Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του στα αποδυτήρια των γηπέδων όπου έπαιζε ο πατέρας του. Ένας συμπαθέστατος πιτσιρικάς, που αποτελούσε συχνά την ατραξιόν στους πάγκους των Χόρνετς, Μπακς και Ράπτορς.
Ο Στεφ Κάρι, ωστόσο, δεν φρόντιζε απλώς να «κοπιάρει» το στυλ, αλλά και να εξελίξει το «γονίδιο» του αξιόπιστου σουτέρ που είχε ο μπαμπάς, Ντελ.
Αντίθετα, «σκάναρε» στο μυαλό του κάθε κίνηση του -πρώτου και μόνιμου- ινδάλματός του, εντός κι εκτός παρκέ. Κυρίως εκτός.
Οι συμβουλές του πατέρα του θα ήταν για πάντα φυλαχτό για τον νυν σταρ των πρωταθλητών Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. Γνωρίζοντας, φυσικά, ότι θα μπορούσε να τις ακούσει οποιαδήποτε στιγμή, στο γήπεδο ή στο σπίτι.
Εκείνο που κέντριζε περισσότερο το ενδιαφέρον του νεαρού, όμως, ήταν οι… πόνοι του Ντελ Κάρι σε αστραγάλους, γόνατα και, κυρίως, στην ταλαιπωρημένη μέση του.
Πριν καν από τα μισά πρώτα «-άντα» του παλαίμαχου γκαρντ, οι αφόρητες ενοχλήσεις στη μέση έγιναν καθημερινό φαινόμενο. Πολλές φορές δεν μπορούσε καν να περπατήσει. Κάποιες άλλες, ο Ντελ κοιμόταν στο πάτωμα(!) του σπιτιού του, ώστε να βολεύεται.
Ο πάγος στις αρθρώσεις ήταν απαραίτητος έπειτα από κάθε αγώνα, για να επιχειρήσει να είναι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για τον επόμενο.
Ή τον μεθεπόμενο, αφού προς το τέλος της καριέρας του, δεν αγωνιζόταν συνήθως με άνεση σε διαδοχικά ματς…
Ο Στεφ Κάρι μαζί με τον πατέρα του, Ντελ, τον Μιτς Ρίτσμοντ και τον Ντράζεν Πέτροβιτς, στο All Star Game, το 1992.
Ο Ντελ Κάρι πάτησε τα παρκέ του ΝΒΑ για 16 σεζόν (1986-2002) και αποχώρησε με τη φανέλα του Τορόντο.
Όμως, ήταν μέχρι και τη σεζόν 2017-18 (όταν τον ξεπέρασε ο Κέμπα Ουόκερ) ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της Σάρλοτ, με 9.839π..
Ο κανακάρης του επέλεξε το Νο30 για χάρη του, τόσο στο πανεπιστήμιο Ντέιβιντσον όσο και στο Γκόλντεν Στέιτ. Ο μπαμπάς Κάρι, όμως, αισθάνεται μεγαλύτερη τιμή και συγκίνηση για έναν άλλο αριθμό που έχει στο μυαλό του ο γιος του.
Μιλώντας στο δίκτυο ESPN λίγο πριν την έναρξη της σεζόν 2018-19, ο γκαρντ των Ουόριορς και για πολλούς κορυφαίος σουτέρ τριών πόντων στην ιστορία του ΝΒΑ, ανέφερε ότι, από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη Λίγκα, το νούμερο «16» είναι εκείνο που στριφογυρίζει στο κεφάλι του μαζί με τη φιλοδοξία ομαδικών και ατομικών τίτλων.
Ο Κάρι ρωτήθηκε από τον πατέρα του λίγη ώρα μετά το ντραφτ του 2009, στο οποίο επιλέχθηκε στο Νο7, πόσο πιστεύει ότι μπορεί να παίξει στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.
Η απάντηση του 21 ετών τότε γκαρντ έκανε τον πατέρα του να βουρκώσει…
«Θέλω να παίξω τουλάχιστον 16 χρόνια. Όσα έπαιξες κι εσύ». Μονάχα που αυτή η επιθυμία δεν θέλει να ταυτιστεί και με τα στατιστικά του πατέρα του.
Ο Ντελ, από παίκτης των μ.ό. 16,3π. το 1993-94, σεζόν που αναδείχθηκε καλύτερος έκτος παίκτης της κανονικής περιόδου, ολοκλήρωσε την καριέρα του με τους μ.ό. 6,4π., το 2002 στο Τορόντο.
Ο Στεφ, από την άλλη, αν και γνωρίζει ότι δύσκολα θα έχει στα 36 του τα συχνά εξωπραγματικά νούμερα που αποτυπώνει κάθε βράδυ στο φύλλο της στατιστικής, θέλει να αποφύγει αντίστοιχη «πτώση».
«Έχω δει τον “Πατέρα Χρόνο” να “κερδίζει” τον μπαμπά μου. Ξέρω ότι αυτό είναι αναπόφευκτο, όμως δεν θέλω ν’ αλλάξω πολύ το δικό μου στυλ όταν τα πράγματα θα αρχίσουν να επιβραδύνουν και τα πόδια θα γίνονται πιο βαριά», σχολίασε ο σταρ των Ουόριορς και MVP τις σεζόν 2014-15 και 2015-16 (τη δεύτερη ως ο μοναδικός στην ιστορία με ομόφωνη ανάδειξη!).
Ο υιός Κάρι έχει συμπληρώσει τα 30 του (στις 14/3/1988), φτάνοντας σε εκείνο το «σταυροδρόμι» στο οποίο θεωρητικά και πρακτικά αρχίζει για πολλούς η, κατά το κοινώς λεγόμενη, «κατηφόρα».
Ο Κέβιν Πέλτον, αρθρογράφος του ESPN, πάντως, σε έρευνά του διαπίστωσε ότι οι πόιντ γκαρντ τείνουν να συναντούν την μπασκετική παρακμή τους αργότερα από τους παίκτες άλλων θέσεων. Φτάνοντας στο συμπέρασμα πως οι «κοντοί» έχουν peak και συνέχεια της ακμής ακόμη και μετά τα 29, ενώ οι ψηλοί φτάνουν σε αυτό το σημείο ως την ηλικία των 26 ετών.
Για πολλούς, ο κορυφαίος σουτέρ τριών πόντων, ever.
Ο Στεφ Κάρι, όμως, δεν ποντάρει σ’ αυτά τα μαθηματικά. Ούτε στο γεγονός ότι συχνά ο προπονητής του και επίσης εξαιρετικός σουτέρ σαν παίκτης -με την κορυφαία επίδοση τριών πόντων στην ιστορία του ΝΒΑ, με 45,4%-, Στιβ Κερ, του τονίζει ότι οι σουτέρ έχουν παραδοσιακά μεγαλύτερη αντοχή στον χρόνο.
Για τον Κάρι, άλλωστε, αυτό έχει υψηλότερο βαθμό δυσκολίας, διότι βάσει θέσης και μπασκετικής φύσης έχει περισσότερο χρόνο τη μπάλα στα χέρια του.
Ο «Chef» πετυχαίνει το 57% των εύστοχων τριπόντων του από πάσα, σε αντίθεση με τον συμπαίκτη του, Κλέι Τόμπσον, ο οποίος σκοράρει το 90,1% των δικών του σουτ έπειτα από ασίστ. Κοινώς, ελαφρώς πιο ξεκούραστα από το να «κουβαλήσει» μόνος τη μπάλα ή να σουτάρει έπειτα από ντρίμπλα, όπως κάνει συνήθως ο Στεφ.
Ο Στιβ Κερ, πέντε φορές πρωταθλητής με Μπουλς και Σπερς, έπαιξε στο ΝΒΑ 16 σεζόν.
Οι Ντιρκ Νοβίτσκι και Κάιλ Κόρβερ εισήλθαν στην 21η και 16η χρονιά τους, αντίστοιχα.
Οι παλαίμαχοι Ρέι Άλεν, Ρέτζι Μίλερ και Στιβ Νας αγωνίστηκαν για 18 σεζόν. Ειδικά ο τελευταίος, είναι πια σημείο αναφοράς για τον Κάρι…
Ο Καναδός Νας είναι εδώ και χρόνια ειδικός σύμβουλος ανάπτυξης στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. Αποχώρησε στα 40 του, αναδείχθηκε MVP της ρέγκιουλαρ σίζον το 2005 και 2006, σε ηλικία 31 και 32 ετών και στα 38 του επιλέχθηκε στο All Star Game!
Ενώ στα 35 του είχε οδηγήσει τους Φοίνιξ Σανς στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας. Όταν αντιμετώπισε τα πρώτα προβλήματα στη μέση του, ως παίκτης του Ντάλας, απευθύνθηκε στον Δρα Ρικ Σελεμπρίνι.
Ο Σελεμπρίνι ακολούθησε πίσω στο Φοίνιξ τον Νας και όταν ο σπουδαίος γκαρντ αποχώρησε, δήλωσε ότι «ο Ρικ ήταν η μεγαλύτερη επιρροή στην καριέρα μου!».
Ο Σελεμπρίνι είναι από τον Αύγουστο του 2018 ο νέος διευθυντής αθλητικής ιατρικής και απόδοσης των Ουόριορς, με στόχο να βοηθήσει αντίστοιχα και τον Κάρι. Ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα εκείνων που αποτελούν τους «συμπαίκτες» του μεγάλου αστέρα του Γκόλντεν Στέιτ στον… «αγώνα» του με τον χρόνο.
Σε αυτόν τον «κύκλο» συμπεριλαμβάνεται ο ασίσταντ κόουτς, Μπρους Φρέιζερ. Μέρος του ήταν για 2-3 χρόνια o νυν διευθυντής απόδοσης των Ατλάντα Χοκς και σύμβουλος του Κάρι, Κίκι Λάιλς.
Ενώ πολύτιμο μέλος παραμένει σταθερά ο προσωπικός γυμναστής του, Μπράντον Πέιν, ο οποίος ανέλαβε τον Αμερικανό γκαρντ από το 2011, μετά την πρώτη επέμβαση στους τότε «γυάλινους αστραγάλους» του.
«Ο Στεφ γνωρίζει πια πώς λειτουργεί το κορμί του», λέει ο Πέιν, έπειτα από τη φετινή καλοκαιρινή προετοιμασία μαζί του.
Οι δυο τους προπονήθηκαν από τις 15 Ιουλίου ως τις 23 Σεπτεμβρίου, με τρίωρα sessions για έξι μέρες την εβδομάδα. Σε προπονήσεις που ξέφυγαν από τη ρουτίνα του σουτ ή της μυϊκής ενδυνάμωσης και επικεντρώθηκαν σε λεπτομέρειες που φαντάζουν μικρές ή βαρετές.
Όμως δεν είναι διόλου ασήμαντες και ήταν ένα ακόμη «μάθημα» για τον αρχηγό των Ουόριορς.
Το 2012, ο Κάρι αποκλήθηκε «νέος Γκραντ Χιλ», λόγω των ευπαθών αστραγάλων του. Τότε, μετά την εγχείρηση του Απριλίου εκείνης της χρονιάς, έμαθε ουσιαστικά να… περπατάει από την αρχή. Ο Δρ. Ρίτσαρντ Φέρκελ σκέφτηκε αρχικά να διορθώσει τη δομική βλάβη με μία ακραία λύση. Βάζοντας στο τραπέζι της συζήτησης με την οικογένεια Κάρι μία εγχείρηση στην οποία θα τοποθετήσει στο πληγωμένο σημείο τένοντες από νεκρό δωρητή οργάνων! Ωστόσο, ο Φέρκελ προτίμησε να χρησιμοποιήσει μία κάμερα που ανέλυσε τον ουλώδη ιστό του αστραγάλου, σε μία λεπτή επέμβαση 90 λεπτών.
Στην αποθεραπεία ο Κάρι άρχισε να περπατά διαφορετικά, μαθαίνοντας να μετατοπίζει το βάρος του και να γυμνάζει άλλους μύες του σώματος, ώστε να μην επιβαρύνει τα εγχειρισμένα πόδια του.
Ο γκαρντ των Ουόριορς δεν είναι ο τυπικός γκαρντ του ΝΒΑ με κορμί… δεκαθλητή και μούσκουλα, όμως είναι ιδιαιτέρως γυμνασμένος και σηκώνει βάρη μέχρι και στο διπλάσιο από το δικό του βάρος (σ.σ.: 91κ.), σε ασκήσεις πάγκου!
Από το 2012 στηρίζει την εκγύμνασή του στους γοφούς και βελτίωσε την αλλαγή κατεύθυνσης με τη μπάλα, με μπόλικη προπόνηση σε κοιλιακούς και ραχιαίους μύες.
Σ’ αυτή την διαδικασία τον βοήθησε ο Κίκι Λάιλς, ο οποίος εξήγησε παλαιότερα ότι «ο Στεφ δούλεψε το σώμα του ακριβώς όσο δουλεύει και την ντρίμπλα και το σουτ του».
Ήταν εκείνος που υπέδειξε στον Κάρι πώς να αρχίζει κάθε κίνηση του ποδιού του από τον γοφό, ελέγχοντας τον μηρό και αποφεύγοντας τη φθορά των αστραγάλων. Μία έξτρα προπόνηση που θα βοηθούσε σ’ αυτό ήταν οι αναπηδήσεις στο ένα πόδι και η γιόγκα!
Η συνέχεια της προσωπικής προπόνησης του Κάρι με τον Μπράντον Πέιν άφησε κατά μέρος τη μπάλα. Ο δεύτερος σκέφτηκε μετά την κατάκτηση του τίτλου το 2018 να δοκιμάσει μία νέα τεχνική. Λέγοντας ότι «μπορεί να γελάσετε μ’ αυτό, όμως και η αναπνοή είναι ικανότητα που δουλεύεται».
Εκτός της καθιερωμένης εκγύμνασης, ο Πέιν «ανάγκασε» τον Κάρι να μάθει στα 30 του να… αναπνέει και διαφορετικά, προκειμένου να μειώσει τα επίπεδα κούρασης από τη συνεχή προπόνηση και, βεβαίως, από το «+» στην ηλικία του.
Ο Κάρι μοιάζει ένας… έφηβος 30άρης όχι μόνο λόγω του «babyface» παρουσιαστικού του. Αλλά και γιατί εξακολουθεί να βρίσκει τρόπους για να διατηρηθεί νέος και να μην αλλοιώσει τις επιδόσεις του.
Μία νέα τακτική του Πέιν ακολουθήθηκε όλο το καλοκαίρι του 2018 και κατόρθωσε, μάλιστα, να κρατηθεί και -για λίγο- μυστική. Η «Wall Street Journal», όμως, την αποκάλυψε, αναφέροντας πως κατά τη διάρκεια των τρίωρων προπονήσεων, ο Πέιν τού τοποθετούσε στο διάφραγμα ένα… σακί με άμμο βάρους 3-4 κιλών, το οποίο ο Κάρι έπρεπε να ανασηκώνει με την αναπνοή!
Στόχος ήταν να καταφέρει να αναπνέει πλέον από το διάφραγμα και όχι από το στήθος, απελευθερώνοντας μ’ αυτό τον τρόπο άλλους κεντρικούς μύες.
Στεφ Κάρι, γεννημένος τον Μάρτιο του 1988.
Η φιλοδοξία των «6-7 ακόμη ετών» στο παρκέ δεν είναι για τον Κάρι απλώς ποσοτική. Επιθυμία του, περισσότερο, είναι αυτό το διάστημα να είναι και ποιοτικό.
«Δεν έχω ενδείξεις ότι οι ταχύτητες θα πέσουν σύντομα», σχολιάζει ο ίδιος. «Τουλάχιστον όσο είμαι υγιής και έχω το χαμόγελο στο πρόσωπό μου», συμπληρώνει.
Γνωρίζει, βεβαίως, πως «και το μπάσκετ είναι μία εργασία. Έχει άγχος και πίεση, όμως το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προπονούμαι και να ελέγχω τη δική μου συμπεριφορά στην προπόνηση και τον αγώνα».
Ευελπιστεί ότι μ’ αυτή τη νοοτροπία θα τα καταφέρει να διατηρηθεί σε υψηλό επίπεδο για πολλά χρόνια.
Πλέον, με το βιογραφικό του «πλούσιο», δείχνει ότι απολαμβάνει το παιχνίδι και μοιάζει αχόρταγος για περισσότερους τίτλους και δαχτυλίδια πρωταθλητή.
Οι Ουόριορς (του) άλλαξαν τον τρόπο που παίζεται πια το σύγχρονο μπάσκετ. Ο ρυθμός «εκτοξεύθηκε», οι κατοχές κάθε ομάδας αυξήθηκαν και είναι εύλογο ότι αυτό επιφέρει επιπλέον κόπωση στους πρωτοκλασάτους σταρ.
Ο ΛεΜπρον Τζέιμς ξοδεύει ετησίως ένα εκατομμύριο δολάρια μόνο για την αποκατάσταση του κορμιού του πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος κάθε κοπιαστικής σεζόν. Ο Κάρι δεν έχει αναφέρει το ποσό που σπαταλά για τον ίδιο λόγο. Δεν είναι «τσιγκούνης», πάντως, στον χρόνο που «πληρώνει» για την προπόνησή του…
Η προσπάθεια διατήρησης της φυσικής κατάστασής του επηρεάζει και την ατομική προπόνηση του σουτ με τον ασίσταντ κόουτς, Μπρους Φρέιζερ. Το πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει απλώς ατελείωτες ώρες σουτ, με τον βοηθό προπονητή να του δίνει υπομονετικά τη μπάλα για να σουτάρει από όλα τα σημεία του γηπέδου.
Ο Κάρι αρχίζει την προπόνηση φορώντας ειδική μάσκα εικονικής πραγματικότητας, ώστε να οξύνει την περιφερειακή όρασή του. Κάτι που επαναλαμβάνει πια για τρία λεπτά στην προθέρμανση κάθε αγώνα, ώστε να διατηρεί τη συγκέντρωση του.
«Αυτή η ρουτίνα έχει στόχο να κάνει πιο “κοφτερό” το μυαλό του και να είναι πανέτοιμος για κάθε πρόκληση που θα συναντήσει από τον αντίπαλο. Η χρήση της τεχνολογίας τον βοηθά στο μπασκετικό IQ του, με συνέπεια να έχει καλύτερες επιδόσεις στον τομέα των αποφάσεων που λαμβάνει μέσα στο ματς», εξηγεί ο Μπράντον Πέιν, ο οποίος επέβλεψε και τη συνέχεια της μεθόδου «Strobe Technology», που ο Κάρι εφαρμόζει στην προπόνηση από το 2015…
Τα Strobe γυαλιά είναι ειδικά για τη βελτίωση της σύνδεσης εγκεφάλου, ματιών και σώματος και επικεντρώνονται στα αντανακλαστικά. Με αυτή τη μέθοδο, ο Στεφ Κάρι αυξάνει τα επίπεδα της αυτοσυγκέντρωσης και μειώνει τον χρόνο λήψης απόφασης σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Τα γυαλιά φέρουν φακό με στραβοσκοπικό εφέ που επηρεάζει την ορατότητα και υποχρεώνει τον αθλητή να αποφασίζει αστραπιαία, παρά τα λιγότερα οπτικά ερεθίσματα που λαμβάνει.
Χαρακτηριστική άσκησή τους η προσπάθεια του παίκτη που τα φορά να πιάσει μπαλάκια του τένις που έρχονται προς το μέρος του, ενώ ο φακός περιορίζει αισθητά την όρασή του. Παράλληλα, σε άλλη άσκηση, πρέπει να επιλέξει τη σωστή θέση δεκάδων λαμπτήρων συγκεκριμένου χρώματος, που αναβοσβήνουν μπροστά του σε δευτερόλεπτα.
Όλη αυτή η ψυχολογική προετοιμασία καταλήγει στη συνήθη προπόνηση του Κάρι στα σουτ, η οποία συχνά αλλάζει ελαφρώς τις συνθήκες της.
Η συνηθισμένη άσκησή του, εκτός από τα σχεδόν 1.000 τρίποντα σε κάθε session, φέρνει τον ηγέτη του Γκόλντεν Στέιτ στο φινάλε της προπόνησης σε πέντε διαφορετικά σημεία του παρκέ, από τα οποία σουτάρει είκοσι φορές (για σύνολο 100 τριπόντων).
Ο Κάρι καταλήγει στη γραμμή των βολών, στην οποία «οφείλει» να πετύχει δέκα διαδοχικές προσπάθειες, εκ των οποίων οι πέντε να είναι χωρίς η μπάλα να ακουμπήσει τη στεφάνη! Σε περίπτωση που δεν το καταφέρει, αρχίζει τη δεκάδα από την αρχή!
Ο Φρέιζερ, πάντως, έχει βρει έναν τρόπο να συνδυάσει το σουτ με τη συγκέντρωση. Τακτικά, μέσα στη σεζόν, η ατομική του Κάρι δεν περιλαμβάνει τα 1.000 σουτ από τα 7,25μ. ή την κατάληξη με τα 100 τρίποντα.
Ο ασίσταντ κόουτς υιοθέτησε την άσκηση «50» που ακολουθούσε στους Σανς ο Στιβ Νας, έπειτα από οδηγία του τότε παράγοντα του Φοίνιξ, Στιβ Κερ. Με την «Drill-50», ο Κάρι σουτάρει τρεις φορές από πέντε διαφορετικά σημεία του παρκέ. Αν ευστοχήσει στην τρίτη, συνεχίζει το σερί του. Αν αστοχήσει, μόνο στην τρίτη ή σε κάθε επόμενη, αλλάζει θέση.
«Είναι κάτι που δεν εστιάζει απλώς στο σουτ. Ο Στεφ πρέπει να είναι συγκεντρωμένος, παρότι επιχειρεί τόσες προσπάθειες, προκειμένου να ξέρει σε ποιο σουτ αστόχησε, για ν’ αλλάξει θέση αν χρειαστεί ή να συνεχίσει από εκεί που είναι», επισημαίνει ο Φρέιζερ.
Στο τέλος της ημέρας, όπως λένε στις Η.Π.Α., «Steph is gonna Steph». Σε ελεύθερη μετάφραση, «ο Στεφ… θα κάνει τα δικά του!».
Όλα όσα έχει πετύχει, με τα αναρίθμητα ρεκόρ του, με τους ομαδικούς και ατομικούς τίτλους του, προφανώς δεν είναι καθόλου άσχημα για έναν παίκτη για τον οποίο τα scouting reports του ντραφτ του 2009 ανέφεραν πως «δεν μπορεί να παίξει πόιντ γκαρντ και δύσκολα ομάδα μπορεί να βασιστεί πάνω του».
Ή εκτιμούσαν ότι «είναι κατώτερος του επιπέδου του ΝΒΑ, καθώς αν και καλός σουτέρ, υστερεί σε αθλητικότητα, “εκρηκτικότητα” και δύναμη, κάτι που τον καθιστά και κακό αμυντικό».
Εκείνος τους διέψευσε όλους. Με την πολλή δουλειά του. Με το ταλέντο του.
Οι οπαδοί των Νικς, που μάταια τον περίμεναν στο Νο8 του ντραφτ του 2009, ακόμη μελαγχολούν.
Οι φαν της Μινεσότα, από την άλλη, ακόμα κατηγορούν τον τότε πρόεδρο, Ντέιβιντ Καν, ο οποίος στο Νο5 και το Νο6 επέλεξε αντίστοιχα τους Ρίκι Ρούμπιο και Τζόνι Φλιν…
