Η Ελλάδα εν μέσω συγκλονιστικών γεωπολιτικών αλλαγών όφειλε να κοιτάξει μπροστά, να προσπαθήσει να επιβιώσει.
Στο πρώτο συνέδριο ελληνικών συλλόγων του 1879, το πρώτο καταγεγραμμένο συνέδριο εκπαιδευτικών συλλόγων που δραστηριοποιούντο εντός και εκτός των συνόρων του Ελληνικού κράτους, σε εκείνη την ιστορική συνάντηση, ετέθη για πρώτη φορά με ειλικρινή διάθεση και το ζήτημα της εισαγωγής της Φυσικής Αγωγής στο ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης. Έναν χρόνο αργότερα η Γυμναστική γινόταν μάθημα υποχρεωτικής διδασκαλίας στα δημόσια σχολεία της χώρας και το 1882 έγινε η πρώτη προσπάθεια ίδρυσης της πρώτης κρατικής Σχολής Γυμναστών. Σημειωτέον ότι από το 1875 μέχρι το 1890 δημιουργήθηκαν οι πρώτες αθλητικές ομοσπονδίες και άρχισαν οι διεθνείς συναντήσεις μεταξύ συλλόγων και εθνικών ομάδων, ενώ το 1883 εισήχθησαν στα γυμνάσια τα πρώτα όργανα γυμναστικής, όπως αλτήρες, σάκοι κ.α.
Το μοντέλο του Φωκιανού, με τον αθλητισμό να απευθύνεται στην “ελίτ”, ήταν εκ των πραγμάτων εκτός πλαισίου, εξού και προτάχθηκε η φρέσκια και πιο σύγχρονη πρόταση του διαδόχου του, Ιωάννη Χρυσάφη. Ο Χρυσάφης, εκτός του γεγονότος ότι προτιμούσε το Σουηδικό σύστημα, υποστήριζε ότι η ανάπτυξη του αθλητισμού πρέπει να αφορά στο σύνολο του πληθυσμού, δίχως οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς φραγμούς. Εξ αυτού του λόγου, αφιέρωσε τη δράση του στην πλήρη ένταξη του μαθήματος της Γυμναστικής στην εκπαίδευση και τη δημιουργία Σχολής Γυμναστών. Ο ομφάλιος λώρος που ένωνε Φωκιανό και Χρυσάφη ήταν η αντίληψη πως ο αθλητισμός οφείλει να υπηρετεί ένα μοντέλο ανάπτυξης μακριά από τον πρωταθλητισμό και τις υψηλές επιδόσεις, εξού και η απουσία μέριμνας καταγραφής επιδόσεων σε όλους τους αθλητικούς αγώνες που διοργάνωσαν αμφότεροι μέχρι το 1896.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΠΑΤΩΝΤΑΣ 
ΕΔΩ
ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ, ΕΔΩ
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ATHLETESTORIES.GR:
