"athletestories"

Έχουν περάσει λίγες ώρες από το φιλικό με τη Γαλατάσαραϊ. Δεν θέλω να κάνω δηλώσεις για τον αγώνα. Μπορώ, όμως, να μιλήσω για κάτι άλλο…

Ακόμη και σήμερα, θυμάμαι όλους τους αγώνες που έχω παίξει. Τα πάντα. Στο γήπεδο, δεν είχα το νου μου μόνο στη μπάλα. Τον είχα και σε αυτόν που θα ερχόταν πάνω μου. Έλεγαν πως κοίταγα κάτω αλλά έβλεπα όλο το γήπεδο. Γι’ αυτό, με λέγανε «στρατηγό»…

Γκντανσκ, Πολωνία, 22/6/2012: Η πόλη στην οποία τα (κρυφά) όνειρα της εθνικής μας για νέες υπερβάσεις, κατά τα πρότυπα του Euro 2004, παίρνουν τέλος από την καλοκουρδισμένη -και σαφώς ανώτερη- Γερμανία. Προημιτελικός του Euro 2012, στα γήπεδα Πολωνίας και Ουκρανίας. Τελικό σκορ 4-2 και επιστροφή στο σπίτι μας…

Προπονητής ποδοσφαίρου αναπτυξιακών ηλικιών! Βασική και αδιαπραγμάτευτη -κατά τη γνώμη μου- προϋπόθεση, ο παιδαγωγικός του ρόλος.

Η Στέισι Σίκορα ήταν, για πολλά χρόνια, μια φανταστική αθλήτρια της Εθνικής ομάδας βόλεϊ των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής που κάλυπτε -αυτή είναι, μάλλον, μια φτωχή λέξη να αποδώσει την προσφορά της- τη νευραλγική θέση της λίμπερο. Μικρή το δέμας αλλά ασύλληπτα τεράστια σε όλα τα ψυχομετρικά και αθλητικά μεγέθη, έδινε σε κάθε αγώνα μια παράσταση, ξεπερνώντας, κάθε φορά, τα ανθρώπινα όριά της. Θαυμασμός γι΄αυτήν, παντού.

Τέλος Ιουνίου ή αρχές Ιουλίου 1978. Παιδικές κατασκηνώσεις Δήμου Αθηναίων στον Άγιο Ανδρέα. Σε εξαιρετικές εγκαταστάσεις και -το κυριότερο- με ένα υπέροχο γήπεδο ποδοσφαίρου, με γκαζόν και προβολείς! Ήταν η…

Πρωί 10.12.2014, στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Η σύζυγός μου είναι στη δουλειά της και εγώ έχω μείνει μόνος μου να διανυκτερεύσω με την τριών ετών κόρη μου, η οποία νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.

«Πολλές γυναίκες έχουμε εδώ… ». Δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα κάτι τέτοιο στην καριέρα μου. Ήταν, ωστόσο, η πρώτη που βγήκε από τα χείλη του.

Δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς. Ήταν η πρώτη φορά που συναντούσα τον κύριο Ρεχάγκελ.

Ήταν δύσπιστος. Φυσιολογική η αντίδραση του. Απέναντι μου,μάλιστα, ήταν δύο φορές δύσπιστος.

Στην ποδοσφαιρική εκδοχή του «Κύκλου των Χαμένων Ποιητών», τη θέση του καθηγητή Κίτινγκ παίρνει ένας… Όσκαρ. Ο δάσκαλος Ταμπάρεζ! Στα νιάτα του, όντως, έχει υπάρξει δάσκαλος, γι’ αυτό και τον αποκαλούν «Maestro».

Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, να βρίσκομαι μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το ξέρω, δεν είναι πρωτότυπο. Στην 3η Γυμνασίου, λάτρεψα τη χημεία. Φανταζόμουν τον εαυτό μου ως… τρελό επιστήμονα με τα αντιδραστήρια στα χέρια.