Γεννήθηκα στις 3 Απριλίου 1990 στη Χειμάρρα. Το μικρότερο παιδί μιας πεντεμελούς οικογένειας. Έχω έναν αδελφό επτά χρόνια μεγαλύτερο και μια αδελφή πέντε χρόνια πιο μεγάλη από εμένα. Είμαι μόλις…
"ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ"
-
-
MULTIMEDIATOP STORIESWOMEN'S STORIESΜΠΑΣΚΕΤΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Γιατί Πρέπει Να Τελειώνει;
από Εβίνα Μάλτση 2 Νοεμβρίου, 2019Έχουν πει ότι η στιγμή της αποχώρησης από την ενεργό δράση είναι για τον αθλητή ένας, πρώτος, αθλητικός «θάνατος». Το ασπάζομαι. Τα τελευταία τέσσερα – πέντε χρόνια, διαβάζοντας συνεντεύξεις μεγάλων…
-
Μία αμήχανη σκέψη. Σαν να ξεροκαταπίνεις. Αλλά, ταυτόχρονα, ξέρεις ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας και της ως τότε ζωής σου. Σκέφτεσαι… «Ρούκι στα 26 σου». Ρούκι στα…
-
Ο ποδηλάτης τρέχει για να συντομεύσει τα βάσανά του, κυνηγά τις αγωνίες του. Τρέχει εκθέτοντας τον εαυτό του σε κίνδυνο συνειδητοποιημένα, εν γνώσει του. Προκαλεί τα όριά του, τα βάζει…
-
MULTIMEDIAΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Για ένα όμορφο και, κυρίως, ισότιμο ποδόσφαιρο
από Μάριος Χρήστος Σφαντός 17 Σεπτεμβρίου, 2019Μία λέξη. Για πολλούς μία «θρησκεία». «Ποδόσφαιρο». Με διαφορετική αντίληψή του. Με διαφορετική αντιμετώπισή του. Υπάρχουν διαφορές και αυτό είναι το όμορφο της ιστορίας. Αλλά, ταυτόχρονα, όταν μιλάμε γι’ αυτό,…
-
MULTIMEDIAΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Αλέξις Βιέρα: Ιστορία επιβίωσης και μεγαλείου
από Γιώργος Αδαμόπουλος 25 Αυγούστου, 2019Μικρός, σε μία γειτονιά του Μοντεβιδέο, δεν αισθανόταν ξεχωριστός. Κι ας είχε τη μοναδική μπάλα ποδοσφαίρου στην περιοχή. Ο αδερφός του, Πάμπλο, και τα υπόλοιπα παιδιά τον περίμεναν υπομονετικά στο…
-
V-SPANΜΠΑΣΚΕΤΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η συγκρουσιακή υπερβολή του Βασίλη Σπανούλη
από Zastro 7 Αυγούστου, 2019«Από μικρό παιδί, μου άρεσε η πίεση. Δεν είναι κάτι που μου έμαθαν, αλλά έτσι γεννιέσαι, είναι στο dna του κάθε ανθρώπου». Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, ένα…
-
MULTIMEDIAΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑΜΠΑΣΚΕΤΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Πρεσβευτής, αλλά μόνιμα στο… θρανίο
από Ευθύμης Ρεντζιάς 11 Ιουλίου, 2019Είχα την τύχη να ταξιδέψω πολύ χάρη στο μπάσκετ. Να γευτώ χαρές και πίκρες, αγωνιστικά. Αλλά, κυρίως, να ζήσω καταστάσεις που ενδεχομένως εντός κι εκτός γηπέδου να μην είχα φανταστεί…
-
Ο Βαγγέλης Μόρας γράφει για τον αδερφό του. Τον Παναγιώτη Μόρα. Γράφει όσα θα ήθελε να του πει. Για τις στιγμές που μοιράστηκαν. Και εκείνες που δεν κατάφεραν.
-
MULTIMEDIASPORTSTOP STORIESWOMEN'S STORIESΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Παιχνίδι Μυαλού
από Δώρα Γκουντούρα 29 Μαΐου, 2019Αυτό που πάντοτε σκεφτόμουν είναι μία σκοτεινή αίθουσα και πολλά φώτα πάνω στην πίστα που αγωνίζομαι.
Εγώ, η αντίπαλός μου και το τελευταίο χτύπημα που μου δίνει το μετάλλιο!