Εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες, οι παράγοντες και προπονητές του ΝΒΑ αναζητούν τον «νέο Νοβίτσκι».
Τον Μάρτιο του 1998, ωστόσο, ούτε καν οι ίδιοι γνώριζαν -ή φαντάζονταν- ότι έψαχναν για το… πρωτότυπο.
Για Ντιρκ Νοβίτσκι, ο οποίος τα ξημερώματα της 11ης Απριλίου 2019 αποχώρησε από την ενεργό δράση στα 41 του, οι αριθμοί είχαν πάντα σημασία.
Για τούτο, προφανώς, οι Ντάλας Μάβερικς τον αποχαιρέτησαν με το σύνθημα «41.21.1». Το πρώτο νούμερο συμβολίζει την ηλικία του, το δεύτερο τα 21 χρόνια που πέρασε στους Μαβς και το τρίτο το γεγονός ότι στην σπουδαία καριέρα του στο ΝΒΑ αγωνίστηκε μόνο σε μία ομάδα!
Ο Αμερικανός προπονητής και νυν σχολιαστής, Τζεφ Βαν Γκάντι, τόνισε προ ετών πως «όλη η γοητεία των αριθμών και των στατιστικών συχνά συνωμοτεί ώστε να μας κάνει να ξεχνάμε την ομορφιά του παιχνιδιού».
Ο Γερμανός Νοβίτσκι, όμως, εκτός του ότι απόλαυσε το μπάσκετμπολ μέχρι την τελευταία στάλα ιδρώτα του στο παρκέ και ανέδειξε την γοητεία κι έναν ρομαντισμό που ενδεχομένως αργοσβήνει, μπορεί να σταθεί σε πολλά νούμερα.
Αλλά θα καταλήξει σε ένα… Βασικά, στο «1».
Αφενός γιατί αγωνίστηκε σε έναν μόνο οργανισμό στις Η.Π.Α..
Αφετέρου διότι ήταν μία φορά πρωταθλητής και MVP των Τελικών του 2011 και άλλη μία φορά πολυτιμότερος παίκτης της σεζόν στο ΝΒΑ, το 2007!
Όμως, κυρίως θα (του) μείνει το «1» γιατί πολύ απλά ήταν ένας και μοναδικός.
Κάτι που φάνηκε από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.
Το 1998, ο 20χρονος τότε Ντιρκ, ψηλόλιγνος όπως και στις μέρες μας, αλλά με ξανθό μαλλί και χωρίστρα στη μέση σαν ποπ-σταρ, αγωνιζόταν στην δεύτερη κατηγορία της πατρίδας του με τη φανέλα της Βούρτσμπουργκ.
Για να παρουσιάσει το πρώτο δείγμα του σε αμερικανικό έδαφος, αυτός ο άγνωστος στους περισσότερους σκάουτερ και κόουτς των Η.Π.Α. πιτσιρικάς χρειάστηκε μία… κινηματογραφική «απόδραση» από τη Γερμανία και τους ανθρώπους της Βούρτσμπουργκ.
Μπορεί, εν μέσω αγώνων προβιβασμού της ομάδας του στην μεγάλη κατηγορία, να έλαβε άδεια από τον στρατό για να ταξιδέψει στο Τέξας, όμως το απαραίτητο «ναι» του πατέρα του ήρθε μερικά λεπτά πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο από την Φρανκφούρτη για το Ντάλας.
«Απλώς θα εξαφανιστούμε δίχως να το πούμε σε κανέναν στον σύλλογο», εκπόνησε το σχέδιο «διαφυγής» ο βοηθός προπονητή της ομάδας και μέντορας του Νοβίτσκι, Χόλγκερ Γκέσβιντνερ.
Ο νεαρός φόργουορντ είχε λάβει και τις δύο προηγούμενες σεζόν πρόσκληση για το φημισμένο Nike Hoop Summit, έναν αγώνα μεταξύ των κορυφαίων παικτών από την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά οι αγώνες της Βούρτσμπουργκ δεν του είχαν επιτρέψει να κάνει το ταξίδι στις Η.Π.Α..
Το 1998, πάντως, οι Νοβίτσκι και Γκέσβιντνερ δεν θα άφηναν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Οι δυο τους εξιστόρησαν την πρώτη εμφάνιση του Ντιρκ στην Αμερική στην ιστοσελίδα του δικτύου ESPN και ο Γερμανός προπονητής γνώριζε πως «το Hoop Summit ήταν η μοναδική ευκαιρία να δείξει σε διεθνές επίπεδο τις ικανότητές του, γιατί και ο ίδιος δεν ήξερε ακόμη πόσο καλός ήταν».
Ο Γκέσβιντνερ επισήμανε ότι «ο πατέρας του Ντιρκ δεν γνώριζε τίποτα. Μίλησα με την μητέρα του και εκείνη μου εξήγησε πως “θα πρέπει να συνεννοηθείτε με τον μπαμπά του”. Το επόμενο πρωί, στην δίωρη διάρκεια της διαδρομής από Βούρτσμπουργκ προς Φρανκφούρτη, είπα στον Ντιρκ ότι αν δεν το μάθει ο πατέρας του, δεν θα μπούμε στο αεροπλάνο»…
«Θα του πω τώρα», του απάντησε.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Ντάλας, τους περίμενε ο ασίσταντ κόουτς της Team World, Ντόνι Νέλσον, γιος και τότε βοηθός του Ντον Νέλσον στους Μάβερικς.
Ο Αμερικανός αστειεύτηκε στο ESPN ότι «ο Χόλγκερ φορούσε το τζιν παντελόνι που πρέπει να είχε από το 1973 και συνεχίζει να φορά ακόμη! Είμαι σίγουρος ότι ακόμη θα έχει το μπλουζάκι και το δερμάτινο μπουφάν με το οποίο τον πρωτοείδα».
Ο Ντόνι Νέλσον παραδέχθηκε ότι «είχα παρακολουθήσει τον Ντιρκ μόνο σε μία κακής ποιότητας και γεμάτη “χιόνια” βιντεοκασέτα. Πολλοί Ευρωπαίοι είχαν την τάση να… συρρικνώνονται 10-15 πόντους στην πτήση προς Η.Π.Α.. Κοίταξα τον Νοβίτσκι και είπα: “Ουάου! Αυτός δεν συρρικνώθηκε”».
Πριν από το Nike Hoop Summit της 29ης Μαρτίου, οι ξένοι που είχαν φτάσει εκεί, μεταξύ των οποίων ο Αντώνης Φώτσης (έπαιξε και το 1999), ο Αυστραλός, μετέπειτα φόργουορντ των ΠΑΟΚ, Ολυμπιακού, Ματ Νίλσεν, ο Αργεντινός Λουίς Σκόλα και ο Λιθουανός Ντάριους Σονγκάιλα, προπονήθηκαν στις εγκαταστάσεις των Μαβς.
Ο Νοβίτσκι δεν γνώριζε ακόμη ότι αυτό θα γίνει το δεύτερο σπίτι του…
Αυτό που ο Γερμανός σταρ θυμάται πια, όμως, είναι ότι «από το γραφείο του Ντον Νέλσον μπορούσες να κρυφοκοιτάξεις το γήπεδο. Προφανώς, ο Ντον είδε σε μένα κάτι που του άρεσε».
Ο κόουτς του Ντάλας ομολόγησε πως «ήταν από τους πλέον χαρισματικούς παίκτες που είχα δει ποτέ μου. Ήταν σχεδόν 2,13μ. και απίστευτος παίκτης!».
Ο γιος του Ντόνι, από την άλλη, αν και διέβλεψε το ταλέντο του, εκείνη την εποχή είχε τις αμφιβολίες του γιατί «ήταν… πολύ καλό παιδί για να γίνει “δολοφόνος” στο παρκέ! Οι περισσότεροι παίκτες στην ηλικία του σου ξερίζωναν την καρδιά και σου την έδειχναν. Δεν έδειχνε τέτοιος αδίστακτος τύπος και η έγνοια μου ήταν: “Είναι αρκετά σκληρός;”».
Το συμβούλιο της οικογένειας Νέλσον, ωστόσο, κατέληξε στο συμπέρασμα πως δεν θα περιμένει τον αγώνα του Hoop Summit για να αποκτήσει τα δικαιώματα του Νοβίτσκι.
Ο Ντον Νέλσον εξήγησε ότι «δεσμευτήκαμε έπειτα από τις προπονήσεις στις οποίες τον παρακολουθήσαμε πως θα πρέπει να τον κρύψουμε για να μην τον δουν άλλοι σκάουτερ και μας τον “κλέψουν”. Δεν μπορούσαμε, όμως, να τον πείσουμε να μην αγωνιστεί στον αγώνα επίδειξης»…
Ημέρα του αγώνα…
Ο Ντόνι Νέλσον είχε ήδη σκεφτεί ότι «στον αγώνα του Σαν Αντόνιο θα δούμε έναν τίγρη».
Και όσο κι αν οι Νέλσον ήθελαν να τον κρατήσουν μακριά από τα αδιάκριτα και «αχόρταγα» βλέμματα προπονητών, σκάουτερ και παραγόντων, το ταλέντο του Ντιρκ δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.
Ο αγώνας διεξήχθη την Κυριακή 29 Μαρτίου 1998, ημέρα του κενού ανάμεσα στου ημιτελικούς και τον τελικό του φάιναλ-φορ του NCAA.
Οι Αμερικανοί, ως συνήθως, μπήκαν στο παρκέ με πίεση στα 4/4 του γηπέδου και πήραν από νωρίς προβάδισμα.
«Περάσαμε το μισό του παρκέ μόλις δέκα φορές στην αρχή», ανακαλεί στη μνήμη του ο Ντόνι Νέλσον. «Μοιάζαμε σαν ομάδα που θα χάσει με 100 πόντους διαφορά!».
Ο Τζορτζ Ράβελινγκ, άλλοτε διευθυντής της Nike και εκ των διοργανωτών του Hoop Summit, τόνισε το ESPN πως «είχα μία εικόνα για τον Ντιρκ γιατί είχα για χρόνια στενή επαφή με τον Γκέσβιντνερ. Όταν τον είδα στο γήπεδο, σκέφτηκα πως “όλα αυτά που μας έλεγε ο Χόλγκερ ήταν αλήθεια”».
Ο κ. Ράβελινγκ θυμήθηκε επίσης πως «χεντ κόουτς της Team World ήταν ο θρυλικός Ιταλός προπονητής, Σάντρο Γκάμπα. Μόλις στο δέκατο λεπτό, κι ενώ καθόμουν στην γραμματεία, ο Γκάμπα με πλησίασε και μου είπε: “Τζορτζ, ποιος είναι αυτός ο τύπος που κάθεται πίσω μου και μου λέει πώς να κοουτσάρω την ομάδα μου; Θέλω να τον πάρεις από τον πάγκο μου!”. Εννοούσε τον Χόλγκερ Γκέσβιντνερ»…
Ο Νοβίτσκι, έπειτα από 14 δύσκολους πόντους στο πρώτο ημίχρονο, άρχισε να φορτώνει με φάουλ στο δεύτερο μέρος παίκτες όπως οι Αλ Χάρινγκτον, Ρασάρντ Λιούις και Στρομάιλ Σουίφτ, οι οποίοι στη συνέχεια έπαιξαν στο ΝΒΑ.
«Πρέπει να έβγαλε έξω με φάουλ έξι παίκτες!», επισήμανε ο Ντόνι Νέλσον.
«Δεν τον γνωρίζαμε και δεν ξέραμε πώς να τον μαρκάρουμε», ομολόγησε ο Χάρινγκτον.
«Τον μάθαμε για τα καλά μετά το φινάλε», σχολίασε στο τέλος…
Ο Νοβίτσκι πέτυχε 19 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο και ολοκλήρωσε το ματς με 33 πόντους, 4/9 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 19/23 βολές και 14 ριμπάουντ, οδηγώντας την ομάδα του σε νίκη 104-99 επί των Αμερικανών. Οι 33 πόντοι ήταν ρεκόρ ως το 2010, όταν ο Τούρκος Ενές Καντέρ σκόραρε 34.
«Στην αρχή, τον προφέραμε όλοι “Νογουίτζσκι”. Όταν έληξε το παιχνίδι είχα μάθει το όνομά του», θυμήθηκε ο δημοσιογράφος του ESPN, Νταν Σούλμαν.
Ο Ντιρκ ήταν ο ήρωας της διοργάνωσης, αλλά δεν επέστρεψε ακριβώς έτσι στην Γερμανία…
«Μετά το ματς, μπήκαμε άμεσα στο αεροπλάνο για Γερμανία. Θέλησα να το παίξω έξυπνος και αγόρασα μία εφημερίδα, ώστε να δείξω στους συμπατριώτες μας τα κατορθώματα του Ντιρκ. Νόμιζα ότι ο τίτλος “Διεθνής παίκτης νικά τους Αμερικανούς” θα ήταν καλή δικαιολογία για την απουσία μας», τόνισε ο Γκέσβιντνερ.
Μονάχα που εξιστόρησε πως «μας “σκότωσαν” στην Γερμανία. Ο Ντιρκ είχε χάσει έναν σημαντικό αγώνα της Βούρτσμπουργκ. Οι συμπαίκτες του κέρδισαν, βέβαια, όμως και πάλι ο Τύπος μάς επιτέθηκε».
Ο Νοβίτσκι συμπλήρωσε ότι «αγωνίστηκα στον επόμενο αγώνα, τον οποίο κερδίσαμε και προβιβαστήκαμε επιτέλους στην πρώτη κατηγορία! Όμως η διοίκηση είχε γίνει έξαλλη μαζί μου».
Αποκαλύπτοντας πως «περισσότερο είχαν εκνευριστεί οι Αμερικανοί μας, γιατί είχαν μπόνους ανόδου. Ο ένας, μάλιστα, μου είπε: “Γιατί παίζεις με τα λεφτά μου;”»!
Οι Νέλσον, πάντως, είχαν άλλες ανησυχίες.
Γνώριζαν ότι μετά την εμφάνισή του στο Hoop Summit, έστρεψε πολλά βλέμματα πάνω του.
Ο Ντόνι ξέχασε τις απορίες για τον αν είναι αρκετά σκληρός και βρήκε τρόπο να τον αποκτήσει.
Μπορεί ο νυν κόουτς του Παναθηναϊκού και το 1998 προπονητής των Σέλτικς, Ρικ Πιτίνο, να άρχισε να ορέγεται την επιλογή του Νοβίτσκι στο Νο10 του ντραφτ του 1998, όμως μπαμπάς και υιός Νέλσον είχαν άλλη άποψη.
Ο Νοβίτσκι έγινε μεν επιλογή στο Νο9 από του Μιλγουόκι, όμως οι Μαβς τον απέκτησαν παραχωρώντας το Νο6, τον αδικοχαμένο από το 2011 λόγω ανακοπής καρδιάς, Ρόμπερτ «Tractor» Τρέιλορ στους Μπακς. Επιπλέον, το Ντάλας προσέφερε τον (Νο19 από τα «Ελάφια») Πατ Γκάριτι και τα δικαιώματα του Μπούμπα Ουέλς και του μετέπειτα φόργουορντ των ΑΕΚ, Άρη, Μάρτιν Μιούρσεπ στο Φοίνιξ, αποκτώντας και τον Στιβ Νας!
Από τους παίκτες που επιλέχθηκαν πριν από τον Νοβίτσκι -οι Σέλτικς διάλεξαν στο Νο10 τον Πολ Πιρς– στο ντραφτ του 1998, μόνο ο (Νο5) Βινς Κάρτερ πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα, ενώ ξεχώρισε και στους Κινγκς ο (Νο7) «ζογκλέρ» Τζέισον «White Chocolate» Ουίλιαμς.
Οι (Νο1) Μάικλ Ολοβοκάντι, (Νο2) Μάικ Μπίμπι, (Νο3) Ράεφ ΛαΦρεντζ, (Νο4) Αντόν Τζέιμισον, Ρόμπερτ Τρέιλορ, (Νο8) Λάρι Χιούζ κινήθηκαν κατά βάση στη μετριότητα, τη στιγμή που ο Νοβίτσκι εξελίχθηκε στον σπουδαιότερο παίκτη στην ιστορία των Μαβς.
Ο Νοβίτσκι ολοκλήρωσε την πορεία του ως έκτος κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ (31.560 πόντους), καθώς πρόσφατα ξεπέρασε τον θρυλικό Ουίλτ Τσάμπερλεϊν και έμεινε πίσω μόνο από τους Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ, Καρλ Μαλόουν, Κόμπι Μπράιαντ, ΛεΜπρον Τζέιμς και Μάικλ Τζόρνταν!
Όχι κι άσχημα για έναν παίκτη για τον οποίο μετά την ρούκι σεζόν του (μ.ό. 8,2π.) ο Τύπος έγραφε πως «πρέπει αλλάξει το μικρό του σε “Ιρκ”, γιατί δεν υπάρχει “D” (σ.σ.: από το defense=άμυνα) στο ρεπερτόριό του».
Όχι κι άσχημα για κάποιον που άκουγε αποδοκιμασίες σαν πρωτοεμφανιζόμενος και τον οποίον ένας ρεπόρτερ του Ντάλας πίκαρε, γράφοντας ότι «παίζει τόσο λίγο, που δεν ιδρώνει και δεν χρειάζεται να κάνει ντους στο τέλος».
Το όνομά του, πάντως δεν έγινε απλώς συνώνυμο των Μάβερικς.
Το 2011, μετά τον τίτλο-εξιλέωση (έπειτα από την ήττα στους Τελικούς του 2006 από το Μαϊάμι) κόντρα στους Χιτ, το δαχτυλίδι γιορτάστηκε το ίδιο έντονα και στο… Κλίβελαντ.
Ο Νοβίτσκι νίκησε το Μαϊάμι του ΛεΜπρον Τζέιμς, που έναν χρόνο νωρίτερα άφησε τους Καβς για του Χιτ. Και η Σερίζ Ναβιδάντ, ραδιοφωνική παραγωγός του Οχάιο, έκανε πράξη την υπόσχεση που έδωσε στο Twitter, πριν από τον 6ο Τελικό, όταν έγραψε πως «αν νικήσουν οι Μαβς, θα βαφτίσω το δεύτερο παιδί μου Ντιρκ»!!!
Από «δραπέτης» του 1998, ο Νοβίτσκι έγινε με τον τίτλο του ΝΒΑ πρώτο θέμα στον γερμανικό Τύπο.
Την επομένη του θριάμβου των Μάβερικς, η «Bild» -που είχε ένα απλό μονόστηλο την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 1993 από την Γερμανία (!)- τού αφιέρωσε περισσότερο χώρο από το χάλκινο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2002!
Στο ίδιο πρωτοσέλιδο, η γερμανική εφημερίδα ανέφερε πως ο σταρ του Ντάλας είναι μαζί με τον οδηγό της F1, Μίκαελ Σουμάχερ, οι πιο αναγνωρίσιμοι αθλητές της χώρας. Και θεώρησε τον τίτλο του εφάμιλλο της κατάκτησης του Μουντιάλ του 1954, της νίκης του πυγμάχου, Μαξ Σμέλινγκ επί του Αμερικανού Τζο Λούις το 1936 και του θριάμβου του Μπόρις Μπέκερ στο Ουίμπλεντον του 1985!
Κρατώντας το τρόπαιο του πρωταθλητή του 2011, ο Ντιρκ δεν συγκράτησε τα δάκρυά του.
Όπως βούρκωσε το 2007, ως MVP του ΝΒΑ, αν και στη συνέχεια η ομάδα του, από το Νο1 της Δύσης, αποκλείστηκε απρόσμενα στον πρώτο γύρο των πλέι οφς από το Νο8 Γκόλντεν Στέιτ.
Ήταν ο πρώτος από τους τρεις διαδοχικούς αποκλεισμούς στον πρώτο γύρο…
Ήταν τότε που αποφάσισε, αν και πολυτιμότερος παίκτης, έπειτα από κανονική σεζόν με 67 νίκες και με νέο συμβόλαιο 60 εκατομμυρίων για τρία χρόνια, να μην ψάξει πολυτέλειες για τις διακοπές του.
Πήρε τον Γκέσβιντνερ, νοίκιασαν ένα βαν και γύρισαν την Αυστραλία, ψάχνοντας «για το νόημα της ζωής».
Ταξιδεύοντας σε Μελβούρνη και Αδελαΐδα, πέρασε απαρατήρητος, καθώς είχε αποφασίσει να αποκοπεί από κάθε περισπασμό και άφησε μακριά γενειάδα!
«Κανένας δεν νοιάζεται για τον MVP του ΝΒΑ του εκεί πέρα… Ήταν καταπληκτικό!», είχε δηλώσει σε εφημερίδα της Αυστραλίας.
Έναν χρόνο αργότερα, ωστόσο, ξέσπασε σε κλάματα στο ΟΑΚΑ.
Σε δάκρυα χαράς, όταν η Γερμανία (του) νίκησε το Πουέρτο Ρίκο στον αγώνα για τις θέσεις 3-4 του Προ-Ολυμπιακού τουρνουά της Αθήνας και εξασφάλισε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο.
Για ένα «παράσημο» που του έλειπε.
Σε μία μνημειώδη σκηνή της καριέρας του.
Σαν εκείνη στον 5ο τελικό της Δυτικής Περιφέρειας, όταν μετά τον 4ο αγώνα στον οποίο είχε μόλις 11 πόντους, σκόραρε 50(!) εναντίον των Φοίνιξ Σανς, εκ των οποίων οι 22 στην τέταρτη περίοδο!
Σαν το δικό του -όπως του Μάικλ Τζόρνταν- «flu game», στον 3ο Τελικό του 2011.
Όταν έπαιξε άρρωστος, με τους Μαβς πίσω με 2-1 και σκόραρε τους 10 από τους 21 πόντους τους στο τέταρτο δωδεκάλεπτο, πετυχαίνοντας και καθοριστικό λέι-απ στα 14,9΄΄ για προβάδισμα τριών πόντων και το 2-2, πριν από το 4-2 και τον τίτλο.
Ή σαν την ημέρα που έφτασε τους 30.000 πόντους μπροστά στα δακρυσμένα μάτια του Γκέσβιντνερ και τη στιγμή που ξεπέρασε τον Τσάμπερλεϊν, τον Μάρτιο του 2019.
Στην 30 λεπτών τελετή στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι του, το βράδυ της 9ης Απριλίου 2019, ο εκκεντρικός ιδιοκτήτης των Μάβερικς, Μαρκ Κιούμπαν, ομολόγησε ότι «δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν πώς αισθάνομαι και τι σημαίνει ο Ντιρκ για αυτή την ομάδα, αλλά θα υποσχεθώ κάτι άλλο…».
«Ντιρκ, σου υπόσχομαι πως εδώ σε περιμένει μία δουλειά για μία ζωή. Δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνεις. Σου υπόσχομαι ότι θα αποσύρουμε τη φανέλα σου. Εύκολη απόφαση… Και σου υπόσχομαι πως έξω από το γήπεδο θα τοποθετήσουμε το άγαλμά σου. Το μεγαλύτερο άγαλμα που θα υπάρχει!».
Ο ίδιος ο Νοβίτσκι, αν και σταρ και ηγέτης, ήταν πάντα ομαδικός παίκτης.
Ήταν εκείνος που δεχόταν να κάνει… έκπτωση στον μισθό του, ώστε να υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα για την ενίσχυση του ρόστερ.
Ήταν εκείνος που πολλά καλοκαίρια έβαζε στην άκρη την κούραση 100 αγώνων για να είναι παρών στις μεγάλες διοργανώσεις με την Εθνική Γερμανίας.
Όπως έχει εξηγήσει, είναι ομαδικός και στο σπίτι.
Όχι μόνο γιατί μοιράζεται τις δουλειές με τη σύζυγό του, Τζέσικα Όλσον.
Αλλά διότι, όταν ρωτήθηκε για τον γάμο του με μία μαύρη γυναίκα (σε τελετή και στη Γερμανία και στη χώρα καταγωγής της συντρόφου του, την Κένυα, με παραδοσιακές φορεσιές), αποκρίθηκε πως «μεγάλωσα στην Γερμανία, δίπλα σε ανθρώπους πολλών φυλών και χρωμάτων. Στην Εθνική Γερμανίας υπήρχαν και μαύροι παίκτες και οι… μισοί κατάγονταν από την πρώην Γιουγκοσλαβία!».
«Το χρώμα και η φυλή ποτέ δεν με απασχόλησαν.
Μεγάλωσα μέσα σε ομάδες. Και ο γάμος μία ομάδα είναι και χρειάζεται χημεία στη συνύπαρξη. Έτσι μεγάλωσα και έτσι συνεχίζω να σκέφτομαι».
Πλέον, μπορεί να πάρει μαζί του το «σεσημασμένο» fadeaway σουτ του και να απολαύσει τη ζωή του, στο πλάι της Τζέσικα και των τριών παιδιών τους.
Και να θυμάται την ένδοξη πορεία του.
Μία πορεία από την μικρή πόλη Βούρτσμπουργκ που έμοιαζε με «διασκευή» σεναρίου ταινίας επιστημονικής φαντασίας, στην οποία ο άνθρωπος παρεμβαίνει στα γενετικά χαρακτηριστικά του.
Όχι μόνο γιατί ίσως ούτε και ο ίδιος φανταζόταν την κατάληξή της.
Αλλά και γιατί σαν έφηβος, στο πλάι του Γκέσβιντνερ, ο Νοβίτσκι εξελίχθηκε σε αποτέλεσμα της γερμανικής ιδέας και της αμερικανικής τεχνογνωσίας. Ένας αθλητής που ξεκίνησε να παίζει χάντμπολ και τένις, αλλά το απότομο ύψος του -που έφτασε ως τα 2,13μ.- τον οδήγησε στα… εργαστήρια, ώστε να τελειοποιηθούν μέσω υπολογιστή οι ικανότητές του!
Ενδεχομένως αυτό να τον βοήθησε να «γεράσει» (αθλητικά) τόσο καλά, σωματικά και ψυχικά.
Άλλωστε, όπως έλεγε η ηθοποιός Τζόαν Κόλινς, «η ηλικία είναι μόνο ένας αριθμός. Είναι τελείως άσχετος με όλα, εκτός, φυσικά, αν τυχαίνει να είσαι ένα μπουκάλι κρασί».
Ο Ντιρκ Νοβίτσκι έχει, πια, και την ετικέτα του, που εκτός από «σπουδαίος», αναγράφει και «41.21.1».