Άλλο ένα ωραίο, μεγάλο και αληθινό έριξε αυλαία, το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό του Παρισιού, το οποίο τελικά ήταν πολύ ΩΡΑΙΟ για την Ελλάδα!
Και πώς να μην είναι, με οχτώ μετάλλια όλων των χρωμάτων και διαβαθμίσεων; Πώς να μην είναι, όταν οι προβλέψεις όσων στοιχειωδώς ασχολούνται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και του καθ’ ύλην αρμόδιου, του Προέδρου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρου Καπράλου, ήταν: «Να ισοφαρίσουμε και να ξεπεράσουμε τη συγκομιδή του Τόκιο!».
Η συγκομιδή του Τόκιο, τα τέσσερα μετάλλια, διπλασιάστηκε, ξεπεράστηκαν και τα έξι του Ρίο Ντε Τζανέιρο και εν πάση περιπώσει είναι τα μισά από εκείνα των Ολυμπιακών της χώρας μας το 2004, όπου βέβαια υπήρχε εκπροσώπηση λόγω “φιλοξενίας” σε όλα τα αθλήματα!
Στην «Πόλη του φωτός» ταξίδεψε μια εκατοντάδα, ακριβώς 100 αθλητές και αθλήτριές μας, στο άγνωστο, γιατί πώς μπορείς να ξέρεις πώς θα επιστρέψεις, πώς μπορείς να ξέρεις εάν, όντας ή ούσα φαβορί, θα ανέβεις στο βάθρο, θα διακριθείς; Και πώς μπορείς να ξέρεις ότι, αν και δεν σε υπολογίζουν και πολύ, αν και κανένα φως δεν έχει πέσει επάνω σου, εντούτοις θα βρεθείς με μετάλλιο στο στήθος;
Τελικά με μετάλλιο στο στήθος βρέθηκαν και τα φαβορί, βρέθηκαν και τα αουτσάιντερ, εάν κάποιος θεωρήσει αουτσάιντερ αυτούς και αυτές που δεν έχουν προκαλέσει μεγάλες συνεντεύξεις, αφιερώματα και χορηγικές αποτυπώσεις στα social.
Το σιγουράκι, ο Μίλτος Τεντόγλου, ο Μίλτος μας, δικαίωσε όλες τις προσδοκίες, όλη την βεβαιότητα και σιγουριά. Και μάλιστα νωρίς-νωρίς στον Τελικό του μήκους, καθώς το 8.48 στο δεύτερο άλμα ήταν και αυτό που τον στόλισε στο στήθος με ένα Χρυσό μετάλλιο, το μοναδικό τέτοιου χρώματος για την ελληνική ομάδα.
Και το άλλο σιγουράκι, ο Λευτέρης Πετρούνιας, ο «Μίδας» και «Άρχοντας των κρίκων», αυτός που δεν έχει χάσει τίποτα από μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, στα τελευταία με τα επτά Χρυσά μετάλλια έχει γράψει την ιστορία του ρεκόρ και της μοναδικότητας στην ενόργανη γυμναστική. Το Χάλκινο μετάλλιο, ντουμπλάρισμα των Ολυμπιακών του Τόκιο, ήταν το επιστέγασμα της υπέρβασης που έκανε, ώστε επιπλέον στα 33 του χρόνια να λέει «πάμε για μετάλλιο στο Λος Άντζελες!».
Ο Λευτέρης Πετρούνιας με το τρίτο Ολυμπιακό μετάλλιό του / Photo by: Eurokinissi.
Όχι και απολύτως φαβορί ο Εμμανουήλ Καραλής, όχι και “παίζω στοίχημα” για βάθρο, τελικά ο φοβερός Μανόλο σε μια δαιμονιώδη φόρμα, σε ένα φωτισμένο βράδυ, περνώντας το ένα ύψος μετά το άλλο, πέρασε, δεν άγγιξε καν το 5.90 και ο 24χρονος “ιπτάμενος” άπλωσε την ελληνική σημαία στο τρίτο σκαλί του βάθρου, αποθεώνοντας και εμψυχώνοντας μάλιστα τον Μόντο Ντουπλάντις για το νέο του Παγκόσμιο ρεκόρ στα 6.25!
Άλλη περίπτωση ο Απόστολος Χρήστου! Η κόλαση έγινε παράδεισος, η απόλυτη απογοήτευση μετατράπηκε σε τρέλα, σε θρίαμβο, γι’ αυτόν τον πανύψηλο κολυμβητή που λες και πήρε και άλλο μπόι, όταν μετά την άχαρη τέταρτη θέση στα 100μ. ύπτιο οπλίστηκε με ό,τι δύναμη και αυτοκυριαρχία διέθετε και εκτοξεύτηκε στην δεύτερη θέση των Ολυμπιακών Αγώνων στα 200μ., στο… κακό του δηλαδή αγώνισμα. Ποιος να του το ‘λεγε αυτού του παιδιού που στο βάθρο ανέβηκε με κλάματα στα μάτια!
Και ποιος να έλεγε στον Θοδωρή Τσελίδη ότι θα ήταν αυτός που θα άνοιγε τον χορό των μεταλλίων για την ελληνική ομάδα, όταν στις 31 Ιουλίου ο αθλητής από την Οσετία με πατέρα Έλληνα και ζωή στη χώρα μας από το 2019 φόρεσε το Χάλκινο στο τζούντο!
Και ποιος βλέπει συχνά έναν αθλητή τέτοιου ήθους να αγκαλιάζει και να παρηγορεί τους χαμένους αντιπάλους του, ξεπερνώντας μάλιστα την διαιτητική εύνοια προς τον οικοδεσπότη Γάλλο τζουντόκα, ο οποίος του έκοψε τον δρόμο για το Χρυσό και Ασημένιο μετάλλιο!
Ποιος πάλι ήξερε τον Νταουρέν Κουρουγκλίεφ; Ποιος ήξερε ότι υπάρχει ένας υπεραθλητής που, προερχόμενος από τη Ρωσία, πλέον αγωνίζεται με τα ελληνικά χρώματα και είναι ένας ακλόνητος παλαιστής που εν τέλει ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου, δίνοντας συγκλονιστικούς αγώνες και ευχαριστώντας ξανά και ξανά όλους του Έλληνες; Ένας 32χρονος προσηλωμένος και πειθαρχημένος αθλητής που συστήθηκε εμφατικά στο ελληνικό φίλαθλο κοινό!
Ο Νταουρέν Κουρουγκλίεφ με το Χάλκινο μετάλλιο / Photo by: Eurokinissi.
Η κωπηλασία είναι εδώ και πολλά χρόνια “συστημένη”, γνωστές οι Ολυμπιακές επιτυχίες, γνωστές οι διακρίσεις. Ίσως όχι τόσο γνωστά τα δύο πληρώματα που μέσα σε μια μέρα έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να φέρουν δύο Χάλκινα μετάλλια στα διπλά σκιφ! Και συστήθηκαν και τα κορίτσια, η Μιλένα Κοντού και η Ζωή Φίτσιου, δίνοντας σώμα και ψυχή στο τελευταίο 500άρι, αλλά και αυτοί που έκαναν την αρχή, ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου και ο Πέτρος Γκαϊδατζής, οι οποίοι υπερέβαλαν εαυτόν και δήλωσαν αφοπλιστικά: «Δεν ξέρω αν μας περιμένατε να δίνουμε συνέντευξη για μετάλλιο;».
Συνέντευξη για μετάλλια άλλοι Έλληνες και άλλες Ελληνίδες δεν έδωσαν. Κάποιοι έδωσαν συνεντεύξεις και έκαναν δηλώσεις απογοήτευσης, λύπης, στενοχώριας, άλλοι υπερηφάνειας και ευγνωμοσύνης για καλά πλασαρίσματα, ενώ άλλοι μόνο και μόνο που ήταν εκεί!
Δεν ήταν απλώς εκεί, ήταν πέμπτη η Δώρα Γκουντούρα σε έναν αγώνα της απόλυτης αδικίας για την φοβερή ξιφομάχο, η οποία είδε κόπους χρόνων και χρόνων να γκρεμίζονται μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου εύνοια προς την Γαλλίδα αντίπαλό της, Μανόν Απίτι Μπρουνέ. Πόσο να χωνέψει η Δώρα εκείνο το 15-13, όταν με το σκορ στο 14-13 υπέρ της Γαλλίδας οι δύο επόμενοι πόντοι επαναλήφθηκαν ως μη γενόμενοι, με την Μπρουνέ να φθάνει τελικά στον 15ο πόντο; Και πόσο να στερέψουν τα δάκρυα για την 27χρονη που τουλάχιστον θα έχει την ικανοποίηση ότι ισοφάρισε την καλύτερη θέση για την ελληνική ξιφασκία που είχε εξασφαλίσει η Βάσω Βουγιούκα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο;
Δεν ήταν απλώς εκεί, ήταν πέμπτη η Εμμανουέλα Κατζουράκη στην πρώτη της παρουσία σε Ολυμπιακούς! Ήταν πέμπτη στον Τελικό της σκοποβολής στο skeet η 23χρονη αθλήτρια, η οποία μάλιστα είχε πετύχει το απόλυτο (με 25/25 βολές) στα προκριματικά!
Και ήταν πέμπτος και ο Κριστιάν Γκολομέεβ, σαν να τον κυνηγά αυτή η θέση, ίδια με τους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Ο έμπειρος αθλητής στην κούρσα της μιας ανάσας έμεινε μόλις τρία εκατοστά από την τρίτη θέση του βάθρου!
Και πόσες ανάσες, πόση άπνοια πια, πόση δυσκολία στο πρόγραμμα, πόσο ρίσκο, πόσο αριστοτεχνική εκτέλεση, τι άλλο να χρειάζεται για να ανέβει βάθρο το ντουέτο της Ευαγγελίας Πλατανιώτη και της Σοφίας Μαλκογεώργου στην καλλιτεχνική κολύμβηση; Κατέθεσαν ψυχή με Μίκη Θεοδωράκη στο τεχνικό ντουέτο και Yin Yang στο ελεύθερο πρόγραμμα, έκαναν τα πάντα, αλλά… Αλλά έμειναν στην έκτη θέση, με πολλά παράπονα για άδικη βαθμολογία: «Είδαμε ότι η βαθμολόγια δεν ήταν αντάξια του προγράμματός μας και αυτός είναι ένας από τους λόγους που το άθλημα χρειάζεται βελτίωση και να είναι δίκαιο προς του αθλητές».
Μια έκτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι μια καλή θέση; Είναι καλό να λέει κάποιος ότι είναι έκτος Ολυμπιονίκης; Μα και βέβαια είναι, γενικά… Εκτός και αν το λέει ο Στέφανος Ντούσκος, ο φοβερός κωπηλάτης, ο φοβερός Χρυσός Ολυμπιονίκης του Τόκιο, ο οποίος στη διοργάνωση του Παρισιού ξέμεινε από δυνάμεις, ξέμεινε και από ψυχολογία, όπως φανέρωσαν οι δηλώσεις του: «Χθες κοιμήθηκα τρεις ώρες το βράδυ και σήμερα είχα αυτό το αποτέλεσμα. Με ενοχλούν κάποια πράγματα. Με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ από χθες. Κάποια πράγματα που είναι άδικο να γίνονται για κάποιους ανθρώπους. Εμένα με πειράζει πάρα πολύ. Η Ομοσπονδία είναι λάθος σε αυτό, ο προπονητής είναι λάθος, τα έχω ξαναπεί».
Περιπτώσεις! Περίπτωση όπως εκείνη της Κατερίνας Στεφανίδη. Μπορεί να δηλώσει κανείς απογοητευμένος ή ανικανοποίητος ή να σχολιάσει κάπως την ένατη θέση της 34χρονης Πρωταθλήτριας του άλματος επι κοντώ;
Με τρεις αποτυχημένες προσπάθειες στα 4.80μ. η Χρυσή Ολυμπιονίκης του 2016 έμεινε εκτός μεταλλίων στον Τελικό, με το κεφάλι ψηλά και το χειροκρότημα όλων των φιλάθλων στα αφτιά!
Άλλη περίπτωση όπως του Στέφανου Τσιτσιπά! Που αγωνιζόμενος με τη γαλανόλευκη, έχασε μια ιστορική ευκαιρία να νικήσει τον Νόβακ Τζόκοβιτς και να προκριθεί στα ημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων! Αντέδρασε μετά την απώλεια του πρώτου σετ, προηγήθηκε 4-0 και 5-2, αλλά ο Τζόκοβιτς παρά τις ενοχλήσεις στο γόνατό του έκανε την ανατροπή και τον έκοψε από μια λαμπρή στιγμή.
Στέφανος Τσιτσιπάς και Νόβακ Τζόκοβιτς, αντιμέτωποι στους προημιτελικούς του Ολυμπιακού τουρνουά του Παρισιού / Photo by: INTIME.
Τι έγινε, Άννα; Τι έγινε, Άννα; Και τι έγινε, Μαρία;
Άννα Κορακάκη. Λες και την κυνήγησαν ατυχίες, κακοτυχίες, ασθένειες, λες και ήταν γύρω της όλα τα δυσμενή, πυρετός, ιγμορίτιδα, σοβαρό πρόβλημα στα μάτια και άλλα και άλλα. Η δις Χρυσή Ολυμπιονίκης του Ρίο αποσύρθηκε στο ελεύθερο πιστόλι 10μ. και έμεινε εκτός Τελικού στα 25.
Αλλά εκτός Τελικού έμεινε και η Άννα Ντουντουνάκη! Στην πραγματικότητα εκτός ημιτελικού των 100μ. πεταλούδα, εκεί όπου στους Ολυμπιακούς του Τόκιο βρέθηκε για 2 εκατοστά του δευτερολέπτου εκτός των οχτώ καλύτερων αθλητριών του αγωνίσματος.
Και εν τέλει, η τέταρτη συμμετοχή και καταληκτική σε Ολυμπιακούς αγώνες κατά δήλωσή της δεν προσέφερε τίποτα απολύτως για το φαβορί, την πολύπειρη Μαρία Πρεβολαράκη,την 32χρονη Πρωταθλήτρια της πάλης, η οποία, άγνωστο και για την ίδια το γιατί, δεν μπόρεσε καν να κάμψει την πρώτη της αντίπαλο, τη Γερμανίδα Ανίκα Βέντλε.
Στα ομαδικά, γλυκόπικρη ή μάλλον πικρή η γεύση.
Για την «επίσημη αγαπημένη», την Εθνική μπάσκετ, η πικρή γεύση αυτού που μπορούσε να γίνει, αλλά δεν έγινε, της διάκρισης που μπορούσε να επιτευχθεί, αλλά έμεινε όνειρο. Πώς αλλιώς μπορείς να σκεφτείς για αυτό το συγκρότημα που, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ηγέτη και καθοδηγητή, δεν έκανε αρκετά για μπορέσει να ξεπεράσει το εμπόδιο του Καναδά και της Ισπανίας, διέπρεψε επί της Αυστραλίας, αλλά τελικά δεν μπόρεσε να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση και να κάμψει την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, Γερμανία;
Διπλά πικρή και η γεύση στο πόλο, καθώς τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες έμειναν μακριά απ΄το όνειρο, μη δικαιώνοντας προγνωστικά και βλέψεις.
Photo by: Eurokinissi.
Και μεγαλύτερες η απογοήτευση και η στενοχώρια για την αντρική ομάδα, η οποία, κερδίζοντας Ρουμανία, Μαυροβούνιο, ΗΠΑ, Ιταλία, έφτασε στην πηγή που λεγόταν Σερβία, αλλά δεν κατάφερε να πιει νερό. Ήταν ο εφιάλτης που τόσο εύστοχα, με φωνή που έτρεμε, ανέφερε ο Δημήτρης Σκουμπάκης για αυτόν τον αγώνα. Ισοφάριση με 11-11 με τον φοβερό κεραυνό του Βλαχόπουλου, αλλά, εάν είναι δυνατόν, δύο δευτερόλεπτα πριν το σφύριγμα ο “θάνατος” από τον Γιόκσιτς! Πολύ απογοητευμένοι αλλά πέμπτοι τελικά, μετά τη νίκη επί της Πρωταθλήτριας Ευρώπης, Ισπανίας. Τέλος με το κεφάλι ψηλά.
Πάλι οι γυναίκες; Ήταν αυτό στο οποίο συμφώνησαν οι πολίστριες της Αλεξίας Καμμένου, «αδικήσαμε τον εαυτό μας». Δεν ήταν αυτό που αναμέναμε, δεν ήταν αυτό που ανέμεναν. Ήττες με ΗΠΑ, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, ήρθε το μεγάλο “ουφ”, το 11-4 και η μεγάλη δυνατότητα της εισόδου στους «8». Εν τέλει μια δυνατότητα αναξιοποίητη με την ήττα από την Αυστραλία με 9-6. Η νίκη επί του Καναδά και η έβδομη θέση μετρίασαν κάτι; Μάλλον λίγα πράγματα.
Ωστόσο, με τα φώτα να χαμηλώνουν, την «Πόλη του φωτός» να κατεβάζει αυλαία, την Ολυμπιακή σημαία να αλλάζει χέρια και να παραδίδεται πλέον σε Αμερικανικά, συνολικά το πρόσημο για αυτά που κάναμε, γι’ αυτά που πετύχαμε ως ελληνική ομάδα, είναι απολύτως θετικό!
Δεν ήταν μόνο τα οχτώ Ολυμπιακά μετάλλια, δεν ήταν μόνο οι αξιόλογες θέσεις, δεν ήταν μόνο οι υπερβάσεις που έγιναν. Είναι ότι η Ελλάδα είπε «παρούσα» με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο, με αυτόν που της αξίζει και της αντιστοιχεί, τον τρόπο που συνοδεύει αυτή τη χώρα που μπαίνει πάντα πρώτη κάθε τέσσερα χρόνια στην εκάστοτε Τελετή Έναρξης του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος του πλανήτη!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
