Η πρώτη φορά που επισκέφθηκα τις φυλακές αποτέλεσε μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία.
Ήταν στις φυλακές του Ελεώνα Θήβας και ένιωθα σαν να βρίσκομαι σε έναν άλλον κόσμο.
Πάντα η λέξη φυλακή σού δημιουργεί ένα αίσθημα αποστασιοποίησης, συνδέεται με κάτι κακό.
Ωστόσο μας δόθηκε ένα κίνητρο ώστε να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε στις γυναίκες εκεί κάποιες διαφορετικές αξίες της ζωής, να καταλάβουν ότι υπάρχει το σωστό, αυτό που μας διδάσκει ο αθλητισμός με τις αρχές και τα ιδανικά του.
Στόχος ήταν να τις βοηθήσουμε, να τις οδηγήσουμε σε μια εκτόνωση μέσω του αθλητισμού μέσα στον περιορισμένο χώρο όπου βρίσκονται και να ωφεληθούν.
Να τους δείξουμε πως, όταν αποφυλακιστούν, θα πρέπει να είναι καλύτεροι άνθρωποι στη ζωή.
Ήταν μια πρωτοβουλία της Ντόρας Πάλλη, η οποία προΐσταται στην επιτροπή Πιερ Ντε Κουμπερτέν ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μοντέρνου Πεντάθλου, σε συνεργασία με την Εθνική Ολυμπιακή Ακαδημία, το Διεθνές Κέντρο Ολυμπιακής Εκεχειρίας και τον Σύλλογο Συμμετασχόντων σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μου το πρότεινε και συμφώνησα, γιατί ήθελα να ζήσω αυτήν την εμπειρία, η οποία μάλιστα συνδεόταν ημερολογιακά με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου!
Μπαίνοντας μέσα σε αυτόν τον χώρο, γίνεσαι σαν στρατιώτης, δεν είσαι ελεύθερος και πρέπει να είσαι πολύ επιφυλακτικός σχετικά με το πώς θα μιλήσεις, πώς θα φερθείς.
Στην είσοδο πρέπει να αφήσεις το κινητό σου, την ταυτότητά σου και είναι σαν να μπαίνεις σε έναν άλλον κόσμο.
Με λύπησε πολύ που είδα κάποια παιδάκια και κάποια μωράκια που μεγαλώνουν μέσα στις φυλακές.
Αυτές είναι αμιγώς γυναικείες φυλακές, με κορίτσια από 10 ετών (για διακίνηση ναρκωτικών παραδείγματος χάρη) μέχρι μεγάλες ηλικίες.
Και εκεί μεγαλώνουν τα παιδιά των φυλακισμένων μέχρι την ηλικία των τριών ετών. Αυτός είναι ο νόμος.
Εκεί συγκλονίστηκα! Δηλαδή οι πρώτες εικόνες των παιδιών αυτών είναι εικόνες φυλακής!
Η Ειρήνη Αϊνδιλή με την Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Μοντέρνου Πεντάθλου, Ντόρα Πάλλη, στις φυλακές του Ελεώνα Θήβας / Photo by: Εθνική Ολυμπιακή Ακαδημία.
Στον Ελεώνα Θήβας υπάρχουν πέντε πτέρυγες. Η γυμναστική έγινε σε ανοιχτό χώρο, στην πτέρυγα όπου είναι τα παιδιά με τις μητέρες τους.
Δεν ήμουν μόνη μου, ήταν και πρωταθλητές άλλων αθλημάτων.
Κάποιες από τις φυλακισμένες είχαν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα, ήταν 13-14 γυναίκες.
Αυτό που θέλαμε ήταν να τους περάσουμε μια άλλη νοοτροπία, ότι μέσα από τον αθλητισμό μπορούν να ξεφύγουν και να πάρουν τα σωστά μηνύματα. Αυτό μάλιστα έγινε μέσα από παιχνίδι.
Ήταν όλες ντυμένες αθλητικά, με φόρμες, εκτός από δυο-τρεις που φορούσαν τζιν.
Πριν αρχίσουμε να παίζουμε, κάναμε λίγο ζέσταμα, τρέξιμο, χέρια, διατάσεις. Χωριστήκαμε σε ομάδες και έπαιξα και εγώ. Παίξαμε χάντμπολ και βόλεϊ που το λατρεύουν. Οι περισσότερες από αυτές ασχολούνται με το βόλεϊ, κάποιες φορές μάλιστα πηγαίνει εκεί γυμνάστρια και τους διδάσκει το άθλημα.
Έβλεπα ότι πολλές το κατείχαν…
Μάλιστα η Ντόρα Πάλλη συνεννοήθηκε με τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας βόλεϊ ώστε να κάνουν δωρεά μπάλες του βόλεϊ όπως και φιλέ, γιατί δεν είχαν καλά.
Ήταν ενθουσιασμένες στη διάρκεια του παιχνιδιού. Μέχρι την ώρα που ο Διευθυντής είπε ότι θα έπρεπε να τελειώνουμε, γιατί ήταν η ώρα του μεσημεριανού τους, δεν έλεγαν να σταματήσουν!
Ωστόσο είπαμε ότι την επόμενη φορά που θα πάμε θα μπορούσαμε να καταρτίσουμε κάποιο ασκησιολόγιο, ώστε να μπορούν να εξασκούνται μέσα στα κελιά τους, να μάθουν να γυμνάζονται έστω και εκεί.
Photo by: Εθνική Ολυμπιακή Ακαδημία.
Τα δικά μου, τα της γυμναστικής, δεν τους τα έκανα, ήμουν σε σοκ.
Μάλιστα είχα ζητήσει οι φυλακισμένες που θα συμμετείχαν στο πρόγραμμα εκγύμνασης να μην είναι γυναίκες που έχουν σκοτώσει παιδιά… Γιατί υπάρχουν εκεί κάποιες τέτοιες περιπτώσεις φυλακισμένων.
Δεν με ενδιέφεραν άλλα παραπτώματα, προφανώς και είναι όλα κατακριτέα, αλλά μπόρεσα και συνυπήρξα με άλλου είδους φυλακισμένες.
Μάλιστα ρώτησα κάποια για ποιον λόγο κρατείτο και μου είπε ότι είχε σκοτώσει τον άντρα της. Ήταν μεγάλο σοκ.
Και ήταν μεγάλο σοκ ότι έβλεπα τα παιδάκια να μεγαλώνουν στις φυλακές και οι εικόνες της ζωής τους είναι μόνο αυτό, πόσο μάλλον -δεν το χωράει ο νους μου- ότι υπάρχουν γυναίκες που έχουν αφαιρέσει τη ζωή παιδιών.
Πάντως δεν γνώριζα ποιες ήταν οι γυναίκες με τις οποίες παίξαμε. Δεν μπόρεσα να τους μιλήσω, να πω κάτι. Ειδικά στην αρχή ήμουν πολύ κουμπωμένη.
Ο Διευθυντής των φυλακών, ο Γιώργος Μακρής, έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά εκεί μέσα.
Υπάρχει σχολείο, καθώς μεταξύ των φυλακισμένων βρίσκονται και νεαρά κορίτσια, και υπάρχουν και φυλακισμένες οι οποίες τελειώνουν το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Από την άλλη, θυμάμαι η κοπέλα που ήρθε να μας πάρει παραγγελία για καφέδες ήταν κρατούμενη.
Photo by: Εθνική Ολυμπιακή Ακαδημία.
Όταν επρόκειτο να φύγουμε, νιώθαμε ότι δεν το ήθελαν, διψούσαν να ξαναπάμε, ήθελαν να κάνουν ξανά αυτό που τις ωφελούσε και τις έκανε καλύτερες.
Μας είπαν ότι τους άρεσε πάρα πολύ αυτό που μοιραστήκαμε και ρώτησαν πότε θα ξαναπηγαίναμε.
Φυτέψαμε λοιπόν μια ελιά και τους είπαμε «αν μπορέσετε και την κρατήσετε αυτήν την ελιά που είναι το σύμβολο της ειρήνης και την έχετε φροντίσει όπως πρέπει, θα έρθουμε να το “τσεκάρουμε” σε λίγο καιρό και θα γυμναστούμε και πάλι μαζί».
Θέλαμε να τους δώσουμε ένα κίνητρο για να περιποιούνται, να αγαπάνε κάτι.
Φεύγοντας, ένιωσα λύπη, θλίψη, ιδίως με την εικόνα των μαμάδων με τα παιδάκια… Δεν μπορώ να το ξεχάσω.
Από την άλλη χάρηκα, διότι είδα να γίνεται μια εξαιρετική δουλειά εκεί μέσα.
Αν μπορώ να βάλω ένα λιθαράκι, να δώσω την παραμικρή βοήθεια ώστε να γίνουν λίγο καλύτερες, να τους προσφέρω κάτι, θα συνεχίσω να πηγαίνω.
Θα ήθελα να βάλω αυτές τις γυναίκες σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης, τουλάχιστον τις κρατούμενες με “ελαφρά παραπτώματα”, ώστε, όταν αποφυλακιστούν, να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι στην κοινωνία…
Photo by: Eirini Aindili (IG).
Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: