Όλα Αυτά Είναι Γυναίκα

Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας θα πρέπει να γιορτάζεται πολύ δυνατά.

Αυτή την στιγμή όμως το πνεύμα όλης αυτής της γιορτής έχει χαθεί.

Θα πρέπει πια να αναθεωρήσουμε τις ιδέες μας έτσι ώστε και οι άντρες και οι γυναίκες να σέβονται αυτόν τον θεσμό, να σέβονται αυτήν την ημέρα.

Παρακολουθούμε τις γυναικοκτονίες το τελευταίο διάστημα, πραγματικά σκληρές καταστάσεις της ίδιας της ύπαρξης της ζωής μας, της κοινωνίας μας.

Εδώ λοιπόν θα πρέπει να εξετάσουμε τον ρόλο της γυναίκας μέσα στην κοινωνία, γιατί ακόμη εξακολουθούμε να έχουμε απόψεις και προκαταλήψεις του τύπου  «α, γυναίκα είσαι, στο σπίτι» ή «σταμάτα εσύ, δεν ξέρεις».

Πότε η γυναίκα θα πάρει τον ρόλο που της αξίζει εξίσου το ίδιο με τον άντρα;

Δεν είναι μόνο οι γυναικοκτονίες.

Σε πολλές θέσεις εργασίας εξακολουθούν να μην βρίσκονται γυναίκες, ακόμα περισσότερο σε διοικητικές θέσεις σε μεγάλους οργανισμούς. Παρατηρούμε δηλαδή ότι  οι γυναίκες αποτελούν τη μειοψηφία.

Εγώ δεν θα το “παίξω” «α, είμαι γυναίκα και μπορώ να τα κάνω καλύτερα από τον άντρα», όχι.

Γιατί η στάση μου σε ό,τι αφορά στα δύο φύλα είναι η ίδια.

Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι μια γυναίκα, η οποία έφτασε στο επίπεδο να γίνει, για παράδειγμα, Διευθύντρια σε μια εταιρεία ή Πρόεδρος σε έναν οργανισμό, ταυτόχρονα με τις υποχρεώσεις αυτές είχε να υπερνικήσει και πολλά άλλα εμπόδια στην πορεία της.

Εμπόδια όσον αφορά στα παιδιά, τον σύζυγο, την οικογένεια, το κατεστημένο.

Στον δικό μου χώρο, τον χώρο του αθλητισμού, βελτιώνονται οι καταστάσεις της ισότητας των δύο φύλων, κάτι που αναδείχτηκε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Δεν πρέπει να τα βλέπουμε όλα αρνητικά.

Όταν, το 1967, για πρώτη φορά έτρεξε Μαραθώνιο η Κάθριν Σουίτσερ, η μόνη γυναίκα τότε, μπήκαν μπροστά οι άντρες για να την σταματήσουν.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το 1995-1996, σε μια εποχή όχι μακρινή, όχι το 1960, με το ζόρι με έστελναν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Άκουγα «έλα μωρέ, σιγά μην καταφέρεις να τερματίσεις εσύ!».

Επίσης, το γεγονός ότι το 1984 μπήκε για πρώτη φορά ο Μαραθώνιος στις Γυναίκες, ενώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν το 1896, δείχνει πόσο πολλά χρόνια και πόσο μεγάλη πορεία έπρεπε να διανύσουμε εμείς οι γυναίκες έτσι ώστε να σταθούμε στην εκκίνηση ενός αγώνα Μαραθώνιου δρόμου.

Πολλοί αγώνες, μεγάλη προσπάθεια και πίεση πολλών γυναικών.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν, κατ’ αντιστοιχία, ότι παίζουν σημαντικό ρόλο και το πόσο και το πώς μια γυναίκα είναι έτοιμη να διεκδικήσει αυτά που μπορεί στη ζωή της!

Υπάρχουν γυναίκες που για διάφορους λόγους θεωρούν ότι «γυναίκα είμαι εγώ, δεν μπορώ να το κάνω».

Δεν κρίνω τίποτα από όλο αυτό, εγώ θα σταθώ στην ψυχή μια γυναίκας. Όταν πάρει τα κατάλληλα εφόδια, μπορεί να πετύχει το ακατόρθωτο.

Δεν είμαστε ξεχωριστές, δεν είμαι ξεχωριστή εγώ, δεν είμαι μια γυναίκα υπεραθλήτρια, δεν θα βάλω τον εαυτό μου σε αυτό το σημείο.

Όλες οι γυναίκες έχουμε εξίσου τις ίδιες ικανότητες. Από εκεί και πέρα όμως, παίζουν ρόλο το πώς δουλεύεις γι’ αυτό, το πώς καλλιεργείς το ταλέντο σου, πώς προχωράς, πώς προχωράς σταθερά, δεσμευμένη στο όνειρο και τον στόχο σου.

Η γυναικεία μου φύση μού έχει μάθει να αγωνίζομαι και να παλεύω.

Και μόνο το γεγονός ότι η μητρότητα, μέσα από την οποία δημιουργείται ζωή, είναι μέρος της φύσης μας με έκανε να είμαι δυνατή.

Και να είμαι δυνατή εκτός των άλλων και για το δικό μου παιδί.

Αυτό επαυξάνει την ύπαρξή μου και τη δύναμη της ψυχής μου για να ξεπεράσω οποιοδήποτε εμπόδιο.

Πόσο μάλλον τον καρκίνο, ο οποίος σου παίρνει τη ζωή και με τον οποίον έδωσα μια τεράστια μάχη και βγήκα νικήτρια.

«Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο» λοιπόν, όπως γράφω και στο βιβλίο μου.

Γιατί οι γυναίκες μπορεί να διαφέρουμε μόνο στη μυϊκή δύναμη, όχι την ψυχική. Σ’ αυτήν η γυναίκα δεν λυγά!

Δεν πρέπει να τα παρατάει ποτέ, αντιθέτως πρέπει να αγωνίζεται και κάποια στιγμή, ακόμα και μέσα σε έναν δύσκολο χώρο ανάμεσα σε άντρες, είναι σίγουρο ότι μέσω της εργασίας, της προσωπικότητάς και των ιδεών της θα πάρει την αναγνώριση, έστω κι αν έχει χρειαστεί να δουλέψει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον άντρα, έστω και φορώντας τακούνια και φούστα…

Όσο μπούλινγκ κι αν δέχεται από έναν άντρα, μια γυναίκα θεωρώ ότι θα βρει τον τρόπο να πετύχει αυτό που θέλει, φτάνει να το θέλει πολύ!

Απλώς οι γυναίκες βρίσκουμε πολλές δικαιολογίες και φεύγουμε στην πρώτη δυσκολία. Βάζουμε και τα κλάματα…

Δε λέω να μην κλάψεις. Να κλάψεις. Κι εγώ κλαίω. Τις νύχτες μπορεί να κλάψω, τις μέρες όμως είμαι θεριό!

Η εξέλιξη του ανθρώπου οδηγεί σε αλλαγή δεδομένων.

Η γυναίκα πρέπει να εξελίσσεται.

Δεν μπορούμε να μένουμε στα πατροπαράδοτα «η γυναίκα παραμένει μέσα στην οικογένεια και ανατρέφει μόνο τα παιδιά» και να ξεχνάμε την ιδιότητα, τη ζωή, την ψυχολογία, την προσωπικότητά της.

Οι γυναίκες σπουδάζουν, μορφώνονται, προχωράνε, θέλουν μεταπτυχιακό, θέλουν να χτίσουν μια επιχείρηση, θέλουν να διαπρέψουν, θέλουν να κάνουν και ένα παιδί. Μπορούν να τα κάνουν όλα!

Χρειάζεται όμως και η συμβολή της Πολιτείας.

Μπορεί, για παράδειγμα, μια γυναίκα, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει την εργασία της και είναι ήδη στον τομέα της αυτή που είναι, κάποια στιγμή να μείνει έγκυος. Την περίοδο της εγκυμοσύνης ή και μετά από αυτήν θα πρέπει να πάρει την άδειά της κανονικά, γιατί επιτελεί ένα έργο. Είναι μητέρα, αλλά συνεχίζει να παράγει στην κοινωνία, διότι εδώ μιλάμε για την ίδια τη ζωή. Η ζωή και η κοινωνία αναπαράγονται μέσω της μητρότητας και της γέννας ενός παιδιού, τα οποία οφείλονται στη γυναίκα.

Βέβαια, υπάρχουν και άλλα κράτη, όπως τα ισλαμικά κράτη, όπου όλοι γνωρίζουμε τι γίνεται με την μπούργκα και τις απαγορεύσεις.

Επειδή έχω ταξιδέψει στην Ινδία, την Κένυα, την Αιθιοπία, γνωρίζω ότι εκεί η γυναίκα δεν υπάρχει.

Παρόλ’ αυτά, περίπου στις αρχές του 2022 στη Σαουδική Αραβία, όπου παλιότερα δεν υπήρχε πότε περίπτωση να δούμε μαζί άντρες και γυναίκες, παρουσία μάλιστα του Προέδρου της AIMS, Πάκο Μποράο, διεξήχθη για πρώτη φορά αγώνας ημιμαραθωνίου αντρών και γυναικών μαζί.

Ούσα μέλος στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Μαραθώνιου δρόμου και δίνουμε πολύ μεγάλο αγώνα σε χώρες όπως αυτές για να βγει η γυναίκα να τρέξει!

Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε!

Δεν μπορώ να πω ότι οι γυναίκες μπορούμε να διοικήσουμε τον κόσμο, γιατί γενικά είμαι της άποψης ότι οι γυναίκες και οι άντρες θα πρέπει να πορεύονται μαζί στη ζωή, δεν είμαι ανταγωνιστική σε αυτό το κομμάτι. Κοιτάω όχι το φύλο αλλά την ψυχή!

Από την άλλη όμως και παρότι προηγουμένως ανέφερα πως στον αθλητικό χώρο γίνονται βήματα εμπρός όσον αφορά στην ισότητα των δύο φύλων, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι στον σύγχρονο αθλητισμό υπάρχει ένα είδος σεξισμού.

Το 1983, το 1984, το 1985, όταν εγώ, κοριτσάκι, έβγαινα να τρέξω, να κάνω τα χιλιομετράκια μου, φορούσα θυμάμαι τη φόρμα και από πάνω μια μακριά μπλούζα να κατεβαίνει και να καλύπτει το πίσω μέρος του σώματός μου, ώστε να μην με… κακοχαρακτηρίζουν.

Έχω ακούσει λέξεις που δεν θέλω καν να τις θυμάμαι, λέξεις από άντρες που με έβλεπαν σαν κάτι τελείως διαφορετικό.

Ο αθλητισμός είναι βιομηχανία και -δυστυχώς- χρησιμοποιείται μια πλευρά της αθλήτριας-γυναίκας, η ομορφιά της, για να πουλήσει κάτι. Αυτό όμως είναι άσχημο ως μήνυμα.

Το σώμα της αθλήτριας είναι πολύ ωραίο, αλλά το ότι επικεντρώνεται η κάμερα και το εμπορικό ενδιαφέρον σε σημεία του γυναικείου σώματος οδηγεί σε διαφορετικές ιδέες και στέλνει διαφορετικά μηνύματα.

Στους αγώνες συμμετέχουν αθλήτριες που δεν σκέφτονται καθόλου αν το σορτσάκι τους είναι πιο πάνω ή πιο κάτω, αλλά ενδιαφέρονται μόνο πώς θα αγωνιστούν καλά. Το ότι η κάμερα ζουμάρει στο σορτσάκι αποδεικνύει ότι η βιομηχανία του θεάματος, προβάλλοντας κυρίως τέτοια πλάνα, ακολουθεί άλλον δρόμο!

Εννοείται ότι η αθλήτρια είναι καλλίγραμμη και εννοείται ότι αποτελεί κομμάτι της γυναικείας της φύσης το να θέλει να είναι περιποιημένη. Δεν θα φορέσουμε μπούργκα για να παίξουμε μπιτς βόλεϊ ή να τρέξουμε.

Από εκεί και πέρα λοιπόν, το πώς θα προβάλλουμε το μήνυμα έχει σχέση με άλλους παράγοντες, έχει σχέση με το τι πουλάει…

Δεν θα πουλήσουμε όμως τη γυναικεία φύση!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι ώστε να αναδεικνύεται η γυναίκα! Με βάση τις αξίες, την προσωπικότητα, τις ιδέες της! Με βάση αυτό που είναι η ίδια!

Άξια σεβασμού, γιατί είναι μητέρα, εργαζόμενη, σύζυγος!

Όλα αυτά είναι γυναίκα!

Η Μαρία Πολύζου είναι Πρωταθλήτρια Μαραθωνίου.

Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Τατιάνα Γκούσιν: Με λένε Τατιάνα Γκούσιν

Σπυριδούλα Καρύδη: Ψήφος Εμπιστοσύνης

Αντιγόνη Ντρισμπιώτη: Σταθερό Βήμα

Αθανασία Τσουμελέκα: Περπατώντας Στην Άγρια Πλευρά / Ο Άλλος Εαυτός

Μιρέλα Μανιάνι: Καινούργια Εγώ

Ελίνα Τζένγκο: Ιδρώτας και κόπος!

Πηγή Δεβετζή: Δέκα Χρόνια Μετά

Ελένη Κλαούντια Πόλακ: Άλμα Πάνω Από Τον Πήχη

Κατερίνα Στεφανίδη: Βαθιά Ανάσα

Νικόλ Κυριακοπούλου: Το Άγγιγμα του Θεού

CHECK IT OUT:👇