ΖΕΛΙΜΙΡ ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ

Ήταν ένα ήσυχο ανοιξιάτικο μεσημέρι στο Klek, ένα μικρό χωριό δύο χιλιάδων κατοίκων, λίγο έξω από το Zrenjanin στην επαρχία της Vojvodina, όταν η Μίλκα τηλεφώνησε στο εργοστάσιο, για να…

Σαν παιδί, το μυαλό μου ήταν πάντα στο παιχνίδι, στον αθλητισμό, στην… αταξία. Αλλά ακόμη και σαν έφηβος, δεν είχα σκεφτεί ποτέ την επαγγελματική καριέρα μου στο μπάσκετ. Επίσης, δεν…

Υπάρχουν δύο λέξεις στα σπορ οι οποίες λατρεύονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Έβδομο Παιχνίδι»! Στην Ευρώπη έχουν μία άλλη καταπληκτική έκφραση δύο λέξεων… «Φάιναλ Φορ»! Ένα σπουδαίο γεγονός, είτε αφορά εγχώρια…

There are two words in sports that are worshiped in the United States. “Game 7”! Here in Europe they have another great two-word expression… “Final Four”! A huge event whether…

Τα Final-4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, έχουν να μας διηγηθούν το καθένα από μία ιστορία, ένα ευτράπελο, μια «τομή» στο ίδιο το άθλημα που η Ελλάδα αγαπά σαν δικό της. Η…

Θυμάμαι τον πατέρα μου, επιχειρηματία στο χώρο της εστίασης, από παλιά μέχρι και λίγες μέρες πριν το θάνατό του, πριν λίγους μήνες, όταν βρισκόμασταν σε κάποιο εστιατόριο ή ακόμα και στο σπίτι -όταν κοντραριζόμαστε για το ποιος ξέρει να ψήσει ή να μαγειρέψει καλύτερα- πώς μέσα στην κριτική του έβαζε αμέσως την απαραίτητη παράμετρο του δικού του Μέντορα και το πώς εκείνος, αν ήταν παρών, θα αντιδρούσε, τι θα έλεγε και με ποιόν ιδιαίτερο τρόπο θα το αντιμετώπιζε!

For all you stat-freaks out there, let me remind you that in Bologna I scored 63. I had 24 made out of 28 shots and 15 out of 18 foul shots. That efficiency was my main concern. All I cared was to win and have a high shooting percentage. I didn’t care if I score 10 or 30. I wanted to do it with the less possible shots.

«Μην πασάρεις. Μην πασάρεις. Συνέχισε να σουτάρεις τη γ….. μπάλα!». Τα λόγια του Ζέλικο είναι ακόμη μέσα στο κεφάλι μου. Είναι σαν να τον έχω πάλι δίπλα μου στα αποδυτήρια…

Την πρώτη φορά που τον αντάμωσα στην προπόνηση, περίμενα να μου απευθυνθεί πρώτος. Ετσι και αλλιώς, δεν μπορούσα να αρθρώσω καμία λέξη. Δεν έβγαινε η μιλιά. Στεκόμουν μπροστά σε ένα άνθρωπο που είχε κατακτήσει τα πάντα. Και ήξερε έναν… τόνο μπάσκετ. Αυτό ήταν και το πρώτο, σύντομα, μάθημά μου κοντά του.