Η σωτηρία, τόσο του κορμιού όσο και της ψυχής, δεν απαιτεί συχνά αυταπάρνηση, θέληση και εγκράτεια.
Αλλά χρειάζεται και οδηγίες από κάποιον που έχει ήδη σώσει και τα δύο.
Από κάποιον που από «ένοχες» απολαύσεις, βρέθηκε να απολαμβάνει επίσης και μία δεύτερη -ίσως και τρίτη ή τέταρτη- ευκαιρία.
Από κάποιον που από Νο1 στην ιεραρχία βρέθηκε στον πάτο του βαρελιού και θεωρήθηκε παράδειγμα προς αποφυγή…
Ο Τζον Λούκας ο δεύτερος δεν γίνεται σοφότερος απλώς από τα 66 χρόνια ζωής που συμπληρώνει στις 31 Οκτωβρίου 2019.
Έγινε σοφότερος διότι όποτε έπεσε, κατόρθωσε να σηκωθεί.
Όχι μόνο για τη δική του πορεία ή υστεροφημία.
Όχι μόνο για να μην «λερώσει» το όνομά του.
Η κατρακύλα του συνοδεύτηκε από μία συνειδητοποιημένη αποστολή να δώσει πίσω στην κοινωνία.
Να μοιραστεί τις άσχημες εμπειρίες του, ώστε να βοηθήσει όσους ξέπεσαν ή να γίνει ο ίδιος η πρόληψη όσων μοιάζουν και είναι ευάλωτοι.
Ο 66χρονος παλαίμαχος γκαρντ, άλλοτε χεντ κόουτς στο ΝΒΑ και νυν ασίσταντ και υπεύθυνος εξέλιξης παικτών των Χιούστον Ρόκετς, επιμένει πως «αυτό που έκανες χθες δεν καθορίζει αυτό που πραγματικά είσαι…
»Αυτό που έκανες ήταν αυτό που ήσουν, αλλά για λίγο. Δεν είσαι αυτός, σήμερα».
Ο Τζον Λούκαςο δεύτερος, με τη φανέλα των Χιούστον Ρόκετς, εναντίον του Μιλγουόκι (Photo by: nba.com).
Το απόγευμα της 14ης Μαρτίου 1986, ο Τζον Λούκας ξύπνησε φορώντας κοστούμι και πέντε(!) ζευγάρια κάλτσες, δίχως όμως παπούτσια στα πόδια.
Μερικές ώρες νωρίτερα είχε λιποθυμήσει και όταν συνήλθε διαπίστωσε ότι τα ρούχα του ήταν «πνιγμένα» στα ούρα του…
Την προηγούμενη βραδιά είχε σκοράρει 20 πόντους και είχε μοιράσει εννέα ασίστ κόντρα στους Μπόστον Σέλτικς.
Μονάχα που το επόμενο πρωινό, ενώ οι συμπαίκτες του στους Χιούστον Ρόκετς προπονούνταν, εκείνος ίδρωνε μόνο στη «διαδρομή» αλκοόλ-κοκαΐνη.
Όταν οι παράγοντες της ομάδας του Τέξας τον εντόπισαν, τον υπέβαλαν, βάσει κανονισμών, σε εξετάσεις.
Τα περιθώρια να βγει αρνητικό το τεστ, μηδαμινά.
Άπαντες γνώριζαν την εξέλιξη μετά τη δεύτερη παρασπονδία του Λούκας.
«Τέλος οι δεύτερες ευκαιρίες για σένα», του ξεκαθάρισε ο κόουτς Μπιλ Φιτς.
«Τελείωσες από εδώ. Εμείς δεν είμαστε κλινική αποτοξίνωσης»…
Ο ίδιος ο Αμερικανός γκαρντ, όμως, αποφάσισε σε μία στιγμή να μην τελειώσει.
Αν το πρώτο «καμπανάκι», λίγο πριν από το τζαμπ-μπολ της σεζόν 1984-85, δεν ήχησε στ’ αυτιά του, το δεύτερο έμελλε να είναι η το σημείο ανάκαμψης.
Ο Λούκας, Νο1 στο ντραφτ του 1976 από το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ (στο οποίο διέπρεψε και στο τένις, με μέντορα τον σπουδαίο Άρθουρ Ας), έκανε το αυτονόητο.
Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη του, παραδέχθηκε στον εαυτό του ότι έχει πρόβλημα εθισμού και πέρασε μόνος του την πόρτα μίας κλινικής αποτοξίνωσης στο Τέξας…
Τρεις μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 1986, ήταν «καθαρός» και νηφάλιος.
Τα λόγια του κόουτς Φιτς ήταν ακόμη στο μυαλό του. Όχι σαν «καταδίκη», αλλά σαν κίνητρο.
«Τον αγαπώ για όσα μου είπε! Του το έλεγα συνεχώς, αργότερα», δήλωσε τον Μάιο του 2019 στην επίσημη ιστοσελίδα του ΝΒΑ.
Έχασε μεν ένα συμβόλαιο ύψους τριών εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως με το Χιούστον, όμως επέστρεψε στα παρκέ του ΝΒΑ τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, με τη φανέλα των Μιλγουόκι Μπακς.
Και κατέγραψε μ.ό. 17,5 πόντους ανά αγώνα, που ήταν η κορυφαία επίδοση της καριέρας του!
Μέχρι την αποχώρησή του από την ενεργό δράση το 1990, με τη φανέλα πάλι των Ρόκετς -κι ενώ είχε αγωνιστεί και σε Ουόριορς, Μπούλετς, Σπερς και Σόνικς για συνολικά 14 σεζόν– ήταν 10ος στη λίστα των κορυφαίων πασέρ του ΝΒΑ και είχε ήδη δώσει σάρκα και οστά στο νέο πλάνο του.
Για περισσότερα από 25 χρόνια, ο Τζον Λούκας ΙΙ είναι υπεύθυνος για ένα πρόγραμμα με έδρα στο Χιούστον, το οποίο βοηθά επαγγελματίες αθλητές όλων των σπορ με εθισμό στο αλκοόλ ή τα ναρκωτικά και παίκτες με συμπτώματα κατάθλιψης.
Στο πρόσωπό του κάποιοι βλέπουν τον «σωτήρα» στους «δαίμονες» που αντιμετωπίζουν.
Ο ίδιος επιμένει πως «στο ΝΒΑ, τέσσερις στους δέκα παίκτες έχουν ψυχολογικά προβλήματα…
»Υποχρεώνονται να αντιμετωπίσουν καταστάσεις που τους οδηγούν στο ποτό και τις ουσίες. Είναι σαν επιδημία στη Λίγκα».
Ξεκαθαρίζοντας, βεβαίως, ότι «δεν θα συνιστούσα σε κανέναν να περάσει όσα πέρασα εγώ.
»Πολύ απλά διότι μόνο ένας στους δέκα μπορεί πραγματικά να το ξεπεράσει και να επιστρέψει.
»Έλεγα πάντα ότι “δεν χρειάζεται να φτάσεις εκεί όπου έφτασα εγώ. Δεν γυρίζουν πολλοί από κάτι τέτοιο”.
»Έχω αντικρίσει τον διάβολο και αυτό δεν είναι ένα όμορφο θέαμα».
Στο άρθρο του στο AthleteStories για τον Ρόι Τάρπλεϊ, ο άλλοτε συμπαίκτης του στον Ολυμπιακό, Τζορτζ Παπαδάκος, είχε θυμίσει ότι ο «Ταρπ» είχε περάσει από το κέντρο του Τζον Λούκας.
Ο ίδιος ο Λούκας συνήθιζε να λέει πως ήταν τόσοι πολλοί παίκτες που αναζητούσαν αποτοξίνωση και προσωπικό «εξαγνισμό», που «συχνά, στο γηπεδάκι στο προαύλιο, υπήρχαν τόσο καλοί παίκτες που νόμιζες ότι παρακολουθείς All Star Game του ΝΒΑ!».
Το πρόγραμμα του Λούκας δεν περιορίζεται στην εγκατάσταση στο Τέξας, αλλά είναι διαθέσιμο σε πολλές πόλεις όπου εδρεύουν ομάδες του ΝΒΑ ή του NFL.
Οι αθλητές που επιλέγουν να προσπαθήσουν να σώσουν τη ζωή και την καριέρα τους, δεν θα ακούσουν από το στόμα του αυτά που θέλουν, αλλά εκείνα που πρέπει.
Φτάνοντας στο Χιούστον, παραδίδουν χρήματα, κλειδιά και τα κινητά τηλέφωνά τους και αρχίζουν μία θεραπεία 30 ημερών.
Όποιοι κατορθώσουν να «βγάλουν» τον μήνα, συνεχίζουν με προπόνηση μαζί με τον Λούκας, σε ειδικές εγκαταστάσεις.
Μιλώντας στην ιστοσελίδα The Undefeated, ο Τζον Λούκας είχε τονίσει πως «αυτό που λέω σε όλους είναι ότι δεν μπορούν να με ξεγελάσουν.
»Δεν μπορείς να ξεγελάσεις κάποιον έχει βρεθεί εκεί που “θέλεις” να πας. Έχω ζήσει αυτή την εμπειρία και μπορώ να δω πράγματα πριν αυτά συμβούν».
Ο Λούκας, σε παλαιότερη προπόνηση των Ρόκετς, με τον άλλοτε φόργουορντ και του Ολυμπιακού, Κάιλ Ουίλτζερ.
Ακόμη και σταρ που δεν έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα με ουσίες, όπως οι Κόμπι Μπράιαντ, ΛεΜπρον Τζέιμς, Μπλέικ Γκρίφιν, ζήτησαν εκ των προτέρων τις συμβουλές του Τζον Λούκας.
«Η συνύπαρξη με τον Τζον είναι σαν ένας “ορός αλήθειας”», διαπίστωσε ο παλαίμαχος γκαρντ Ροντ Στρίκλαντ, όταν μετά τον Απρίλιο του 2010, που συνελήφθη να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ, επισκέφθηκε το κέντρο του Λούκας.
Τότε βοηθός προπονητή του Τζον Καλιπάρι στο πανεπιστήμιο του Κεντάκι, ο Στρίκλαντ βρέθηκε στο Τέξας για τρεις μήνες και στη συνέχεια τόνισε πως «αυτός ο άνθρωπος άλλαξε τη ζωή μου».
Εκτός από την ίδρυση του προγράμματος, ο Τζον Λούκας αγόρασε αρχικά μία ομάδα στη λίγκα USBL, ώστε να δίνει και αγωνιστικά μία δεύτερη ευκαιρία σε εθισμένους παίκτες μπάσκετμπολ.
Όταν το 1992 προσελήφθη ως χεντ κόουτς των Σαν Αντόνιο Σπερς (εργάστηκε επίσης σαν πρώτος προπονητής σε Σίξερς και Καβς και σαν βοηθός σε Νάγκετς και Κλίπερς), υποχρεώθηκε για τυπικούς λόγους να πουλήσει το κέντρο αποτοξίνωσης, ωστόσο παραμένει ως τις μέρες μας σ’ αυτό ως ειδικός σύμβουλος στο ίδρυμα Right Step, που αγόρασε το κέντρο.
«Είμαι συνήθως ο τελευταίος άνθρωπος στον οποίο θα απευθυνθούν, πριν πιάσουν πάτο», θεωρεί ο Λούκας.
«Όλοι τους λένε πως είμαι σκληρός, ότι δεν φέρομαι σε κανέναν ξεχωριστά ή ευνοϊκά. Ξέρεις πού πας να μπλέξεις πριν καν μιλήσεις μαζί μου»…
Σε παλαιότερο αγώνα, με τους Κλιντ Καπέλα (αριστερά) και Κρις Πολ.
Ο Τζον Λούκας ήταν και είναι πρακτικός άνθρωπος.
Γνωρίζει μεν πως οι σωστές κουβέντες είναι βασικό κομμάτι της αποτοξίνωσης, ωστόσο ξεκαθαρίζει ότι αυτό που μετρά είναι οι πράξεις.
Ή, για την ακρίβεια, πριν από αυτές, αυτό που έχει σημασία είναι τα ξεκάθαρα λόγια…
«Από την αρχή κόβω τις μ……ς! Αν δεν κάνεις αυτό που σου λέω, προφανώς δεν έχεις μέσα σου το δώρο της απελπισίας, που είναι καίριο για να συνέλθεις», επισημαίνει.
Το πρόγραμμα επιτάσσει αποκλεισμό από κάθε πολυτέλεια.
Προπονητές και παίκτες που έχουν συνηθίσει να διαμένουν σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων, μοιράζονται κουκέτες σε δωμάτια λίγων τετραγωνικών.
Οι τοίχοι έχουν κολλημένους πάνω τους στίχους από τη Βίβλο.
Στην αυλή υπάρχει μία σκουριασμένη μπασκέτα, με ένα καλάθι που γέρνει προς τα εμπρός.
«Αυτό είναι το πλάνο», εξήγησε πριν από χρόνια στην ιστοσελίδα του δικτύου ESPN ο Λούκας.
«Γιατί να σε φέρω σε ένα μέρος σαν το Four Seasons; Έχεις βρεθεί ήδη εκεί και είδαμε πού σε οδήγησε αυτό… Είδαμε ότι δεν σου έκανε καλό. Αν σου είχε κάνει καλό, δεν θα με είχες ψάξει να βοηθήσω».
Ένα από τα πρώτα πράγματα που ο Λούκας λέει σε έναν αθλητή ή κόουτς που αναζητά τη βοήθειά του είναι «η θεωρία του Έμινεμ».
Αναφερόμενος στον γνωστό ράπερ και ένα τραγούδι του με τίτλο «Cleanin’ Out My Closet» και τονίζοντας πως «θα πρέπει εκείνος που έρχεται σε μένα να με αφήσει να μπω στη “ντουλάπα” του.
»Πρέπει να ξέρω 100% με τι έχω να κάνω.
»Ρωτώ εξαρχής τον αθλητή: “Ποιο είναι το μυστικό σου; Τι φοβάσαι περισσότερο; Τι σε κάνει να μένεις ξύπνιος τα βράδια; Πέταξε τη μάσκα σου και άφησέ με να δω ποιος πραγματικά είσαι”».
Το κέντρο αποτοξίνωσης στο Τέξας δεν είναι απλώς επιβεβαίωση αλτρουισμού από τον Τζον Λούκας.
Ήταν και είναι μία ευκαιρία για τον ίδιο να ανακαλύψει με τη σειρά του ποιος πραγματικά είναι.
Παραδέχεται ότι ένας από τους βασικούς λόγους της ενασχόλησής του είναι για τον εαυτό του. Ευελπιστώντας ότι βοηθώντας τους άλλους, μένει και εκείνος ενεργός στη ζωή.
«Στο παρελθόν νόμιζα ότι πρέπει να είμαι το επίκεντρο. Αν δεν γύριζαν όλα γύρω από μένα, είχα θέμα.
»Πήγαινα σε κηδείες και σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να… είμαι εγώ στο φέρετρο, διότι όλοι μιλούσαν για τον νεκρό…
»Στους γάμους ήθελα να είμαι ο γαμπρός, γιατί όλη η προσοχή ήταν σε εκείνον.
»Οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί μού έμαθαν ότι δεν είμαι ξεχωριστός. Είμαι άλλος ένας επιβάτης σε αυτό το “λεωφορείο”. Και έμαθα να είμαι άνετος με αυτό.
»Μεγάλωσα μαθαίνοντας μόνο να είμαι αθλητής. Η αποτοξίνωση μού δίδαξε πώς να είμαι άνθρωπος και πώς να ωριμάσω σαν άνδρας».
Ως παίκτης των Ρόκετς, αντίπαλος των Μπόστον Σέλτικς.
Το ΝΒΑ τού ανέθεσε πριν από χρόνια το ρόλο του συμβούλου στο Top 100 camp, το οποίο ανακαλύπτει και συγκεντρώνει τους κορυφαίους παίκτες μπάσκετμπολ γυμνασίων στις Η.Π.Α..
Παράλληλα, συνεχίζει να εργάζεται σαν ασίσταντ στους Ρόκετς, αναφέροντας από το 2016, όταν επέστρεψε στο Χιούστον, πως «αυτή η πόλη μού έσωσε τη ζωή».
Τονίζει ότι η πλειοψηφία των παικτών που εθίζονται σε ουσίες έχουν πρόβλημα με τη μαριχουάνα.
Εξηγώντας πως «μπορεί η μαριχουάνα να μην σκοτώνει με φυσικά αίτια, όπως λένε πολλοί, αλλά σε σκοτώνει με αργό, πνευματικό τρόπο, διότι σου “κλέβει” τη θέληση, τις δυνάμεις και σε αφήνει στο περιθώριο».
Και, πιο ενεργός και ορεξάτος από ποτέ, καταλήγει ότι «μεγαλύτερη επιτυχία μου είναι ο επόμενος τύπος που θέλει να ενταχθεί στο πρόγραμμα μου…
»Μεγαλύτερη αποτυχία μου είναι ότι υπάρχει “επόμενος τύπος” ή πως υπάρχει και κάποιος που δεν θέλει τη βοήθειά μου».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: