Πριν τον Lev Yashin, ο τερματοφύλακας… καθόταν στο τέρμα και η επικοινωνία με τους συμπαίκτες του ήταν άγνωστη έννοια. Εννοώ πως δεν υπήρχε καν, ως σκέψη.
"athletestories"
-
-
Δεν χρειαζόταν τούτη τη χάρη. Ακόμη και αν η (μάλλον περίεργη) τζίφρα που την επιβεβαιώνει, ανήκει σε έναν άνθρωπο που διαθέτει τον τίτλο του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Τζακ Τζόνσον γεννήθηκε ανάμεσα σε σκλάβους. Μεγάλωσε στη δική του ελευθερία. Εγινε πρωταθλητής. Και πέθανε σχεδόν ως… απόκληρος.
-
Γεννήθηκα στην Αθήνα, το 1982. Στις 14 Ιουλίου. Μεγάλωσα στη Λιβαδειά. Εκεί ζουν ακόμα οι γονείς μου. Αυτή είναι η πόλη μου. Αφού, κάπως, χρειάζεται αυτή η άχαρη σκιαγράφηση του…
-
Οι Στιβ Μιλς και Σκοτ Πέρι ανέλαβαν αντίστοιχα τα ηνία μετά το αποτυχημένο πέρασμα του Φιλ Τζάκσον από το «Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν». Και εκτός από τα κοινά σημεία τους, ως παλαίμαχοι παίκτες κολεγιακού μπάσκετμπολ και γιοι πρωτοπόρων πατεράδων, ηγούνται ενός τμήματος με αρκετούς Αφρο-Αμερικανούς σε σημαντικές θέσεις στη διοίκηση.
-
Ας ξεκινήσω με κάτι σαν… θεώρημα. Ίσως, το δικό μου θεώρημα. To μεράκι στον αθλητισμό σου εξασφαλίζει τη διάρκεια. Αυτό έχω καταλάβει, στα 44 μου, πια. Αν το αγαπάς, θα…
-
MULTIMEDIAΜΠΑΣΚΕΤ
Ο Έλληνας που πέρασε ένα μήνα με τον κόουτς Σιζέφσκι
από Νένα Μαντούβαλου 2 Ιουνίου, 2018Ο Γιάννης ασχολείται με την προπονητική, από το 1988. Νωρίτερα έπαιζε μπάσκετ, αλλά σύντομα αντιλήφθηκε πως δεν ήταν αυτή η κλίση του. Τον ενδιέφερε περισσότερο το εκπαιδευτικό κομμάτι. Σε αυτά…
-
En lisant le livre “Homo Ludens” (homme qui joue) de Johan Huizinga, j’essaie de clarifier – non seulement les caractéristiques et les qualités du jeu {1}, mais aussi son importance…
-
SPORTSVOLLEYBALLΒΙΒΛΙΑ
Το παιχνίδι ενός παιδιού, η ουτοπία των μεγάλων
από Αχιλλέας Παπαδημητρίου 31 Μαΐου, 2018Διαβάζοντας το βιβλίο «Homo Ludens» (ο παίζων άνθρωπος) του Johan Huizinga προσπαθώ να αποσαφηνίσω -όχι μόνο τα χαρακτηριστικά και τις ποιότητες του παιχνιδιού {1}, αλλά και τη- σημασία του στον…
-
TOP STORIESΒΙΒΛΙΑΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Δεν είσαι τα πάντα. Δεν είσαι το τίποτα.
από Δημήτρης Ελευθερόπουλος 29 Μαΐου, 2018Ήμουν 22 χρονών, το καλοκαίρι του 1999, όταν η λήξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων μας βρήκε πρωταθλητές, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, με την ομάδα του Ολυμπιακού.
-
Ομολογώ, ότι ποτέ δεν ήμουν φαν του ΛεΜπρόν. Όχι, δεν ήμουν hater (πολύ της μόδας, ο όρος τελευταία)… Απλά, πότε δεν πίστευα στα μπράτσα, στην εξωπραγματική δύναμη και τον υπέρμετρο εγωισμό, σε ένα ντελικάτο, ευφυές και κυρίως ομαδικό παιχνίδι όπως το μπάσκετ.