"μυαλού"

Όταν ο Γιάννης ολοκλήρωσε την επικολυρική εισαγωγή του, γύρισε το βλέμμα του, όπως ο μαέστρος στους μονωδούς που συνοδεύουν την ορχήστρα, και απηύθυνε το ερώτημα. «Αν εξαρτιόταν η ζωή σας…

Τα παιδικά όνειρα είναι εφικτά. Αν όχι όλα, τουλάχιστον τα πιο δυνατά, αυτά που δεν παύουν ποτέ να σε εμπνέουν. Ήμουν ένα παιδί με αρκετά μεγάλη υπομονή πολύ πριν ασχοληθώ…

Οι κανόνες στο σπίτι της οικογένειας Γιόκιτς στο Σόμπορ, στα βόρεια της Σερβίας, ήταν ξεκάθαροι. Δεν χρειαζόταν να ήταν γραμμένοι κάπου. Το μάθημα, αν ξεχνούσες έναν από τους αυτούς, σου…

Τα φώτα σβήνουν σταδιακά. Η αυλαία ανοίγει και ο πρωταγωνιστής στέκει με την πλάτη στο κοινό. Δεν είναι το κοινό «του» και το γνωρίζει. Όταν εκείνος γυρίζει, ο κόσμος μένει…

Είμαι ένας άνθρωπος που πάντα πίστευε πως τα ανθρώπινα όρια είναι δικό μας δημιούργημα και, κατ’ επέκταση, εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τα καταρρίψουμε. Επομένως, δεν υπάρχει στη νοοτροπία μου…

Υπάρχουν στιγμές, καταστάσεις ή πρόσωπα στα οποία η έννοια του ξεχωριστού και του συνηθισμένου δεν είναι αντιφατική. Δεν είναι ακριβώς ταυτόσημη, ωστόσο έχει μία ικανότητα να συνδέεται. Ο Νικολά Ανελκά…

Τη δεκαετία του ’80 η Πρέβεζα, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, ήταν ένα ψαροχώρι. Ήταν την εποχή που οι γονείς πήγαιναν στο καφενείο να παίξουν χαρτιά και στην επιστροφή θα έφερναν…

Στο στριμωγμένο γυμναστήριο στη μικρή πόλη Λιτλ Κάναντα, λίγο έξω από τη Μινεσότα, τ’ αυτιά γέμιζαν από παιδικές φωνές. Τα μάτια, όμως, ήταν πάνω σε δύο πιτσιρίκια. Η Μάγκι, τριών…

Όλοι με ρωτούν διαρκώς… «Τούλι, τι ακριβώς κάνεις;». Το όνομά μου είναι Μπατούλι Φατουμάτα Καμαρά. Είμαι μία Μουσουλμάνα και πρώτης γενιάς γυναίκα από τη Γουινέα. Είμαι επίσης γέννημα-θρέμμα της Νέας…

Ο δέκα ετών Μπρούνο είχε συνηθίσει πια την παρουσία του πατέρα του στο σπίτι. Ο Ζοσέ Φερνάντες ήταν πέντε χρόνια άνεργος και είχε απελπιστεί… Αναζητούσε τρόπους να πάψει να είναι…