Ο Ντουέιν Ουέιντ δεν θεώρησε δεδομένη καμία νίκη του

Η παιδική αθωότητα δεν ήταν κάτι που ήταν εύκολο να «επιβιώσει» στην κακόφημη 59^η οδό, στο Σικάγο. Το μόνο κέρδος για τον μικρό Ντουέιν τζούνιορ ήταν πως μαζί της «σκότωνε» και την αφέλεια, ακόμη και για ένα πιτσιρίκι που δεν είχε κλείσει καν τα δέκα χρόνια του.

Το μόνιμο παράπονο του νεαρού αγοριού δεν ήταν ακριβώς ότι δεν μπορούσε να ονειρευτεί. Αυτό δεν θα του το στερούσε κανένας. Το θέμα ήταν πως, λόγω των συνθηκών, έπρεπε να το κάνει με τα μάτια ανοικτά.

Με εκείνο το βλέμμα το οποίο σε τόσο τρυφερή ηλικία αντίκριζε καθημερινά, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, συμμορίες, όπλα, ναρκωτικά και αστυνομία…

Κάθε φορά που ο ήχος της σειρήνας συνοδευόταν από δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα, ο μικρός δεν φοβόταν. Χρειαζόταν απλώς να έχει αντανακλαστικά, ώστε να φύγει από το ισόγειο μαζί με την αδερφή του και να ανέβει στον δεύτερο όροφο, όπου έμενε η γιαγιά τους.

Υπήρξε μία φορά που, τρομαγμένος, δεν πρόλαβε. Η Τρατζίλ τού ζήτησε να μείνει κλεισμένος πίσω από την πόρτα. Η έφοδος θα ήταν η συνηθισμένη. Δεν ήταν.

Ο Ντουειν Ουέιντ βρέθηκε ξαφνικά με ένα όπλο κολλημένο στο κεφάλι του… «Αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ», λέει πλέον.

Στην επίμονη ερώτηση «πού είναι η μάνα σου;» δεν είχε απάντηση. Δεν έλεγε ψέματα. Δεν γνώριζε. Το μόνο που ήξερε ήταν πως εκείνη θα ήταν σε κάποιο στενό ψάχνοντας για ηρωίνη.

Τα ανοικτά μάτια του τα είχαν δει όλα…

Στο ντοκιμαντέρ «D. Wade: Life Unexpected», που προβλήθηκε από το ESPN τον Φεβρουάριο του 2020, ο παλαίμαχος γκαρντ των Μαϊάμι Χιτ δεν έκρυψε τίποτε.

Δεν ξεροκατάπιε σε καμία προσωπική ή ευαίσθητη ερώτηση του σκηνοθέτη Μπομπ Μέτελους, ο οποίος τον «ανέκρινε» δεκάδες φορές και είχε πλήρη πρόσβαση στη ζωή του άλλοτε σταρ του ΝΒΑ και από τον Απρίλιο του 2021 μετόχου των Γιούτα Τζαζ, στην τελευταία σεζόν του (2018-2019) στη Λίγκα.

Ο Ουέιντ, με σταθερή φωνή, αφηγήθηκε με ανατριχιαστική λεπτομέρεια πως «η μητέρα μου νόμιζε πως επειδή ήμουν έξι ετών δεν καταλάβαινα τι κάνει… Την είχα δει να κάνει χρήση με τα μάτια μου και ήξερα πως είχε αρχίσει και τη διακίνηση».

Πατρική φιγούρα αρχικά δεν υπήρχε. Ο Ντουέιν Ουέιντ ο πρεσβύτερος είχε φύγει από την 59^η οδό όταν ο γιος του ήταν μόλις μερικών μηνών.

Είχε δημιουργήσει σε μία άλλη περιοχή της πόλης μία νέα οικογένεια. Το 1992, όταν ο τζούνιορ ήταν δέκα ετών, είχε καταλάβει πως αν θέλει να ζήσει και να ονειρευτεί, θα πρέπει να αφήσει την μητέρα του.

Δεν το αποφάσιζε εύκολα, έστω κι αν γνώριζε πως η ΤζοΛίντα θα κατέληγε είτε στο νεκροτομείο είτε στη φυλακή. Τελικά, «προτίμησε» τον δεύτερο προορισμό, ο οποίος στην πορεία θα της έδινε μία δεύτερη ευκαιρία.

Ο κανακάρης, ωστόσο, έψαχνε ασυνείδητα την πρώτη, μακριά από τη μαμά του και τις τρεις αδερφές του. Αλλά, κυρίως, μακριά από εφόδους της αστυνομίας και από πτώματα ακόμη και στους κάδους σκουπιδιών της γειτονιάς του…

Ένα απόγευμα, η αδερφή του τον ξεγέλασε κι ενώ του είπε πως θα τον πάει στον κινηματογράφο, τον έβαλε σε ένα γεμάτο λεωφορείο το οποίο τους κατέβασε μπροστά από ένα άγνωστο σπίτι.

Πίσω από την πόρτα της μονοκατοικίας, όμως, οι φωνές ήταν γνώριμες. Εκεί ζούσε ο Ντουέιν σίνιορ με τη δεύτερη σύζυγό του και τα άλλα παιδιά του.

Η Τρατζίλ ζήτησε από τον πατέρα της να κρατήσει για μερικές μέρες τον αδερφό της. Έμεινε εκεί για έξι χρόνια… «Στην αρχή δεν ήθελα να αφήσω την μητέρα μου μόνη της», εξιστόρησε στο ντοκιμαντέρ ο Ουέιντ. «Όμως για πρώτη φορά σε εκείνο το σπίτι μπορούσα να μην φοβάμαι».

Σε αυτό το σπίτι μπορούσε να ονειρευτεί με τα μάτια κλειστά. Τα όνειρα, πολλά. Ο πατέρας του ήθελε να τον δει… ράπερ και ο Ντουέιν τραγουδούσε στιχάκια με ένα συγκρότημα, τους «Real Fresh»!

Ο μπαμπάς του νόμιζε πως το δικό του όνειρο θα μπορούσε να γίνει και του γιου του. Ο μικρός, πάντως, είχε κι άλλες φιλοδοξίες, που «γεννήθηκαν» στο ανοικτό γήπεδο μπάσκετμπολ στην πίσω αυλή του σπιτιού.

Πολλά χρόνια αργότερα αποκάλυψε ότι «η σπουδαιότερη νίκη της ζωής μου ήταν η πρώτη φορά, σε ηλικία 11 ετών, που νίκησα τον πατέρα μου!

»Μου έκανε σκληρά φάουλ σε κάθε φάση, για να με μάθει από νωρίς ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο…».

Η ζωή στην άλλη άκρη του Σικάγο, όμως, δεν ήταν μόνο ανεμελιά, ραπ στιχάκια και σουτάκια στη μπασκέτα. Ο Ντουέιν ο πρεσβύτερος, πρώην στρατιωτικός, άρχισε να πίνει και να τσακώνεται διαρκώς με τη σύζυγό του…

Ο Ντουέιν τζούνιορ είχε αρχίζει να παίζει μπάσκετμπολ στο γυμνάσιο Ρίτσαρντς και παρότι το ταλέντο του ήταν ευδιάκριτο, ήταν πολύ ταπεινός.

Κάτι ασυνήθιστο και για τις ικανότητές του και για τη σκληράδα που «κληρονόμησε» από τον πατέρα του. «Εκείνος μου έμαθε όσα ξέρω για τη νοοτροπία της νίκης», εξηγεί ο τζούνιορ. «Με σκληραγώγησε σε κάθε μονό που με χτυπούσε, σε κάθε φάση που δεν μου έδινε το χέρι να σηκωθώ…

»Ο πατέρας μου έβαλε τη μπάλα του μπάσκετμπολ στα χέρια μου. Ήταν ο πιο αυστηρός κριτής αλλά και ο μεγαλύτερος θαυμαστής μου».

Σε μία εκπομπή της Όπρα Ουίνφρεϊ, ο πρώην αρχηγός των Χιτ εξήγησε ότι «παρότι δεν ήθελα να φύγω από την 59^η οδό, δεν είχα καταλάβει εξαρχής πως ήμουν σε μία φάση της ζωής μου που χρειαζόμουν περισσότερο μία ανδρική φωνή στα αυτιά μου. Είχα ανάγκη την πατρική φιγούρα και την πειθαρχία που η συγκατάβαση που αισθανόμουν για την μητέρα μου δεν μου εξασφάλιζε.

»Με τον μπαμπά μου βρήκα και πάλι την ευκαιρία να γίνω και παιδί και άνδρας. Αν είχα μείνει στην παλιά γειτονιά μου, μάλλον θα είχα γίνει “βαποράκι”, θα είχα βρεθεί στη φυλακή ή νεκρός».

Έναν χρόνο μετά τη μετακόμισή του, το 1993, η ΤζοΛίντα σώθηκε την τελευταία στιγμή έπειτα από υπερβολική δόση… Τον επόμενο χρόνο συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 23 μηνών.

Ο Ντουέιν ήθελε οπωσδήποτε να την επισκεφθεί στη φυλακή. Την είχε δει σε χειρότερα χάλια και επιθυμούσε να της δείξει πως μπορεί να είναι πλάι της.

Η ΤζοΛίντα έκανε άλλες δύο «βόλτες» στο κελί το 1997 και το 2002, τότε ο γιος της ήταν ήδη σταρ του πανεπιστημίου Μαρκέτ.

Πριν από την επανασύνδεσή τους, ο Ουέιντ είχε βρει άλλο σπίτι. Όταν οι τσακωμοί έγιναν ανυπόφοροι μεταξύ του πατέρα του και της μητριάς του, ο έφηβος πια Ντουέιν, στα 16 του, πήγε να ζήσει με την κοπέλα του, Σιοβόν Φούντσες, και την μητέρα της.

Το 1999 η Σιοβόν έφυγε από το Σικάγο για σπουδές, όμως ο Ουέιντ έμεινε με τη μαμά της. Είχε την ευκαιρία να της μιλά κάθε μέρα στο τηλέφωνο και να μείνει αφοσιωμένος στο παιχνίδι, το οποίο του αποκάλυπτε ένα μέλλον.

Η σχέση του με την κατά ένα χρόνο μεγαλύτερη κοπέλα του έδειχνε τόσο σοβαρή, που όταν ο Ντουέιν ήταν πρωτοετής στο κολέγιο, έγινε για πρώτη φορά πατέρας!

Παντρεύτηκαν το 2002, όμως η σχέση του με την Σιοβόν έγινε τελείως δυσλειτουργική, μέχρι τον χωρισμό του 2007 και το διαζύγιο του 2010, με δικαστική «μάχη» για την επιμέλεια των δύο γιων τους.

Η πρόωρη πατρότητα δεν τον άγχωσε ούτε του πρόσθεσε πίεση. Αντίθετα, τον ωρίμασε, αν και όταν έμαθε αρχικά ότι η Σιοβόν είναι έγκυος στο πρώτο παιδί τους, πήγε στην αγκαλιά του προπονητή του στο Μαρκέτ, Τομ Κριν, και έβαλε τα κλάματα.

Ο Αμερικανός κόουτς γνώριζε πως απέναντί του είχε ένα ιδιαίτερο παιδί. «Την πρώτη φορά που τον αντίκρισα, ο Ντουέιν είχε ένα σακίδιο και μία σακούλα σκουπιδιών με τα ρούχα του!», θυμάται.

Ο Κριν ανέφερε στο ντοκιμαντέρ «D. Wade: Life Unexpected», πως «όταν σκούπισε τα δάκρυά του και συνήλθε, μου είπε πως “θα γίνω καλύτερος πατέρας από τον δικό μου”»…

Ως πρωτοετής ο Ουέιντ έμεινε εκτός αγώνων λόγω χαμηλών βαθμών στα μαθήματα. Περίμενε υπομονετικά και προπονούνταν σκληρά. Το 2002-2003, όμως, η σεζόν έμοιαζε ονειρική. Ο «D-Wade» είχε μ.ό. 21,5 πόντων και το Μαρκέτ έφτασε ως το φάιναλ φορ της March Madness του NCAA!

Λίγο νωρίτερα, οι Golden Eagles βρέθηκαν στον τελικό του τουρνουά της Conference USA. Ήταν 8 Μαρτίου 2003, κόντρα στο Σινσινάτι, όταν ο Ουέιντ κοιτούσε επίμονα προς την εξέδρα. Ήταν η πρώτη φορά που η μητέρα του θα τον παρακολουθούσε να παίζει μπάσκετμπολ.

Το Μαρκέτ νίκησε, όμως ο 21 ετών γκαρντ δεν «φούσκωνε» από περηφάνια (μόνο) για το τρόπαιο. Ήταν μία ακόμη στιγμή που του θύμιζε πως δεν πρέπει να έχει παράπονα για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, αλλά ευγνωμοσύνη που έμεινε δυνατός και όλοι ήταν εκεί μαζί του.

«Εκείνη τη μέρα όλα μέσα μου έφτιαξαν», εξήγησε.

Δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του ΝΒΑ και το Μαϊάμι τον επέλεξε στο Νο5, πίσω από ΛεΜπρον Τζέιμς (Κλίβελαντ), Ντάρκο Μίλιτσιτς (Ντιτρόιτ), Καρμέλο Άντονι (Ντένβερ) και Κρις Μπος (Τορόντο).

Στη Φλόριντα όλοι τον αντιμετώπιζαν ως μεγαλύτερο και ωριμότερο από τα 21 χρόνια που έγραφε η ταυτότητά του. Η πατρότητα «έφταιγε» για αυτό.

Παρέμενε, όμως, κλειστός χαρακτήρας. Όταν οι Χιτ απέκτησαν το 2004 τον Σακίλ Ο’Νιλ από τους Λέικερς, ο Ουέιντ δεν απελευθερώθηκε απλώς αγωνιστικά.

«Ο “Shaq” με “ξεκλείδωσε”», έχει επισημάνει ο «D-Wade», λέγοντας πως «μου είπε απλώς να ανοιχτώ και να εκφράζω τον εαυτό μου. Ήμουν ντροπαλός και αυτό επηρέαζε τη δημιουργικότητά μου στο παρκέ».

Ο Σακίλ τού χάρισε και το παρωνύμιο «Flash» και όπως λέει ακόμη ο Ουέιντ, «έγινε ο μεγάλος αδερφός μου». Ο Ο’Νιλ εκπλήρωσε την «προφητεία» του «να κάνουμε τους Χιτ πρωταθλητές» και το 2006 το Μαϊάμι νίκησε το Ντάλας του Ντιρκ Νοβίτσκι, με MVP των Τελικών τον Ντουέιν!

Η συνέχεια δεν ήταν άμεσα το ίδιο εντυπωσιακή. Ο νέος ηγέτης των Χιτ αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τραυματισμών στο γόνατο και τον ώμο και η ομάδα του πέτυχε μόλις 15 νίκες τη σεζόν 2007-2008…

Ο ίδιος «λυτρώθηκε» με τη Redeem-Team των Η.Π.Α. που κατέκτησε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο Πεκίνο, δύο χρόνια μετά την ήττα από την Ελλάδα στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ του 2006 στη Σαϊτάμα.

Στην Κίνα, όπως λένε, ο Ουέιντ με τους ΛεΜπρον και Μπος διαμόρφωσαν το πλάνο τους να παίξουν μαζί στο Μαϊάμι, δύο χρόνια μετά.

Οι ίδιοι το διαψεύδουν. Τουλάχιστον χρονικά, καθώς ο αρχηγός των Χιτ είχε παραδεχθεί σε άλλες δηλώσεις του ότι «η απόφασή μας να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ήταν απλώς η επιβεβαίωση ότι μπορούμε να ελέγξουμε τη μοίρα μας».

Εκείνη η περίοδος, όμως, ήταν ιδιαιτέρως μπερδεμένη στη ζωή του εκτός γηπέδου…

Από το 2007 είχε χωρίσει με την Σιοβόν Φούντσες, όμως ζητούσε εκείνος την επιμέλεια των δύο γιων τους. Το πέτυχε το 2011, με την έκδοση του διαζυγίου τους, στο οποίο πλήρωσε πέντε εκατομμύρια ως αποζημίωση και 25.000 ως μηνιαία διατροφή.

Δεν το έκανε από αντίδραση. Ήταν καλός πατέρας και το ήξερε. Επιπλέον, είχε την οικονομική άνεση να μεγαλώσει τα παιδιά του.

Από το 2008 έβγαινε με την ηθοποιό Γκάμπριελ Γιούνιον, με την οποία χώρισε προσωρινά το 2013, λόγω των απαιτήσεων της καριέρας του καθενός.

Το ίδιο διάστημα, ο Ουέιντ πήρε υπό την κηδεμονία του τον ανιψιό του, γιο της αδερφής του, Ντιάνα και κατά τη διάρκεια του χωρισμού του με την Γιούνιον, έκανε άλλον ένα γιο με μία παιδική φίλη του… Η επανασύνδεση με την Γιούνιον ήταν άμεση και παντρεύτηκαν τον Αύγουστο του 2014. Η οικογένεια ήταν πάντα το σημαντικότερο κομμάτι της ζωής του Αμερικανού σταρ.

Θέλησαν να κάνουν και μαζί ένα παιδί, όπως έπειτα από αποτυχημένες προσπάθειες, απέκτησαν το 2018 μία κόρη μέσω παρένθετης μητέρας. Η σύζυγός του έχει μοιραστεί δημοσίως για την περιπέτειά τους με «οκτώ αποβολές» και τόνισε πως «έτσι θέλω να βοηθήσω όσα ζευγάρια βρίσκονται ή θα βρεθούν στην ίδια θέση με εμάς».

Το ζευγάρι μεγαλώνει στο σπίτι του και τον Ντέβον, γιο της 32χρονης ξαδέρφης του, Νικία Όλντριτζ η οποία σκοτώθηκε το 2016 ενώ βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, σε ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ συμμοριών…

Τον Ιούλιο του 2016, ο Ουέιντ εμφανίστηκε στη σκηνή των βραβείων ESPYs μαζί με τους φίλους του και επίσης σταρ του ΝΒΑ, ΛεΜπρον Τζέιμς, Καρμέλο Άντονι και Κρις Πολ και μετέφεραν ένα ηχηρό μήνυμα κατά του ρατσισμού και της αστυνομικής βίας κατά των Αφροαμερικανών.

Αφορμή ήταν οι τότε πρόσφατες απώλειες δύο μαύρων ανδρών και επιθέσεις στο Ντάλας που είχαν προκαλέσει τον θάνατο πέντε αστυνομικών…

«Αρκετά!», είπαν και οι τέσσερις, με τον Ουέιντ να τονίζει στον λόγο του πως «οι φυλετικές διαφορές πρέπει να σταματήσουν. Η νοοτροπία πυροβολώ για να σκοτώσω πρέπει να σταματήσει…

»Το να μην υπολογίζει κανένας την αξία των μαύρων πρέπει να σταματήσει. Αλλά και τα αντίποινα πρέπει να σταματήσουν. Η ατελείωτη βία των όπλων σε μέρη όπως το Σικάγο, το Ντάλας και το Ορλάντο πρέπει να λάβει τέλος.

»Ως αθλητές, είναι μέρος της ευθύνης μας να προκαλέσουμε ο ένας τον άλλον ώστε να κάνουμε περισσότερα από όσα ήδη κάνουμε στις κοινότητές μας και συζήτηση δεν γίνεται να σταματήσει, όσα πολυάσχολοι κι αν είμαστε.

»Οι κουβέντες δεν θα είναι πάντα βολικές, ωστόσο είναι απαραίτητες. Όλο αυτό είναι πάνω και από εμάς και από το μπάσκετμπολ»

Ο αλτρουιστικός χαρακτήρας του Ντουέιντ Ουέιντ δεν αποτυπώνεται μόνο στην πατρότητά του ή την κοινωνική παρέμβασή του.

Το 2010 «συμμάχησε» με τους ΛεΜπρον Τζέιμς και Κρις Μπος για την «Big-3» των Χιτ. Εκτός της Φλόριντα, οι φαν μίσησαν την ένωσή τους και τους θεώρησαν -πέρα από τους «κακούς» της υπόθεσης- το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο.

Η πρώτη απόπειρα, παρά την πρόκριση των Χιτ στους Τελικούς, ήταν αποτυχημένη. Ο Νοβίτσκι και οι Μάβερικς πήραν τη ρεβάνς τους για το 2006.

Οι ΛεΜπρον και Μπος δεν ήταν ο εαυτός τους. Ο Ντουέιν, όμως, δεν έχασε το καθαρό μυαλό του και αποφάσισε το καλοκαίρι του 2011 να παραδώσει στον Τζέιμς τα «κλειδιά» της ομάδας… Με την απλή κουβέντα «είσαι πλέον το Νο1 εδώ», ο Ουέιντ έκανε ό,τι έκανε και στον ίδιο ο Σακίλ. Απελευθέρωσε αγωνιστικά και ψυχολογικά τον «Βασιλιά», τον «καλύτερο παίκτη στον κόσμο», όπως έλεγε τότε.

Η «θυσία» του «Flash» έκανε καλό στους Χιτ, οι οποίοι κατέκτησαν τους τίτλους του 2012 και του 2013 κόντρα σε Θάντερ και Σπερς και έχασαν τους Τελικούς από το Σαν Αντόνιο του κόουτς Πόποβιτς, του Τιμ Ντάνκαν, του Κουάι Λέοναρντ και του Μανού Τζινόμπιλι.

Το ίδιο καλοκαίρι, το 2014, ο Τζέιμς επέστρεψε στο Κλίβελαντ και ο Ουέιντ δεν πλησίασε άλλη φορά ένα τέταρτο δαχτυλίδι πρωταθλητή, παίζοντας στη γενέτειρά του, το Σικάγο, στο Κλίβελαντ και επιστρέφοντας στο Μαϊάμι για να κλείσει την καριέρα του το 2019.

Στο ντοκιμαντέρ «D. Wade: Life Unexpected», ο Ντουέιντ Ουέιντ είναι ουσιαστικά ένα «ανοικτό βιβλίο». Μονάχα που έτσι ήταν και σε όλη τη ζωή του.

Δεν προσπάθησε να κρύψει τίποτα, δεν θέλησε να ζήσει «καμουφλαρισμένος». Με την ίδια ευκολία που μίλησε για την καριέρα και την ιδιωτική ζωή του αναφέρθηκε και στο θέμα της 12χρονης διεμφυλικής κόρης του.

Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ, ο Ουέιντ εμφανίστηκε στο talk-show της Έλεν Ντε Τζένερις και ξεκαθάρισε ότι «με την σύζυγό μου είμαστε περήφανοι γονείς ενός παιδιού που ανήκει στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.

»Τη στιγμή που το παιδί σου έρχεται στο σπίτι με απορίες, το δικό μας καθήκον είναι να το ακούσουμε και να του μιλήσουμε. Αυτό ισχύει και για ένα ζήτημα σεξουαλικότητας».

Ο Αμερικανός πρόσθεσε πως «η Ζάια μάς είπε μία μέρα ότι θέλει να ζήσει τη δική της αλήθεια και μας παρακάλεσε να την αποκαλούμε “αυτή”. Το αρχικό όνομα της ήταν Ζάιον. Ψάξαμε τα πάντα για το θέμα, προκειμένου να της δώσουμε τα στοιχεία και να είναι ο εαυτός της.

»Πριν μας μιλήσει το παιδί μας είχα πλήρη άγνοια για τα ζητήματα των transgenders. Όμως δεν μας ενδιέφερε εξαρχής τι θα πει ο κόσμος και θέλαμε μόνο να είμαστε στην ίδια “σελίδα” με το παιδί μας».

Καταλήγοντας, ξεκαθάρισε ότι «η Ζάια δεν θέλει να λάβει το θέμα δημοσιότητα, διότι ήξερε πως είναι τρανς εδώ και εννέα χρόνια, από την ηλικία των τριών ετών. Αισθάνεται ευγνωμοσύνη που μπορεί να είναι ο εαυτός της κι εμείς νιώθουμε το ίδιο».

Με τον ίδιο τρόπο αισθανόταν και ο Ντουέιν Ουέιντ τζούνιορ όταν ήταν μικρός. Δεν είχε σημασία αν κρατούσε μπάλα του μπάσκετμπολ ή ένα αυτοσχέδιο μικρόφωνο, τραγουδώντας ραπ.

Δεν του άλλαζε τη στάση και την εσωτερική δύναμη αν έβλεπε την μητέρα του να κάνει χρήση ηρωίνης ή τον πατέρα του με ένα μπουκάλι στο χέρι…

Όλα αυτά όμως αποτέλεσαν τον μπούσουλά του για τη δική του πατρότητα. Ο άνθρωπος που έμαθε να γράφει μόνος του το «σενάριο» της ζωής του, έγραψε και ένα βιβλίο με τίτλο «A Father, First» (=«πρώτα πατέρας»).

Κάθε εμπειρία και παράσταση, τον έκανε να πιστεύει πλέον πως «η επιτυχία στη ζωή δεν είναι εύκολη. Αν ήταν εύκολη, θα ήταν απλή για όλους. Θα μας έκανε νωθρούς, δίχως να προσπαθούμε και δεν θα ήταν σημαντική».

Ο Ντουέιν Ουέιντ έγινε ένας νικητής της ζωής, πολύ περισσότερο από τον winner μέσα στο γήπεδο.

Εκείνο το πιτσιρίκι από την 59^η οδό, ένα παιδί από το Σικάγο στο οποίο κανένας δεν έδινε καμία πιθανότητα και ευκαιρία για να πετύχει, τα κατάφερε.

Ο ίδιος δεν θα πει ποτέ πως έχει ολοκληρωθεί. Δεν θα επαναπαυτεί.

Απλώς, πλέον, μπορεί να ονειρεύεται και με κλειστά μάτια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Κέντρικ Ρέι: «Μπάσκετ σημαίνει οικογένεια» / Στιβ Μπαρτ τζούνιορ: «Στο όνομα του πατρός»

Ο Σακίλ Ο’Νιλ ήταν «Larger Than Life» και στη συγχώρεση

ΛεΜπρον Τζέιμς και Πατ Ράιλι έχουν κοινό «ευαγγέλιο» τη «νίκη με κάθε κόστος»

Ένα τροχόσπιτο ήταν το πρώτο «βασίλειο» του Μπαμ Αντεμπάγιο

Ο Τζίμι Μπάτλερ δεν θέλει παρηγοριά για την «against all odds» ζωή του

Ντέρικ Τζόουνς τζ.: Ιπτάμενος στο παρκέ, προσγειωμένος (μπαμπάς) στο σπίτι