Η ταπεινή κωμόπολη του Πάινλαντ στο Τέξας, των λιγότερο από 850 κατοίκων, δεν ήταν ακριβώς μία «φυλακή» για ένα γεμάτο ταλέντο και υπερένταση κορίτσι, στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Το χαμηλό βλέμμα της, όμως, δεν μαρτυρούσε αντίστοιχες βλέψεις.
Κατά βάθος, ωστόσο, η Τερίσα Ουέδερσπουν ήθελε πάντα να γυρίσει τον κόσμο. Το κατάφερε, σε μεγάλο βαθμό.
Ένας από τους λόγους ήταν ότι, συχνά, δίχως ίχνος ή διάθεση αλαζονείας (αλλά περισσότερο ταπεραμέντου και ιδιοσυγκρασίας), πολλά πράγματα περιστρέφονταν γύρω από τον δικό της κόσμο.
Πολλά κυλούσαν πλάι-πλάι στη δική της «εκρηκτική» προσωπικότητα, η οποία την κατέστησε κάτι περισσότερο από μία απλή παίκτρια.
Η άλλοτε σταρ του WNBA και νέα βοηθός προπονητή του Σταν Βαν Γκάντι στους Πέλικανς της Νέας Ορλεάνης, στο ΝΒΑ, ήθελε και «έπρεπε» να είναι κάτι που στις Ηνωμένες Πολιτείες λατρεύουν. Ήταν «entertainer» και όχι μόνο αφομοίωνε αυτή την ιδιότητα, αλλά την απολάμβανε.
«Αυτός ήταν ο στόχος μου. Το κοινό έρχεται στο γήπεδο για να διασκεδάσει και πρέπει να του ικανοποιήσεις αυτή την “απαίτηση”», εξηγούσε σε κάθε βράβευσή της. Ήταν, θα έλεγε κάποιος, αυτή η αναγνώριση και η αποδοχή το πολυτιμότερο βραβείο που κέρδιζε.
Ενδεχομένως και η ίδια να μην έχει καταλάβει ακόμη πόσο σημαντική ήταν και είναι η επιρροή της και εκτός παρκέ και πόσο εμπνευσμένο μοιάζει ακόμη το «ταξίδι» της.
Η Τερίσα Ουέδερσπουν σε παλαιότερη προπόνηση των Πέλικανς, ως υπεύθυνη ανάπτυξης παικτών / Photo by: si.com.
Λίγο μετά τα μέσα Νοεμβρίου του 2020, η διοίκηση της ομάδας της Νέας Ορλεάνης ανακοίνωσε την προαγωγή της 55χρονης Ουέδερσπουν σε πλήρους απασχόλησης ασίσταντ κόουτς του νέου προπονητή, Σταν Βαν Γκάντι.
Η άλλοτε σταρ των Νιου Γιορκ Λίμπερτι του WNBA και μέλος του Hall Of Fame από το 2019 εργαζόταν ως προπονήτρια ανάπτυξης παικτών τόσο στους Πέλικανς όσο και στην ομάδα του οργανισμού στη G-League.
Η Ουέδερσπουν συνόδευσε τα νέα με μία ανάρτηση στον λογαριασμό της στην ιστοσελίδα Instagram, αναφέροντας πως «κανένας δεν μπορεί να σου πάρει τη θέση όταν ο θεός έχει δοξάσει τον προορισμό σου».
Ο νέος «προϊστάμενός» της, Σταν Βαν Γκάντι, σχολίασε ότι «είμαι ενθουσιασμένος με την προσθήκη της Τερίσα, καθώς έχουμε στο προπονητικό τιμ μας μία μίξη από διαφορετικά υπόβαθρα, εμπειρία, προοπτική και ειδίκευση».
Η νέα βοηθός του Βαν Γκάντι θα γίνει η όγδοη full-time ασίσταντ κόουτς σε ομάδα του ΝΒΑ, μετά τις Μπρίτνι Ντόναλντσον (Τορόντο), Λίντσεϊ Γκότλιμπ (Κλίβελαντ), Τζένι Μπούτσεκ (Ντάλας), Σόνια Ράμαν (Μέμφις), Λίντσεϊ Χάρντινγκ (Σακραμέντο), Νάταλι Νακάσε (Λ.Α. Κλίπερς) και την άλλοτε συμπαίκτριά της στις Λίμπερτι και νυν βοηθό του Γκρεγκ Πόποβιτς στους Σπερς, Μπέκι Χάμον.
Η Ουέδερσπουν δεν θα είναι η μοναδική γυναίκα στη λειτουργία των Πέλικανς. Καθώς από το 2019 ο νεοφερμένος τζένεραλ μάνατζερ, Ντέιβιντ Γκρίφιν, είχε προσλάβει ως αντιπρόεδρο μπασκετικών επιχειρήσεων την επίσης θρύλο του WNBA, Σουίν Κας.
Σουίν Κας (αριστερά) και Τερίσα Ουέδερσπουν έχουν ενισχύσει το “άρωμα γυναίκας” στη διοίκηση και το προπονητικό τιμ των Πέλικανς / Photo by: nola.com.
Η Τερίσα Ουέδερσπουν γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1965 στο Πάινλαντ του Τέξας.
Ο πατέρας της, Τσαρλς, ήταν παίκτης των Μινεσότα Τουίνς, μίας ομάδας σε minor league του μπέιζμπολ. Η ίδια η Τερίσα, πάντως, θεωρεί ακόμη τη στήριξη της μητέρας της, Ροουένα, ως εκείνο που την ώθησε στο μπάσκετμπολ.
Η πρώτη «αποστολή» που είχε στο μυαλό της, ως η μικρότερη από έξι αδέρφια, ήταν να βάζει πάντα τα δυνατά της για να νικά σε κάθε σπορ τους δύο αδερφούς και τις τρεις αδερφές της.
Το ταλέντο και ο δυναμικός χαρακτήρας της ήταν ευδιάκριτα και έξω από τα στενά όρια του Πάινλαντ. Η επιθυμία, οι ικανότητες και η νοοτροπία την βοήθησαν να ξεχωρίσει σε πολλά σπορ, όμως προτίμησε την πορτοκαλί μπάλα στο γυμνάσιο Ουέστ Σάμπιν και δικαιώθηκε, λαμβάνοντας το 1984 πλήρη υποτροφία για το πανεπιστήμιο Λουιζιάνα Τεκ.
Η φοίτηση και η θητεία της στο NCAA ολοκληρώθηκε θριαμβευτικά, οδηγώντας το 1988 το κολέγιό της στην κατάκτηση του τίτλου!
Ενώ το ίδιο καλοκαίρι οδήγησε την Εθνική Η.Π.Α. στην κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου στη Σεούλ.
Σε μία περίοδο που η επαγγελματική εξασφάλιση μέσω του μπάσκετμπολ δεν ήταν επιλογή στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ουέδερσπουν δεν χρειάστηκε να το φιλοσοφήσει.
Το πτυχίο φυσικής αγωγής μπορούσε να παραμείνει στο κάδρο. Στις αποσκευές της για την Ευρώπη έβαλε αυτό το οποίο είχε στόχο από μικρή: Να γνωρίσει τον κόσμο, αλλά να την γνωρίσει και ο (υπόλοιπος) κόσμος.
Η Ουέδερσπουν (με το Νο11), με τη φανέλα του πανεπιστήμιου Λουιζιάνα Τεκ.
Η Τερίσα, όμως, έψαχνε ακόμη την (μπασκετική) ευκαιρία να γνωρίσει η ίδια τον εαυτό της.
Στον τελικό του NCAA το 1988, εναντίον του Όμπερν, στο τελευταίο ματς της κολεγιακής καριέρας της η ύστατη εντύπωση δεν έδειχνε αρχικά καλή.
Οι Lady Techsters βρέθηκαν πίσω με 14 πόντους διαφορά. Εκτός από ένα «βουνό» για να καλύψουν, είχαν στον πάγκο τους και έναν απαιτητικό και δυσαρεστημένο προπονητή. Ο κόουτς Λίον Μπάρμορ μπήκε έξαλλος στα αποδυτήρια στο ημίχρονο και κοίταξε απευθείας προς την πλευρά της Ουέδερσπουν.
Η αντίπαλη γκαρντ, Ρούθι Μπόλτον-Χόλιφιλντ πραγματοποιούσε το ματς της ζωής της, με 16 πόντους στο πρώτο μισό του τελικού. «Με “σκότωνε” σε κάθε φάση και δεν μπορούσα να την σταματήσω», θυμάται η Τερίσα.
Ο Μπάρμορ πήρε τον βιβλίο-οδηγό του πανεπιστήμιου για τα Μ.Μ.Ε. και τον «κόλλησε» στο πρόσωπο της γκαρντ του. «Διάβασε δυνατά τι λέει για σένα και την άμυνά σου», της φώναξε. «Λέει “επιθετικά””, αποκρίθηκε εκείνη… «Πιστεύεις ότι παίζεις επιθετική άμυνα;», ρώτησε πάλι ο Αμερικανός προπονητής.
Η Ουέδερσπουν κατάλαβε την ευθύνη της. «Είπα στον εαυτό μου ότι η Ρούθι δεν θα σκοράρει στο δεύτερο ημίχρονο», αφηγείται. Η Μπόλτον-Χόλιφιλντ δεν πέτυχε άλλον πόντο και το Λουιζιάνα Τεκ νίκησε 56-54, κατακτώντας τον τίτλο!
Ήταν το σημείο που η Τερίσα διαπίστωσε τις πραγματικές ηγετικές ικανότητές της. Ήταν το αποκορύφωμα της εμπιστοσύνης της προκατόχου της, Κιμ Μάλκι, η οποία όταν της έδινε τη «σκυτάλη», της είπε απλώς ότι «αυτά είναι τα παπούτσια μου. Εσύ έχεις δικά σου παπούτσια και δεν χρειάζεται να γεμίσεις τα δικά μου. Κάνε απλώς αυτό που ξέρεις».
Συνηθισμένη στα μεγάλα «φώτα» του κολεγιακού μπάσκετμπολ, η 23χρονη Τερίσα δεν τρόμαξε όταν έφυγε από την κωμόπολή της για την Ευρώπη.
Η πρώτη στάση, στην Λομβαρδία, είχε δύο προορισμούς. Τέσσερις σεζόν στην Μπούστο Αρσίτσιο, κοντά στο Βαρέζει και άλλη μία στη Ματζέντα, λίγο έξω από το Μιλάνο.
Παρέμεινε στην Ιταλία για λογαριασμό της Κόμο (1993-1994) και έπειτα από συζητήσεις με γαλλικούς συλλόγους, επέλεξε τη Ρωσία και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, για την τελευταία διετία της στην Ευρώπη. Είχε ήδη αρχίσει να σκέφτεται την επιστροφή στην πατρίδα.
Το WNBA ετοιμαζόταν να κάνει τα πρώτα δειλά βήματά του το 1997 και η νέα λίγκα αναζητούσε -και είχε ανάγκη- από δυναμικά πρόσωπα.
Η Σίνθια Κούπερ και η Σέριλ Σουπς στο Χιούστον και η Λίσα Λέσλι στο Λος Άντζελες εξασφάλιζαν λάμψη και φινέτσα.
Σε μία άλλη μεγάλη αγορά, όπως αυτή της Νέας Υόρκης, η Ρεμπέκα Λόμπο ήταν η ξεκάθαρη σταρ. Το αληθινό «πρόσωπο» των Λίμπερτι, ωστόσο, θα γινόταν η Ουέδερσπουν. Η αποφασιστικότητα, το ανταγωνιστικό πνεύμα και το γεμάτο αστείρευτη ενέργεια παιχνίδι της την ανέδειξαν ως μία από τις πλέον δημοφιλείς παίκτριες στο νέο πρωτάθλημα.
Από την αρχή αποτύπωσε ξεκάθαρα τις υψηλές φιλοδοξίες της, παρά μία τραγική απώλεια, κατά τη διάρκεια της σεζόν του 1999…
Η Ουέδερσπουν με την πρώτη προπονήτριά της στο WNBA, την αείμνηστη Νάνσι Νταρς / Photo by: Teresa Weatherspoon – Instagram.
Οι δύο πρώτες σεζόν στο WNBA είχαν βρει την Τερίσα Ουέδερσπουν με το βραβείο της κορυφαίας αμυντικού στα χέρια της. Η Νέα Υόρκη, όμως, χρειαζόταν κάτι ακόμη για την υπέρβαση.
Το 1997 είχε ηττηθεί στον τελικό από τις Χιούστον Κόμετς. Η ομάδα του Τέξας πέτυχε το repeat την επόμενη χρονιά (κόντρα στο Φίνιξ) και ετοιμαζόταν για τον τρίτο διαδοχικό τίτλο.
Η Ουέδερσπουν, όμως, έχει άλλη άποψη, έστω και απλώς για να καθυστερήσει για λίγο τη «στέψη» του Χιούστον.
Στον δεύτερο αγώνα (οι τελικοί κρίνονταν ως το 2004 στις δύο νίκες), και μόλις λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο του αγαπημένου ανιψιού της, Άντονι, σε αυτοκινητικό δυστύχημα, η Τερίσα σκόραρε για εκείνον…
Είχε παραδεχθεί πως «όταν τον έχασα, γιατί ήταν ο καλύτερος φίλος μου, δεν ήθελα να παίξω. Σκεφτόμουν να τα παρατήσω».
Η 34χρονη τότε γκαρντ έψαχνε μία εσωτερική δύναμη, ένα κίνητρο να συνεχίσει. «Πού θα βρω αυτή τη δύναμη;», αναρωτιόταν. Η οικογένειά της ήταν εκείνη που της ζήτησε να παίξει.
Μονάχα που η Ουέδερσπουν το αποφάσισε μόνο όταν είδε ότι οι συμπαίκτριές της την έχουν ανάγκη, όχι για πόντους και ασίστ, αλλά για το πνεύμα της.
Ο χαρακτήρας της δοκιμαζόταν, αλλά αποφάσισε να συνεχίσει και στην εκπνοή του δεύτερου τελικού του 1999 σκόραρε από το κέντρο και ισοφάρισε τη σειρά σε 1-1!
Το δικό της «The Shot», (σε αντιπαραβολή με εκείνα του Μάικλ Τζόρνταν το 1989 και το 1998) ήταν κάτι που της προκαλούσε πόνο…
«Για χρόνια απέφευγα να το παρακολουθήσω στο βίντεο, διότι έφερνε στο μυαλό μου αναμνήσεις με τον Άντονι και αυτό δεν το άντεχα», έλεγε.
Εξηγώντας επίσης ότι «κατά τη διάρκεια της σεζόν, αν και έδινα πάντα ό,τι είχα μέσα στο γήπεδο, αυτό που βλέπατε στο πρόσωπό μου δεν ήταν ιδρώτας, αλλά δάκρυα για τον ανιψιό μου…».
Αγωνίστηκε συνολικά επτά χρονιές στη Νέα Υόρκη, φτάνοντας σε τέσσερις τελικούς, ενώ το 2004 ολοκλήρωσε την καριέρα της παίζοντας για τις Λ.Α. Σπαρκς.
Αναδείχθηκε πέντε φορές All-Star και εισήχθη το 2010 στο Women’s Basketball Hall Of Fame και το 2019 στο Hall Of Fame του Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης.
Το 2007 άρχισε η προπονητική καριέρα της, ως χεντ κόουτς των Ουέστσετερ Φάντομς, του ΑΒΑ, έναν χρόνο αργότερα έλαβε τη θέση της βοηθού στο Λουιζιάνα Τεκ και το 2009 χρίστηκε χεντ κόουτς, αντί του Κρις Λονγκ.
Αποχώρησε από τον πάγκο του κολεγίου της το 2014 και εργάστηκε στη διοίκηση των Νιου Γιορκ Λίμπερτι ως υπεύθυνη εξέλιξης παικτριών, μέχρι την πρόσληψή της στη Νέα Ορλεάνη.
Η Τερίσα Ουέδερσπουν, κατά την ομιλία της στην εισαγωγή της στο Hall Of Fame, το 2019.
Η άλλοτε συμπαίκτρια της Τερίσα Ουέδερσπουν, στη Νέα Υόρκη, Κρίσταλ Ρόμπινσον, έχει τονίσει πως «η Τερίσα σε “έσπρωχνε” εναντίον του “τοίχου” που σε χώριζε από το να γίνεις σπουδαία».
Για εκείνο το σεμνό κορίτσι από μία μικρή πόλη του Τέξας, το να ζήσει στη Νέα Υόρκη έμοιαζε απλό, φυσικό, λόγω του χαρακτήρα της.
Βοήθησε να «μεγαλώσει» το «μωρό» του WNBA, αλλά δεν ζήτησε εύσημα για αυτό. Όταν ήθελε να βρει πίτσα στη μία τα ξημερώματα στην αμερικανική μητρόπολη, έπαιρνε το μετρό και πήγαινε στην αγαπημένη πιτσαρία της.
Παρά την αριστεία και την επιρροή της, η Τερίσα Ουέδερσπουν δεν ήταν ποτέ απαλλαγμένη από επικρίσεις. Από εκείνες τις στερεοτυπικές επικρίσεις που συχνά περιβάλλουν τις γυναίκες στα σπορ. Από εκείνες τις λοξές ματιές κυρίως για τις μαύρες αθλήτριες ή για παίκτριες που προέρχονται από κοινότητες μειονοτήτων.
Photo by: Teresa Weatherspoon / Instagram.
Η «T-Spoon», όμως, όπως έβλεπε κάθε λεπτό στο παρκέ σαν το τελευταίο της καριέρας της, δεν σταμάτησε να υπερασπίζεται το ταλέντο και τις ικανότητές της ούτε στο φινάλε της πορείας της.
Όπως επαναλαμβάνει συνεχώς η ίδια, «η αείμνηστη μητέρα μου και ο πατέρας μου έλεγαν πως πρέπει να ξυπνήσεις κάθε πρωί και εκτός από ευγνωμοσύνη που είσαι ζωντανός, να προσπαθείς για κάτι καλύτερο».
Με τη γενναιόδωρη προσωπικότητά της και το μεγάλο χαμόγελό της, ανέλαβε και απόλαυσε και την ευθύνη να είναι υπόδειγμα και παράδειγμα για τις νέες αθλήτριες. «Για να είναι κάθε “σήμερά” μου καλύτερο από το “χθες”», όπως επιμένει.
Photo by: Teresa Weatherspoon / Instagram.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Το βάρος και η έμπνευση στους ώμους της Έρικα Ουίλερ
Κάντις Ουίγκινς: Σημάδια, Bullying και Θαύματα…
Ο Άλεν Άιβερσον έγινε σύμβολο μίας κουλτούρας που δεν του στέρησε τη μπασκετική «αθανασία»
Η αβάσταχτη απλότητα του (περίπλοκου) εαυτού του Ντένις Ρόντμαν
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΣΠΟΡ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΛΕΓΙΑΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΓΥΝΑΙΚΩΝ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ WNBA