Ο «γητευτής των αλόγων», Νίκολα Γιόκιτς, έγινε «ένα» και με τον ρόλο του «Joker»

Οι κανόνες στο σπίτι της οικογένειας Γιόκιτς στο Σόμπορ, στα βόρεια της Σερβίας, ήταν ξεκάθαροι. Δεν χρειαζόταν να ήταν γραμμένοι κάπου. Το μάθημα, αν ξεχνούσες έναν από τους αυτούς, σου έμενε στο μυαλό.

Συνήθως σου έμενε και στο κορμί, με κάποιο μώλωπα ή μία γκρίνια για «κλεψιά» στα χαρτιά. Αυτή η κάτι σαν φάρμα, με τον στάβλο του πατέρα του Νίκολα Γιόκιτς λίγο έξω από τη Βοϊβοντίνα, έσφυζε από ζωή.

Οι συμβουλές ήταν απλές. Αρχικά, όπως φώναζαν οι γονείς των τριών αγοριών, «δεν παίζετε μπάσκετμπολ μέσα στο σπίτι!». Οι γιοι τους το παράφραζαν σε κάτι σαν «μην παίζετε μέσα, αν δεν φοβάστε τα… τάκλιν».

Ο ένας αδερφός μάθαινε τον άλλον «να κλέβεις στα χαρτιά», με την απλή αιτιολογία πως «αν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνει ο αντίπαλός σου».

Ο Στραχίνια και ο Νεμάνια, κατά 13 και 11 χρόνια αντίστοιχα μεγαλύτεροι από τον Νίκολα, τού θύμιζαν να κοιτά πάντα χαμηλά για να μην σκοντάψει σε κάποιο από τα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα. Δεν ξεχνούσαν να του πουν, όσο και αυτός γινόταν μεγαλόσωμος, να προσέχει το κεφάλι του στις πόρτες.  

Του έμαθαν να έχει πάντα πάγο στην κατάψυξη, γιατί τα μεταξύ τους παιχνίδια σπάνια κατέληγαν χωρίς πρηξίματα…

Ο Νίκολα Γιόκιτς έμαθε να ζει με αυτούς τους κανόνες. Το βασικότερο πράγμα που τον ενδιέφερε είναι πως πουθενά δεν έβλεπε πινακίδα που να γράφει «απαγορεύονται τα πατατάκια, τα γλυκά και η Coca-Cola».

Οι ένοχες αλλά διόλου κρυφές απολαύσεις του έμοιαζαν να του προσφέρουν την ιδανική ζωή…

Ο νυν σέντερ των Ντένβερ Νάγκετς και MVP του ΝΒΑ για τη σεζόν 2020-2021 δεν αφομοίωσε εξαρχής την παραδοσιακή λογική της μπασκετικής «πλάβι» πατρίδας του.

Το μπόι δεν του έλεγε κάτι. Τα δύο αδέρφια του ήταν εξίσου ψηλά παιδιά. Ο Στραχίνια έπαιξε για μερικά χρόνια μπάσκετ στην Ευρώπη. Ο Νεμάνια φοίτησε και αγωνίστηκε στο πανεπιστήμιο Ντιτρόιτ Μέρσι, στην Αμερική.

Πολλά μέλη της φαμίλιας του ήταν φίλοι με τον παλαίμαχο σέντερ, Ντάρκο Μίλιτσιτς, ο οποίος στο περίφημο ντραφτ του 2003 επιλέχθηκε πίσω μόνο από τον ΛεΜπρον Τζέιμς και ψηλότερα από τους Καρμέλο Άντονι, Κρις Μπος και Ντουέιν Ουέιντ!

Αυτές οι παραστάσεις δεν διαμόρφωναν ένα ιδανικό «σκηνικό» στο μυαλό του νεαρού Νίκολα. Ο μετέπειτα σταρ του ΝΒΑ έχει παραδεχθεί πως μέχρι την εφηβεία δεν ήξερε αν ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά.

Ως τότε, του έφτανε η εργασία μετά το σχολείο στους στάβλους του μπαμπά του. Του αρκούσε τα δικά του πάθη, τα δικά του λάθη, να τα ακολουθεί πιστά, χωρίς προσταγές και δίχως απαγορεύσεις. Μέχρι τα 15 του δεν είχε παίξει οργανωμένο μπάσκετμπολ. Μέχρι τα 16 του, όπως έχει αποκαλυφθεί, έτρωγε καθημερινά πατατάκια, γλυκά, μπόλικο κόκκινο κρέας και έπινε δύο μπουκάλια του 1,5 λίτρου του διασημότερου αναψυκτικού!

Αυτή η ζωή έδειχνε απλώς απελευθερωτική. Και φάνηκε να «εγκλωβίζει» το αστείρευτο και εκ φύσεως ταλέντο του.

Ο Νίκολα Γιόκιτς γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1995 στο Σόμπορ των 47.000 κατοίκων, όπου το 61% του πληθυσμού είναι Σέρβοι, το 8,2% Κροάτες και το σχεδόν 12% Ούγγροι, οι οποίοι το αποκαλούν επιδεικτικά Ζόμπορ.

Κι αν στις μέρες μας αποκαλείται εύλογα και με στοιχεία μία ιδιοφυία του μπάσκετμπολ, πολλά πράγματα στη ζωή και την καριέρα του πορεύτηκαν πλάι-πλάι με στοιχεία του οξύμωρου. Η πορεία του ήταν αν μη τι άλλο παράδοξη.

Είναι μία πορεία την οποία οι Αμερικανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν στην αρχή, όμως όπως με κάθε όμορφη ιστορία με παράξενες λεπτομέρειες, καταλήγουν να την λατρεύουν.

Ο Ογκνιέν Στογιάκοβιτς, συμπατριώτης του και ασίσταντ κόουτς του Μάικ Μαλόουν στους Νάγκετς γνωρίζει ίσως καλύτερα από τον καθένα τον 26χρονο σέντερ και είχε εξηγήσει στην ιστοσελίδα Bleacher Report ότι «οι στάβλοι του πατέρα του ήταν το χαρούμενο και ασφαλές μέρος του».

Το μέχρι το 2020 στρουμπουλό σουλούπι του δεν παρέπεμπε σε αθλητή που ξεχνάει να φύγει από το γυμναστήριο. Ωστόσο, όταν ο Νίκολα έβαλε στο μυαλό του τη φιλοδοξία να παίξει και να φτάσει στο ΝΒΑ, πέρασε ατελείωτες ώρες εκεί.

Μπορεί να είναι αργός, να μοιάζει κάποιες φορές να βαριέται μέσα στο παρκέ, όμως μόνο με τη σκληρή δουλειά «ακόνισε» το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του. Τις ικανότητες που ο ίδιος δεν αναγνώριζε και δεν διέκρινε μικρός.

Ίσως για να μην αναπτύξει υψηλές προσδοκίες, ενδεχομένως για να κρατήσει χαμηλά το κεφάλι. Δεν ήταν «βόλεμα» ή αποφυγή ευθυνών. Ήταν απλώς μία δεύτερη σκέψη στον αρχικό στόχο του να ασχοληθεί με τις ιπποδρομίες…

Πλάι στον πατέρα του, ο Γιόκιτς έμαθε να λατρεύει τα άλογα.

Λίγοι αμφέβαλαν για την ειλικρίνειά του, όταν ακόμη και ως φτασμένος παίκτης του Ντένβερ, ομολόγησε πως τα καλοκαίρια στο Σόμπορ καθαρίζει τους στάβλους ενός φίλου του και αποκρίθηκε ότι αν δεν είχε παίξει επαγγελματικά «θα εργαζόμουν ακόμη εκεί!».

Τον χειμώνα του 2017 έκανε πραγματικότητα ένα άλλο παιδικό όνειρό του, όταν αγόρασε το πρώτο άλογό του, τον Dream Catcher. Το όνομα μάλλον συμβολικό. «Ονειροπαγίδα». Ο Σέρβος σέντερ έχει παραδεχθεί πως «ουσιαστικά αγόρασα έναν φίλο, γιατί ο Dream Catcher δεν μπορεί μεν να μιλήσει, όμως μεταξύ μας συζητάμε! Με καταλαβαίνετε;».

Ο Γιόκιτς έχει αφήσει πίσω του τις κακές διατροφικές συνήθειες, όμως κάθε επίσκεψη στην πατρίδα επιτρέπει μία παρασπονδία. Το καλοκαίρι του 2017 ο κόουτς Μαλόουν βρέθηκε στο Σόμπορ, ως προσκεκλημένος του.

Μαζί είδαν τον Dream Catcher να πετυχαίνει την παρθενική νίκη του σε κούρσα. Ο Μάικ Μαλόουν χαιρόταν που έγινε γούρι του κορυφαίου παίκτη του.

Ο Νεμάνια, όμως, κοίταξε τον Αμερικανό προπονητή και του είπε: «Κόουτς, αυτό δεν είναι καλό σημάδι». Ο Μαλόουν τον κοίταξε με απορία, δίχως να ρωτήσει. «Αυτό σημαίνει πως πρέπει να πίνουμε όλο το βράδυ!», του εξήγησε ο αδερφός του παίκτη του.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε σε μία τοπική «kafana», με μπόλικη Jelen, μία μπύρα της περιοχής, πολύ καπνό από τα τσιγάρα και ακόμη περισσότερο σέρβικο τραγούδι.

Ο κόουτς Μαλόουν είχε δει τι κάνει τον παίκτη του πραγματικά ευτυχισμένο. Στο χέρι του ήταν να τον κάνει χαρούμενο και στο Κολοράντο.

Στις 26 Ιουνίου 2014, οι Νάγκετς επέλεξαν τον Νίκολα Γιόκιτς στο Νο41 του ντραφτ.

Ήταν μία εποχή που στο Ντένβερ ακόμη επικρατούσε μία αβεβαιότητα μετά την παραχώρηση του τότε κορυφαίου παίκτη τους, Καρμέλο Άντονι, στη Νέα Υόρκη.

Ο πρόεδρος μπασκετικών επιχειρήσεων, Τιμ Κόνελι, αφηγήθηκε στην ιστοσελίδα «The Athletic» τη στρατηγική της ομάδας του.

Μέσω ανταλλαγών, η ομάδα του Κολοράντο κατόρθωσε να έχει τρεις επιλογές στη διαδικασία. Οι «Σβώλοι» έστειλαν στο Σικάγο το Νο11, με το οποίο τυπικά διάλεξαν τον εξαιρετικό σκόρερ του NCAA, Νταγκ ΜακΝτέρμοτ, λαμβάνοντας το Νο16 και το Νο19 των Μπουλς.

Με αυτές τις επιλογές οι Νάγκετς απέκτησαν τα δικαιώματα των Γιουσούφ Νούρκιτς και Γκάρι Χάρις αντίστοιχα. Ο Τύπος και οι φαν δεν ήξεραν πολλά για το άλλο ξενόφερτο όνομα που άκουσαν στον δεύτερο γύρο.

Οι μοναδικοί που δεν είχαν αμφιβολίες ήταν ο Κόνελι, ο τότε τζένεραλ μάνατζερ (πλέον εργάζεται στο Σικάγο) Αρτούρας Καρνισόβας και ο ατζέντης του Νίκολα Γιόκιτς, περιβόητος Μίσκο Ραζνάτοβιτς. Ο Σέρβος «κατρακύλησε» μεν στο Νο41, λόγω αμφιβολιών πολλών ομάδων για τη φυσική κατάστασή του και το βάρος του, ωστόσο στο Ντένβερ δεν πίστευαν στην τύχη τους.

«Ρισκάραμε, αλλά δεν τον χάσαμε», εξιστόρησε ο Τιμ Κόνελι, ο οποίος θυμάται πως «στην αρχή η κριτική προς όλους μας ήταν έντονη… Δεν φοβηθήκαμε ποτέ και δικαιωθήκαμε».

Ο Μίσκο Ραζνάτοβιτς, ατζέντης και του Βασίλη Σπανούλη, έβαλε δις το «θαυματουργό» χεράκι του στην καριέρα του Γιόκιτς.

Αρχικά, ήταν εκείνος που αποφάσισε να τον πάρει στην ομάδα του, Μέγκα Λεκς (μετέπειτα Μέγκα Βιζούρα), όταν ο Νίκολα ήταν 17 ετών, παρότι δεν είχε ξεκάθαρη εικόνα για εκείνον.

Ο Ραζνάτοβιτς διάβαζε τοπικές εφημερίδες και όταν διαπίστωσε πως ένας έφηβος κατέγραψε σε διαδοχικά ματς 25+ πόντους και 25+ ριμπάουντ, ήξερε πως πρέπει να τον δει από κοντά.

Το θέαμα που αντίκρισε με τα μάτια του, σε ό,τι αφορά στη σωματοδομή του νεαρού, ήταν αποτρεπτικό. Οι επιδόσεις δεν ήταν εκείνες που είχε διαβάσει, όμως κάτι μέσα του έλεγε πως αυτό το παιδί «το ‘χει» μέσα του.

Τον πρώτο μήνα δεν προπονούνταν γιατί το ιατρικό τιμ ενημέρωσε τους προπονητές πως έχει τόσο λίπος στο κορμί του που ήταν μεγάλος ο κίνδυνος τραυματισμού… Ο Σέρβος μάνατζερ τόνισε στην εφημερίδα «Denver Post» ότι «όταν ο Νίκολα ήρθε 17 ετών στο Βελιγράδι για να παίξει σε εμάς, ήταν ένα παιδί χωρίς ώριμη σκέψη…

»Ο μεγάλος αδερφός του ήρθε να ζήσει μαζί του, ως συγγενής και ως προστάτης του. Ο Στραχίνια στην κυριολεξία παράτησε τη δική του ζωή για να στηρίξει τον μικρό, ο οποίος δεν ήταν ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά έτοιμος για το επόμενο βήμα».

Η μεγάλη πόλη, τα φώτα, μπέρδεψαν στην αρχή τον νεαρό και τον έκαναν να αναρωτηθεί αν άξιζε η θυσία να αφήσει τους στάβλους και τα αγαπημένα άλογά του.

Ο Ραζνάτοβιτς φρόντισε και στη συνέχεια να του πάρει από το μυαλό κάθε αρνητική σκέψη.

Μαθημένος στα επικοινωνιακά τρικ και «σεσημασμένος» διαπραγματευτής, ο Ραζνάτοβιτς σκαρφίστηκε μία μπλόφα όταν είδε τη δυσπιστία στα μάτια των παραγόντων πριν από το ντραφτ.

Ο Γιόκιτς είχε δηλώσει αρχικά συμμετοχή στη διαδικασία, όμως ο ατζέντης του με ένα tweet ανακοίνωσε πως την αποσύρει…

«Δεν είχαμε εγγυήσεις ότι θα τον επιλέξουν», αιτιολόγησε την παραπλάνησή του ο Σέρβος ατζέντης. «Ωστόσο, “ξυπνήσαμε” πολλές ομάδες».

Όταν ο εκπρόσωπος του Γιόκιτς διαπίστωσε πως κάποιοι GM άρχισαν να τηλεφωνούν απορημένοι, άφησε το όνομά του στη λίστα. «Εκείνος που κάλεσε περισσότερες από μία φορά ήταν ο Καρνισόβας. Για εμάς, πάντως, δεν είχε σημασία ποια ομάδα θα τον επιλέξει, αλλά να είναι ακόμη και στον δεύτερο γύρο. Δεν είχαμε υψηλές προσδοκίες…».

Πριν αποφασίσουν να ρισκάρουν οι Νάγκετς, ο Λιθουανός παράγοντας και παλαίμαχος φόργουορντ και του Ολυμπιακού, επισκέφθηκε τον Γιόκιτς και διαπίστωσε πως «ήταν ένα καταπληκτικό παιδί. Έδειχνε λίγο ατζαμής, όμως είχε μεγάλη υποστήριξη από την οικογένειά του.

»Όλες οι απορίες για τον Νίκολα αφορούσαν στην αθλητικότητά του, αν μπορεί να γίνει δυνατότερος, γρηγορότερος, να πηδήξει πιο ψηλά. Αυτό που καταλάβαμε ήταν πως διέθετε ένα μπασκετικό IQ και μία ισορροπία τα οποία δεν μπορείς να διδάξεις σε έναν παίκτη».

Λίγοι φαντάζονταν τότε πως εκείνος ο ατημέλητος νέος θα αλλάξει κατά μία έννοια την ιστορία των Νάγκετς. Ακόμη και ο ίδιος, τη στιγμή του ντραφτ, έχει αποκαλύψει πως… κοιμόταν και τον ξύπνησε ο αδερφός του για να μιλήσει με παράγοντες του Ντένβερ!

Για χρόνια ο ίδιος ο νέος σταρ του ΝΒΑ πίστευε πως το «ταβάνι» των ονείρων του θα ήταν η Ευρωλίγκα.

Μετά την επιλογή του στο ντραφτ του 2014, έμεινε για άλλη μία σεζόν στην Ευρώπη και παρότι στην προπόνηση παρέμενε νωθρός, κατέγραψε με τη Μέγκα Λεκς μ.ό. 15,4π., 9,3ριμπ. και σχεδόν τεσσάρων ασίστ την Αδριατική Λίγκα.

Πριν μετακομίσει στο Ντένβερ, ο Ραζνάτοβιτς φέρεται να εμφάνισε άλλη μία μπλόφα με σχετικό ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα. Κανένας δεν το διέψευσε αλλά και κανείς δεν το επιβεβαίωσε.

Ο Γιόκιτς έφτασε στο Κολοράντο, έχοντας πάλι στο πλάι του τον Στραχίνια αλλά τούτη τη φορά και τον Νεμάνια. Εκτός παρκέ και ήταν ήρεμος και δούλευε πολύ και ας μην αποτυπωνόταν αυτό στο κορμί του.

Μετά τη ρούκι σεζόν του (μ.ό. 10π., 7ριμπ., 2,4ασ.) -στην οποία ήταν σε 53 ματς βασικός- συνέχισε να έχει θέση στην πεντάδα, όμως έπειτα από ξεκίνημα με ρεκόρ 3-5 το 2016-2017, ζήτησε ο ίδιος από τον προπονητή του να έρχεται από τον πάγκο!

«Ο Νίκολα ήταν απογοητευμένος. Δεν πίστευε πως το δίδυμο με τον Νουρκιτς λειτουργούσε και δεν βοηθούσε την ομάδα», αποκάλυψε ο κόουτς Μαλόουν. «Αυτή, όμως, είναι η μεγάλη διαφορά… Ο Νίκολα νοιαζόταν για την ομάδα και όχι για τον εαυτό του. Ποτέ τίποτε δεν αφορούσε τον ίδιο και τον εγωισμό του».

Όλοι στον οργανισμό λάτρεψαν τον Σέρβο για τη στάση του. Το «πείραμα» έγινε, αλλά δεν είχε αποτέλεσμα και, όπως εξηγεί ο Μαλόουν, «από τη στιγμή που επιλέξαμε τελικά να είναι ο Γιόκιτς ο βασικός σέντερ μας, δεν κοιτάξαμε πάλι πίσω».  Λίγο νωρίτερα είχε στείλει τον Νούρκιτς στους Μπλέιζερς…

Ως δευτεροετής μέτρησε 16,7π.-9,8ριμπ.-4,9ασ. και οι Νάγκετς είχαν στο τέλος της σεζόν την τέταρτη καλύτερη επίθεση στη Λίγκα. Τα επόμενα χρόνια δεν έπεσαν ποτέ κάτω από την 7^η θέση.

Όλα περνούσαν από τα χέρια του Σέρβου, ακόμη και σε αγώνες στους οποίους επιχειρούσε μόλις τέσσερα ή πέντε σουτ. Μπορεί να ακουγόταν κλισέ, όμως ποτέ δεν έβαλε τον εαυτό του πάνω από την ομάδα.

Ακολουθούσε πάντοτε τα μαθήματα του πρώτου προπονητή του στη Μέγκα, Ντέγιαν Μιλόγεβιτς, ο οποίος ως αθλητής είχε αναδειχθεί τρεις φορές πολυτιμότερος παίκτης της Αδριατικής Λίγκας δίχως να είναι ο πιο αθλητικός στο πρωτάθλημα.

Ο Μιλόγεβιτς ήταν πάντα εκεί τις στιγμές που ο Νίκολα σκεφτόταν να τα παρατήσει και να επιστρέψει στους στάβλους. Δεν χρειαζόταν να το ακούσει από το στόμα του, το καταλάβαινε από τη γλώσσα του σώματος του Γιόκιτς.

Η εξέλιξη των Μπόμπαν Μαριάνοβιτς και Βασίλιε Μίτσιτς ήταν καλό παράδειγμα για τον μικρό.

Θα χρειαζόταν υπομονή από όλους ώστε ο νεαρός Σέρβος να εξελιχθεί στον αγαπημένο «Joker» της εξέδρας του Ντένβερ. Διδάχθηκε το position-less μπάσκετμπολ, χωρίς θέσεις. Έμαθε να περιμένει, να μην βιάζεται και να αγαπά κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο αυτό που κάνει.

Το 2018-2019 σκόραρε 20,1π. ανά ματς. Την επόμενη σεζόν είχε 19π., όμως οδήγησε τους Νάγκετς ως τους δυτικούς τελικούς, στους οποίους ηττήθηκαν από τους μετέπειτα πρωταθλητές Λέικερς του ΛεΜπρον, του Άντονι Ντέιβις και του κόουτς Φρανκ Βόγκελ.

Η κανονική περίοδος 2020-2021, όμως, δεν έμοιαζε με καμία άλλη…

Παρά το γεγονός ότι η offseason μετά τη «φούσκα» του Ορλάντο κράτησε λιγότερο από τρεις μήνες, ο Νίκολα Γιόκιτς ξεκίνησε εντυπωσιακά την επόμενη χρονιά.

Κάποιοι θεώρησαν πως για πρώτη φορά ενδιαφέρεται για τα στατιστικά. Για εκείνον, όμως, σημασία είχε η ομάδα. Γνώριζε πως τούτη τη φορά δεν μπορεί να την «κουβαλήσει» απλώς με τη νοοτροπία του. Τα νούμερα είχαν σημασία.

Στην κορυφαία σεζόν της πορείας του, με ρεκόρ καριέρας 26,4π.-10,8ριμπ., 8,3ασ., οδήγησε το Ντένβερ στην 3^η θέση της ρέγκιουλαρ σίζον, αναδείχθηκε MVP και έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της ομάδας του που κατακτά το βραβείο.

Είναι παράλληλα ο έκτος μη Αμερικανός που το λαμβάνει, μετά τους Χακίμ Ολάζουον (Νιγηρία, Χιούστον), Τιμ Ντάνκαν (Παρθένες Νήσοι, Σαν Αντόνιο), Στιβ Νας (Καναδάς, Φίνιξ), Ντιρκ Νοβίτσκι (Γερμανία, Ντάλας) και Γιάννη Αντετοκούνμπο.

«Έκλεψε», μάλιστα, το ρεκόρ των Αντετοκούνμπο και Νας, ως χαμηλότερη επιλογή στο ντραφτ που κερδίζει το σημαντικότερο ατομικό βραβείο του ΝΒΑ. Ο Σέρβος επιλέχθηκε στο Νο41 και οι δύο πρώτοι στο Νο15, το 2013 και το 1996 αντίστοιχα.

Από το 2015 τόσο ο ίδιος όσο και οι Νάγκετς άντεξαν στην κριτική. «Είναι αργός, έχει βάρος, δεν τρέχει, δεν πηδάει» κ.α..

Ο κόουτς Μάικ Μαλόουν θέλησε να απαντήσει στους επικριτές του φορώντας ένα μπλουζάκι που έγραψε μπροστά όλες τις κατηγορίες και πίσω τη λέξη «MVP» και την ατάκα (σε ελεύθερη μετάφραση) «τα αστεία σας γύρισαν πίσω σε εσάς!».

Το 2014 ζύγιζε 134 κιλά, όμως έναν χρόνο αργότερα έφτασε στα 123, έχοντας χάσει 13 κιλά λίπους και έχοντας προσθέσει δύο κιλά σε μύες. Με αυστηρή διατροφή, από το 21% λίπος όταν αγωνίστηκε για πρώτη φορά με τους Νάγκετς, μετρά πλέον μόλις 9%.

Μπορεί το μπάσκετμπολ που ξέρει και παίζει να μοιάζει εκτός μέσου όρου και να είναι ξεχωριστό και ιδιοφυές, όμως ο Νίκολα Γιόκιτς είναι ίσως ο πιο «γήινος» MVP του ΝΒΑ μετά τον Στεφ Κάρι.

Ο καλύτερος στη σεζόν χωρίς μούσκουλα, χωρίς να πηδάει πάνω από το αντίπαλο και δίχως να προτάσσει άλλα στοιχεία πλην του μυαλού του.

Πριν ακόμη την ανάδειξή του, ο Μίσκο Ραζνάτοβιτς είχε δηλώσει πως «αν λάβει το βραβείο του MVP, θα στείλει ένα μήνυμα σε όλα τα παιδιά. Ο Αντετοκούνμπο έχει την ξεχωριστή ιστορία του, όμως είναι αθλητικός και μοιάζει με “βράχο”!

»Το 99% των παιδιών που τον παρακολουθούν ξέρουν ότι δεν μπορούν να τον “κοπιάρουν”. Αν ο Νίκολα γίνει ο πολυτιμότερος παίκτης, τότε όλοι μπορούν να πουν: “Γιατί μία μέρα να μην γίνω κι εγώ ο MVP του ΝΒΑ;”».

Ο Νίκολα Γιόκιτς δεν ήξερε για χρόνια, ακόμη κι όταν έπιασε τη μπάλα μπάσκετμπολ, αλλά δεν μαγεύτηκε αμέσως από αυτή, αν πράγματι ήθελε να παίξει επαγγελματικά.

Ο πρόεδρος των Νάγκετς, Τιμ Κόνελι, τον έχει αποκαλέσει «αλγόριθμο»… Εξηγώντας πως «παρά τα όποια αθλητικά μειονεκτήματά του, σε επίπεδο προσόντων, το παιχνίδι μοιάζει να κινείται στη μισή ταχύτητα για εκείνον. Το μυαλό του καλύπτει την έλλειψη ταχύτητας».

Υπάρχουν στιγμές όταν τον παρακολουθείς που σου φαίνεται ότι θα αρχίσει να χασμουριέται και θα αποφασίσει να πάει να καθίσει στον πάγκο.

Όποιος, ωστόσο, θεωρήσει πως είναι σε… λήθαργο, θα το μετανιώσει. Ο Σέρβος σέντερ διαθέτει μία διορατική κατανόηση των καταστάσεων στο παρκέ που μόνο λίγοι και σπουδαίοι γκαρντ διαθέτουν.

Η πάσα του παραπέμπει σε πλέι μέικερ, αλλά η ανάδειξή του σε MVP -ο πρώτος σέντερ μετά το 2000- έκανε τον προηγούμενο κάτοχο, Σακίλ Ο’Νιλ, να τον ευχαριστήσει σε παναμερικανικό δίκτυο «εκ μέρους όλων των ψηλών. Εξαιτίας σου, οι σέντερ επέστρεψαν!».

Τα χρόνια της καριέρας του, ο «Σακ» συνήθιζε να λέει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως «βαρέθηκα να με ρωτάτε για χορηγούς και χρήματα. Το μόνο που θέλω να κάνω είναι να πίνω Pepsi, να φοράω Reebok και να παίζω μπάσκετμπολ!».

Ο Σέρβος «ανακάλυψε» λίγο αργά τη δική του λατρεία για το άθλημα. Ο πρώην έστω, αλλά πάντα εαυτός του, ήθελε κάποτε μόνο να κάθεται ανάμεσα στα άλογα, να πίνει Coca-Cola, να τρώει γλυκά και πατατάκια.

Μέχρι που ο «Joker» πήρε τα ηνία του Νίκολα Γιόκιτς και του θύμισε «να μην φοβηθείς να αποτύχεις και να προσπαθήσεις ξανά!».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Χρήστος Σαλούστρος: «MVP, MVP!» / Ηλίας Ζούρος: «Η ανταμοιβή του Μάικ Μαλόουν»

Εβίνα Μάλτση: «Από τη Γουμένισσα στο Γκάρντεν» / Ανδρέας Γλυνιαδάκης: «Κυνήγησε το όνειρό σου»

Μπατούλι Καμαρά: «Οι ευκαιρίες αλλάζουν τον κόσμο»

Ο Βλάντε Ντίβατς έμαθε να πιστεύει στους ανθρώπους

Το success story του Βασίλιε Μίτσιτς δεν είναι τα τρόπαια ή τα βραβεία…

Πασκάλ Σιάκαμ: Ένα ιερό -εκ πατρός- καθήκον

Το μεγαλείο του Ντέιβιντ Ρόμπινσον δεν καθορίστηκε από τα (κάθε λογής) «γαλόνια» του