ΡΕΤΡΟ

16 Οκτωβρίου 1968, παραπάνω από μισό αιώνα πριν. Στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξάγονταν στη Λατινική Αμερική, και συγκεκριμένα στο Μεξικό, μόλις έχει τελειώσει η κούρσα των 200μ. Νικητής αναδεικνύεται…

«Πολλές γυναίκες έχουμε εδώ… ». Δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα κάτι τέτοιο στην καριέρα μου. Ήταν, ωστόσο, η πρώτη που βγήκε από τα χείλη του.

Δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς. Ήταν η πρώτη φορά που συναντούσα τον κύριο Ρεχάγκελ.

Ήταν δύσπιστος. Φυσιολογική η αντίδραση του. Απέναντι μου,μάλιστα, ήταν δύο φορές δύσπιστος.

Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, να βρίσκομαι μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το ξέρω, δεν είναι πρωτότυπο. Στην 3η Γυμνασίου, λάτρεψα τη χημεία. Φανταζόμουν τον εαυτό μου ως… τρελό επιστήμονα με τα αντιδραστήρια στα χέρια.

«Αν τ΄ονειρευτείς, μπορείς να το κάνεις», έλεγε ο Walt Disney… Ναι; Αλήθεια; Γίνονται αυτά; Κι όμως, γίνονται! Ακόμη κι όταν ο πρώτος σου προπονητής, σου λέει με ειλικρίνεια και… συμπόνια…

Όταν μια ομάδα κορυφής επιλέγει να έχει στις τάξεις της έναν πολύ «ιδιαίτερο» -προβληματικό, για τους περισσότερους- χαρακτήρα δύο τινά αποκαλύπονται…

Πριν τον Lev Yashin, ο τερματοφύλακας… καθόταν στο τέρμα και η επικοινωνία με τους συμπαίκτες του ήταν άγνωστη έννοια. Εννοώ πως δεν υπήρχε καν, ως σκέψη.

Δεν χρειαζόταν τούτη τη χάρη. Ακόμη και αν η (μάλλον περίεργη) τζίφρα που την επιβεβαιώνει, ανήκει σε έναν άνθρωπο που διαθέτει τον τίτλο του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Τζακ Τζόνσον γεννήθηκε ανάμεσα σε σκλάβους. Μεγάλωσε στη δική του ελευθερία. Εγινε πρωταθλητής. Και πέθανε σχεδόν ως… απόκληρος.

Την πρώτη φορά που τον αντάμωσα στην προπόνηση, περίμενα να μου απευθυνθεί πρώτος. Ετσι και αλλιώς, δεν μπορούσα να αρθρώσω καμία λέξη. Δεν έβγαινε η μιλιά. Στεκόμουν μπροστά σε ένα άνθρωπο που είχε κατακτήσει τα πάντα. Και ήξερε έναν… τόνο μπάσκετ. Αυτό ήταν και το πρώτο, σύντομα, μάθημά μου κοντά του.

Αύγουστος 2004. Κυπαρίσσι Γρεβενών. Εκεί διαδραματίζεται η ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω και έχει ως μεγάλο πρωταγωνιστή τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο.

Όχι, κύριοι, οι τελικοί του Κυπέλλου δεν ήταν πάντα έτσι στην Ελλάδα. Ακόμα και στο δικό μας δυστοπικό ποδοσφαιρικό σύμπαν είχες κάτι να περιμένεις. Το τελετουργικό (αν και δεν ήταν…