TOP STORIES

«Αδερφέ, πάρε τώρα τηλέφωνο για ασθενοφόρο, πεθαίνω»! Ήταν βράδυ Αυγούστου του 2014. Είχα σταματήσει όπως-όπως σε ένα πάρκινγκ στην παραλιακή στο ύψος της Βουλιαγμένης. Ένιωθα περίεργα, είχα «μυρμηγκιάσματα». Ήταν κρίση…

Αντικρίζεις τα γηπεδάκια, στα οποία έλιωνες τα παπούτσια σου πιτσιρικάς, στο Φάληρο. Τα πρώτα τσιμεντένια “σκηνικά” του μπάσκετ, από τα οποία δεν έφευγες, αν δεν έσβηναν τα φώτα. Τα κοιτάς…

Ο Γιάννης είναι οι στιγμές του. Αλλά δεν είναι μόνο λίγες στιγμές. Ο Γιάννης είναι μεγαλύτερος από τις στιγμές του. Όχι εγωιστικά. Ίσα-ίσα. Απλώς γιατί είναι δημιουργημένος από τις στιγμές…

Το όριο μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας μπορείς ενίοτε να το ορίσεις κι εσύ ο ίδιος. Να ονειρευτείς πέρα από όσο θα μπορούσες ποτέ να σκεφτείς. Να αλλάξεις το «ταβάνι» σου.…

Σε κάθε αθλητή με τον οποίο συνεργάζομαι λέω εδώ και χρόνια την ίδια κουβέντα. «Αποστειρωμένος μαζάνθρωπος, αποκομμένος από το κοινωνικό σύνολο»… Κάπου το διάβασα. Μου άρεσε. Υπερβολή ή όχι, είναι…

Ο παίκτης στον πάγκο «καίγεται» να αγωνιστεί. Δεν διαφέρω από τον «κάθε» παίκτη. Ωστόσο, υπάρχει μία συγκεκριμένη στιγμή στην καριέρα μου που δεν ήθελα να παίξω. Και τι στιγμή… Πολλοί…

Vangelis Moras scrive dal profondo del cuore per il fratello spento, Dimitris. Il percorso comune, l’amore fraterno, l’avvento della disgrazia e l’ossimoro dell’ignoto.

Ο Βαγγέλης Μόρας γράφει για τον αδερφό του. Τον Παναγιώτη Μόρα. Γράφει όσα θα ήθελε να του πει. Για τις στιγμές που μοιράστηκαν. Και εκείνες που δεν κατάφεραν.

Τι κάνει συνήθως ένα παιδί όταν δει μία μπάλα μπροστά του; Εύκολη απάντηση… Την κλωτσάει! Οι εύκολες απαντήσεις, όμως, δεν μου άρεσαν ποτέ. Όταν, στα 11 χρόνια μου, είδα τη…

Αυτό που πάντοτε σκεφτόμουν είναι μία σκοτεινή αίθουσα και πολλά φώτα πάνω στην πίστα που αγωνίζομαι.
Εγώ, η αντίπαλός μου και το τελευταίο χτύπημα που μου δίνει το μετάλλιο!