Το βλέμμα δεν κοίταζε πάντα ψηλά. Δεν ήταν μόνιμα αποφασιστικό. Το ντροπαλό αγόρι που είχε χαμηλά το κεφάλι δεν υπάρχει πια. Αυτό που επίσης έχει αλλάξει είναι ένα μέρος του…
Η προπόνηση ήταν εξαρχής ιδιάζουσα, ξεχωριστή. Όχι μόνο λόγω της ιδιαίτερης τοποθεσίας, αλλά κι ενός διαφορετικού πρωτοκόλλου. Δεν άρχιζε με τον ήχο μίας σφυρίχτρας, αλλά όταν σώπαιναν οι σειρήνες των…
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα ιστορίες. Είμαι άνθρωπος της αφήγησης και τα εγγόνια μου θα υποφέρουν! Αυτό έκανα και με τον γιο μου, Βασίλη, ειδικά όσο έβλεπα ότι θέλει…
Μοιάζει με ένα πολυτελές σπίτι βγαλμένο από τις σελίδες περιοδικού. Από το τρέιλερ μίας τηλεοπτικής εκπομπής ή ενός reality show. Τρία υπνοδωμάτια, τρία μπάνια, πισίνα, μεγάλος κήπος, σε μία περιφραγμένη…
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από ‘κείνο το φθινόπωρο του 2006. Από εκείνον τον Σεπτέμβρη όπου διαπίστωσα ότι το άθλημα που αγαπούσα και πάντα αποτελούσε διασκέδαση για μένα είχε αρχίσει πια…
Το δωμάτιο ήταν συνήθως φωτεινό. Παρά το άπλετο φως, όμως, η εικόνα δεν ήταν καθαρή. Για το παιδί που καθόταν εκεί, ο χώρος ήταν μόνιμα σκοτεινός… Κάποτε οι καθρέφτες αντικατόπτριζαν…
Η πρώτη εντύπωση, η παρθενική ανάμνησή του τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο νέο σχολείο του, δεν ήταν το ψηλό κτίριο. Του έμεινε στο μυαλό εκείνη η «θάλασσα»…
Η έκφραση του προσώπου του ήταν «παγωμένη». Δεν έφταιγε το κλίμα, στα όρια του αρκτικού κύκλου. Ο νορβηγικός Βορράς είχε αποδειχθεί αφιλόξενος, όχι τόσο λόγω θερμοκρασίας… Ο Ζοσέ Μουρίνιο πάσχιζε…
Δεν με βάρυνε ψυχολογικά η πέμπτη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ότι δηλαδή έπρεπε να ανταπεξέλθω στο ρεκόρ, ότι ο κόσμος περίμενε πολλά από εμένα λόγω της εμπειρίας και της πορείας…
Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ζούμε κάθε μέρα ξεχωριστά. Να σηκωνόμαστε το πρωί και να είμαστε ευγνώμονες για ό,τι έχουμε. Να προσπαθούμε λίγο περισσότερο από την προηγούμενη…