ΠΑΤΕΡΑΣ

Η Tuilla, ένα άσημο και απόκρημνο χωριό στο Πριγκιπάτο των Αστουριών, είναι ένας τόπος που στην πρώτη ματιά έμοιαζε ευλογημένος. Με τον Ατλαντικό να απλώνεται γενναιόδωρα κατά μήκος του βισκαϊκού…

Στην προκυμαία του Χέλσινμποργκ, βόρεια του λιμανιού, σχεδόν στο τελείωμα της ατέλειωτης παραλίας, υπάρχει μια μικρή πλατεία στολισμένη με ένα άγαλμα. Απλή, λιτή δουλειά, σκανδιναβικής αφαιρετικότητας για να ταιριάζει με…

Δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από τις ποδοσφαιρικές κουβέντες του μπαμπά με τον παππού, σπάνια μου μιλούσαν για μπάλα, όταν ήμουν μικρός, ούτε τους είχα ακούσει. Όλοι οι γύρω μου…

Άρχισα να καταλαβαίνω για το ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, από τον πατέρα μου που μιλούσε και ασχολιόταν συνέχεια με αυτό. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ο μπαμπάς έφευγε από…

Βλέποντας τα παιδιά στο παλιό μου σχολείο, το 10ο Δημοτικό της Κέρκυρας, όπου πήγα να μιλήσω, σαν να ζήλεψα λίγο. Αλλά χαίρομαι που σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό υπάρχει πια…

Το απαιτούμενο, αν και συχνά απλώς υποχρεωτικό χαμόγελο της νεαρής αεροσυνοδού έδειχνε εξαρχής αμήχανο. Δεν ήταν μόνο μέρος του «πρωτοκόλλου» και της απαραίτητης ευγένειας. Η κοπέλα, κρατώντας έναν άδειο δίσκο…

Οι κλειστές πόρτες της παιδικής ηλικίας του ήταν άλλες φορές λυτρωτικές και άλλες έμοιαζαν μελαγχολικά κλειδαμπαρωμένες. Αισθανόταν ακόμη και μέσα στο σπίτι του ότι δεν γνώριζε τι θα συναντήσει στην…

Επρόκειτο να ήταν η πρώτη μέρα της ενήλικης ζωής μου. Η πρώτη φορά ζώντας μόνη μου και παίζοντας μπάσκετ στο εξωτερικό. Έγινε, ωστόσο, η πρώτη μέρα της νέας, δεύτερης ζωής…

Το βλέμμα δεν κοίταζε πάντα ψηλά. Δεν ήταν μόνιμα αποφασιστικό. Το ντροπαλό αγόρι που είχε χαμηλά το κεφάλι δεν υπάρχει πια. Αυτό που επίσης έχει αλλάξει είναι ένα μέρος του…

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα ιστορίες. Είμαι άνθρωπος της αφήγησης και τα εγγόνια μου θα υποφέρουν! Αυτό έκανα και με τον γιο μου, Βασίλη, ειδικά όσο έβλεπα ότι θέλει…