το 2000 αγωνίστηκε στον Τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, χάνοντας από την Παλέρμο, το 2003 ήρθε η κατάκτηση του Len Trophy με τη νίκη στον Τελικό εναντίον της Σκιφ Μόσχας. Το 2008 η ομάδα του ΝΟΒ έφθασε στον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών υδατοσφαίρισης Γυναικών (Champions Cup), όπου έχασε από την Οριτζόντε Κατάνια, οι επόμενες δύο χρονιές ωστόσο έχουν γραφτεί ανεξίτηλα στην ιστορία του ελληνικού πόλο. Το 2009 και το 2010 η Βουλιαγμένη κατακτά και το Κύπελλο Πρωταθλητριών υδατοσφαίρισης Γυναικών (ενάντια στις Οριτζόντε Κατάνια και Κίνεφ Κίρισι αντίστοιχα) και τα Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ (ενάντια στις Στουρμ Τσέχοφ και Εθνικό αντίστοιχα). Είναι η πρώτη Ελληνική ομάδα που αγωνίστηκε για τρεις συνεχόμενες χρονιές σε Τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και η πρώτη που κατέκτησε διαδοχικούς τίτλους. Το 2012 και το 2014 η ομάδα ξαναέφθασε στον Τελικό του Champions Cup, αλλά ηττήθηκε από τις Προ Ρεκό και Σαμπαντέλ αντίστοιχα. Η γυναικεία ομάδα της Βουλιαγμένης στην υδατοσφαίριση είναι από τις πιο επιτυχημένες ομάδες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Έχουν περάσει δεκάδες αξιόλογοι προπονητές και προπονήτριες (Αλεξία Καμμένου, Γιώργος Κατσούλης, Τάσος Παπαναστασίου, Βαγγέλης Ρούπακας, Άκης Τσαταλιός κ.α.) και αξιόλογες αθλήτριες από την πισίνα του ΝΟΒ. Ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων οι Αλεξάνδρα Ασημάκη, Αγγελική Γερόλυμου, Λιάνα Δήμα, Αλεξία Καμμένου, Κελίνα Κάντζου, Έλενα Κούβδου, Ντίνα Κουτέλη, Γιούλη Λαρά, Άντυ Μελιδώνη, Ευαγγελία Μωραϊτίδου, Ανθή Μυλωνάκη, Κατερίνα Οικονομοπούλου, Αντιγόνη Ρουμπέση, Τζίνα και Τέρρυ Ρούπακα, Χριστίνα Τσουκαλά καθώς και οι Σιμόν Ντίξον-Χάνκεν, Χέδερ Μούντι, Πατρίθια Ντελ Σότο, Μαράια Βαν Νόρμαν, Χέδερ Πέτρι, Άσλεϊ Τζόνσον, Ρεμπέκα Ρίπον, Σοφία Κονούκ και Άλις Λιντχάουτ.
- 12 Μαρτίου 2000: Το γυναικείο τμήμα υδατοσφαίρισης του ΑΝΟ Γλυφάδας είναι μια από τις τέσσερεις Ελληνικές ομάδες που έχουν κατακτήσει Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα σε επίπεδο συλλόγων. Έχει κατακτήσει δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και έχει αγωνιστεί πέντε φορές σε Τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ο ΑΝΟΓ ιδρύθηκε το 1946, από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 το γυναικείο τμήμα του συλλόγου στην υδατοσφαίριση ξεκίνησε να αριθμεί εγχώριες και διεθνείς επιτυχίες, με αποκορύφωμα τις κατακτήσεις των δύο ευρωπαϊκών τροπαίων. Το 2000 ο ΑΝΟΓ κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, επικρατώντας επί της Σκιφ Μόσχας με 7-5, με προπονητές τον Φώντα Μουδάτσιο και Άλεν Σάρπ και ρόστερ τις Βάσσου, Ελληνάκη, Ζαχαράκη, Ιωσηφίδου, Καλογερά, Κοζομπόλη, Λάγιου, Μακαρώνα, Μιχαηλίδη, Μωραΐτη, Οικονομοπούλου, Πάτερου και Μωραϊτίδου.
- 20 Απριλίου 2003: Το κορίτσια του γυναικείου τμήματος υδατοσφαίρισης του ΑΝΟ Γλυφάδας με προπονητή τον Τάσο Παπαναστασίου αναδείχθηκαν και πάλι Πρωταθλήτριες Ευρώπης, κερδίζοντας τη Ντουναϊβάρος (Final 4 με pull system), με ένα ρόστερ που αποτέλεσε επί της ουσίας τον κορμό της Εθνικής ομάδας στους Αγώνες του 2004. Γεωργία Ελληνάκη, Σταυρούλα Κοζομπόλη, Αντωνία Μωραΐτη, Κατερίνα Οικονομοπούλου, Αγγελική Καραπατάκη, Κυριακή Λιόση, και Ευτυχία Καραγιάννη έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο ελληνικό γυναικείο πόλο.
- 7 Απριλίου 2010: Η σπουδαία ομάδα του Εθνικού κατέκτησε το Len Trophy στο Παπαστράτειο, μετά από έναν συγκλονιστικό Τελικό εναντίον της Ρωσικής Χάντι Μανσίκ. Τα πέντε γκολ της Εύης Τετζαλίδου, τα τέσσερα της Ίφκε Φαν Μπέλκουμ, τα τρία γκολ από Κανέτι και Κουγιουμτζή και η καταπληκτική εμφάνιση της Μαρίας Τσουρή κάτω από τα γκολπόστ στη διαδικασία των πέναλτι, χάρισαν στον Εθνικό το μοναδικό του ευρωπαϊκό τρόπαιο. Ο Εθνικός είχε ηττηθεί 13-12 στον πρώτο Τελικό στη Δυτική Σιβηρία και ο επαναληπτικός τελείωσε στην κανονική διάρκεια με 10-9. Στην παράταση η Ελληνική ομάδα προηγήθηκε λίγο πριν από το τέλος με 13-10 και όλα έδειχναν ότι ήταν αγκαλιά με το τρόπαιο. Στο 1.20 πριν τη λήξη η Τιμοφέεβα μείωσε σε 13-11 και στα 14 δευτερόλεπτα η έμπειρη Κατερίνα Οικονομοπούλου μπερδεύτηκε και έπειτα από απίστευτο λάθος στην επαναφορά της μπάλας προσέφερε έτοιμο γκολ στην Τιμοφέεβα, η οποία δεν λάθεψε στο απρόσμενο τετ α τετ με την Τσουρή. Ο Τελικός οδηγήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι, όπου η ψυχραιμία της Τσουρή και η ευστοχία των συμπαικτριών της έφεραν το τρόπαιο στον Πειραιά. Η Κέλλυ Μπίσμπα, η οποία ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι, θυμάται: «Το τρόπαιο αυτό ήρθε ύστερα από μια συλλογική προσπάθεια και δικής μας και του προπονητή μας, Κουν Πλασμάγερ. Όλα τα κορίτσια έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Ευχαριστούμε τον κόσμο για τη βοήθειά του και τον θέλουμε ξανά κοντά μας, αφού οι επιτυχίες θα συνεχιστούν». Την ομάδα αποτελούσαν οι Μαρία Τσουρή, Εύη Τετζαλίδου, Κατερίνα Οικονομοπούλου, Σοφία Ιωσηφίδου, Κέλλυ Μπίσμπα, Νίκη Κουγιουμτζή, Ίφκε Φαν Μπέλκουμ, Μαρίνα Κανέτι, Μαρκέλα Πλουμή, Παρασκευή Καραλόγου, Στέλλα Αρώνη, Σμαράγδα Τριβουλίδη και Ευαγγελία Μπαλωμενάκη.
ΜΕΡΟΣ Ξ
Ομοσπονδίες Ολυμπιακών Αθλημάτων
α/α | Ονομασία | Υπαγόμενα Αθλήματα |
1 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΧΟΚΕΪ (ΕΛ.Ο.Χ.) | Χόκεϊ επί Χόρτου |
2 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (Ε.Γ.Ο.) | Ενόργανη Γυμναστική Ρυθμική Γυμναστική Τραμπολίνο (Μη Ολυμπιακά Αθλήματα: Μπέιζμπολ, Ακροβατική Γυμναστική, Αερόβια Γυμναστική, Γυμναστική για Όλους) |
3 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (Ε.Ι.Ο.) | Ιστιοπλοΐα |
4 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΩΠΗΛΑΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ (Ε.Κ.Ο.Φ.Ν.Σ.) | Κωπηλασία |
5 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΡΣΗΣ ΒΑΡΩΝ (Ε.Ο.Α.Β.) | Άρση Βαρών |
6 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΚΟΛΦ (Ε.Ο.Γ.) | Γκολφ |
7 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΠΠΑΣΙΑΣ (Ε.Ο.Ι.) | Ιππασία |
8 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ (Ε.Ο.Κ.) | Καλαθοσφαίριση |
9 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΝΟΕ-ΚΑΓΙΑΚ (Ε.Ο.Κ.Κ.) | Κανόε-Καγιάκ (Μη Ολυμπιακά Αθλήματα: Όρθιο Κανόε Σανίδας, Κυματολίσθηση Σανίδας, Ράφτινγκ) |
10 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΡΑΤΕ (Ε.Ο.Κ.) | Καράτε |
11 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΠΕΝΤΑΘΛΟΥ (Ε.Ο.ΜΟ.Π.) | Μοντέρνο Πένταθλο Τρίαθλο (Μη Ολυμπιακό Άθλημα: Ράγκμπι-Λινκ) |
12 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΞΙΦΑΣΚΙΑΣ (Ε.Ο.Ξ.) | Ξιφασκία |
13 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΑΛΗΣ (Ε.Ο.Π.) | Πάλη |
14 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΕΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ (Ε.Ο.ΠΕ.) | Πετοσφάιριση Πετοσφαίριση επί Άμμου (beach–volley) |
15 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΔΗΛΑΣΙΑΣ (Ε.Ο.Π.) | Ποδηλασία |
16 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΥΓΜΑΧΙΑΣ (Ε.Ο.Π.) | Πυγμαχία |
17 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ (ΕΛ.Ο.Τ.) | Ταεκβοντό |
18 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΖΟΥΝΤΟ (Ε.Ο.Τ.) | Τζούντο |
19 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ (Ε.Ο.Τ.) | Τοξοβολία |
20 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (Ε.Π.Ο.) | Ποδόσφαιρο (Μη Ολυμπιακά Αθλήματα: Ποδόσφαιρο Σάλας, Ποδόσφαιρο στην Άμμο (beach–soccer)) |
21 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΑΘΛΟΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗΣ (Ε.Φ.Ο.Α.) | Αντισφαίριση (τένις) (Μη Ολυμπιακό Άθλημα: Τοιχοσφαίριση (squash)) |
22 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΑΘΛΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑΣ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗΣ (Ε.Φ.Ο.ΕΠ.Α.) | Επιτραπέζια Αντισφαίριση (πινγκ–πονγκ) |
23 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΑΝΤΙΠΤΕΡΙΣΗΣ (Ε.Ο.Φ.Σ.Α.) | Αντιπτέριση (badminton) |
24 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΧΕΙΜΕΡΙΝΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ | Χόκεϊ επί Πάγου Σκι Δίαθλον Καλλιτεχνικό Πατινάζ Κέρλινγκ (Μη Ολυμπιακά Αθλήματα: Χιονοδρομία, Παγοδρομία) |
25 | ΚΟΛΥΜΒΗΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Κ.Ο.Ε.) | Κολύμβηση Καταδύσεις Υδατοσφαίριση (water–polo) Καλλιτεχνική Κολύμβηση (Μη Ολυμπιακά Αθλήματα: Τεχνική Κολύμβηση, Ανοιχτή Θάλασσα) |
26 | ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (Ο.Χ.Ε.) | Χειροσφαίριση (χάντμπολ) Ράγκμπι |
27 | ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΣΚ.Ο.Ε.) | Σκοποβολή |
28 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ (Σ.Ε.ΓΑ.Σ.) | Ολυμπιακά Αθλήματα Στίβου |
Ομοσπονδίες Μη Ολυμπιακών Αθλημάτων
α/α | Ονομασία | Υπαγόμενα Αθλήματα |
1 | ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.) | Μοτοσυκλέτα |
2 | ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ (Α.Ο.Τ.Ε.) | Ταεκβοντό (ITF) |
3 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΕΡΑΘΛΗΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (ΕΛ.Α.Ο.) | Αερομοντελισμός |
4 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΥ-ΣΟΥ ΚΟΥΝΓΚ-ΦΟΥ (Ε.Ο.Γ.Σ.Κ.Φ.) | Γου-Σου Κουνγκ-Φου |
5 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΣΚΙ (Ε.Ο.Θ. Σκι) | Θαλάσσιο Σκι |
6 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΡΙΚΕΤ (ΕΛ.Ο.Κ.) | Αγωνιστικό Κρίκετ |
7 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΧΗΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΣΑΜΠΟ, ΚΟΥΡΕΣ, ΤΣΙΔΑΟΜΠΑ (Ε.Ο.Μ.Τ.Σ.Κ.Τ.) | Σάμπο Κούρες Τσιδαόμπα |
8 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΠΡΙΤΖ (Ε.Ο.Μ.) | Αγωνιστικό Μπριτζ |
9 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ-ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ (Ε.Ο.Ο.Α.) | Αγωνιστική Αναρρίχηση Ορειβατικό Σκι |
10 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ (Ε.Ο.Π.Α.) | Παγκράτιον |
11 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΣΙΡΛΙΝΤΙΝΓΚ-ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΟΜΑΔΙΚΟΥ ΧΟΡΟΥ (Ε.Ο.Τ- Α.Ο.Χ.) | Τσιρλίντινγκ Αθλητικός Ομαδικός Χορός |
12 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΑΛΙΕΙΑΣ (Ε.Ο.Υ.Δ.Α.) | Υποβρύχια Δραστηριότητα Αγωνιστική Αλιεία Άπνοια |
13 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (Ε.Σ.Ο.) | Σκάκι («Ζατρίκιο») |
14 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΑΘΛΟΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΖΙΟΥ-ΖΙΤΣΟΥ (Ε.Φ.Ε.Ο.Ζ.Ζ.) | Ζίου-Ζίτσου Αϊκίντο Μπραζίλιαν Ζιου-Ζίτσου Μου Ντουκ Κουάν Τανγκ Σου Ντο Σου Μπακ Ντο Μπουτοκάι Κόμπατ Ζιου-Ζίτσου Νιν Ζούτσου |
15 | ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ο.Μ.Α.Ε.) | Μηχανοκίνητος Αθλητισμός (Αυτοκίνητο–Καρτ) |
16 | ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΙΚ-ΜΠΟΞΙΝΓΚ (Π.Ο.Κ.) | Κικ-Μπόξινγκ (kick–boxing) |
17 | ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΟΥΑΪ-ΤΑΪ (Π.Ο.Μ.) | Μουαϊ-Ταϊ (muaythai) |
18 | ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΦΙΤΝΕΣ (Π.Ο.Σ.Δ.) | Σωματική Διάπλαση και Φίτνες (bodybuilding and Fitness) |
19 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΠΕΪΖΜΠΟΛ ΣΟΦΤΜΠΟΛ (Ε.Ο.Σ.) | Σόφτμπολ (softball) |
20 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ (Ε.Ο.Α.Α.) | Μπόουλινγκ (bowling) |
Ομοσπονδίες Ανακληθείσες
α/α | Ονομασία | Υπαγόμενα Αθλήματα |
1 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΚΗΘΡΩΝ ΛΟΥΤΖ | Εκληθροδρομίες Λουτζ |
2 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΚΗΘΡΩΝ ΜΠΟΜΠ και ΣΚΕΛΕΤΟΝ | Ελκηθροδρομίες Μπομπ και Σκέλετον |
3 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΑΓΟΔΡΟΜΙΩΝ (Ε.Ο.ΠΑΓ.) | Παγοδρομίες |
4 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΕΡΛΙΝΓΚ (Ε.Ο.ΚΕ.) | Κέρλινγκ |
5 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΠΟΟΥΛΙΝΓΚ (Ε.Ο.ΜΠ.) | Μπόουλινγκ (bowling) |
6 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΡΑΓΚΜΠΙ (Ε.Ο.Ρ.) | Ράγκμπι |
7 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ (Ε.Ο.Σ.Δ.) | Σωματική Διάπλαση |
8 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΡΙΑΘΛΟΥ (Ε.Ο.Τ) | Τρίαθλο |
9 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΧΟΚΕΪ ΕΠΙ ΠΑΓΟΥ | Χόκεϊ επί Πάγου |
10 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΑΘΛΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΠΕΪΖΜΠΟΛ (Ε.Φ.Ο.Μ.) | Μπέιζμπολ (baseball) |
11 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΑΘΛΟΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ (Ε.Φ.Ο.Μ.) | Μπιλιάρδο |
