Ο λιγομίλητος Τσιτσιπάς

Το τένις μού άρεσε πάντα, όμως δεν είχα επαφές με τενίστες.

Άρχισα να γυμνάζω παιδιά στη Βάρη. Μικροί σε ηλικία τενίστες, μεταξύ των οποίων και το βαφτιστήρι μου, ο Λευτέρης Θεοδώρου.

Μαζί με αυτά τα πιτσιρίκια ήταν και μία κοπέλα, την οποία μου «φόρτωσε» ο προπονητής της.

Με την εκγύμναση που έκανε μαζί μου, από το Νο700 έφτασε στο 170.

Ο προπονητής, Σταύρος Μιχαλόπουλος, ο οποίος μεσουρανεί πια στην Αμερική, μου έστελνε ό,τι καλύτερο είχε στα χέρια του.

Αυτό διαδόθηκε. Και λίγο αργότερα, το 2014, γνώρισα και τον πατέρα του Στέφανου Τσιτσιπά, τον Απόστολο.

Η πρώτη γνωριμία μου με τον Στέφανο έγινε το 2015.

Ήταν ψηλός, αδύνατος μεν, όμως και σε μία ηλικία στην οποία μπορούσα να ξεκινήσω να του κάνω βάρη.

Από εκεί αρχίσαμε και δουλέψαμε μαζί, ως το 2017.

Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, κατά τη διάρκεια φουλ προετοιμασίας στο γυμναστήριο Gym Tonic, κι ενώ ήταν στο Νο200, ψάχναμε να βρούμε έναν σπόνσορα, ώστε να καλύψει τα έξοδά μου στην Αυστραλία.

Δεν είχε χορηγό ακόμη και ο πατέρας του, ο οποίος μου είχε ζητήσει να γίνω travelling trainer και να είμαι μαζί του στους αγώνες στο εξωτερικό.

Αυτό ήταν κάτι δύσκολο, χωρίς χρήματα.

Διότι το να πας στην Αυστραλία και να μείνεις εκεί για έναν μήνα είναι έξοδο με πολύ υψηλό κόστος για να το καλύψεις μόνος σου.

Τότε δεν είχαν χρήματα και η οικονομική κατάστασή τους ήταν δύσκολη…

Όταν βρέθηκε στην Αυστραλία, ο Στέφανος κατάφερε να εξελιχθεί σαν αθλητής και έφτασε εκεί που έφτασε.

Δεν τον έχω συναντήσει από τότε, γιατί είναι λίγες οι φορές που βρίσκεται στην Ελλάδα και έχει διαθέσιμο χρόνο.

Γύμνασα για λίγο τα αδέρφια του, τον Παύλο, τον Πέτρο και την Ελισάβετ.

Παράλληλα, συνέχισα να έχω το βαφτιστήρι μου, τον Λευτέρη, που είναι ένας από τους πολύ καλούς νέους τενίστες.

Σπούδασε στην Αμερική, κάνει τώρα το Master του σε αθηναϊκό κολέγιο.

Με τον πατέρα του Τσιτσιπά, πάντως, διατηρήσαμε συχνή επαφή.

Πολλές φορές, πριν από κάποιους αγώνες, ζητούσε τις συμβουλές μου.

Ο Στέφανος είχε ένα μπόι που σου έκανε εντύπωση. Πολλοί θεωρούν ότι το ύψος δεν είναι καλό για το τένις, όμως συμβαίνει το αντίθετο. Όσο πιο ψηλός και πιο γυμνασμένος είσαι τόσο περισσότερα περιθώρια τεράστιας εξέλιξης και βελτίωσης έχεις.

Η νέα γενιά του παγκόσμιου τένις, ο Στέφανος, ο Ζβέρεφ, ο Μενβέντεφ, είναι πάνω από 1,95μ. και με δύο βήματα καλύπτουν το γήπεδο.

Ο Ζβέρεφ, πάντως, μου φαίνεται λιγότερο γυμνασμένος από τον Τσιτσιπά.

Όπως και ο Μεντβέντεφ, ο Ίσνερ και ο Αμερικανός ο Ρίλι Οπέλκα, που έχει ύψος 2,11μ.!

Είναι παιδιά που έχουν δυνατό πρώτο σερβίς, με πολλούς άσσους, όμως αυτό δεν είναι ακριβώς κατάλληλο τένις.

Ο Στέφανος ήταν δεκτικός στην πληροφορία. Δεν κόμπαζε ποτέ. Ήταν στην ηλικία που έπρεπε να ξεκινήσει.

Έναν αθλητή τον ετοιμάζουμε επτά χρόνια. Το τένις που παίζει ένας τενίστας το έχει μάθει ως τα 14 του.

Ο πατέρας του Στέφανου ήταν πολύ καλός προπονητής και δεν τον άφηνε σε χλωρό κλαρί. Έκανε τρεις ώρες προπόνηση την ημέρα μαζί του και, φυσικά, ο Απόστολος μάθαινε από όλη αυτή τη διαδικασία, μαζί με το παιδί του.

Γι’ αυτό κι έφτασαν εκεί πού έφτασαν.

Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος τενίστας στην Ελλάδα που να είχε από το πρωί μέχρι το βράδυ πάνω από το κεφάλι του τον προπονητή του.

Τα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια» του στο άθλημα, ο Απόστολος ήταν ο μασέρ, ο Απόστολος ήταν ο γυμναστής, ο Απόστολος ήταν ο μάγειρας, όσο ζούσαν στο εξωτερικό.

Συμπληρώνοντας τα 21, ο Στέφανος πρέπει να έχει ολοκληρώσει τη φυσική κατάστασή του ως προς τη σωματοδομή του.

Η μυϊκή μάζα του πρέπει να είναι μεταξύ 31%-35%.

Πολλοί αθλητές, αν υπολογίσουμε ότι στο 47% φτάνουν οι body-builders, μπορούν να αγγίξουν το 42%, αρκεί να συντηρήσουν την ευλυγισία, την ταχύτητα και την εκρηκτικότητά τους.

Η φυσική κατάσταση ενός τενίστα είναι το 80% της προπόνησής του. Το υπόλοιπο 20% είναι τένις, γιατί αυτό πρέπει να το έχει μάθει ως τα 14 του.

Μετά μπαίνει στην εξίσωση το mental training, όπως έκανε ο Στέφανος με τον Κώστα Περγαντή.

Πλέον, όμως, η κουβέντα αλλάζει…

Εγώ, για παράδειγμα, λέω ότι πια δεν μπορώ να δουλέψω με τον Τσιτσιπά, γιατί ο Στέφανος έχει αλλάξει επίπεδο.

Αυτό ισχύει για όλους τους συνεργάτες του. Κάποια στιγμή υπάρχει ένα όριο.

Ο Στέφανος έχει φτάσει ψηλά και δεν μπορώ εγώ να του κάνω προπόνηση που κάνω σε παιδιά 12-14 ετών ή σε επαγγελματίες που δεν είναι στο επίπεδο του Τσιτσιπά.

Για να διατηρηθεί μία τέτοια συνεργασία, πρέπει να υπάρχει συνέχεια.

Για να δουλέψω τώρα με τον Στέφανο, θα έπρεπε να είναι συνεχώς μαζί του.

Έτσι θα μάθαινα τι συμβαίνει γύρω του, θα διάβαζα περισσότερο.

Το ταλέντο του Στέφανου το έχω συναντήσει πολλές φορές στη ζωή μου.

Και στο τένις και στο μπάσκετ.

Αυτό που λέω εδώ και δεκαετίες στη δουλειά μου είναι ότι «τα πολλά ταλέντα κάθονται στον πάγκο».

Αν συνδυάσεις το ταλέντο με πολλή, καλή και ποιοτική δουλειά, σίγουρα θα φτάσεις ψηλά, όπως κάνει και ο Τσιτσιπάς.

Στο κοινό και τον Τύπο αρέσουν πολύ τα success stories, σαν του Στέφανου.

Δεν γνωρίζω αν αυτός ήταν ο προορισμός του, όπως λέμε συχνά.

Αυτό που ξέρω εγώ είναι πως ο Τσιτσιπάς δεν θα έφτανε ποτέ εκεί πού έχει φτάσει αν δεν είχε μαζί του τον πατέρα του.

Παρότι οποιοσδήποτε προπονητής κάποια στιγμή στομώνει, κουράζεται.

Η εξέλιξη του Στέφανου ήταν η φυσιολογική.

Χωρίς να υποτιμά κανένας τις επιτυχίες, κι εμείς όταν κατακτήσαμε το Ευρωμπάσκετ του 1987, εκτός από σπουδαία ομάδα, πέσαμε και σε μία περίοδο που τα μεγαθήρια ήταν σε μικρή πτώση.

Αντίστοιχα, το 2018, ο Απόστολος ή ο μάνατζερ του Στέφανου, δεν ξέρω ακριβώς, τον έβαλαν σε τουρνουά στα οποία κατάφερε να μαζέψει πολλούς βαθμούς.

Κέρδιζε, όμως, και έφτασε ως το Νο50, το οποίο συνοδεύτηκε από την «εκτόξευση» του. Αλλά και από την αναμενόμενη «κοιλιά» που έκανε σε τέσσερα μεγάλα τουρνουά, πριν από την κατάκτηση του ATP στο Λονδίνο.

Δεν ήμουν εκεί για να ξέρω τι συνέβη.

Βρήκε, όμως, τη φόρμα του.

Δεν ξέρω ποιον γυμναστή έχει, αλλά γνωρίζω ότι ο μεγάλος στόχος του είναι να κατακτήσει ένα Γκραν Σλαμ.

Δεν ξέρω, επίσης, σε διαδοχικές ημέρες, αν αντέχει ακόμη σε πέντε σετ, στα μεγάλα τουρνουά.

Ο Στέφανος ήρθε σε μένα και στα 18 του τα βιομετρικά του ήταν πάρα πολύ καλά, αλλά και με μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.

Ένα από αυτά ήταν η μυϊκή μάζα.

Είχε σωματικό βάρος 80 κιλά, βάρος λίπους εννιά κιλά, ποσοστό λίπους 12% και μάζα 21%. Εξαιρετικά νούμερα!

Αριθμοί που σε έναν γυμναστή δίνουν τη δυνατότητα να δουλέψει με ένα παιδί και να τον φτάσει εκεί που έφτασε.

Τώρα, όπως τον βλέπω, υπολογίζω ότι έχει μυϊκή μάζα μεταξύ 35%-38%

Αυτό που μπορείς να φτιάξεις με τη σωστή και στοχευμένη διατροφή -χωρίς καν πρωτεΐνες- και με τα βάρη μπορεί να αλλάξει και την προπόνηση και το επίπεδο του αθλητή.

Ο Στέφανος είχε τότε ημερήσιες θερμιδικές ανάγκες ύψους 5.000 θερμίδων. Τον Φεβρουάριο του 2016, ήταν σε θέση ώστε ο οπίσθιος μηριαίος του να έχει το 70% της δύναμης του τετρακέφαλου.

Αυτοί οι συσχετισμοί κάνουν ευκολότερο το έργο και του αθλητή και του γυμναστή.

Είναι, επιπλέον, συσχετισμοί που βοηθούν στην αποφυγή τραυματισμών.

Πάντα με στόχο και το να μην επηρεάσεις την εκρηκτικότητα, διότι όταν φορτώσεις έναν άνθρωπο με βάρη, χάνει την ευλυγισία του.

Αυτή είναι η δουλειά του γυμναστή. Να αυξάνει τη μυϊκή μάζα του αθλητή, να διατηρεί την αθλητικότητα και την ταχύτητα και να αποφεύγει τους τραυματισμούς.

Και, βεβαίως, όλα αυτά να έχουν διάρκεια.

Ο Απόστολος Τσιτσιπάς ήταν πάντα ένας εξαίρετος συνεργάτης μου.

Ίσως και γιατί είχα τη φήμη ότι κάνω αυτό πρέπει. Ότι αυτό που θέλω να κάνω, θα το κάνω.

Ήξερε πως δεν μπορούσε να έρθει και να μου υποδείξει πώς θα γίνει η εκγύμναση. Όπως εγώ δεν μπορούσα να του πω πώς θα κάνει την προπόνηση στο τένις.

Είχαμε άριστη επικοινωνία και συνεργασία.

Καθόταν πέντε λεπτά πριν αρχίσουμε και στη συνέχεια αποχωρούσε.

Μιλάμε για προπόνηση μόνο σε φυσική κατάσταση.

Τη σεζόν 2019-2020, χωρίς κανένας να το γνωρίζει, έκανα δύο εβδομάδες εκγύμναση την ομάδα μπάσκετ του Χαρίλαου Τρικούπη, που ξεκίνησε αήττητος για 16 αγώνες στην Α2 ανδρών.

Μόνο φυσική κατάσταση. Αν παρατηρήσεις τις επιδόσεις στο σκοράρισμα, οι παίκτες του πετυχαίνουν 20 πόντους σε κάθε δεκάλεπτο.

Σπάνια παρεκκλίνουν από αυτό το σκορ.

Έτσι και με το τένις, η φυσική κατάσταση πρέπει να είναι ξεχωριστή.

Όλη η ιστορία στο τένις -και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Απόστολο Τσιτσιπά που το κατάφερε- θέλει, με απλά λόγια, αρκετό χρήμα.

Το χρήμα που θα ξοδέψεις από την ηλικία των 14 χρονών είναι επένδυση.

Αν έχεις τις προοπτικές που έχει ο Στέφανος και ξοδέψεις λεφτά για αυτό που κάνεις, θα πετύχεις και τα χρήματα θα γυρίσουν πίσω με το παραπάνω.

Το τένις είναι ακριβό σπορ.

Το 80%, κοινώς οι τενίστες από το Νο100 ή Νο150 και πάνω, κερδίζουν μόνο 1.000 ευρώ μηνιαίως.

Σκεφτείτε το κόστος για ένα ταξίδι, για διαμονή, για διατροφή και την απώλεια αν αποκλειστείς στον πρώτο γύρο ενός τουρνουά.

Γι’ αυτό και η παγκόσμια ομοσπονδία αποφάσισε ορθώς να αυξήσει τα έπαθλα από 15.000, σε 25.000 δολάρια.

Υπάρχουν παίκτες που είναι, κατά το κοινώς λεγόμενο, «τουρίστες». Με πολλά ταξίδια σε εύκολα τουρνουά.

Για να φτάσεις στο επίπεδο του Στέφανου και να συντηρείσαι και ψηλά και να κερδίζεις και χρήματα, πρέπει να είσαι μέσα στο tour. Αυτό είναι και βαθμοί και λεφτά.

Ο Τσιτσιπάς ξεκίνησε με πολλές δυσκολίες.

Φανταστείτε ότι για να μείνεις έναν μήνα στην Αυστραλία, χρειάζεσαι 20.000 ευρώ.

Πού θα τα βρεις αν δεν έχεις χορηγούς;

Ο Λευτέρης Θεοδώρου που πήγε στις Η.Π.Α. με υποτροφία, γιατί είχε καταφέρει να φτάσει ως το Νο100 στον κόσμο στην κατηγορία juniors, προσπάθησε αρχικά χωρίς έσοδα.

Μέχρι που βρέθηκε χορηγός και μας έδωσε χορηγία 10.000.

Με αυτά τα χρήματα, πήγα μαζί του σε τέσσερα ταξίδια στη Ρωσία, την Ουκρανία, το Μαρόκο και πήραμε βαθμούς.

Πήγε στο Orange Bowl, τον είδαν και έλαβε υποτροφία.

Αν δεν είχε βρει αυτά τα 10.000 θα είχε μείνει στάσιμος και θα έπαιζε ουσιαστικά ερασιτεχνικά στην Ελλάδα…

Δεν νομίζω ότι ακόμη και αυτές τις διαδικασίες, στις οποίες έφηβοι μπαίνουν στη λογική του επαγγελματισμού, τα παιδιά «μεγαλώνουν» πιο γρήγορα.

Το παιδί παραμένει παιδί.

Κάποια επικοινωνιακά πράγματα δεν ξέρω πώς λειτουργούν.

Δε γνωρίζω, για παράδειγμα, αν στον Στέφανο υποδεικνύουν να λέει ή να γράφει κάποια από τα πράγματα που αναφέρει.

Ένα παιδί 20 ετών είναι ένα παιδί 20 ετών.

Ό,τι και να θέλει να κάνει, μπορεί να το κάνει με τα εκατομμύρια που έχει ήδη μαζέψει.

Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να κατανοήσω τι όνειρα μπορεί να έχει ένας 20χρονος με τόσες επιτυχίες ήδη στο παλμαρέ του και τόσα χρήματα στον λογαριασμό του.

Το παιδί είναι παιδί και η διατήρηση της αθλητικής φιλοδοξίας είναι «μονοπάτι» για να σε κρατήσει στον σωστό δρόμο.

Πολλές φορές οι αθλητές αναφέρουν όσα θέλει να ακούσει ο κόσμος.

Αυτό που έκανε ο Τσιτσιπάς, σταματώντας να ασχολείται με τα social media, ήταν καλό.

Το 24ωρο είναι συγκεκριμένο. Δεν μπορείς να «μεγαλώσεις» τη μέρα.

Θα προπονηθείς, θα φας, θα κοιμηθείς. Κανονικά, δεν υπάρχει χρόνος για να τον σπαταλάς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Εκείνο που μπορεί να κάνει είναι να συντηρηθεί σωματικά και να βελτιωθεί, να συνεχίσει αυτό που ξέρει, γιατί αυτό που βλέπετε δεν διαφοροποιείται στις νίκες ή τις ήττες.

Θα κερδίσει παίζοντας το 80%-90% του τένις που ξέρει και απομένει να είναι συγκεντρωμένος.

Γιατί όταν κάνει περισσότερα λάθη από αυτά που δεν πρέπει να κάνει, δεν έχουν σχέση με το τένις που ξέρει, αλλά είναι αποτέλεσμα της έλλειψης συγκέντρωσης.

Πάντα λέω ότι ο αθλητής δεν πρέπει να ξεκουράζεται, αλλά να αποφορτίζεται.

Είχα έναν αθλητή, ο οποίος έφτασε ως το Νο250 στον κόσμο και μου έλεγε «ξεκουράζομαι».

Το να καθίσεις τρεις-τέσσερις ώρες στον καναπέ δεν σου κάνει καλό.

Κάνε την προπόνησή σου και πήγαινε παίξε λίγο μπάσκετ, μπορείς να ασχοληθείς με επιτραπέζια…

Το κορμί και το μυαλό δεν ξεκουράζονται με την ξάπλα, αλλά με το να κάνεις πράγματα που «καθαρίζουν» το μυαλό σου, κατά τη διάρκεια ενός tour.

Πραγματική ξεκούραση υπάρχει όταν τελειώνει το tour και πριν από το ξεκίνημα της προετοιμασίας για τη νέα σεζόν.

Η Κόκο Γκοφ κέρδισε στα 15 χρόνια της την Βίνους Ουίλιαμς.

Δεν είναι απαραίτητα κακό το να εκτίθεται ένας έφηβος στη δημοσιότητα, διότι αυτό είναι θέμα γονέα, οικογένειας, του μάνατζερ και του ίδιου του αθλητή.

Τώρα ο Στέφανος, από ένα παιδί που διεκδικεί, έφτασε σε ένα σημείο ενός αθλητή που μπορεί να απαιτεί.

Από μικρός, βεβαίως, ήταν πάντα ντροπαλός. Ντροπαλός και λιγομίλητος.

Συχνά λένε ότι αυτό μπορεί να είναι ανασταλτικός παράγοντας για έναν φιλόδοξο άνθρωπο.

Δεν είναι, όμως, «κανόνας».

Ο Στέφανος είναι ένα παιδί που δεν πήγαινε σχολείο, με την έννοια που έχουμε μάθει.

Έκανε τα μαθήματα κατ’ οίκον και προτεραιότητά του ήταν το τένις.

Δύο πράγματα συμβαίνουν σε κάποιον λιγομίλητο. Ή είναι απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνει ή είναι αγράμματος. Ο Τσιτσιπάς δεν είναι αγράμματος.

Επομένως, ήταν πάντα αφοσιωμένος.

Δεν τον θυμάμαι να έχει πολλές κοινωνικές υποχρεώσεις.

Δεν μου είχε πει ποτέ, όπως τόσοι έφηβοι, «κύριε Νίκο, ήμουν σε ένα πάρτι χθες και δεν έχω ενέργεια».

Η καθημερινότητά του ήταν, πάντα με τον πατέρα του δίπλα του, μόνο τένις.

Σε καταστάσεις σαν την πορεία του Τσιτσιπά, είναι σημαντική η σχέση προπονητή-γυμναστή.

Πρέπει να είσαι συνέχεια μαζί του.

Όταν ο γυμναστής πάρει ένα παιδάκι από 14-15 ετών, πρέπει να είναι δίπλα του και να παρακολουθεί τα πάντα.

Πρέπει να είσαι μαζί του και στην προπόνηση και στον αγώνα, να διαπιστώνεις τις αδυναμίες του και πάνω σ’ αυτές να γυμνάζεις και να βελτιώνεις.

Το ίδιο κάνει και ο προπονητής και ο mental trainer.

Δεν θα ήταν εύκολο τώρα να ερχόταν ο πατέρας του και να μου έλεγε να επιστρέψω και να τον γυμνάσω, δίχως να γνωρίζω το πρόγραμμα και την καθημερινότητα που έχει προηγηθεί.

Θα τον γυμνάσω, όμως, δεν θα ξέρω πότε θα είμαι ικανοποιημένος από αυτά που θα κάναμε.

Εγώ τώρα παρακολουθώ τον Στέφανο από την τηλεόραση, όμως είναι διαφορετικό.

Μπορεί να λέω, για παράδειγμα, ότι έχουν περιθώρια βελτίωσης η εκρηκτικότητα και το μυϊκό σύστημά του. Μπορεί να τα βλέπω αυτά.

Αυτά, όμως, είναι στοιχεία που πρέπει να τα παρακολουθείς διαρκώς.

Χαριτολογώντας, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι σαν να έχω έναν μαθητή στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, αλλά όχι στο λύκειο και να πρέπει άμεσα να δουλέψω μαζί του και στο πανεπιστήμιο.

Έχουν χαθεί χρόνος και «χημεία» πάνω σ’ αυτό.

Στα πρώτα χρόνια, όλα τα κομμάτια πρέπει να συνεργάζονται και να μένουν και για χρόνια μαζί.

Υπάρχουν δύο ειδών προπονητές. Εκείνοι που ενδιαφέρονται για τους παίκτες τους και εκείνοι που αφήνουν τον παίκτη να ενδιαφερθεί μόνος του για τον εαυτό του. Εγώ, από αυτά τα δύο είδη προπονητών, ανήκω στο πρώτο.

Και το 1987, στην Εθνική μπάσκετ, έλεγα ότι εγώ είμαι ο προπονητής και ο κόουτς Κώστας Πολίτης ήταν ο τεχνικός. Εννοώ στο γυμναστήριο, όχι στον πάγκο.

Στην προπόνηση, εκείνος ήταν ο μαέστρος κι εγώ ήμουν αυτός που κούρδιζε τα όργανα. Αν την ώρα τις «παράστασης» τα όργανα δεν λειτουργούν σωστά, φταίω εγώ.

Εγώ είμαι υπεύθυνος ώστε ο κόουτς να μπορεί να διαχειρίζεται τα όργανα.

Για να το κάνει αυτό, θα πρέπει κι εκείνος να είναι συνέχεια μαζί μου.

Ο mental trainer, από τη στιγμή που υπάρχει, πρέπει να είναι συνέχεια μαζί ή να μην σταματά την επικοινωνία με τον αθλητή και τον κόουτς.

Πριν από χρόνια ήμουν σε ένα ταξίδι στην Τσεχία και την Σλοβακία, εγώ με τον Λευτέρη Θεοδώρου και ο μπαμπάς με τον γιο Τσιτσιπά.

Εμείς γυρίζαμε με το αυτοκίνητο όλη την Ευρώπη, αλλά ο Κώστας Περγαντής, αν και δεν ήταν παρών, μιλούσε κάθε μέρα από μισή ως μία μέρα και με τον Απόστολο και με τον Στέφανο, στο τηλέφωνο.

Όταν συνεργαζόμουν με τον Στέφανο, έβλεπα και σύγκρινα τους παίκτες της ηλικίας του μαζί του και ήξερα ότι μπορεί και πρέπει να τους κερδίζει.

Ο Τσιτσιπάς έχασε τέσσερις-πέντε φορές από τον Μεντβέντεφ, ο οποίος παίζει ένα τένις… αλλόκοτο.

Όταν ο Στέφανος συγκεντρώθηκε, τον κέρδισε και δεν θα χάσει ξανά, όσο είναι αφοσιωμένος.

Ο Τσιτσιπάς, όπως και ο Λευτέρης Θεοδώρου, σπάνια έχαναν δεύτερη φορά από τον ίδιο παίκτη.

Το ότι έχασε τόσες συνεχείς φορές από τον Μεντβέντεφ, σαφώς και τον ταρακούνησε.

Ο Στέφανος θα γίνει ανίκητος όταν βελτιώσει και το σερβίς του.

Διότι είναι εξαιρετικός στο να επιστρέφει τις μπάλες.

Βλέπω σε αγώνες που κερδίζει να έχεις μόνο τρεις-τέσσερις άσους και σκέφτομαι πόσο πιο εύκολα θα νικά όταν βελτιώσει και αυτόν τον τομέα.

Θυμάμαι που παρακολουθούσα τον Αλεξάντερ Μπούμπλικ να κάνει σε κάποια ματς 35 και 38 άσους και δεν το πίστευα. Σκεφτόμουν ασυναίσθητα τι θα έκανε ο Στέφανος με αντίστοιχη επίδοση.

Αυτό που έκανε ο Μπούμπλικ ήταν σαν ένας όχι υψηλού επιπέδου παίκτης μπάσκετ να πέτυχε 35 τρίποντα σε έναν αγώνα!

Όλα τα παιδιά βελτιώνονται. Aπλώς φανταστείτε να μπορεί να έχει μ.ό. 20 άσους ο Τσιτσιπάς, ο οποίος έχει μεγάλη σωματική και πνευματική αντοχή στα τάι μπρέικ, σε αντίθεση -ακόμη, βεβαίως- με τον αδερφό του τον Πέτρο.

Η πίεση που αισθάνεσαι στο τάι μπρέικ είναι μεγάλη, σαν ποδοσφαιρικό πέναλτι.

Συχνά παρατηρώ και τον Νικ Κύργιος, ο οποίος έχει ένα φλατ σερβίς και χτυπάει τη μπάλα πριν αρχίσει να πέφτει και να επιδράσει πάνω της η βαρύτητα.

Το σερβίς του έχει μεγάλη ταχύτητα και δεν πιάνεται.

Οι υπόλοιποι χτυπούν το μπαλάκι όταν κατεβαίνει.

Αυτό το σημείο δεν είναι πάντοτε το ίδιο και γι’ αυτό πολλά σερβίς καταλήγουν το φιλέ ή άουτ.

Ο Κύργιος έχει βρει το κατάλληλο σημείο και έχει επηρεάσει και δύο-τρεις τενίστες.

Ο Κελεσίδης, ο παλαίμαχος τερματοφύλακας, έκανε το βολέ με τη μπάλα να ανεβαίνει και όχι να κατεβαίνει, όπως οι άλλοι γκολκίπερ.

Όταν συνεργαζόμουν με τον Στέφανο, παρατηρούσα το σερβίς του και σχεδόν ποτέ δεν χτυπούσε τη μπάλα στο ίδιο σημείο.

Αυτό είναι κάτι που διορθώνεται.

Όπως, με κατάλληλες ασκήσεις, διόρθωσε και πιο μικρός διαφορές που είχε στο πόδι του. Κάτι που βελτίωσε και την κίνηση της μέσης του.

Όλα αυτά, βεβαίως, απαιτούν πολλά χρήματα και, πλέον, η οικογένεια Τσιτσιπά το γνωρίζει.

Για να φτάσει ακόμη ψηλότερα την επόμενη δεκαετία ο Στέφανος, δεν θα πρέπει να τσιγκουνευτεί τα χρήματα.

Όπως είπαμε, όσα ξόδεψε τόσα χρόνια ήταν μία επένδυση που απέδωσε…

Υπήρξε η αρχική σκέψη να πάω μαζί με τον Στέφανο στη Γαλλία, όταν αποφάσισε να συνεχίσει στην ακαδημία του Μουράτογλου, όμως διαπιστώσαμε ότι είχαμε ένα σοβαρό θέμα.

Εγώ θα έπρεπε να έχω επίσημη άδεια από το Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας, κάτι που δεν ήταν δυνατόν να συμβεί.

Ήταν η περίοδος που η Σερίνα Ουίλιαμς ήταν έγκυος και ο Μουράτογλου έδωσε στον Τσιτσιπά τον γυμναστή της.

Ήταν ένας άνθρωπος, όμως, που ήθελε και χρόνο και για να διαφοροποιήσει το πρόγραμμά του από αυτά που έκανε με την Ουίλιαμς, αλλά και να βρει σημεία επαφής με τον Στέφανο.

Τι μπορεί να προσφέρει άμεσα αυτός ο άνθρωπος σε ένα παιδί που δεν το έχει ξαναδεί ποτέ του;

Μπορεί και να έχει να του δώσει, αλλά δύσκολα τόσο σύντομα.

Μπορεί να μην πήρε και τίποτα ο Τσιτσιπάς από εκείνον.

Εγώ είμαι με τον Λευτέρη Θεοδώρου από τα 12 του. Δεν είναι μόνο η σχέση που έχουμε.

Τον γνωρίζω απ’ έξω και ανακατωτά.

Ξέρω τι μπορεί να κάνει και πρέπει να βελτιώσει.

Ξέρω ποια μέρα δεν έχει την απαραίτητη ενέργεια και μπορεί να του διαφοροποιήσω ελαφρώς το πρόγραμμα.

Είμαι μαζί του τόσα χρόνια και γνωρίζω ποιες είναι οι δυνατότητές του.

Οι Αμερικανοί έχουν μία έκφραση για τους ταλαντούχους και εργασιομανείς αθλητές… «Ο ουρανός είναι το ταβάνι».

Ίσως ακούγεται κλισέ.

Ένα παιδί σαν τον Στέφανο Τσιτσιπά, ωστόσο, που κοιμάται και ξυπνάει με το μυαλό του στο τένις, θα φτάσει και στο Νο1 του κόσμου.

Και με κάνει διπλά χαρούμενο, γιατί όλα αυτά τα παιδιά με τα οποία δουλέψαμε μαζί, πέτυχαν τον στόχο τους και συνεχίζουν.

Ο Νίκος Σισμανίδης είναι παλαίμαχος διεθνής καλαθοσφαιριστής και πρώην γυμναστής της Εθνικής μπάσκετ.

Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Αδαμόπουλος

Photo Credits: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Κώστας Περγαντής: «Παίζοντας το παιχνίδι».

Γιάννης Κυφωνίδης: Παρακολουθώντας το θαύμα από κοντά

ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΝΙΣ

CHECK IT OUT: Νίκος Σισμανίδης: «Στον (βιο)ρυθμό του 1987!».