ΜΠΑΣΚΕΤ

Τα τέσσερα μάτια που ήταν καρφωμένα στην ασπρόμαυρη μικρή τηλεόραση, στην πόλη Κράλιεβο, δεν ξεκολλούσαν το βλέμμα τους από την οθόνη. Ωστόσο, την κοιτούσαν με διαφορετικές σκέψεις. Το ένα ζευγάρι,…

Μία φορά και έναν καιρό ήταν μία ομάδα μπάσκετμπολ η οποία έψαχνε την ταυτότητά της. Όχι τόσο την αγωνιστική. Ήταν μία ομάδα που δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’90,…

Είχαμε μόλις τελειώσει την κυριακάτικη απογευματινή προπόνηση. Η ώρα ήταν, αν θυμάμαι καλά, λίγο μετά τις 9. Το μήνυμα της αδερφής μου συνταρακτικό… «Σκοτώθηκε ο Κόμπι». Ήταν 26 Ιανουαρίου 2020,…

Το περισσότερο αμήχανο και λιγότερο φιλόδοξο χαμόγελό του ξεχώριζε όσο και το μπόι του. Ωστόσο, στο πολύβουο αεροδρόμιο του Χιούστον λίγοι τον πρόσεξαν στα αλήθεια. Ακόμη λιγότεροι θα μπορούσαν να…

Η ανθρωπότητα απροετοίμαστη, απέναντι στην πανδημία, ξαφνιάζεται και πονά. Κυβερνήσεις που συχνά ασφυκτιούν και αδυνατούν να λάβουν αποφάσεις άμεσες, έγκαιρες και ουσιαστικές, χάνονται στο αντιστάθμισμα πολιτικών και οικονομικών προτεραιοτήτων. Κάπου…

Ήταν το γήπεδο, η αύρα. Ήταν οι παλιές… «κακές» μέρες, η ατμόσφαιρα. Κάθε φορά που ο Μάικλ Τζόρνταν πατούσε το πόδι του στο Ντιτρόιτ, το μάτι του «γυάλιζε». Κάθε φορά…

Η ελληνική λέξη «γυμναστής» είναι πολύ ακριβής και περιγραφική του ρόλου μας. Στην αρχαία Ελλάδα, ο γυμναστής φρόντιζε για τα πάντα. Για τη φυσική κατάσταση, την αντοχή, τη διατροφή. Ήταν…

Η έννοια της αύρας, του πεπρωμένου είναι συχνά υπερεκτιμημένη. Μοιάζει απλώς «λογοτεχνική». Αλλά, συνάμα, είναι ελκυστική, «γαργαλάει» την περιέργεια και τον προσωπικό ενθουσιασμό. Άλλες φορές τον «προσγειώνει». Κάποιες άλλες τον…

Κάτι ξεχωριστό είναι συχνά κάτι συνηθισμένο, απλό. Έτσι ήταν και τα παιδικά χρόνια μου. Ήταν φυσιολογικά, ήρεμα, χωρίς δυσκολίες, αν και δεν ήταν πλουσιοπάροχα. Ο πατέρας μου εργαζόταν σε τράπεζα…

Όλοι με ρωτούν διαρκώς… «Τούλι, τι ακριβώς κάνεις;». Το όνομά μου είναι Μπατούλι Φατουμάτα Καμαρά. Είμαι μία Μουσουλμάνα και πρώτης γενιάς γυναίκα από τη Γουινέα. Είμαι επίσης γέννημα-θρέμμα της Νέας…