Το «American dream» του Ουέστον ΜακΚένι δεν έχει πατρίδα

Η στρατιωτική πειθαρχία στο (κάθε) σπιτικό των ΜακΚένι δεν επέτασσε απλώς το χέρι στο στήθος για τον αμερικανικό εθνικό ύμνο. Ήταν, κυρίως, το έναυσμα, το «σύνθημα» για σεβασμό και αναγνώριση.

Αναγνώριση για κάθε ευκαιρία της φαμίλιας, για κάθε ταξίδι στην πορεία της και για αφομοίωση του «όπου γης και πατρίς». Ο μικρός Ουέστον το έμαθε για τα καλά αυτό. Και εξακολουθεί να το «αγκαλιάζει». Το δέος ήταν πάντα συνοδοιπόρος και «φύλακάς» του.

Τον Αύγουστο του 2016, λίγες ημέρες πριν φυσήξει τα 18 κεράκια στην τούρτα γενεθλίων της ενηλικίωσής του, ο Αμερικανός νυν μέσος της Γιουβέντους στεκόταν στο κέντρο της επιβλητικής «Veltins Arena», στο Γκελζενκίρχεν.

Η διοίκηση της Σάλκε επιθυμούσε να τον αποκτήσει από την ομάδα του Ντάλας και είχε επιστρατεύσει τον προπονητή της Κ-19, Νόρμπερτ Έλγκερτ, για να πείσει τον μικρό.

Ο βετεράνος και αξιοσέβαστος κόουτς, σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη παικτών όπως οι Μεζούτ Οζίλ, Μάνουελ Νόιερ και Λιρόι Σανέ, δεν χρειάστηκε να «ξεδιπλώσει» το βιογραφικό του.

Η 62.000 θεατών έδρα των «μπλε» έκανε μόνη της τη «δουλειά».

Ο Ουέστον ΜακΚένι κοίταξε μέσα από το χορτάρι τον χώρο και έμεινε έκθαμβος. Η μητέρα του, Τίνα, διαπίστωσε τη σκέψη του αλλά δεν το «προσγείωσε» στην πραγματικότητα.

Αντίθετα, του έδωσε κι άλλα «φτερά» στη φαντασία του… «Μία ημέρα θα είσαι εσύ εδώ», του είπε. «Ναι, το ελπίζω», της απάντησε με συγκατάβαση.

Ο Ουέστον ΜακΚένι δεν έβαλε ποτέ όρια στη φιλοδοξία του. Απλώς, ήθελε πάντα όλα να ταιριάζουν.

Εκείνο τον Αύγουστο του 2016 δεν έψαχνε κάτι «λαμπερό». Η δική του ηθική, η εργατικότητα ταίριαξαν θαρρεί κανείς απόλυτα με τον χαρακτήρα της γερμανικής πόλης στην κοιλάδα του Ρουρ.

Όταν διάβασε και έμαθε για την ιστορία των ανθρακωρύχων στο Γκελζενκίρχεν, πείστηκε ότι αυτό είναι το νέο -και δεύτερο γερμανικό- σπίτι του.

Η μετεγγραφή του στη Μπουντεσλίγκα ήταν μία ακόμη επιβεβαίωση του αμερικανικού ποδοσφαιρικού (σ.σ. soccer) ταλέντου, το οποίο διαφημίζουν επίσης παίκτες όπως οι Κρίστιαν Πούλισιτς (Τσέλσι), Γιούνους Μούσα (Βαλένθια), Τζιοβάνι Ρέινα (Ντόρτμουντ), Σερτζίνιο Ντεστ (Μπαρτσελόνα), Τίμοθι Ουεά (Λιλ).

Ο ίδιος αποτέλεσε τον επόμενο «κρίκο» όταν το καλοκαίρι του 2020 παραχωρήθηκε με τη μορφή δανεισμού στην πανίσχυρη Γιουβέντους.

Δεν άργησε να μπει στο κλίμα. Το ταλέντο, το work ethic και η προσαρμοστικότητά του τον «έχρισαν» άμεσα απαραίτητο για τον νέο κόουτς της «Γιούβε», Αντρέα Πίρλο.

Ο «πρώτος» Αμερικανός στην ιστορία της «Γηραιάς Κυρίας» εδραίωσε τη θέση του και σε ένα διάστημα τριών ημερών, από 5-8/12/20, σκόραρε και τα δύο πρώτα γκολ του, απέναντι σε σημαντικούς αντιπάλους.

Αρχικά, βρήκε δίχτυα στη νίκη 2-1 στο τοπικό ντέρμπι με την Τορίνο και στη συνέχεια «έγραψε» το 2-0 στον εντυπωσιακό θρίαμβο των πρωταθλητών Ιταλίας με 3-0 στο «Καμπ Νου» επί της (προβληματικής, εσχάτως) Μπαρτσελόνα!

https://www.youtube.com/watch?v=7sdbuQjsN0U

Ο Ουέστον ΜακΚένι γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου 1998 στο Λιτλ Ελμ του Τέξας, όμως σε ηλικία πέντε ετών μετακόμισε στη Γερμανία, λόγω της εργασίας του πατέρα του.

Ο κ. ΜακΚένι, λοχίας του αμερικανικού στρατού, είχε το 2003 την επιλογή της Αλάσκας ή του Κάιζερσλαουτερν και επέλεξε τη δεύτερη, στην Αεροπορική Βάση του Ράμσταϊν.

Στην τριετία που η φαμίλια του έζησε εκεί, ο γιος του -αν και αρχικά φαν του αμερικανικού ποδοσφαίρου, λόγω της λατρείας του NFL στην πολιτεία του Τέξας– άρχισε να παίζει «soccer» στην τοπική Ότερμπαχ.

Στη μητέρα του δεν άρεσε το φούτμπολ στη βάση και εκείνη πήρε την πρωτοβουλία να τον πάει στη γερμανική ακαδημία. Σκόραρε οκτώ γκολ στο πρώτο παιχνίδι του(!) και πριν καν συμπληρώσει τα έξι του, ήταν βασικό μέλος της ομάδας των οκτάχρονων.

Για δύο σχεδόν χρόνια, παρά την κλίση του στο σπορ, κανένας δεν καταλάβαινε αν ο Ουέστον απλώς παίζει για να μη μένει στο σπίτι.

Όλα άλλαξαν όταν η Εθνική Η.Π.Α. έφτασε το 2005 στο Καϊζερσλάουτερν για ένα φιλικό με την Εθνική Πολωνίας και ο κόσμος των πιθανοτήτων άνοιξε μπροστά στα μάτια ενός παιδιού επτά ετών.

Η υπογραφή του τότε σταρ της ομάδας, Λάντον Ντόνοβαν, στα παπούτσια του ΜακΚένι, τον έκανε να ονειρευτεί από τότε πως μία ημέρα θα φορέσει κι εκείνος το εθνόσημο.

Όταν η οικογένεια επέστρεψε στις Η.Π.Α., ο εννέα ετών Ουέστον συνέχισε να κλωτσά την ασπρόμαυρη και στρογγυλή μπάλα στην ακαδημία της FC Ντάλας.

Οι ικανότητές του τον οδήγησαν ως τις «μικρές» εθνικές των Ηνωμένων Πολιτειών και το 2015 πανηγύρισε με την ομάδα τον τίτλο της Soccer Development Academy.

Οι επιλογές στο τραπέζι του ήταν πολλές. Ένα επαγγελματικό συμβόλαιο στο MLS και μία υποτροφία από το πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια ήταν στην κορυφή της λίστας του ΜακΚένι. Τίποτε από αυτά δεν συνέβη, ωστόσο, όταν έγινε γνωστό το ενδιαφέρον της Σάλκε, το καλοκαίρι του 2016.

Η επιστροφή στη Γερμανία έμοιαζε το τέλειο «σενάριο» για τον 18χρονο τότε μέσο, ο οποίος είχε μάθει και τη γλώσσα από την πρώτη εμπειρία του στη χώρα.

Αισθανόταν έτοιμος για την επόμενη πρόκλησή του και απέδειξε πως ήταν έτοιμος. Η ωριμότητα και η αφοσίωσή του τον βοήθησαν να ξεχωρίσει στη δεύτερη ομάδα του συλλόγου και σε λιγότερο από εννέα μήνες προωθήθηκε στην πρώτη, πραγματοποιώντας το ντεμπούτο του τον Μάιο του 2017.

Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, μία ντουζίνα χρόνια έπειτα από την υπογραφή του Ντόνοβαν στα ποδοσφαιρικά παπούτσια του, ο ΜακΚένι εκπλήρωνε το παιδικό όνειρο της συμμετοχής στην Εθνική Η.Π.Α..

Αγωνίστηκε ως βασικός στο φιλικό με την Πορτογαλία και σκοράροντας στο 21^ο λεπτό, έγινε ο τρίτος νεαρότερος σκόρερ σε ντεμπούτο με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του!

Η πρώτη επαγγελματική σεζόν του ΜακΚένι στη Σάλκε συνοδεύτηκε από τη δεύτερη θέση των «μπλε» (21β. μεν πίσω από την πρωταθλήτρια Μπάγερν Μ., αλλά και εύκολα μπροστά από τις Χόφενχαϊμ, Ντόρτμουντ των 55β.).

Έκτοτε, όμως, πωλήσεις βασικών παικτών και διοικητικά λάθη έφεραν τον σύλλογο σε δυσχερή αγωνιστική θέση.

Σε αυτό το περιβάλλον, ο πρώην παίκτης της FC Ντάλας εξελίχθηκε σε ηγέτη της γερμανικής ομάδας. Πέτυχε σε ηλικία 20 ετών και 37 ημερών το πρώτο επίσημο γκολ του τον Οκτώβριο του 2018 εναντίον της Λοκομοτίβ Μόσχας, ως ο δεύτερος νεαρότερος Αμερικανός σκόρερ στο Τσάμπιονς Λιγκ, μετά τον Πούλισιτς.

Η ευρωπαϊκή σεζόν της Σάλκε, ωστόσο, ολοκληρώθηκε με τη συντριβή 7-0 από τη Μάντσεστερ Σίτι, για τους «16».

Το 2019-2020 υπήρχαν φιλοδοξίες για επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όμως μετά την επανέναρξη από τη διακοπή λόγω κορονοϊού, η Σάλκε μέτρησε επτά ήττες και δύο ισοπαλίες στα εναπομείναντα ματς και τερμάτισε κάτω από τη μέση της βαθμολογίας…

Τα οικονομικά προβλήματα του συλλόγου υποχρέωσαν τη διοίκηση να προχωρήσει σε νέες παραχωρήσεις και ο ΜακΚένι είχε ήδη γίνει μετεγγραφικός στόχος της Χέρτα Βερολίνου, μίας από την Πρέμιερ Λιγκ και της Γιουβέντους.

Η Σάλκε δεν ήθελε να τον δει με τη φανέλα ομάδας της Μπουντεσλίγκα και ο ίδιος ο Ουέστον δελεάστηκε αμέσως με την προοπτική του Καμπιονάτο και κυρίως του μεγέθους της «Γιούβε» και της συνύπαρξης με σταρ όπως οι Κριστιάνο Ρονάλντο, Πάουλο Ντιμπάλα και Τζίτζι Μπουφόν.

Η Γιουβέντους επικοινώνησε με τον τεχνικό διευθυντή της Σάλκε, Μίκαελ Ρέτσκε, ο οποίος είχε συνεργαστεί με την πρωταθλήτρια Ιταλίας όταν εργαζόταν στη Μπάγερν.

Οι «μπλε» ήθελαν, εκτός του συλλογικού συμφέροντος, να ικανοποιήσουν και την επιθυμία του ίδιου του παίκτη.

Η απόφαση του ΜακΚένι οριστικοποιήθηκε όταν επικοινώνησε μέσω Facetime με τον νέο κόουτς της Γιουβέντους, Αντρέα Πίρλο, από τον οποίο «έμεινα εντυπωσιασμένος», όπως εξήγησε. Ο Αμερικανός ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα και θεώρησε (ειδικά μετά τις αποχωρήσεις των Πιάνιτς και Ματουιντί) πως δεν θα βρεθεί στο Τορίνο για να κάθεται στον πάγκο.

Η ιταλική ομάδα υπέγραψε αρχικά τον ΜακΚένι με τη μορφή δανεισμού, αντί ποσού 4,5 εκατομμυρίων ευρώ και ρήτρα απόκτησης του έναντι 18,5 εκατομμυρίων.

Πρόθεση του συλλόγου είναι η οριστική μετεγγραφή του το καλοκαίρι του 2021.

Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, η Γιουβέντους βρήκε τον «νέο Αρτούρο Βιδάλ», ενώ η Σάλκε συνεχίζει την «επένδυσή» της σε Αμερικανούς, καθώς έχει στο ρόστερ της τους Νικ Τάιταγκ (21χρ.), Μάθιου Χόουπ (19χ.) και απέκτησε και τον 17χρονο Έβαν Ροτούντο.

Ο Ουέστον ΜακΚένι δεν είναι απλώς ένας παίκτης που σύμφωνα με κάθε προπονητή με τον οποίο έχει συνεργαστεί, «φέρνει απίστευτη ενέργεια και ευστροφία στο χορτάρι».

Ο Αμερικανός χρησιμοποίησε και στη Γερμανία την πλατφόρμα του για να μιλήσει για κοινωνικά ζητήματα, για θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για άρνηση κάθε είδους διαχωρισμού.

Είχε φορέσει σε αγώνα της Σάλκε περιβραχιόνιο του αρχηγού που ανέγραφε «δικαιοσύνη για τον Τζορτζ Φλόιντ», μετά τη δολοφονία του Φλόιντ από αστυνομικό στη Μινεάπολις.

Μάλιστα, αρνήθηκε να το βγάλει όταν του το ζήτησε ο διαιτητής.

Ήταν από τους μπροστάρηδες του κινήματος «Black Lives Matter» και κάθε πορείας διαμαρτυρίας και ξεκαθάρισε πως θα κάνει το ίδιο και στην Ιταλία.

Άλλωστε, έχει τονίσει πως «ακόμη και στην πατρίδα μου δεν με αποδέχονται λόγω του χρώματος του δέρματός μου».

Ενώ σε βίντεο αθλητικής εταιρίας αποκάλυψε πως έχει δεχθεί ρατσιστικές λεκτικές επιθέσεις σε γήπεδα… «Είναι αποκαρδιωτικό η χώρα σου να κάνει διακρίσεις στο χρώμα των ανθρώπων», είχε επισημάνει.

«Όταν φόρεσα το περιβραχιόνιο για τον Τζορτζ Φλόιντ αισθάνθηκα ένα καθήκον και μία ευθύνη. Η πρώτη ήταν διότι κατάγομαι από τις Η.Π.Α. και η δεύτερη γιατί είμαι ένας μαύρος Αμερικανός και φοβάμαι να κυκλοφορήσω το βράδυ, λόγω της ανεξέλεγκτης αστυνομικής βίας.

»Έχω λάβει και υποστήριξη και μίσος από το ποδόσφαιρο. Η γενική τάση είναι το “να είσαι αθλητής και δεν έχεις δουλειά να κάνεις πολιτικές δηλώσεις”. Μονάχα που, στο μυαλό μου, όσα υποστηρίζω δεν είναι πολιτική θέση, αλλά κοινωνική στάση…

»Δεν πρόκειται ποτέ να υποκύψω σε κάτι τέτοιο. Δεν πρόκειται ποτέ να βγάλω τον σκασμό επειδή κάποιοι πιστεύουν πως δεν πρέπει να μιλώ και να έχω άποψη γιατί κλωτσάω μία μπάλα.

»Δεν θέλω απλώς να με θυμούνται ως έναν καλό παίκτη, αλλά κυρίως ως έναν καλύτερο άνθρωπο».

Το μαχητικό πνεύμα της προσωπικότητας του Ουέστον ΜακΚένι μπορεί να συνυπάρχει με τον φιλικό χαρακτήρα του. Στα αποδυτήρια της Σάλκε τον φώναζαν «Spasskanone». Κοινώς, «κανόνι διασκέδασης».

Ο πρώην αθλητικός διευθυντής των «μπλε», Κρίστιαν Χάιντελ, θυμήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Μπουντεσλίγκα τη χαλαρή διάθεση του ΜακΚένι.

Αναφέροντας πως «δεν έχω δει ποτέ έναν τόσο ήρεμο παίκτη πριν από αγώνα με τη Μπάγερν Μονάχου. Αυτός ο τύπος ετοιμαζόταν για ένα σπουδαίο ματς και σφύριζε ενώ οι ομάδες ήταν στη φυσούνα για να μπουν στο γήπεδο!».

Ο 22χρονος δεν αλλάζει ούτε στο πιο απαιτητικό περιβάλλον του Τορίνο. Συνεχίζει να χορεύει πριν από κάθε προπόνηση και κάθε αγώνα. Η νοοτροπία του συνδυάζει αρμονικά τη σεμνότητά του, τον δυναμισμό και τη φιλοδοξία του.

Η ιστορία του Ουέστον ΜακΚένι είναι η απόλυτη επιβεβαίωση των δυνατοτήτων του και η εκπλήρωση κάθε ευκαιρίας στον δρόμο του. Είναι η ενσάρκωση ενός «αμερικανικού ονείρου» σε μέρη πέρα από τον Ατλαντικό. Είναι το δικό του όνειρο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ο Έρλινγκ Χάαλαντ είναι το πρώτο έμβιο glitch / Γιουσουφά Μουκοκό, χρυσός 24 καρατίων

Οι αποφάσεις του Γιούνους Μούσα «κυλούν» όπως η μπάλα στο χορτάρι

Ο Ανσού Φατί (δεν) είναι συνηθισμένος έφηβος… / Για τον Φιλ Φόντεν, το ποδόσφαιρο δεν ήταν ποτέ αρκετό…

Το δίλημμα «Τσέλσι ή Μπάγερν» δεν ήταν το μοναδικό για τον Τζαμάλ Μουσιάλα

Καταυλισμός προσφύγων ή κορυφή της Ευρώπης είναι απλώς «άλλη μία μέρα» στη ζωή του Αλφόνσο Ντέιβις

ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΟΥΝΤΕΣΛΙΓΚΑ