ΚΑΡΙΕΡΑ

Πάντα πίστευα ότι είναι πολύ λίγοι εκείνοι οι επαγγελματίες αθλητές, οι οποίοι, ολοκληρώνοντας την καριέρα τους, μπορούν πραγματικά να καθίσουν στην υπόλοιπη ζωή τους, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα. Τελειώνοντας…

Είναι ένα σβήσιμο κεριών, ένας συμβολισμός, μια κομβική στιγμή, υπενθύμιση… όποια και να  ‘σαι, ό,τι και να ‘σαι. Αλλά, όταν είσαι μακριά απ’ το σπίτι, τον τόπο σου, είναι αλλιώς……

Η τελική κραυγή της νίκης… Της νίκης που είναι ανακούφιση, διότι μέσα στο παιχνίδι υπάρχουν πολλές κραυγές. Είναι κραυγές πανηγυρισμού, είναι εκείνες της αγωνίας και του «θέλω να κερδίσω». Η…

Κανένας από τους όρκους σιωπής που έδωσε σε στιγμές χαλάρωσης ή αμφιβολίας δεν κράτησε πολύ. Συνήθως δεν χρειαζόταν να «φιλτράρει» τα λόγια του. Οι λέξεις «ξεπηδούσαν» από το στόμα του…

Ο χρόνος συμμετοχής μου στο Παιδικό της ομάδας στην οποία ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ, στην Κρήτη, άρχισε να αυξάνεται όταν με κάλεσαν σε κλιμάκιο της Εθνικής Παίδων. Έπειτα από την…

Μεγαλώνοντας, κατανοούσα ότι το επώνυμο του πατέρα μου ίσως να γινόταν «βάρος», όμως δεν μου προσέδωσε ποτέ κάποια επιπλέον πίεση. Το όποιο βάρος, όμως, είχε να κάνει με όσα θέλω…

Δεν χρειαζόταν τη διαφορετική αμφίεση για να ξεχωρίσει. Δεν την είχε ανάγκη. Ήταν απλώς τυχερός που τον είχαν αφήσει να παίξει «έτσι». Ήταν φθινόπωρο του 2001 και ένας 11χρονος στεκόταν…

Είχε μάθει από παιδί, στο Φρέντριγκσμπουργκ της Βιρτζίνια, να ελέγχει ό,τι περνάει από το χέρι του. Αυτό, ωστόσο, ήταν κάτι που ήρθε για εκείνον με πολλές αντιφάσεις. Μεθοδικός όσο λίγοι…

Για εκείνον, κάθε σκέψη, κάθε ματιά, κάθε όνειρο και κάθε επιδίωξη έπρεπε να είναι ένα βήμα μπροστά. Δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να απολαύσει το…

Είναι τέλη Μαρτίου του 2005, όταν ο Ότο Ρεχάγκελ με καλεί για πρώτη φορά στην Εθνική ομάδα. Λίγες εβδομάδες πριν, τον Γενάρη, έχω πάει στον Παναθηναϊκό, μετά από τρεισήμισι πολύ…