"athletestories"

Τις προηγούμενες ημέρες, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, και δίχως το παραμικρό ελληνικό ενδιαφέρον, διεξήχθη από την CONMEBOL στη Χιλή, το 29ο πρωτάθλημα νέων της Νοτίου Αμερικής, το επονομαζόμενο Campeonato…

For all you stat-freaks out there, let me remind you that in Bologna I scored 63. I had 24 made out of 28 shots and 15 out of 18 foul shots. That efficiency was my main concern. All I cared was to win and have a high shooting percentage. I didn’t care if I score 10 or 30. I wanted to do it with the less possible shots.

«Μην πασάρεις. Μην πασάρεις. Συνέχισε να σουτάρεις τη γ….. μπάλα!». Τα λόγια του Ζέλικο είναι ακόμη μέσα στο κεφάλι μου. Είναι σαν να τον έχω πάλι δίπλα μου στα αποδυτήρια…

Melodies. Melodies are always on my mind. The sound of them, all the time. Salsa and bachata. Bachata and salsa. They never stop.

Το να παίζεις μπάσκετ στην Κούβα είναι πολύ δύσκολο. Δεν σε ξέρει κανείς. Αλλά όταν παίζεις εκεί αυτό το άθλημα, το κάνεις με αληθινό πάθος. Δεν παίζεις για τα λεφτά ή κάτι άλλο. Παίζεις για την αγάπη σου.

Τον πρώτο μισθό που τσέπωσα ποτέ τον έδωσα πίσω στον εργοδότη, πριν συμπληρωθεί μήνας από την εκταμίευσή του. Ευγνώμων. Είπα και ευχαριστώ. Διότι, δίχως αυτό το μηνιάτικο, δεν θα μπορούσα…

Έχουν περάσει σχεδόν δώδεκα χρόνια από τότε που αποσύρθηκα από την ενεργό δράση στο άθλημα το οποίο ερωτεύτηκα. Τότε, λοιπόν, θα μπορούσες να πεις ότι -όντως- η ζωή ήταν ένας αγώνας ή μάλλον -για να ακριβολογώ- η ζωή ήταν για έναν, δύο, πέντε αγώνες.

“Μια τυπική ημέρα της off season άρχιζε με μία ώρα σουτ και ακολουθούσαν δύο επίπονες ώρες ασκήσεων φυσικής κατάστασης με βάρη. Παρά τον ιδρώτα, τους μυικούς πόνους, πολλές φορές ακόμη…

«Εξαιρετικό Παιχνίδι. Μπράβο. Από σήμερα θα είμαι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σου», είπα σε έναν 12χρονο που μόλις είχε κερδίσει τον Τελικό στην κατηγορία U14, σε ένα Ε1 τουρνουά πριν οκτώ…

Άρχισα να ακούω το όνομα του, το 2013, και τον είδα αγωνιζόμενο πρώτη φορά σε ένα τουρνουά futures στον Μαραθώνα, το 2014, να κοντράρει σε ηλικία 15 ετών και δύο μηνών τον Αλέξανδρο Γιακούποβιτς, που ήταν ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων, τότε.